ასეთი, რაღაცნაირი დღეების დასაწყისი. თუ?.. მოკლედ, რაც არის. მხოლოდ რამდენიმე წვეთი რომ ცვივა ციდან, "ვითომ წვიმას ვაპირებო" ხასიათის. ისე გადის ზამთარი, მაინც არ დაიორთქლა ჩემი ოთახის ფანჯრები. და ვდგავარ, ვუყურებ ხოლმე, სხვების დაორთქლილ ფანჯრებს, და მინდება ჩემი ფანჯრიდან იმ დაორთქლილ ფანჯარაში საკუთარ თავს, პარალელურ მე-ს ვხედავდე. გკითხე კიდეც, ჰო გახსოვს, უცნაური სურვილები მაქვს-თქო? გაგეღიმა და მითხარი, ისე რაო... მეც გამეღიმა. ჰოდა,…

      არის მომენტები როდესაც მენატრება აქაურობა ოღონდ ძველებურად ლაღი. გათენებებიც მენატრება აქაური და ღამეს რომ ვერ გრძნობ... ყველაზე ძალიან კი ხალხი მენატრება აქაური საოცრად ახლობელი და პოზიტიური ))))

      ეს არის ნაწარმოები, რომელმაც უდიდესი გავლენა მოახდინა ჩემზე და გამახსენა ქართული მენტალიტეტი და რეალობა, იმის მიუხედავად, რომ იგი დაწერა ფრანგული კრიტიკული რეალიზმის წარმომადგენელმა. მოპასანი სინამდვილის მხილების უდიდესი სურვილით შეეხო დედამიწაზე არსებულ ყველა პიროვნებას, ყველა ოჯახს, ყველას გულში შეაღწია, ადამიანებს თითქოს მოსტაცა "ღირსეული" თვისებები, ზნე - ჩვეულებები და მათი მეშვეობით შექმნა "წუთისოფლის" გმირები, რომლებსაც მთელი სიუჟეტის…

      იანვრის მღელვარე ზღვა უფრო საინტერესოა, მშვიდი სანაპიროთი და ბღუჯა-ბღუჯა ნიჟარებით... ვიდრე ნიჟარასფერი სხეულები ივლისის ცისფერი ზღვის ფონზე...

      და ვარსკვლავებით მოჭედილი ცის ქვეშ რომ "ირუჯები", მიძინებული ზღვის კალთაში მაგას აქვს ყველაზე დიდი "მუღამი"...

      მზე ჩავიდა და მთვარე ამოვიდა კი არა ხალხნო, შეხედეთ:

      "მთიდან ჩამოსულმა ნახირმა თითქოს მზეც კუდზე მოიბა და სოფლის თავში ენგურში გადააგორა... უცბად შებინდდა."

      "ახალი მთვარე მთებით შეკრულ ზეცაზე ყანაში გავარდნილ ნამგალივით აპრიალდა."

ლ. გოთუა

- რა მძინარა ყოფილხარ თოვლის ქულა. - თვალი გაახილა თუ არა, თავზე მიოდი ედგა.

- გადი იქით შე აფერისტო, არაფერი აქვს ამას მოსაპარი ხომ ხედავ, რას ელაქუცები. - ტარაკანმა გვერდი გაჰკრა მიოდს.

      მიოდი სადღაც გაიძურწა.

- ადექი, ჭამის დროა თოვლის ქულავ, მარიამ რძე მოგიმზადა, შეუდარებლად ამზადებს ყველაფრს. წამო და მალე უკეთ იქნები.

      თოვლის ქულა ნელ-ნელა წამოდგა, საბნდა გამოძვრა. თავზე ჭერი რომ ეგონა, თხელი ყავისფერი და…

      ბოლო რამდენიმე კვირაა ხელოვნურ ინტელექტსა და მომავლის სკოლაზე ხშირი ფიქრი და მსჯელობა გვიწევს, შეიძლება ეს სასწავლო პროგრამის ნაწილია და იმიტომ, მაგრამ ზოგჯერ ძილში რომ ჩაგყვება, ისეთი ამბავიცაა.

      საინტერესოა, როგორი შეიძლება იყოს მომავლის სკოლა? რა ცვლილებები დაგვხვდება მომავლის სკოლებში?

      დავიწყოთ მარტივად,

      1. ინფრასტურქტურა - მერხების საჭიროება აღარ იქნება, ასევე არ…

      ჩვენი უბედურების ერთ-ერთი მიზეზი გადაჭარბებული მოლოდინებიაო - რამდენიმე დღის წინ წავაწყდი ინტერნეტში მოგზაურობისას. რა თქმა უნდა ეს ასეა, ადრეც არაერთხელ გვისაუბრია ამაზე, რომ ყალბი მოლოდინები უარესი შედეგებით გვიბრუნდება, ყალბი მესიანიზმი ჯერ ედუარდთან, შემდეგ მიშიკოსთან, ბიძინასთან და ა.შ. მაგრამ მხოლოდ სახელმწიფო და პოლიტიკურ დონეზე როდია ეს უბედურება. ყოველდღიურ ცხოვრებაშიც ყალბი მოლოდინები შობს მუდმივ დაუკმაყოფილებლობის…

      იმისთვის რომ რაღაც შეიქმნას, ნაწარმოები, ტილო, მუსიკა... სულ ერთია, საჭიროა ზეგარდამო მადლი-შთაგონება ან მუზა.

      რა არის მუზა?

      ჩემი აზრით, ესაა ის ძლიერი ემოცია, რომელიც რაღაცას ან ვიღაცას მოაქვს... უნებურად

      შემდეგ უკვე, შინაგანობაში ნიაღვარად შემოდენილი ემოცია თითქოს გადამუშავდება და კვლავ გარეთ, ასოებად, ფერებად, ბგერებად იღვრება...

      ემოციაა საჭირო ასოების სიტყვებად ასაკინძად,…

      ფიქრებმა მაქციეს ღამურად, ღამით თვალს არ ვხუჭავ, დღისით კი ვსაყვედურობ თვალებს რომელიც ვეღარ უძლებს დაღამებამდე რამოდენიმე საათს. მეგონა გაივლიდა ეს ყველაფერი და მეც სხვა ნორმალური ადამიანებივით საღამოს 10 საათზე თუ არა 12ზე მაინც დავიძინებდი, მაგრამ მივხვდი რომ არაფერი გამომდის და ამდენი ფიქრის მიუხედავად მეც ჩვეულებრივი ადამიანი ვარ უძილობასთან ერთად.

      რა ხანია მე და მუზა ერთმანეთს დავეკარგეთ. ეხლა ვთხოვე, ისევ გვეხილა ჩვეულებრივ კაცთა ყოველდღიური ცხოვრების ჭიამაია საით მიფრინავდა.

      მუზას მოლოდინში მოსაცდელ სკამზე ხანიერ ქალს მივუჯექი. ცოტა ხანში ტელეფონმა დარეკა. ჩემი არ იყო. ქალმა უპასუხა. ათი წუთის შემდეგ ახალგაზრდა გოგონა მოვიდა. ეტყობა, ნაგვიანევიშვილი ან ნაადრევი შვილიშვილი იყო. მან ქალს რაღაც მისცა. მერე უთხრა, ორი საათი დრო მაქვს, ეხლა გაგყვები, აიღე პენსია და ჩვენთან…

მაისი ოცდაექვსობს,
ჩვენ კი რაღას ვაკეთებთ?!
სითყვებით რომ ვქლესაობთ,
საქმეში ხომ ვთამაშობთ.
მაისმა იმაისა,
ჩვენ კი დავრჩით ვარდებად.
წავა წლები,გადავა
და გაგვყვება დარდებად.
ჩვვენ გვეწადა დიდება,
თუმცა დავრჩით გიდებად.
...ისევ ბრძოლა გვინდება,
გამარჯვების ღირსება.

ნათელა გორგოშაძე-დუმბაძე
2015 წ. მაისი.

      დღეს, საკვრიაო ქადაგების დასასრულს, მამაომ თქვა, რომ ხვალ, ორშაბათს, 18 იანვარს, ჩავატარებთ ღამისთევის მსახურებას, ღამისთევის შემდეგ კი არაგვში ჩავალთო. ამ სიტყვების თქმა იყო და ტაძარში ერთდროულად ჩამოიარა ბედნიერმა სახეებმაც და აციებულმაც. თვალებანთებული თუ სიცივეშეპარული მრევლი ერთმანეთს ეკითხებოდა - აპირებ ჩასვლას?! პასუხები არაერთგვაროვანი იყო: არ ვიცი; ვნახოთ; თუ ძალიან არ ეციება; თუ არ გავიყინები ჩავალ; ჩავდივარ აბა რას ვშვრები; არაა,…