ბევრ თურქს რომ ჰკითხოთ, სტამბულს ეს გარეუბანი უბრალოდ ჩვეულებრივ ფერადი სახლების თავშეყრის ადგილია და განაკუთრებული არც არაფერია იქ, მაგრამ ხელოვანები ხომ იმიტომ არსებობენ რომ ჩვეულებრივობა არაჩვეულებრივობად აქციონ. თურქი ფოტოგრაფია იენარი ტორუნი (Yener Torun) ცისარტყელის დასახლების გამორჩეულობაზე მუშაობას შეუდგა. შერჩეული ფოკუსი, ფერების დაჭერა, განათების შერჩევა და კომპოზიცია ისე ააწყო, ზოგიერთი მათგანი სურეალისტურ ნამუშევარსაც კი…

      ფოტომანიპულაციებმა შეიძლება ზებრაც კი შოკოლადივით გემრიელი გახადოს, მელიისგან ტოსტი მოგამზადებინოს და თაგვები ბაბუაწვერასავით გაგაფურცლინოს. ყოველშემთხვევაში, ყველა ეს იდეა რონალდ ონგს (Ronald Ong) მოუვიდა თავში და მერე ფოტოშოპში განახორციელა კიდეც. სახელებიც კი მოუფიქრა თავის ფლორა-ფაუნას, ზებრეო ორეოსა და ზებრას ნაზავია, პურმელა - პურისა და მელიის კომბიაციაა და ა.შ.…

      ჩემს პაწია მზეს ძალიან სიამოვნებს, როდესაც ჰამაკში ვარწევ ხოლმე, მაშინვე თვალებს მილულავს და ტკბილად იძინებს. ასეთ დროს მახსენდება, რომ მეც ძალიან მსიამოვნებდა ჰამაკში ჩაძინება, მთელი სამოთხის ბაღი ნელნელა ირწეოდა ჩემს ჰამაკთან ერთად, ირგვლივ ყოველივე მშვიდი ნეტარებით სუნთქავდა.

      კიდევ ბევრ რამეს ვხედავ ჩემთვის კარგად ნაცნობს, როცა ამ…

      მოდი ვნახოთ, რა იყო, ან თუ არ იყო, როგორ იყო, მაგრამ ერთი კია - ღვთის უკეთესი რა უნდა ყოფილიყო?!

      მაგრამ მაინც, ერთი გიორგიც იყო. გიორგი დაიბადა თბილისის ერთ-ერთ გარეუბანში, შედარებით ღარიბი ცოლ-ქმრის ოჯახში, დედას - ელენე, მამას კი კონსტანტინე ერქვა. ისე მოხდა, რომ იმ პერიოდში, თბილისში უამრავი პრობლემა იყო, მტერი მაშინაც არ გვასვენებდა და ამის გამო, თბილისში მარილი არ იშოვებოდა, არადა გიორგის ძალიან, ძალიან უყვარდა მარილი და…

      გუშინ მიკროსკოპული სამყაროს მშვენიერებაზე ვისაუბრეთ, ახლა კი სოკოს და ობმოდებულ ხილს შევეხოთ, რომელიც იმაზე მდიდრულად გამოიყუერბა, ვიდრე უბრალოდ დამპალი ხილი. დღევანდელი სკულპტურების ავტორი ქეთლინ რაიანი (Kathleen Ryan), გახლავთ, რომლის გროტესკული კომპოზიციები სიდამპლე შეპარულ ციტრუსს სიმდიდრეს ჰმატებს, თუმცა თავის კოლექციას მაინც ასე დაარქვა - ცუდი ხილი. ციტრუსების გარდა, ქეთლინმა გააკეთილშობილა ვაშლი, მსხალი, ატამი და სხვა…

      ბუნება მრავალმხრივ მომხიბლელი და საინტერესო მოცემულობაა, რომელიც ჩვენს გარშემო, ჩვენგან დამოუკიდებლად არსებობს. თუმცა, ზოგჯერ შეუიარაღებელი თვალით, შეუძლებელია იმ უფრო დიდი სამყაროს ხილვა, რომელშიც ეს ბუნება გვევლინება - ამიტომ მოიგონეს მიკროსკოპი და ამ მიკროსკოპით ახალი სამყარო, ახალი ორგანიზმები, ახალი ბუნება დაინახეს. ალბათ არავის გაუკვირდება, რომ ამ ახალი ერთობ დაფარული სამყაროს თვალიერებისას, ხელოვანი ადამიანები მშვენიერებას ხედავენ და…

      - ვერ გამიგია, რა გემართება, - ამბობს ადამი და თან გამომცდელად მათვალიერებს. სხეულის ფორმა რომ შემეცვალა, ეს აკვირვებს.

      - აკი გითხარი, მზე ჩამისახლდა სხეულში, - ვეუბნები პასუხად.

      - ვითომ მართლა ასეა? - ეჭვიანად მეკითხება ადამი. გუმანით ვგრძნობდი, ჩემი სიტყვები არ სჯერა მეთქი და აჰა, გამართლდა ჩემი ვარაუდი, - უკვე კარგად…

      ადრე ხელიდან მტაცებდა ყველაფერს, რასაც კი თვალს მოჰკრავდა... ადამზე გეუბნებით, ახლა კი სულ სხვანაირად იქცევა. რას ვიფიქრებდი, თუ რაიმე ამის მსგავსი მოხდებოდა; ორივე ხელი აუვსია ნაირნაირი მწიფე ხილით და მორბის.

      - კარგად ვიცი, ხილი გიყვარს, - მეუბნება.

      გემრიელად მივირთმევ მართლაც მშვენივრად დამწიფებულ ხილს, თან ადამსაც…

      აღარ ვიცი, რა გზას ვეწიო, ადამს ვეღარსად ვემალები. საითაც არ უნდა წავიდე, ბოლოს აუცილებლად მომძებნის.

      არადა, ყოველთვის ვჯაბნიდი უწინ, დამალობანას თამაშის დროს. თითქმის ვერასოდეს მპოულობდა, რამდენიც არ უნდა ვეძებნე. ბოლოს მე თვითონვე დავუძახებდი: „ჭიტა!“ ანდა სიცილი წამსკდებოდა.

      ახლა კი, „ჭიტას“ დაძახებას ვინ გაცდის, ისედაც…

      რაკი ერთხელ გაექცნენ ერთმანეთს, აღარც შეჩერებულან სიზმარი და ცხადი. სულ უფრო და უფრო შორს გარბიან, ცალკცალკე მიილტვიან სადღაც... თან მეტისმეტად უცნაურ, სრულიად აუხსნელ ქარაგმებს ხლართავენ, ისე რომ ხანდახან ძალიან ვიბნევი.

      ცხადში მე მუდამ გველს დავეძებ. მის გარდა ვერავინ ამიხსნის, თუ რა ხდება, რა ემართებათ სიზმარს და ცხადს, რატომ გაურბიან…

      ამჯერად ერთობლივი თანამშრომლობა უნდა გაგიზიაროთ. როგორც წესი ფუტკრებს არ სჭირდებათ დამატებით დახმარება იმისთვის, რომ ოჯახები შექმნან, სახლები აიშენონ, თაფლი მოაგროვონ და გამოიკვებონ ახალ ცხოვრებამდე, მაგრამ ადამიანებმა მაინც დაიწყეს მათთვის სახლების შენება და სპეციალური, ცვილით დაფარული - მოქსოვილი ფირფიტების შადგმა სახლებში, რათა ფუტკარს შრომა შეუმსუბუქონ და მხოლოდ ორიენტირებულნი იყვნენ თაფლის მოგროვებაზე. როდესაც ფიჭა მთლიანად შეივსება და…

      როგორც წესი, ჩემი ბლოგი, ხელოვანებს, შემოქმედებს და მისთანათ ეძღვნება ხოლმე (რა თქმა უნდა, გამონაკლისი პოსტებიც არსებობს). დღეს არ დავარღვევ ამ ტრადიციას და ამჯერად უზენაეს შემოქმედს და მის ერთ-ერთ ქმნილებას წარმოგიდგენთ.

      თეთრი, ფითქინა მტრედები ხომ თავისთავად სილამაზე, სისადავე, სისუფთავე და მშვენიერებაა, მაგრამ სამეფო ტიტულატურით, მაინც სხვა მტრედი სარგებლობს. მას უბრალოდ ბუნებრივად აქვს გვირგვინი, ყოველგვარი…

მდგმური / THE TENANT

      რომან პოლანსკის ფილმი „მდგმური“, როლანდ ტოპორის ნაწარმოებზე დაყრდნობით, 1976 წელს საფრანგეთშია გადაღებული. იქიდან გამომდინარე, რომ ფილმი საკმაოდ ბუნდოვანია და უამრავ კითხვას ბადებს, მაყურებელი იძულებულია პასუხები საკუთარ თავში და იმ ინფორმაციებში ეძიოს, რომელსაც ფლობს.

      ზოგადად ფილმები, რომლებიც ფსიქოლოგიური ჰორორის ჟანრს…

      - აღარასოდეს ვითამაშებ ადამთან, - ვეუბნები გველს, - ბევრჯერ გავებუტე და ისევ შევურიგდი, აწი აღარ შევურიგდები. მეტისმეტად აუტანელი გახდა...

      რგოლებად დახვეული გველი ხმისამოუღებლად შემომყურებს თავისი ბნელი ლაქებით. მე ჩემსას ვაგრძელებ, დაწვრილებით ვყვები, რომ საზღვარი აღარ აქვს ადამის თავკერძობას, თან როგორი უსაქციელოა... სულდგმული არ…

      სიქსტის კაპელის მონახულების შემდეგ, მათი გაცოცხლება და რეალისტური სურათების შექმნა გადაწყვიტა. ტედზე მოხსენება სწორედ ამ ამბის თხრობით დაიწყო ახალგაზრდა სამხრეთ კორეელმა არტისტმა, მხატვარმა ჟუნგვონ ჟოენგმა (Joongwon Jeong). გაცოცხლება კი მართლაც ჰიპერრეალისტური გამოუვიდა და ამის შემდეგ, სხვა ისტორიულ პიროვნებებსაც მიჰყო ხელი. სენეკასთვის ჩაგიხედავთ თვალებში სიკვდილის წინ? ჟუვონგს თავისი ვერსია აქვს რა ფერის თვალები უნდა ჰქონოდა…

      ისევ შევესწარი (ვინ იცის, მერამდენედ), გველის ტყავის გამოცვლას. ასეთ დროს სხვა ყველაფერი მავიწყდება, მოშორებით ვზივარ და ვუყურებ, თუ როგორ ნელნელა მოცოცავს ჭრელი ტყავი, ნელნელა სცილდება გველის სხეულს. გველი წევს თვალებდანისლული. ხანდახან ნელა გაიკლაკნება ხოლმე, ჭრელი ტყავიც ადგილს ინაცვლებს, კვლავ გადაცოცდება სულ ცოტათი.

      მერე კი, ერთი…

      კიდევ რამდენი საოცარი რამ გამჟღავნდა ჩემთვის პატარა დავიწყების შემდეგ, ასე მეჩვენება, თითქოს ნისლის ფაფუკი ბოლქვები აიკრიფაო. უფლის თვალთა ბრწყინვალებაც კი ვიხილე... .

      როგორც ვარდის კოკორი გაიხსნება გაფურჩქვნისას, ისე გაიხსნა სამოთხის ზეცა. სივრცეები ფერადი ფურცლებივით გადაიშალნენ, და მე დავინაზე უთვალავი მზე. ბევრნი იყვნენ, ძალიან…

      ის ფაქტი, რომ თანამედროვე სამყაროში, თავის სფეროში საუკეთესოა და როგორც ჩანს, გარდაცვალების მიუხედავად გუნდიც საუკეთესო დატოვა, რაც დრო გადის ყველასთვის უფრო საცნაური ხდება. ამჯერად, ზაჰა ჰადიდ არქიტექტსმა, ჩინეთს მიაშურა და დამფუძნებლის სიცოცხლეში დაწყებული საქმე ბოლომდე ისეთ დონეზე მიიყვანა, როგორც ეკადრებოად. 25 სექტემბერს, საზეიმოდ გაიხსნა ბეიჯინგის დაქსინგის საერთაშორისო აეროპორტი (Beijing Daxing International Airport), რომლის სრული…

      27 სექტემბერს, წელსაც მოიგონეს აფხაზეთის, სოხუმის დაცემა. კადრები ომიდან, გამარჯვებულები და დამარცხებულები, გმირები, გმირობები და ა.შ. და ა.შ. აფხაზეთის თვალწარმტაცობაზე ბევრი თქმულა, ზოგი ნამდვილი, ზოგი გაზვიადებული და ქართულად ლეგენდებით აღვსილი, ზოგი ასე და ზოგიც ისე. ჩემი დღევანდელი პოსტი კი ცნობილი ფრანგი ფოტოგრაფის, აურელიენ ვილეტეს (Aurélien Villette) შემოქმედებას ეხება. ეს ფოტოგრაფი ცნობილია თავისი კოლექციებით - დანგრეული,…

      ადამმა ახალი თამაში მოიგონა; ბაძავს ყველა სულდგმულს, რომელიც კი სამოთხის ბაღში მკვიდრობს. კარგად გამოსდის. ხეს მოფარებული ვუთვალთვალებდი (აბა დავენახვებოდი იმის შემდეგ, რაც ჯოხით გამომიდგა?), როგორ გააჯავრა ხარირემს. თავზე განტოტვილი ჯოხები დაიმაგრა, გაექანა და ხეს დაეჯახა თავით. მართალია, შუბლზე მოზრდილი კოპი დააჯდა, სამაგიეროდ მართლა დაემსგავსა…