„რა ბედნიერები არიან ისინი, ვინც სასახლეში ცხოვრობენ და ყოველგვარი სიკეთით ტკბებიან“, - ამბობენ ამა სოფლის ადამიანები. თუმცა ნეტარი ისაა, ვინც შეძლო, გაეუბრალოებინა თავისი ცხოვრება, თავი გაეთავისუფლებინა ერული სრულყოფილების მარყუჟისაგან - მრავალგვარი კომფორტისაგან, რომლებიც სირთულეთა სიმრავლეს შობს და გათავისუფლებულიყო ამაჟამინდელი ეპოქის საშინელი სულიერი შფოთისაგან.…

სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი სტამბულიდან თბილისში დაბრუნდა. პატრიარქს აეროპორტში მრევლი და სასულიერო პირები დახვდნენ. უწმინდესი აეროპორტიდან სამების ტაძარში წაბრძანდა. ტაძარი მოილოცა, იქ შეკრებილი მრევლი დალოცა და მცირე ქადაგებით მიმართა. პატრიარქის თქმით, მიწვეული იყვნენ კონსტანტინეპოლში, სადაც ჰქონდათ ერთობლივი წირვა და შეხვედრა მსოფლიო პატრიარქ…

"მოკვდა მაშინ, როცა ცოცხალი იყო!”

უაზრობაა! მაგრამ მე მართლა ვიცნობდი ისეთ ადამიანებს, რომლებიც სიცოცხლეშივე მკვდრები იყვნენ; მკვდრები მუშაობდნენ, ჭამდნენ და საპატიო სოციალური მდგომარეობა ჰქონდათ, ავტომატურად მოქმედებდნენ, ვერ ტკბებოდნენ ჯადოსნური…

საოცარია როცა ჩუმად ხარ და ყვირი, როცა არ ხარ შეყვარებული და უცებ ხდები, როცა შეგიძლია ფრენა, როცა გკლავენ, როცა ვიღაცას წამლავ, როცა ეხმარები ადამიანს, როცა ექსპერიმენტებს ატარებ ბნელ ოთახში უსახური, როცა ემიგრანტი იმალები სასტუმროში , როცა ბისტროს ძებნაში ქალს გაიცნობ, როცა ტაქსისტს გადააგდებ და პოლიციელებს გაექცევი, როცა მწერალს სახლში შეუვარდები და ფურცლებს დაუხევ, როცა გამომძიებელი ხარ, როცა ქურდი ხარ, როცა მკვლელი ხარ... და საწყენია , როცა წიგნს ხურავ და ისევ შენს თავს…

ერთხელ დედამიწაზე ყველა ადამიანურმა გრძნობამ და თვისებამ ერთად მოიყარა თავი.

სიგიჟემ თქვა: დამალობანა ვითამაშოთო. დაიწყეს დამალვა! სიმარლე არ დაიმალა, მაინც მიპოვიანო. სიცრუე ცისარტყელაში დაიმალა, სინამდვილე - ოკეანეში, სიზარმაცე ყველაზე ახლოს დაიმალა. თავისუფლება ნიავს ამოეფარა, სიკეთე კარგახანს სხვას უთმობდა ადგილებს! რწმენა ზეცაში აიჭრა, შური კი სხივში მიიმალა. სიყვარული სადაც მივიდა ყველგან დაკავებული იყო. ბოლოს…

თუ შენ გაქვს ვაშლი და მეც მაქვს ვაშლი და ჩვენ მათ გავცვლით, ორივეს ისევ თითო-თითო ვაშლი გვექნება, მაგრამ თუ შენ გაქვს იდეა და მეც მაქვს იდეა და ჩვენ მათ გავცვლით, ორივეს ორ-ორი იდეა გვექნება.

სანამ ჩვენ - თითოეული ადამიანი არ მივხვდებით რომ მაცხოვარი ჩვენთვის ეცვა ჯვარს, ჩვენთვის დაღვარა სისხლი ჯვარზე, ჩვენი ცოდვები იტვირთა, მანამ ვერ შევისისხლხორცებთ ქრისტიანობას!

IV საუკუნე, ის დრო როცა ქრისტიანობა ძლიერდებოდა, ვრცელდებოდა მთელს დედამიწაზე, რომის იმპერიაში დაიბადა დიდი მორწმუნე და უფლის მოყვარული ადამიანი წმინდა გიორგი, რომელიც ერთგულად ემსახურებოდა მის ხელისუფალს მაგრამ როცა დადგა არჩევანის წინაშე ან სარწმუნოება ან სიცოცხლე მას არ უღალატია ჩეშმარიტი უფლისთვის! თავი გაწირა და ყველას ჩვენ მაგალითი მოგვცა! ჩვენ კი როგორ ვიყენებთ ამ მაგალითს? დილით ადგომა და წირვაზე წასვლა გვეზარება - ლოგინში ნებივრობა გვირჩევნია! ვაი რომ სანანებელი გაგვიხდება! როგორ…

სააღდგომოდ!

,,რა შეცვალა დღევანდელმა დღემ? _
არაფერი.

კიდევ ერთხელ ჩავიცვით და გავიხადეთ ტანსაცმელი,
ტკივილები კი ზედ გვახმება,
ვერ შევიხსენით მაჯებზე, ყელზე...

დავდივარ ქუჩებში და ვფიქრობ:
მხოლოს ის, რომ იცოდეს, როგორ მიყვარს,
მხოლოდ ის, რომ იცოდეს, როგორ მიყვარს,
მხოლოდ ის, რომ იცოდეს, როგორ მიყვარს...

და გზა თავისით მიდის სახლამდე.''

   გოლგოთიდან ყველაფერი ხელისგულივით მოჩანდა. ნათელი იყო ყოველივე და სამყარო განაჩენს ელოდა. განაჩენი წარმოითქვა ნაგვემი, შეურაცხყოფილი, ტანჯული ძე კაცისას მიერ: „მამაო, მიუტევე ამათ, რამეთუ არა იციან, რასა…