შეუძლებელია მიყვარდეს იმის გამო, რომ მინდა განვიცადო სიყვარულის განცდა ან ავიღოთ ნორმა "გიყვარდეს სამშობლო." ეს არის საყოველთაოდ აღიარებული ნორმა, მაგრამ იმის ცოდნა, რომ გიყვარდეს სამშობლო ამ მცნებას ვერ დაბადებს და ვერ განმაცდევინებს სიყვარულს იმიტომ, რომ ფენომენს რომელსაც სიყვარული ჰქვია სხვა პირობები აქვს და არ ემთხვევა ცნების შინაარსის გაგებას. ასე რომ არ ხდებოდეს სიყვარულის ფენომენი საერთოდ დაიკარგებოდა,…

      წელს ჩემი ოცდამეხუთე წელი დაიწყო. კიდევ ერთი ჭაღარა შეემატა ჩემს თმებს. ასე ამბობენ, თორემ ჯერ მე ჭაღარა არ შემინიშნავს თმებში. კიდევ იმასაც ამბობენ ცხრამეტი წლისას გავხარო და ბავშვი ხარო. ამ უკანასკნელს კი ძირითადად ჩემი ტინგიცურ-მაიმუნური ხასიათის გამო მაბრალებენ. ასე იყო პოლონეთშიც, "გოგო"(მე) იყო ყველას ბავშვი და ყველა იყო ჩემი აღმზრდელი, დედა, დეიდა, მამა, უფროსი მეგობარი და ა.შ. ასეა ახლაც, სამსახურში,…

      ყველა მწერალი ვალდებულია ზრუნავდეს თავის მკითხველზე. დიადი მწერლები სხვადასხვაგვარად გამოხატავდნენ ამ ზრუნვას, ზოგი მარტივი ენით ცდილობდა ეთქვა სათქმელი, ზოგიერთი მკითხველის გონებას საუკუნეებით წინ წასწევდა, ზოგი ყოველდღიურობისთვის მისცემდა ხსნის გასაღებს, ვინ მხატვრულად და რბილად, ვინ ხისტად და ყვირილით.

      ერთი, რომ დიადი მწერალი არ ვარ და მეორე რომ არც ეს პოსტია მაღალი იდეების მატარებელი, ამიტომ ჩემს ზრუნვას მკითხველისადმი…

ხელებს შორის შენი თვალები გამოვიმწყვდიე და მარცხენა მკლავის კუთხეში შენმა სახელმა დამბურძგლა.

მე როგორც, არც ისე დალაგებულ ინდივიდს მომაქვს შენთვის პატარა ყუთი, რომ შიგნით ჩაგტენო და მარტო ერთი ფანჯარა დაგიტოვო, ისიც, იმიტომ რო ზოგჯერ შენც ისე "დაგიბეროს" როგორც მე.

მე ეგოისტი ვარ და ყველაზე მეტად ჩემი თავი და ჩემს თავში მოსიარულე ადამიანები მიყვარს.

მე ერთი სამყარო მარგუნეს და ჩემს ათასს ვმალავ, რომ არ წამართვან.

მე…

      მახსოვს შარშანდელი "მე". შარშანწინდელიც მახსოვს და იმის წინანდელიც...სულ პატარაც... დღეს სხვა "მე" ვარ. სხვა არ ნიშნავს აუცილებლად უფრო მაღალს ან დაბალს... უბრალოდ სხვა გარემოში და დროში, სხვა გარემოებებით და გრძნობებით, სხვა თვალებით და სხვა გულითაც... უბრალოდ სხვა მე, ახალი და სხვანაირი ამ ახალ გზაზე... ახალ გზაზე იმიტომ, რომ ის წინა მთავარი გზა სულ სხვა გზებად დაიყო და მეც ერთს გავყევი, არა იმიტომ რომ რაღაც…

      ცოტა ხნით სიჩუმე იდგა გარესკნელის ბნელში, სადაც ყოველივეს მხოლოდ ეშმაკთა ალი ანათებდა. თითქოს ყველა ხვდებოდა მათ მომავლს, მათი მარადიული ცხოვრებისთვის განწირულ ბედს, მაგრამ ეშმაკები აბა რის ეშმაკები იქნებოდნენ ეს მწუხარება სინანულის ყოფილიყო, არა - ქვეცნობიერად სწუხდნენ სწორედ იმიტომ, რომ მათმა ამპარტავნებამ, მათმა მეგობარმა ეს დაუშვა.

      როდესაც მრისხანების ეშმაკი თავის ადგილზე დაჯდა, ვასილისკომ…

      გამწარებულები მიჰქროდნენ და ჯერ კიდევ ზამთის სიცივე სახეს უყინავდა. თოვლის ქულა მაინც ფიქრობდა იმ სახლზე, იმ მოტაცებაზე, რომელსაც ტარაკანი ასე საზარელ ფერებში უხატავდა წეღან, როცა არც კი უსმენდა, და ახლაღა მოაგონდა მისი სიტყვები - გაგწრთვნიან, მოგაშინაურბენ, დაგიმონებენ.

- ფრთხილად, ურემი მოდის. - მიოდის შეძახებამ გამოაფხიზლა ფიქრებში წასული თოვლის ქულა.

- აქ ჩავიმალოთ ბუჩქებში. - გადასწია მარიამ ბუჩქებისკენ და სამივენი იქ…

სინათლის ხაზები ერწყმის სიბნელეს უკვალოდ ქრებიან და თავიდან იბადებიან

სიღრმიდან ამონადენ სიბნელეში დაბადებულ მზეს ადამიანები ეთაყვანებიან ან გაუგებარ მოძრაობებს ასრულებენ ვერ გავიგე ეშინიათ თუ რამის თქმა სურთ

იქნებ ეს იმიტომ ხდება რომ ულტრაიისფერი სხივები მთლიანად შთანთქეს

ან იქნებ იმის გამო რომ იციან ისინიც გაქრებიან როგორც სინათლის სხივები.. ისე უკვალოდ რომ გრამ სითეთრეს ვერ დატოვებენ და…

      დღევანდელ კინომანიურ ბლოგპოსტში მინდა ცნობილ, რეიტინგულ და არაოსკაროსან, თუმცა რამდენიმე პრემიის და დაჯილდოების გამარჯვებულ ფილმზე ვისაუბრო. ეს კინო 2003 წელს გამოჩნდა მსოფლიო კინოეკრანებზე და დასაწყისშივე გეტყვით, მთავარ როლზე ჯერ კიდევ ახალგაზრდული იერით და მომხიბვლავობით სავსე, იმ დროისთვის 35 წლის ნიკოლ კიდმანი დაასაქმეს მეტწილად უარყოფითი როლებით ცნობილ პოლ ბეტანთან ერთად.…

      ცხოვრების ხანმოკლეობის გამო ნუ დაველოდებით სასწაულების მოხდენას. რაში მდგომარეობს ბედნიერება? როდის ვეძებოთ იგი? ამაში ჩვენ უბედურება დაგვეხმარება. როდის იწყება მისი ძებნა? იქნებ ბავშვობაშივე, მაშინ როცა ჯერ კიდევ არ ვიცით, რომ უბედურებაც არსებობს ამქვეყნად... ბავშვობაში ვამბობთ: ბედნიერები ვიქნებით თუმცა სიმართლე სულ სხვაა. არ არსებობს უკეთესი დრო ბედნიერებისათვის, ვიდრე ეს დღე, ეს წუთი და ეს წამია.

      სიცოცხლე იმდენად ხანმოკლეა…

      სვეტიცხოვლის მომლოცველს, ალბათ ყველას ემახსოვრება ერთი, პატარა, ზაფხულში ხვატისგან მუდამ გაშავებული ან აწითლებული, აწყობილ თუ არეულ ჩონგურ-ფანდურზე მომღერალი პაპა, რომელიც ტაძარში ყოველ შემსვლელს და გამომსვლელს მიუმღეროდა:

      "დაგლოცათ სვეტიცხოველმა ლამაზებო და კარგებო, გოგოებო და ვაჟებო" იქვე მიამატებდა, "წმინდა გიორგი დაგლოცავთ, 1700 წლისაო". მერე ეტყობა ვიღაცამ უთხარა, უკვე XXI საუკუნეში ვართო და…

      ახმედი, ახლა ლილის გვერდით იჯდა, უყურებდა ზღვის ღელვას, რომელიც უფრო და უფრო მატულობდა. დიდ დატეხილ ტალღებს, ჰორიზონტზე გაწოლილ შავ ღრუბლებს უყურებდა, ზოგ ადგილას სხივებისაგან დაწითლებულ წყალს და ძალიან უნდოდა ეთქვა რამე ლილისთვის: მას უყვარდა ზღვა, ზღვაზე უფრო მისი საჩუქარი, თავისი ცოლი, მაგრამ არ იცოდა როგორ გამოეხატა ეს გრძნობა. მან არც ის იცოდა, რა ერქვა იმას, როცა რაიმე სიამოვნებდა, თანაც ყველაზე ძალიან. ყრუ ტკივილი იგრძნო, რომ ვერ…

      რამდენიმე დღის წინ მეგობრებთაბ ერთად ვაპროტესტებდი მოსასვენებლ პარკებში, სკვერებში ძაღლებისთვის გამოყოფილი სპეციალური ტერიტორიების არსებობას იმ სახით, რა სახითაც ახლა არსებობს. ამ ტერიტორიაზე არ შეიძლებოდა კატის შეყვანა, დაბმა, თხის ან ცხვრის, გაგიკვირდებათ და ვერც ძროხას გაუშვებდი თავისუფლად. ჩემთვის ყოვლადგაუგებარია, რატომ? რა კრიტერიუმით არის ძაღლი უფრო შინაური და მშვიდი ცხოველი ძროხასთან შედარებით? რატომ არ აქვთ ძროხებს ანალოგიური…

      საშინლად დაღლილი და საკუთარ თავში ღრმად ჩაძირული, საათნახევრიანი ლოდინის შემდეგ მძიმედ დავეშვი ავტობუსის სკამზე და შემოსეულ ფიქრთა დახარისხებას შევუდექი. ავტობუსი უმალ ხალხით გაივსო და უამრავი ხმა აირია ერთმანეთში. როგორც ყოველთვის ამ ხმებში ლანძღვა დომინირებდა. ზოგი ახალ თაობას ლანძღავდა, ზოგი მთავრობას, ზოგიც გვერდით მჯდომს. ყველას უკმაყოფილება შეზრდოდა სახეზე და დაუშურებლად ანთხევდა ბრაზს. სალარო აპარატთან ყვითელ ქურთუკში გამოწყობილი…

      ოდესმე თუ გინახავთ ჭერის ხაზები როგორ ირევა ერთმანეთში როგორ ერწყმიან და უსასრულობაში როგორ იკარგებიან..

      ის თუ გინახავთ ჭერიდან წარმოსახვის წვიმის წვეთები როგორ იღვრება..

      ფერები თუ გინახავთ ჩემს ხელებზე, როგორ მაგრად მეკვრიან და მამხნევებენ თითქოს ამქვეყნად მარტო არვარ და რწმენას მინერგავენ..

      მაიძულებენ სიცოცხლეს თითქოს ისინიც მარტოები არიან და მათ ვჭირდები, უფლება რომ…