ბოლო დღეებია ჩინეთში არანორმალური ჩემპიონატი მიმდინარეობს. საქართველოში (სხვა ქვეყნის მონაცემები უბრალოდ არ ვიცი) თითქმის ყოველივე მეოთხე გასტრიტით იტანჯება და მკაცრ, საშუალო ან სალხინებელ დიეტაზეა, ამიტომ მეეჭვება ოდესმე ეს ჩემპიონატი ქართველებს შორის გაიმართოს. აი, ჩინეთში კი როგორც აღმოჩნდა, წიწაკა არაა პრობლემა, არც იმ დოზით,…

      ფილმებზე აქტიურ წერას თავისი ხიბლი აქვს, მკითხველი არ გეყოლება, მაგრამ საწერი არ გამოგელევა. განსაკუთრებით ახალი იდეების შესრულებას თუ შეუდგებით. როგორც წესი სერიალებზე არ ვწერ ხოლმე, მხოლოდ ერთხელ მოხვდა სერიალის განხილვა ჩემს ბლოგზე და ისიც არა სერიებად, არამედ მთელი სერიალის დასრულების შემდეგ მომინდა გამეზიარებინა განცდები და შთაბეჭდილებები, ვგულისხმობ ანარქიის შვილებისადმი მიძღვნილ პოსტს.

      ახლა კი ვიწყებ ისეთ სერიალზე წერას,…

      მაგისტრობის დასასრულს პოსტის გარეშე ვერ დავტოვებდი, მითუმეტეს, რომ ასეთი გრანდიოზული ღონისძიება მოაწყო ილიაუნმა. ვითარებაში გასარკვევად, უცნობებისთვის ვიტყვი, რომ 16 ივლისს…

      ქართული ფილმების დაუფასებლობასა და უგულებელყოფაში, რომ არ ჩამეთვალოს, ერთი ჩვენებური შედევრიც უნდა მოვაქციო ჩემი ბლოგის კინომანიის კატეგორიაში. თინეიჯერებს შეიძლება არც გაუგიათ, ახალგაზრდების უმრავლესობას ნანახი არ ექნება, უფრო ასაკოვნებს კი ნანახიც აქვთ და გულს მიღმაც ვერ დატოვებდნე. არ ვიცი ამ შესავალმა დაგაინტერესათ თუ არა, მაგრამ დღეს ცოტაოდენი უნდა ვისაუბრო 1967 წელს, გაგანია საბჭოეთში გამოშვებულ ქართულ ფილმზე "დიდი მწვანე…

      როცა წერაზე მიდგება საქმე და თითებს უაზროდ ამოძრავებ კლავიატურაზე, ანდა კალმით ფურცელს ჯღაპნი და უშინაარსო აზრებს უყრი თავს, გამოგდის ის, რაც მე გამომივიდა, ოღონდ არ მახსოვს როდის, მგონი პერიოდული უნდა იყოს და ძველი.

      ქველიბლოგის ფუნქციაში, ბლოგების დარეზერვება და მონახაზად შენახვის ფუნქცია არის, სადაც, სავარაუდოდ 2014 წლის დეკემბრის ბოლო განახლებით პოსტის იდეაც აღმოვაჩინე ამავე სათურით - უშინაარსო…

      ქრისტიანთათვის ყოველთვის უდიდესი დღესასწაული და ზეიმია ქრისტეში ერთობა. ლუკა მახარებელი მოგვითხრობს პირველი, სამოციქულო კრების შესახებ (საქმე მოციქულთა, XV თავი). სულთმოფენობის შემდეგ, წმინდა წერილი არაფერს ამბობს ასეთ ერთსულოვან შეკრებაზე და აი, დაახლოებით 2 ათეული წელი გადის, ასეთ მცირე დროში ქრისტეს ეკლესიაში უკვე სხვადასხვა პრობლემები იჩენს თავს და მოციქულებს უწევთ იერუსალიმში შეკრება. არ დავწვრილმანდები, ვისაც წმინდა წერილის ეს მონაკვეთი…

      ინტერნეტ სივრცის (და არა მხოლოდ) მაგიურ სიტყვათა შორის, განსაკუთრებულია "გარდაიცვალა". მისი მაგიურობა, მისდამი დაუოკებელი ინტერესით თუ აიხსნება და რაც მეტ გარდაცვლილს ვნახულობთ, მით მეტად ვმზაობთ ან გვაშინებს ის, რაც იმის იქით არის. თითქოს, თითოეული გარდაცვალების გაგება და მისკენ სწრაფვა, ჩვენს ქვეცნობიერში ეძებს პასუხს მიცვალებულისგან - იქით რა ხდება? იქნებ, გაცოცხლდეს და თქვას რამე. ზოგადად, რაიმესკენ სწრაფვა, ნიშნავს რომ…

      კინომანიის კატეგორიაში, ჩემს ბლოგზე ძველადმოხვედრილთათვის, ვისაც რამდენიმე ფილმის განხილვაზე თვალი მოუკრავს ალბათ გაუკვირდება, აქამდე რატომ არ დაწერეო, ხოლო ახადმოხვედრილები უბრალოდ გაოცდებიან, რა ფილმებზე საუბრდი იქამდე, თუ სერბი რეჟისორი, მსახიობი და მუსიკოსი, ემირ კუსტურიცა არ გიხსენებიაო.

      მოკლედ, ცოდვა გამხელილი სჯობსო და კუსტურიცასთან რამდენიმე კვირის წინ პირველად შევიჭყიტე…

      გამორჩეულობის არაფერი ეტყობა ამ შაბათს. ჩვეულებრივი, რიგითი შაბათის დღეა - ხანმოკლე ქველობის და შემდეგ ლოცვის. ჯერ-ჯერობით გამოიდარა, მაგრამ არავინ იცის კიდევ იწვიმებს ამაღამ თუ არა.

      ლოცვიდან მოვდივარ სახლში. წვიმს და ცას ეტყობა, რომ კოკას შემოდგამს მთებზე, ოღონდ ეს კოკა ძალიან მსხვილტუჩიანია - თითქოს ქვევრიდან იღვრება წყალიო.

- თბილისშიც წვიმს? - ვეკითხები ჩემებს.

- კი,…

      გასულ კვირას, ერთი მეუბნება, რა ნეგატიური კაცი ხარ, ყველაფერზე ნეგატიურად წერ და არაფერი არ მოგწონსო. მერე, გადავხედე ჩემს ბლოგს და კი - მართლა ბევრი ნეგატივია შიგნით, მაგრამ განა მე მინდა?! აკი უკვე დავწერე ერთგან - მაინცდამაინც ჩემი არჩევანი არ ყოფილა ზუსტად ეს ქვეყანა და ზუსტად ეს დრო, მაგრამ ასე მომიწია დაბადება და რა ვუყოთ თუ ბევრი ნეგატივია და ნაკლები პოზიტივი?! პატრიარქი კი ამბობს, ეცადეთ სულ პოზიტივი უთხრათ ერთმანეთსო, კურთხევას…

      ხშირია შემთხვევები, როდესაც ქერა სტატუსია და არა ვარცხნილობა. დღევანდელი ჩემი პოსტის იდეაშიც, ქერა სწორედ სტატუსია, მით უფრო რომ არა კონკრეტულად რომელიმე სქესის სტატუსი, არამედ ამაზე გაცილებით მეტი.

      გახსოვთ,…

      თაობა, რომელსაც მე წარმოვადგენ, დამოუკიდებლობაში დაიბადა. პირადად მე, დამოუკიდებლობიდან ზუსტად ერთი წლის თავზე მოვევლინე ამ ქვეყანას (გულწრფელობას გამოვიჩენ და სიმართლეს ვიტყვი - დიდად, ჩემი არჩევანი არ ყოფილა აქ რომ დავიბადე, მაგრამ ასე მოხდა და საწუწუნო არაფერი მაქვს).

      დღეს ვუყურებდი…

      შუაღამე გადასული იყო, როდესაც ერთ მყუდრო ხის ქოხს მიადგნენ. არც სიცოცხლის ნიშანწყალი ჩანდა სადმე და არც სანთელი ბჟუტავდა.

      - ჯერ მე წავალ, ვნახავ რა ხდება - თქვა მიოდმა.

      ტარაკანი და მარია ბუჩქებში ჩიამალნენ, გაიყუსნენ.

      - რა ხდება იქ? - იკითხა თოვლის ქულამ.

      - ჯერ არ ვიცით, ნახავს მიოდი და გვეტყვის.

      სამჯერ შემოუარა მიოდმა ხის ქოხს. შიგნით შეიხედა. მერე შევიდა, მოათვალიერა. უკან…

      ფილმების მოყვარულებს, დღევანდელ ბლოგპოსტში კიდევ ერთ ოსკაროსან ფილმს გაგახსენებთ. ნელ-ნელა 21-ე საუკუნეში გადმოვაბიჯეთ. გახსოვთ ალბათ, წინა ოსკაროსანი ფილმი, რომელიც ბლოგში წარვადგინეთ, იყო 1992 წელს გადაღებული და ერთი წლის თავს ოსკარით დამშვენებული, კლინტ ისტვუდის "…

ცოტა რამ საფლავზე გასვლასთან დაკავშირებით

      ეს ცოტა რამ, არ ვიცი რამდენად ცოტა გამომივა, მაგრამ შევეცდები ყურადღება გავამახვილო მნიშვნელოვან დეტალებზე. პოსტი განკუთვნილია მრევლისთვის.

      დავიწყებ იმით, რომ პოსტს ვაქვეყნებ დღეს, ბრწყინვალე შვიდეულის სამშაბათს, მაშინ როდესაც საფლავზე გასვლის ორი ძირითად ტრადიცია (ზოგიერთ…

      გუშინ დილით, აპრილის ბოლო დღეს, როდესაც ჯერ თვით მზესაც არ ენახა სვეტიცხოვლის სიდიადე, ვუყურებდი უფლის "გვამს" და გონება მექაჩებოდა ფიქრეთში - რამ მოგაფიქრა უფალო, დაგემარცხებინა სიკვდილი სიკვდილით? წევხარ ახლა საფლავში და დგას მარიამ შენს საფლავთან და ტირის... და მაშინ როდესაც რამდენიმე საათით ადრე მთელი ქვეყანა შეიძრა, როდესაც მთელი სამყარო და თვით მოციქულებიც კი მკვდრად გრაცხავდნენ, შენ ამ დროს სიკვდილს ამარცხებ სიკვდილით.

     …

      ყველა მწერალი ვალდებულია ზრუნავდეს თავის მკითხველზე. დიადი მწერლები სხვადასხვაგვარად გამოხატავდნენ ამ ზრუნვას, ზოგი მარტივი ენით ცდილობდა ეთქვა სათქმელი, ზოგიერთი მკითხველის გონებას საუკუნეებით წინ წასწევდა, ზოგი ყოველდღიურობისთვის მისცემდა ხსნის გასაღებს, ვინ მხატვრულად და რბილად, ვინ ხისტად და ყვირილით.

      ერთი, რომ დიადი მწერალი არ ვარ და მეორე რომ არც ეს პოსტია მაღალი იდეების მატარებელი, ამიტომ ჩემს ზრუნვას მკითხველისადმი…

      ცოტა ხნით სიჩუმე იდგა გარესკნელის ბნელში, სადაც ყოველივეს მხოლოდ ეშმაკთა ალი ანათებდა. თითქოს ყველა ხვდებოდა მათ მომავლს, მათი მარადიული ცხოვრებისთვის განწირულ ბედს, მაგრამ ეშმაკები აბა რის ეშმაკები იქნებოდნენ ეს მწუხარება სინანულის ყოფილიყო, არა - ქვეცნობიერად სწუხდნენ სწორედ იმიტომ, რომ მათმა ამპარტავნებამ, მათმა მეგობარმა ეს დაუშვა.

      როდესაც მრისხანების ეშმაკი თავის ადგილზე დაჯდა, ვასილისკომ…

      გამწარებულები მიჰქროდნენ და ჯერ კიდევ ზამთის სიცივე სახეს უყინავდა. თოვლის ქულა მაინც ფიქრობდა იმ სახლზე, იმ მოტაცებაზე, რომელსაც ტარაკანი ასე საზარელ ფერებში უხატავდა წეღან, როცა არც კი უსმენდა, და ახლაღა მოაგონდა მისი სიტყვები - გაგწრთვნიან, მოგაშინაურბენ, დაგიმონებენ.

- ფრთხილად, ურემი მოდის. - მიოდის შეძახებამ გამოაფხიზლა ფიქრებში წასული თოვლის ქულა.

- აქ ჩავიმალოთ ბუჩქებში. - გადასწია მარიამ ბუჩქებისკენ და სამივენი იქ…

      დღევანდელ კინომანიურ ბლოგპოსტში მინდა ცნობილ, რეიტინგულ და არაოსკაროსან, თუმცა რამდენიმე პრემიის და დაჯილდოების გამარჯვებულ ფილმზე ვისაუბრო. ეს კინო 2003 წელს გამოჩნდა მსოფლიო კინოეკრანებზე და დასაწყისშივე გეტყვით, მთავარ როლზე ჯერ კიდევ ახალგაზრდული იერით და მომხიბვლავობით სავსე, იმ დროისთვის 35 წლის ნიკოლ კიდმანი დაასაქმეს მეტწილად უარყოფითი როლებით ცნობილ პოლ ბეტანთან ერთად.…