- "დიადია", ყოფილი ოსტროვსკის ქუჩაზე 3 ლარად მიგვიყვან? - ჰკითხა ახალგაზრდა კაცმა ტაქსის მძღოლს, რომელსაც ისეთივე გადაღლა და მოთენთილობა ეხატა სახეზე, როგორც ამ ორ ახალგზარდას, ეხლახან კაზინოდან რომ გადმოჭრეს ქუჩა. მძღოლმა გაისიგრძეგანა უიღბლო ღამე და უხასიათოდ თავი დაუქნია.

      იგი ნელა მართავდა მანქანას. წვიმდა, მინა კი ნელა, უღიმღამოდ იწმინდებოდა. აქ, ზღვის მხარეს, ქუჩები უფრო წესრიგში იყო. მსუბუქი…

უბრალოდ ღამეა

უბრალოდ ცივა

უბრალოდ სიმარტოვეა

უბრალოდ სევდააა

უბრალოდ ხმაურია

უბრალოდ ვტირი

უბრალოდ სიცარიელეა

უბრალოდ ვღელავ

უბრალოდ წამები გადის

უბრალოდ მოდის…

I

რატომ დამივიწყე მე, მარიამ,

რატომ დამივიწყე?

შენი კალთა ფოთლებით ივსება,

ხოლო მე კი თავს გუბეში ვრგავ.

ქუჩაში გდია მკვდარი,

ქარი ახურავს საბანს...

როცა მე გავჩნდი,

მთვარემ თმები ჩამოიშალა,

ხოლო ქალწულმა ვარსკვავებმა ტუჩზე იკბინეს,

ბებიაქალი ამტკიცებდა -- დაიბადაო!

შენ არ იყავი იქ, მარიან,

შენ არ დაგბრალდეს,

მე ქუჩაში მანქანა გამსრესს.

ესაა ქალაქი,

სადაც ადამიანს…

      ოდესღაც ადვილი იყო ცრუ სამყაროში ცხოვრება, ყოველშემთხვევაში სამყაროს გამოგონება და შემდეგ იქ ცხოვრება, რადგან სიცრუე ის გამონაკლისი გეგონა, რომელიც მხოლოდ შენ გეკუთვნოდა. ეს ის "ოდესღაც" არის, როცა სამყაროს მოზარდის თვალებით უყურებ - სიცრუე ერთი რომ არკძალული ხილია, მაგრამ თუ კარგად იცრუებ ეს საკუთარ თავში დარწმუნებულობის ხარისხს ზრდის, რაც იმაზე დიდი სიცრუეა, ვიდრე მოგონილი ან განხორციელებული. დღეს კიდევ,…

ჩემი სული გამომწყვდეულია ჩემს სხეულში..

სევდისგან დაღლილი თითები თვალების გასწვრივ გაურკვეველ მოძრაუბებს ასრულებენ

ალბათ ისინიც გლოვობენ უმოძრაობას..

ცარიელ ოთახს ყველაფერი სჯობს..

სულში კი სევდააა .. ის ფარავს ...

შენ მხოლოდ ჩემი სახელი იცი .. იცი რაფერის თვალები მაქვს .. როგორი ცხვირი ან როგორი აღნაგობა მაქვს ჩემი სულის შენ არაფერი იცი...

ჩემი სული სხეულშია…

ტროპარი: მთასა ზედა ფერი იცვალე, ქრისტე ღმერთო, და უჩუენე მოწაფეთა შენთა დიდებაჲ შენი ძალისაებრ მათისა და გამოგვიბრწყინვე ჩუენცამ ცოდვილთა ნათელი შენი მიუაჩრდილებელი, მეოხებითა ღმრთისმშობელისათა ნათლისა მომცემელო უფალო, დიდება შენდა.

კონდაკი: მთასა ზედა ფერი იცვალე ქრისტე ღმერთო და რაოდენ ძალ-ედვა მოწაფეთა შენთა, დიდებაჲ შენი უჩუენე. რათა რაჟამს იხილონ ჯუარცმაჲ შენი, გულისხმა ჰყონ, ვითარმედ ვნებაჲ იგი ნებსით…

      ერთი... ორი... ხუთი ... ნაბიჯებს ვითვლით. კიდევ ერთი გუბეა წინ, ესეც თუ "გადავცურეთ", ისე რომ არ დავსველდეთ, ჩვენთვისაც გადაიღებს წვიმა. შენი ლექსებისგან შეკოწიწებულ ქოლგას შენივე კარადის ბოლო თაროზე მივუჩენ ადგილს.

      დამიჯერე, გუბის იქით მარტოობის პროსპექტს მზის ამოსვლის ქუჩა შეცვლის. ცოტაც მოითმინე, მალე სულში ჩაგისახლდები, შენთან ავიშენებ ბუდეს ... ჩამოიფერთხე ეგ სევდა სახიდან, არ მინდა ამღვრეული თვალებით მიყურებდე,…

      პოსტი ეძღვნება ჩვენს პლანეტაზე მცხოვრებ ყველა ცხოველს. ხშირად შეიძლება ვაცნობიერებდეთ ადამიანი რამდენად სასტიკი, სულელი, თვითდაჯერებული, ქედმაღალი იყოს, რაც ძალიან სამწუხაროა. თუმცა სრულყოფილი არავინ არ არის, მაგრამ ცვლილებები ყოველთვის შესაძლებელია. არიან ადამიანები რომლებიც არასოდეს ეგუებიან ცხოველების ჩაგვრას და იბრძვიან ბუნების დასაცავად. პოსტში უარყოფილია ყოველგვარი ბოროტება ცხოველების მიმართ განხორციელებული.…

ასეც ხდება.

ზოგიერთებისთვის წასვლა უფრო მარტივია,

ვიდრე ერთმანეთთან მისვლა

და უბრალოდ ჩახუტება.

      მე მოგიყვებით უცნაურ, არასაინტერესო და სახალისო ანგელინასა და ჯუმბერის love story-ს, მათი ურთიერთობა ბიბლიოთეკაში დაიწყო, შემდეგ იყო პაემნები საჯაროში, უკანა სკამზე ჩურჩულით, ლაპარაკი და თვალის პაჭუნი, მაგრამ ერთხელაც ჯუმბერმა არ ჩაუხვია გუდიაშვილზე და მათ გზა განაგრძეს, ანგელინა ფიქრობდა "- მეშველა, მიტაცებსო..." თუმცა ის შეცდა, ჩვენი ჯუმბერი ნოვატორი აღმოჩნდა და მოტაცება მისთვის მიუღებელი გახლდათ, ასე აღმოჩნდა ანგელინა პირველად…

როდესაც ასე ახლოა გრემი,

მეც მინდა ვიყო უფრო მაღალი,

რომ დაინახონ ჩემში ან ჩემით

რაღაც ახალი, სულმთლად ახალი.

და თუმცა გრემი არის ბებერი,

არის დაღლილი და დანგრეული,

მე მაინც მამღვრევს ეს სექტემბერი,

როგორც საყვარელ ქალის სხეული.

მე მაინც კეთილ ფიქრებით მავსებს

სახეგაპობილ კედლის ალმური

და უკვე ვიცი, რად მიყვარს ასე

ვაზიც, ჩუქურთმაც და სალამურიც.

მე ყველაფერი მომწონს და მიყვარს,…

      კრიტიკული აზროვნების თეორია ერთ-ერთი განსაკუთრებულია და თავისი არსით ლიტერატურათმცოდნეთა ინტერესს იწვევს.

      ამ მხრივ, კრიტიკული აზროვნების მეთოდებს შორის განსაკუთრებულია ედვარდ ბონო და მისი ნაშრომი: "აზროვნების ექვსი ქუდი".

      ედვარდ დე ბონო – ბრიტანელი ფსიქოლოგი, მწერალი…

      თანამედროვე სამყაროში, დაგროვილი ცოდნის კვალობაზედ შექნილი ყოველდღიური აღმოჩენები ჩვენი ცხოვრების ნაწილი გახდა. ხელოვნურ ინტელექტზე, გალაქტიკების გარღვევასა თუ ცოცხლი უჯრედების შექმნაზე მეცნიერები დაურალავად მუშაობენ, სამყაროს შესაქმის თეორიებსაც თვალნათლივ წარმოგვიდგენენ და მრავალი ასეთი. ხშირად, მსგავსი სამეცნიერო მიღწევები კვლავ მეცნიერებისთვისვე რჩება და საზოგადოების მხოლოდ იმ ნაწილისთვისაა ხელშესახები,…

შენ მიხვდები, რომ დღეს

იანვრის ცა მეტია, ვიდრე

ადამიანთა ცრურწმენა

რომ თარსი რიცხვია ცამეტი;

ფერებს იცვლიან ცისარტყელები

და ცა მეტია, ფერებზე მეტი,

მზიან ლოლოებს მოვეფერებით,

ჩემს ფანჯარასთან რომ წასკდათ წვეთი,

ზამთრის დარიან ამინდს ტირიან.

სიცივემ იკლო თებერვლის ცამეტს,

ჭადარი იფხანს ტოტებს ტილიანს,

კვირტებსაც ცა მეტს გვპირდება, ცა – მეტს.

მარტი ახლოა,…

      იყო და არა იყო რა... სტოპ! რა იყო და რა აღარ არის?, იქნებ თქვენი ზღაპრები ერთი დიდი ტყუილია და მხოლოდ პოლიტიკოსის საარჩევნო დაპირებებს თუ ჩამოუვარდება მაშტაბურობით. ოდესმე გიფიქრიათ, რატომ არიან ბოროტი ჯადოქრები ბოროტები? იქნებ იმიტომ, რომ ჩვენი ზღაპრების გმირები არიან იდეალურები? რატომ ხდება ყოველ ზღაპარში ერთი და იგივე და რატომ ემსგავსება ლათინო-ამერიკულ სერიალს? რატომაა ყველა პრინცესა ლამაზი და რატომ ჰყავთ პრინცებს თეთრი რაში და არა სხვე…

      მენავეების ხმაური და გონდოლების ზედაპირული შეცურვა წყალში...

  - შენ! იცი, რომ წყლის სიწყნარე იზიდავს ადამიანებს?

  - კი, მაგრამ აქ ხომ არავინ მოდის...

  - როგორ არა, აქ წყვილები ერთმანეთს სიყვარულს უხსნიან.

  - და შენ გჯერა?

  - კი მჯერა!

  - არა ! ეს მოჩვენებითია, შენ შეგხვედრია? ის აქ არ ხარობს.

  - ხარობს! კი შემხვედრია, გაიხედე ის ყველგან არის სადაც გინდა…

ურცხვმა დროებამ დაგიკოჟრა პაპი ხელები

ჯოხს დაჩვეული აჰყვები და ჩაჰყვები ფარას,

სუნთქავ მაგ მთებით, კლდეებით და ცივი ხევებით

მოზამთრდება და ჩამოუვლი ნაცრისფერ ქალაქს.

ხო არ მიბერდები, შეგერია პაპი სითეთრე,

შენს თმაში ზამთარს გამოუჩნდა თოვის წადილი,

პაპი... მანდ მინდა ამ ქალაქში ვერც მე ვისვენებ,

რომ ვცდილობთ ხოლმე, არ გვეპაროს ცხვარში ნადირი.

ჩამოვსხდებოდით გახურებულ ღუმელთან ღამით,

მე წელის ალბათ…