რა მოხდა, თუკი ვეღარ შევხვდებით.

ამქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით, - 

მარადიული ის არის მხოლოდ 

და ასეთია ყოველთვის ბოლო

ნამდვილი გრძნობის, განცდის და ვნების,

და მეც ამ დიდი კანონის ნებით …

შევდივართ სასახლეში.

წმინდაო, დამიცევ! სუროში საშიშრად მივარდნილ კედლებით

ეს სახლი მაგონებს დაწყევლილ სამარეს:

აქ მკვდრები დაქრიან ზღაპრული რაშებით და ბედის ეტლებით.

ჰაერი სიკვდილით დაფარეს...

განდეგილ ცხოვრებით დღეგრძელი მოხუცი ცხოვრობდა აქ ერთ დროს.

ვინ იყო? სახელი არავინ იცოდა.

ათასგვარ წამლით და შელოცვით ეძებდა ბედნიერ სამკვიდროს

და მუდამ ფარული ღელვებით იწოდა...

მის თვალწინ ქარივით დგებოდენ ყოველღამ ფერმკრთალი ქალები:

სანთლების, წიგნების წყევლა…

გიგია ბუბუნაურის ძმადნაფიცი(მწერლის რვეულიდან)

თოვს.

რძისფერი სიმყუდროვეა ბუსარჭილის ფერდობზე ჩამომდგარი. მარტო თოვლის ფანტელები შრიალებდნენ ჩუმად, ჩუმად, ჩუმად, ზეცის გალობასავით.

 მერე არწივის ყეფა გაისმის: ერთხელ, მეორედ, მესამედ. არწივი გაჩუმდება და ისევ სიწყნარე ჩამოდგება ბურსაჭილის ფერდობზე.

თოვს

.თორმეტი წლის გიგია ბუბუნაური ქვენამთისაკენ მიუყვება აღმართს. მხარზე მამისეული თოფი ჰკიდია.ზემოთ, გორზე ადგილის დედის სალოცავია. გიგია სხვა მხარეს მიდის.…