ყოველდღე,

როცა მხრებით დამაქვს

ნეკნებჩალეწილი დეკემბერი,

და წინ მხვდებიან

ქუჩა-ქუჩა დამაქვს

არანორმალური გულისცემა და

მშრალი ყინვით დაბზარული ძარღვები...

არც შენ მოდიხარ და

არაფერი.

გარდა დღეებში ჩამოწოლილი

თეთრი სიცარიელისა და

გაყინული თითების...

ისევ წუხილის სუნი ასდის

ამ შემოდგომას,

ფოთლების ცვენას არ უხდება ცარიელი

დღეების გემო...

არაფერია ჩემს ოთახში

სიჩუმის გარდა,

ვერ შევეჩვიე, ისე გდია

უშინაარსოდ...

ვდგავარ და ისევ,

თხელ ძარღვებში სიცივე ჟონავს,

ქუჩის გულგრილმა სახეებმა

ძვლებში დამტეხეს...

წვიმის ნასუნთქი აღარ ეყოთ

ჰაერი ალბათ,

ადგნენ მზისფერი ბეღურებიც და

მიმატოვეს...

ამ შემოდგომას არ უხდება…

არაფერი.

უბრალოდ მახსენდება და ახლაც მავსებს რაღაცნარად...

მზიურში ვიყავი საქანელებზე... ამაში გასაკვირი და გასაოცარი არაფერია, მაგრამ იქ, საქანელის პირდაპირ, სკამზე იჯდა ერთი ხანში შესული კაცი და მასთან მიდიოდნენ მტრედები... კეთილი სახით მიყურებდა და მიღიმოდა... მგონი ორივემ ერთად წარმოვიდგინეთ ის ჩემს ადგილას, საქანელაზე... როგორ არ გამეღიმებოდა... ვუყურებდი და ვგრძნობდი რომ ვივსებოდი, როგორც ყოველთვის ყელში მწვდა ემოციები, თვალები ამიცრემლიანდა, ასე კარგი წიგნის კითხვისას…

"იგი ცა და დედამიწასავით განსხვავდებოდა"...

- იასუნარი კავაბატა; თოვლიანი მხარე

   საკანდიდატო დისერტაცია რომ დავიცავი,ბანკეტი გადავიხადე,მაშინ ბანკეტი მთავრობის მიერ აკრძალული არ იყო.

   ნოდარ დუმბაძე თამადობდა.

   ზუგდიდელმა მეგობრებმა შემწვარი ვაცი ჩამომიტანეს,ორიგინალურდ იყო შემწვარი-ფეხებზე იდგა.სუფრაზე რომ დავდგით,შეზარხოშებული სტუმრები აღფრთოვანდნენ,მეც არ ვაციე,არც ვაცხელე და ჯიხვია მეთქი,გამოვაცხადე.

   ნოდარ ჩხეიძემ მოხერხებულად ჩამოაჭრა "ჯიხვს" ხორცი და ჩამოარიგა.

   ვხედავ გაჭრა ჩვენმა ტყუილმა,მოწონების შეძახილები მესმის,რა…

-შეიკარით ღვედები და მოემზადეთ ასაფრენად. – სტიუარდესამ ხალხი გააფრთხილა და კაბინისკენ დაიძრა, თავი დაიმაგრა და უკვე შეეძლოთ აფრენილიყვნენ.

   თვითმფრინავი ადგილიდან დაიძრა, ჯერ ძრავის ხმა ისმოდა და შემდეგ კი მცირე ბიძგი იგრძნეს მგზავრებმა. თვითმფრინავი მიწას მოსწყდა. ყველას შეკრული ჰქონდა ღვედი, სანამ ფრენისთვის დასაშვებ სიმაღლემდე ავიდოდა ირყეოდა თვითმფრინავის კორპუსი და მგზავრებსაც საშინლად არყევდა. ღვედების გარეშე, მართლაც შეუძლებელი იყო, რომ თავი…

ჩემი და Timens group-ის ისტორია კვლავ გრძელდება, მაგრამ ოდნავ სხვაგვარად. მინდა ჩვენი სამომავლო გეგმები გაგიმხილოთ და ის, რაც გუშინ მოხდა. ახლა უკვე ახალ ამპლუაში წარვსდგები თქვენს წინაშე – სცენარისტის ამპლუაში.

ჯერ კიდევ სამი დღის წინ გავიგე, რომ ირაკლი დონაძე (რეჟისორი) აპირებდა საშინელებათა ფილმის გადაღებას და მე მინდოდა დავხმარებოდი, რომელიც სიამოვნებით მიიღო. ერთი იდეა შევთავაზე, რომელზეც ბევრი არც მიფიქრია მაშინვე მომივიდა თავში, უბრალოდ ცოტა…

       ინტერნეტსივრცეში გამოჩენისა და მისი ,,გადატრიალების“ დღიდან ,,ფეისბუქის“ შესახებ უამრავი კვლევა ჩატარდა და  დასკვნა დაიდო. ,,ფეისბუქმა“ მან მოიცვა მსოფლიოს ყველა წერტილი. მილიარდობით ადამიანს, ჯერ დაუბადებელ ბავშვებს, კატებს, ძაღლებს და ყველას, ვინც ამქვეყნად რამედ ღირს, მოუყარა თავი. მავანნი დღემდე საუბრობენ მისი ავ-კარგიანობის შესახებ. რომ მას ბევრი დრო მიაქვს, რომ მისი საშუალებით უამრავ ინფორმაციას ვიღებთ და  მათ შორის გავცემთ კიდეც. ,,შპიონაჟშიც“ კი…

   საშინლად ცხელოდა და ბიზნესმენი გიორგი გიორგაძე ჯერ არ ჩქარობდა ოფისიდან გამოსვლას, თუმცა იცოდა წუთი წუთზე რომ არ გასულიყო თავის რეისზე დააგვიანებდა. ის საქართველოდან ნიუ-იორკში მიფრინავდა, რომ შეხვედროდა და მოლაპარაკებოდა მსხვილ ბიზნესმენს. იგი ახალ პარტნიორს ეძებდა საქმეში, რომელიც უნდა წამოეწყო და დიდი ფული მოეტანა. მან წინასწარ დაჯავშნა ტელეფონით ბილეთები ახალი კომპანიის მეშვეობით.

   „კომპანია “ერ ფრანსი” პირველ ფრენას განახორციელებს ახალი “ერბუს…

        ეძღვნება ემა რაფავას - ულამაზეს და უსაყვარლესს        

               13 მაისი  

           (მწარე ორშაბათი)

   -დედა ორი წუთიც რაა და ავდგები...

   დედაჩემის მცდელობა გავეღვიძებინე ამაო იყო.

   -ცოტა ხანიც და ავდგები…

გული: გამიშვი რააა, გამიშვი, ახლავე გამიშვი.

გონება: არა, ვერსადაც ვერ წახვალ. არ გაგიშვებ.

გული: გამიშვი, მასთან მინდა. მას კიდევ ვუყვარვარ ეს ვიცი.

გონება: არა, არ უყვარხარ. თავს ნუ იტყუებ და გააგრძელე ცხოვრება, როგორც საჭიროა.…

                                      (როცა განგება შენს წინააღმდეგაა)

                                        ფრთხილად, საფრთხე ახლოსაა

                                              სიკვდილი ახლოსაა.

   გამარჯობათ მე სტივ მარტინი ვარ და ეს ყველაფერი მაშინ დაიწყო, როცა ერთი მიყრუებული სახლი ვიყიდე ტენესის შტატში, სადაც არაფერი არ იყო.  ზუსტად ასეთი…

მინდა წასვლა.

წასვლა მინდა აქედან შორს, სადაც ჯადოსნური მთებია.

წასვლა მინდა, სადაც არ იქნება ტანჯვა, ტკივილი, სევდა, იმედგაცრუება, სიძულვილი და ყველა ის საშინელი გრძნობა რაც ადამიანმა შეიძლება მეორე ადამიანს გაუკეთოს. იქ სადაც უცხო იქნება მოწყენა და საერთოდ ყველაფერი ცუდი. მინდა დავადგე გზას და იქამდე ვიარო, სანამ ძალ-ღონე არ გამომეცლება და იმას ვინატრებ, რომ ეს არასდროს მოხდეს. ცხოვრება ომია, მაგრამ მინდა ისე წავიდე სანგრებს შორის, რომ არცერთი ტყვია არ მომხვდეს, არც ერთი…