ურცხვმა დროებამ დაგიკოჟრა პაპი ხელები

ჯოხს დაჩვეული აჰყვები და ჩაჰყვები ფარას,

სუნთქავ მაგ მთებით, კლდეებით და ცივი ხევებით

მოზამთრდება და ჩამოუვლი ნაცრისფერ ქალაქს.

ხო არ მიბერდები, შეგერია პაპი სითეთრე,

შენს თმაში ზამთარს გამოუჩნდა თოვის წადილი,

პაპი... მანდ მინდა ამ ქალაქში ვერც მე ვისვენებ,

რომ ვცდილობთ ხოლმე, არ გვეპაროს ცხვარში ნადირი.

ჩამოვსხდებოდით გახურებულ ღუმელთან ღამით,

მე წელის ალბათ…

      წარმოგიდგენთ ერთ-ერთი მაღალჩინოსანი მასონის, ნავთობმაგნატისა და ბილდერბერგის კლუბის წევრის აღსარებას, რომელიც კიბოს უკანასკნელი სტადიით არის დასნებოვნებული. მიუახლოვდა რა სიკვდილს, მან შეინანა თავისი ბოროტმოქმედებანი და პირველი რაც გააკეთა, თავისი გული გაუხსნა პასტორ ლინდსი უილიამსს, რომელმაც შემდგომ საზოგადოებას ამცნო იმ ბოროტებათა შესახებ, რაც ელოდება მსოფლიოს უახლოეს მომავალში

      მომაკვდავი…

21 ნოემბერი

      ვეცდები ჭკვიანი გავხდე და ის კარქი გძნობა ისევ მქონდეს, როცა რაღაცეები იცი და ჭკვიანი ხარ კარქია. ნეტა მსოფლიოში ყველაფერი ვიცოდე. ნეტა ეხლავე შემეძლოს ისევ ჭკვიანი გავხთე. რო შემეძლოს და ისევ ჭკვიანი რო გავხთე დავჯდები და სუ წიგნებს წავიკითხავ.

      ასეთუისე თუ გინდათ დავნიძლავდეთ რო ერთადერთი სულელი ადამიანი ვარ ვინც მეცენიერებისთვის რაღაცა იპოვა. რაღაც გავაკეთე მარა არ…

      ერთი შეხედვით ისინი არაამქვეყნიურ, სხვა პლანეტის მობინადრე არსებებს ჰგვანან. მაგრამ დედამიწიდან ათეულობით სინათლის წლით დაშორებულ ადგილებში ბინადრობის მაგივრად ეს საშიში შესახედაობის პატარა ცხოველები დედამიწის ოკეანის სიღრმეებს იპყრობენ.

      პოლიქეტების, იგივე მრავალჯაგრიანი ჭიების ახალი სურათები გვიჩვენებს, როგორ გარდაქმნა ისინი ბუნებამ, რათა წყლის დონიდან 1000 მეტრის ქვეშ და უფრო ქვემოთ არსებულ…

      მათე ბიჭი მშობლებთან, პაპა-ბებოსთან ერთად, მაღალი მთის ძირას, ერთ მყუდრო, პატარა სახლში ცხოვრობდა. პატარა ეზო, რამდენიმე სული საქონელი, ქათამი, ცხვარი ჰყავდათ. მიწას ამუშავებდნენ და ასე გაჰქონდათ თავი.

      მათე მოსუვენარი, ჯიუტი ბიჭი იყო, რომელსაც ბევრი შეკითხვების დასმა უყვარდა. ვერ იტანდა, როცა შეკითხვაზე პასუხს არ ან ვერ იღებდა. განსაკუთრებით პაპამისი, ანდრო უყვარდა. მხოლოდ მას უჯერებდა და სულ…

დიახ, მე მინდა, დღეს რომ ვიყო მარიონეტი

ბოროტქმნილება, მისტერიებში გადაკარგული

დღეს ბოროტქმნილი ხვალ კი ნაზი ფერია მინდა

მინდა რომ ვიყო შენი თავის თავშესაფარი

მე მაგიჯებენ აზრთა წყარო ამოუცნობი

აზრთა ტრიალი, ფიქრი ღრმა და მიუწვდომელი

მე შვებასა მგვრის შენი სუნთქვა ჩემში ნათლული

შენ ჩემი ხარ და მარად ასე ალბათ იქნები....

      იქნებ შევძლო მოვახერხო და გადმოვცურო, ზღვა რომელიც ჩვენს შორისაა. არ აღმოჩნდა ადვილი სიშორე, ძნელია ის რომ შენ ხარ შორს ძალიან შორს და არა ის, რომ მე ვარ მარტო. ეს გგონია ერთი და იგივე რამეა? მაშინ შემცდარხარ. მე მარტოობას ავიტანდი შენ, რომ არ არსებობდე, მაგრამ როცა არსებობ და მაინც მარტო ვარ ეს არის ის დიდი ზღვა, რომელიც გვაკავშირებს, რომელის გადალახვასაც მე ვერ შევძლებ.!

      იცი რამდენი მიზეზია, თუ რატომ არ შემიძლია? იმიტომ, რომ…

16 აპრილი

      დღეს თავს გაცილებით უკეთ ვგრძნობ, თუმცა ჯერ კიდევ ვბრაზობ იმაზე, ხალხი რომ დამცინოდა და მასხრად მიგდებდა.

      უფრო ჭკვიანი რომ გავხდები, ორჯერ უფრო მაღალი IQ რომ მექნება, ვიდრე ახლა მაქვს, იქნებ ხალხს მოვეწონო და დამიმეგობრდნენ.

      IQ რა არის, ჯერ კარგად არ ვიცი. პროფესორმა ნიმურმა თქვა, რომ ეს იმის საზომია, რამდენად გონიერია ადამიანი - ისე ზომავს გონიერებას,…

სიზმარში აფხაზეთი ვნახე,

წუხელ სოხუმში ვიყავი თითქოს,

ვაიმე, ვისაც კი დავუძახე

ხმა არავინ გამცა და ვერავინ მიცნო,

ხმა მაღლა ვეძახდი ჩემს სიჭაბუკეს

არავინ ისმენდა ჩემს გულწრფელ ძახილს

მერცხალს დანგრეოდა ერდოზე ბუდე,

ხარივით ბღაოდა ჩემი ხის სახლი

ჭიშკარს მივაწექი და ვეღარ გავაღე,

უნდობლად მიცქერდა ეზო

ცრემლი მორეოდა სისხლისფერ ვარდებს,

ასე უბრალოდ და უმიზეზოდ…

      მარტა მოთამაშეა, რომელმაც ჭეშმარიტების საძიებლად წამოიწყო ეს თამაში. საკუთარი ცნობიერების ქვესკნელში ვარდება და ცდილობს ყველა როლი მოირგოს, ადამიანებს მოერგოს. უკუიგდებს ანტიკურობას და თანამედროვეობისკენ მიისწრაფვის. თამაშობს ლიტერატურულ პერსონაჟებს, თითქმის უნაკლოებს, ნაკლებად შემამჩნეველი ნაკლით. ის ფენომენალური იყო...

      მოთამაშეები სხვადასხვანაირად იქცევიან ხოლმე - ზოგი უფრო ბედნიერი ხდება (რადგან თამაში ძალას მატებს); ზოგი -…

      სიტყვა "შოკოლადი" კაკაოს მარცვლებისგან დამზადებული სასმელის "ჩოკოლატლის" დასახელებიდან მომდინარეობს. აცტეკების (უძველესი, კოლუმბამდელი ცივილიზაცია) ენაზე "ჩოკოლი სიმწარეს ნიშნავს, ხოლო "ატლი" წყალს, რომლისგანაც შოკოლადის სასმელი მზადდება. შოკოლადის წარმოებისთვის აუცილებელი ნედლეული კაკაოს მარცვლებია,რომლებიც დედამიწის ტროპიკულ რაიონებში იზრდება.

      წარმომავლობის…

  - გაფრენისთვის მზად ხარ ლუკ?

  - როგორი გაფრენისთვის?

  - კოსმოსს ვგულისხმობ, რეალურ კოსმოსს და არა ნარკოტიკით გამოწვეულ ილუზიებს!

  - ნარკოტიკიც ასწორებს ნიკ, ჩვენ ხომ ასეთ დროს წარმოდგენები სრულ რეალიზმში მოგვყავს... არ ვჩერდებით, სულ მოძრაობაში ვართ, ჭეშმარიტები. აი ეს ასწორებს. გაფრენა სხვანაირიც ვიცი.

  - ჭკუიდან გადასვლას არ…

კაცი: რად გინდა კიდევ ერთი შავი ფეხსაცმელი?

ქალი: შავი არ არის, ლურჯია.

კაცი: რა მნიშვნელობა აქვს. ნამდვილად გჭირდება კიდევ ერთი წყვილი ფეხსაცმელი?

ქალი: დიახაც, ყოველთვის მინდოდა მუქი ლურჯი ფეხსაცმელი მქონოდა, თან ასეთი.

კაცი: კი, მაგრამ ზუსტად ასეთი არ გაქვს ის ზებრას ფეხსაცმელი?

ქალი: ლეოპარდი!

კაცი: რა მნიშვნელობა აქვს. რად გინდა კიდევ ერთი წყვილი?

ქალი: იმიტომ, რომ ლურჯი არ მაქვს.

კაცი:…

ხანდახან, მაინც დავფიქრდები ხოლმე,

ჩემი დღეებიდან

რომელი მენატრება ყველაზე მეტად.

და ისევ იქ მივდივარ.

შუა შემოდგომის ბოლო დღესთან.

ყოველთვის,

როცა გავდივარ ადგილებს,

რომლებმაც ერთად დაგვიმახსოვრეს,

ფეხებში მედებიან მოგონებები,

და ნაბიჯარეულს ისევ მინდება

შეუჩერებლად ვიარო.

შენი თითების შეხებამდე.

ისევ დადგება…

      სულს თავისი სხეული გააჩნია და ის შეიძლება გტკიოდეს, რადგან რაღაცას განიცდი, შეიძლება გეზიზღებოდეს, რადგანაც თავს სრულფასოვნად ვერ გრძნობ. შეიძლება გიყვარდეს კიდეც, რადგან ფიქრობ მიმქრალი სანთელივით ბჟუტვა არ შეგიძლია, ფეხზე წამოდგები და ცეცხლი ხელახლა გეკიდება...

      ამოისუნთქე, ეს ხომ ცხოვრებაა...

      შენ არაფერს იწონებ და იწუნებ, არავის კიცხავ, რადგან გგონია, შენი ასეთი დამოკიდებულება ცხოვრების მიმართ მეტად უაზრო…

      მზე თეთრ ნაბადში გახვეულიყო, ციდან ცვიოდა თეთრი ფანტელები და ნაზად ეფინებოდნენ ყველაფერს, რაც კი შეხვდებოდათ გზად. ისე ბარდნიდა, აღარაფერი ჩანდა გარშემო, ადამიანსაც ვერ ნახავდით, ძლიერი ყინვის გამო ყველა თბილ კერას შეფარებოდა. მხოლოდ ერთი კაცი ჩანდა, სოფლის ორღობეში მომავალი, ძონძებით ადვილად მიხვდებოდით რომ გაჭირვებული…

      მღელვარეა ზღვა... დუმილით შემომცქერიან ლურჯი ზღვის ტალღები. ირგვლივ სიჩუმეა... სიცარიელე. ქვის ლოდზე მჯდომი ფიქრებში ვარ გართული. უცებ ვდგები და მივდივარ... მივუყვები ზღვის უკაცრიელ ნაპირს. მინდა წავიდე შორს, სადაც ვერავინ მომძებნის და ვიქნები ჩემთვის, ჩემს ფიქრებთან და ოცნებებთან განმარტოვებული. მივდივარ და უცებ ხმა მესმის: "გააგრძელე გზა, იარე და სიყვარულს იპოვი." ვისი ხმა იყო?! ნუთუ თვით ღმერთმა ჩამომძახა ზეციდან. და კვლავ…

      სისხამ დილით, როცა ჯერ კიდევ ხელოვნური განათებით ბრწყინავდა ქალაქი სანკტ-პეტერბურგი, მე და ჩემი მამიდაშვილი სკოლაში წასასვლელად გამზადებულნი ქუჩაში გავედით...

      სიცივისგან გათოშილნი გაჩერებაზე ავტობუსს ველოდით... ქალაქში ახალი ჩასული ვიყავით, მაგრამ ეს ჩემი პირველი „სტუმრობა“ არ იყო ამ ქალაქში, თუმცა იმ განსხვავებით რომ ახლა სწორედ იმ ასაკში ვიყავი, როცა ცნობისმოყვარეობა იღვიძებს მოზარდის სულში, ამიტომ გაფაციცებით ვაკვირდებოდი…