ყოველდღე,

როცა მხრებით დამაქვს

ნეკნებჩალეწილი დეკემბერი,

და წინ მხვდებიან

ქუჩა-ქუჩა დამაქვს

არანორმალური გულისცემა და

მშრალი ყინვით დაბზარული ძარღვები...

არც შენ მოდიხარ და

არაფერი.

გარდა დღეებში ჩამოწოლილი

თეთრი სიცარიელისა და

გაყინული თითების...

ისევ წუხილის სუნი ასდის

ამ შემოდგომას,

ფოთლების ცვენას არ უხდება ცარიელი

დღეების გემო...

არაფერია ჩემს ოთახში

სიჩუმის გარდა,

ვერ შევეჩვიე, ისე გდია

უშინაარსოდ...

ვდგავარ და ისევ,

თხელ ძარღვებში სიცივე ჟონავს,

ქუჩის გულგრილმა სახეებმა

ძვლებში დამტეხეს...

წვიმის ნასუნთქი აღარ ეყოთ

ჰაერი ალბათ,

ადგნენ მზისფერი ბეღურებიც და

მიმატოვეს...

ამ შემოდგომას არ უხდება…

არაფერი.

უბრალოდ მახსენდება და ახლაც მავსებს რაღაცნარად...

მზიურში ვიყავი საქანელებზე... ამაში გასაკვირი და გასაოცარი არაფერია, მაგრამ იქ, საქანელის პირდაპირ, სკამზე იჯდა ერთი ხანში შესული კაცი და მასთან მიდიოდნენ მტრედები... კეთილი სახით მიყურებდა და მიღიმოდა... მგონი ორივემ ერთად წარმოვიდგინეთ ის ჩემს ადგილას, საქანელაზე... როგორ არ გამეღიმებოდა... ვუყურებდი და ვგრძნობდი რომ ვივსებოდი, როგორც ყოველთვის ყელში მწვდა ემოციები, თვალები ამიცრემლიანდა, ასე კარგი წიგნის კითხვისას…

"იგი ცა და დედამიწასავით განსხვავდებოდა"...

- იასუნარი კავაბატა; თოვლიანი მხარე

ჩემი და Timens group-ის ისტორია კვლავ გრძელდება, მაგრამ ოდნავ სხვაგვარად. მინდა ჩვენი სამომავლო გეგმები გაგიმხილოთ და ის, რაც გუშინ მოხდა. ახლა უკვე ახალ ამპლუაში წარვსდგები თქვენს წინაშე – სცენარისტის ამპლუაში.

ჯერ კიდევ სამი დღის წინ გავიგე, რომ ირაკლი დონაძე (რეჟისორი) აპირებდა საშინელებათა ფილმის გადაღებას და მე მინდოდა დავხმარებოდი, რომელიც სიამოვნებით მიიღო. ერთი იდეა შევთავაზე, რომელზეც ბევრი არც მიფიქრია მაშინვე მომივიდა თავში, უბრალოდ ცოტა…

       ინტერნეტსივრცეში გამოჩენისა და მისი ,,გადატრიალების“ დღიდან ,,ფეისბუქის“ შესახებ უამრავი კვლევა ჩატარდა და  დასკვნა დაიდო. ,,ფეისბუქმა“ მან მოიცვა მსოფლიოს ყველა წერტილი. მილიარდობით ადამიანს, ჯერ დაუბადებელ ბავშვებს, კატებს, ძაღლებს და ყველას, ვინც ამქვეყნად რამედ ღირს, მოუყარა თავი. მავანნი დღემდე საუბრობენ მისი ავ-კარგიანობის შესახებ. რომ მას ბევრი დრო მიაქვს, რომ მისი საშუალებით უამრავ ინფორმაციას ვიღებთ და  მათ შორის გავცემთ კიდეც. ,,შპიონაჟშიც“ კი…

ბორჯომის წმინდა სერაფიმ საროველი სახელობის დედათა მონასტერი ასლი საროვის მონასტრისა

      გავათავე.... მოვრჩი და მინდა ზებულონზე ვისაუბრო, არ ვიცი როგორ დავიწყო.. დავიწყებ და დამეწერინება. მიჭირს ამ ტრაგიკულ გმირზე საუბარი. ზებულონი გახლავთ მთავარი პერსონაჟი რომანში. მის ცხოვრებას ბედისწერა განაგებდა. თავიდან ყველაფერი კარგად დაიწყო, ლაღი ტკბილი ბავშვობა ქონდა, სწავლის გაგრძელებას აპირებდა, როგორც იოველ ბატონიშვილმა თქვა,…

ვწევარ ღამისფერი ჩრდილებით

სავსე ოთახში

ნეკნებში გაჩხერილი მოგონებებით

და სუნთქვა მიჭირს...

მე, ისევ ვწერ

შენზე...

როცა ვიცი,

რომ ამ სტრიქონებს წაიკითხავენ…

       მომენტი, როცა ყველაფერი იცვლება ერთგვარი გაურკვევლობის, მოლოდინებისა და იმედების ნაკრებია. ზოგადად ყველანი ყოველდღიურად განვიცდით ცვილებებს, თუმცა ამას ვერ ვამჩნევთ, ისევე, როგორც დედა ვერ ამჩნევს, როგორ იზრდება შვილი თვალსა და ხელს შუა. გადის დრო და ის უკვე ზრდარულია... თუმცა არის დროება, როცა ცვლილებების ქარს გუმანით გრძნობ. მაშინ ცვლილებებს ან ახორციელებ, ან იძუელბული ხარ განახორციელო...

      ყოველთვის…

თვალები ჰქონა.. ოჰ, როგორ გითხრა, მწვანე, ჩამუქებული, უსიცოცხლო და სხივმოკლებული. ადრე ისე უციმციმებდა, სიცოცხლის ნაპერწკლებს ისვრიდა. სახე მუდამ ნათელი და მომღიმარი ქონდა.. ახლა აღარც იღიმის. თვალებში სევდა ჩაუსახლდა.…