არაქრისტიანული ცხოვრების ანდა მცირედ მორწმუნეობის გამართლება ზოგჯერ სხვადასხვა მიზეზით ხდება, ზოგნი დაბრკლოლებულნი არიან, ზოგნი ჭეშმარიტების "ძიებაში" თავად დაკარგულან, ზოგნი სამსახურებს ვერ შორდებიან და ა.შ. სწორედ ამგვარი სარწმუნოების გამო ამბობს მაცხოვარი სახარებაში ერთ იგავს (მთ. 13, 3-8), როდესაც გამოვა მთესვარი თესვად, ზოგი მარცვალი დავარდება "გზისა ზედა", მოვლენ ფრინველები და შეჭამენ მას, ზოგიერთი მარცვალი…

      ბევრჯერ წაშლილი და თავიდან აკრეფილი ტექსტია. ემოციების მოზღვავებისას რომ ვწერ და მერე მცირეოდენი დამშვიდებისას ვშლი და მოუსავლეთში ვიძახებ.

(წყარო)

     …

     ვაგრძელებ დანაპირების შესრულებას და პაპ ბენედიქტ XVI_ის კარდინალობის დროინდელი წიგნიდან „შესავალი ქრისტიანობაში“ გთავაზობთ მეორე ამონარიდს...

     პირველი როგორც გახსოვთ…

     ღრუბლიანი და ცოტა წვიმიანი საღამოა. ტაძარი დიდია, მრევლი მცირე. იმდენად მცირე, რომ არა მგალობლები და მსახურებაში მონაწილე მღვდელ-დიაკონ-მორჩილ-სტიქაროსნები შეიძლება ვერც მონახოთ ვინმე სიტყვის გამცემი.

     დიაკვანი ამბობს დასაწყისისთვის განკუთვნილი ბოხი ხმით - აღსდეგინ...

     მგალობლები ცდილობენ ხმა აუწყონ და მერეც ასე გრძელდება, ცდილობენ უშეცდომოდ იგალობონ, ნოტებს თვალი გააყოლონ ანდა მეხსიერება…

გთხოვთ წამოდგეთ რიგითო ეშმაკუნებო, თავადი ბელზებული მობრძანდება.

     პატარა ეშმაკუნები კუდის ქანქარითა და რქების ჭახა-ჭუხით წამოიშალნენ და აჟიოტაჟით მიეგებნენ მთავარს, რომელიც მეტისმეტი მედიდურობით მოიკლაკნებოდა და მოიმანჭებოდა.

- სხდომას გახსნილად ვაცხადებ - წამოიწყო ვასილისკომ - პირველი მომხსენებელი იქნება "დაყავი და იბატონეს" სატანა. გთხოვთ მთავარ ბელზებულს წარუდგინოთ რა ხდება…

      წინასწარ ვიტყვი - ცოტა რომ მომეცადა და მერე დამეწერა, ალბათ ემოციაც გადამივლიდა და ასეთი სასტიკი არ ვიქნებოდი, ან საერთოდ არ დავწერდი და ცოტა მეტ ქრისტიანობას გამოვიჩენდი, მაგრამ…

      რამდენიმე კვირის წინ, მეგობარმა მათხოვა იოზეფ რატცინგერის წიგნი "შესავალი ქრისტიანობაში".

      სახელმა თუ ვერ გაგახსენათ, გეტყვით რომ ეს ადამიანი გახლავთ, ყველასთვის კარგად ცნობილი - პაპი ბენედიქტ XVI.

      მის წიგნში, შესავალ ნაწილშივე რამდენიმე საინტერესო შედარებაა გაკეთებული და მინდა ისინი წარგიდგინოთ, ვფიქრობ საინტერესო იქნება თუ ქართულ რეალობაში განვიხილავთ და ვიმსჯელებთ ამ საკითხებზე.

      ვიმედოვნებ…

      ძველთაგან ასეთი წესი ყოფილა მონასტრებში:

ბერები, მეუდაბნოე მამები, აღდგომის მარხვის დაწყებამდე, წინა დღეს, ერთად შეიკრიბებოდნენ, ერთმანეთს შენდობას სთხოვნდნენ და ემშვიდობებოდნენ. წასვლისას ურთიერთს ქრისტეს აღდგომას ახარებდნენ, ეგებ ვერც კი მივაღწიოთ იქამდეო. მერე კი უდაბურ ტყეში, მტაცებელთა გვერდით ანდა უსიცოცხლო ქვიშიან უდაბნოში განმარტოვდებოდნენ.

      ამ დღიდან წაღებული…

როდის ეკითხება ადამიანი საკუთარ თავს: რა არის ჩემი ამქვეყნიური მისია?

      უბედურება ის არის, რომ ძალიან ხშირად ადამიანები საკუთარ თავს ამ კითხვით არ მიმართავენ. მთელი პრობლემა ის არის, რომ მატერიალური საკითხებით არიან დაინტერესებულნი, როგორ მოიწყონ ცხოვრება ისე, რომ რაც შეიძლება მეტი სიამოვნება მიიღონ და ასე შემდეგ. მცირე კატეგორიაა, ვინც ფიქრობს იმაზე, თუ რა არის ამქვეყნად მათი არსებობის ნამდვილი მიზანი. როდესაც ადამიანი…

      ადამიანის, როგორც სასრულო გონიერი არსების სპეციფიკა ისაა, რომ იგი თავისი სასრულობის გაცნობიერების შემდეგ, საკუთარ არსებობას მიიჩნევს გარდუვალი სიკვდილისაკენ სვლად, ანუ როგორც მ. ჰაიდეგერი ამბობდა "ყოფნად სიკვდილისაკენ". "ყოფნა სიკვდილისაკენ", ანდა "სიკვდილისათვის მზადება" (პლატონი), რომელსაც, რუსთველის სიტყვებით, რომ ვთქვათ, ვერაფერი დააკავ ებს,…