რა  დრო  გასულა  ამხელა ცას კვლავ გადუარა  მზემ , და ჩავიდა  კიდევ ერთხელ (თუ სამუდამოდ? ) ვიცოდე  მაინც , უსასრულო  თვალსატყუარი.გალაქტიკათა ოკეანევ ( მითხარი უარი ან დასტურმყავი !) ისმენ თუ  არა  ჩემი უძირო ღამის მონოლოგს?! შენ  კვლავ  საოცარი  ხარ საოცარი, ეს დაეჭვება  შემზარავი შენი  მიწყალობე , ვით  ქარი სანთლებს დათოვლილ დღეებს გულგრილად მიქრობ შენს წიაღ მღოღავ უხილავ მიკრობს და  ეს   უმთვარო ღამეებიც ასე წყვალობენ ... მე კვლავ  ვეცემი მაგრამ…

      ხანდახან ადამიაში რაღაც გამოუთქველი,  დაუწერელი გრძნობა გამოძვრება ხოლმე. ეს გრძნობა წამიერი და წუთიერია, მოვა "გამაგიჟებს" და მერე ისევ მიდის. არ ვიცი საიდან მოდის, და არც ის ვიცი მერე სად მიდის ხოლმე, მთავარი ისაა რომ მოდის. მაშინ ყველა მიყვარს, ყველაფერი მიხარია და ვთვლი, რომ ყველაფრის მიუხედავად ცხოვრება მშვენიერია! თითქოს ეს…

 "არ დაკარგო უბრალოება და არასდროს გაუვა ვადა შენს ადამიანობას. ნუთუ ძნელია ადამიანებს ვუყუროთ თვალებში და არა სხეულზე. ვიგრძნოთ სულიერი ემოციები და არა გარეგანი ფასეულობები. პატივი ვცეთ ერთმანეთის გრძნობებს ჭეშმარიად და არა ფარისევლურად. ნუთუ ძნელია სიტყვებს მხოლოდ ის მნიშვნელობა მივანიჭოთ რასაც გულისხმობენ. ნუთუ ძნელია უბრალოდ ვიყოთ ის რაც ვართ. თუ ცუდნი ვართ არ დავმალოთ და ერთი ნაბიჯი მაინც გადავდგათ გამოსწორებისკენ. ნუთუ ... არა, ეს არც თუ ისე ძნელია, უბრალოდ არ…

კაცი, რაც უფრო გულუბრყვილოა, მით უფრო შორეულ წარსულში წარმოიდგენს ოქროს საუკუნეს.

და მართლაც ის თუ საერთოდ იყო ამა თუ იმ დროს ხომ უნდა მიეკუთვნოს...

მაგრამ წარსული, როგორც ამბობენ, მომავალს ჩუმად ეკურკურება!

და მათ შვილობილს, რაღა თქმა უნდა, სახელად…

ჩვენ,

ვცხოვრობთ ადამიანებს შორის,

რომლებიც ოცნებებს

არაფრად ჩაგითვლიან,

სიცილს დააყრიან

და შემდეგ,

ცეცხლშიც შეგიყრიან...

"გულუბყრვილოდ" შემოგცინებენ,

ზურგიდან ტალახს გესვრიან,

გადაგივლიან,

გასვრილ ხელებს შეგაწმენდენ,

გაგყიდიან,

ან გიყიდიან,

სულერთია...

პიროვნულობას გაგხდიან,

მონობას შემოგაცმევენ,

სულს ამოგართმევენ,

კუბოსთან გულიანად გაიცინებენ,

და…

უსაზღვროება! - არ დაჰყოლია არც დასაწყისი, არც დასასრული;

უსაზღვროება! - ფიქრი ყოველი დაინისლება, დაილიბრება;

უსაზღვროება! - არავის უფრთხის და არც არავის არ ეჯიბრება;

უსაზღვროება! - არა აქვს არსად მას გზა განვლილი თუ გზა სავალი, მასში ერთნაირ ძალით ინთქმება არსი მუდმივი და წარმავალი,

უსაზღვროება! - იგი გარს…

       წვიმს......ისე თითქოს ზეცას სურს თავისი დარდი სპეტაკ წვეთებს გაატანოს. ჩემი ამინდია.....ხეტიალი მინდა.....გარეთ გავდივარ......თმა არ დამივარცხნია,არც კი მიცდია,ისე როგორც მჩვევია ხოლმე,სპონტანურად წამოვვარდი და დავტკბი წვიმის სურნელით,კმაყოფილი მიწის ოხშივარით,გამოცოცხლებული ფოთლებით.თითქოს ხელახლა დავიბადე,შვებას ვგრძნობ წვეთები რომ მელამუნება....ქოლგა არც გამიშლია.....მე ხომ ცხოვრებაში ქოლგა რა დამიჭერია ხელში...მე ხომ არავის იმედად არ ვყოფილვარ…

ჩვეულებრიობისგან დაღლილი მოვდიოდი

სახლისკენ. სადარბაზოში შემოსულს,

ჰამლეტი გამახსენდა

და კიბეებზე

"ყოფნა-არყოფნა" გავითვალე...

დავიწყე "ყოფნით",

და ჩემი კარის წინ,

კიბის…

    ეს ტკივილზე, ჩემთვის გამოუთქმელ ტკივილზეა, რომლის გახსენებაც უცრემლოდ ვერ გაივლის ჩემს გონებას. ტკივილზე რომელსაც ჩემი გონების და გულის დიდი ნაწილი უკავია... ეხლა ცრემლები ხელს ძალიან მიშლის, ფურცლებს მისველებს, ნაწერს მიფუჭებს. იმდენი რამ მაქვს სათქმელი და იმდენად გამოუთქმელი. არ ვიცი რამდენად შევძლებ მელნით ამ გამწარებული ტკბილი ხსოვნის ფურცელზე გადატანას.

     2013 წლის 6 ივნისი, ვითომდა ერთი ჩვეულებრივი დღე, მაგრამ ამ…

სარკმელს ატუზულამა..

ჭიქა ყავით ხელში,

ფურცლებს მოვაბნიე ისევ შენზე ლექსი....

ჩემი მუზა შენ ხარ,ლექსის შემოქმედი.

მე კი გეფერები ჩემი სტრიქონებით,

რითმში ჩავატიე ჩუმი მელოდია,

ლექსად გადმოგეცი ჩემი ემოცია..................

       ბადრი გაბრიჩიძე, 62 წლის, წარმოშობით ტყიბულიდან. საცხოვრებელი ადგილი- ქ. თბილისი, მოსკოვის გამზირი, კორპუს N36- თან მდგარი შავი „ვოლგა“... დიახ, შავი „ვოლგა“... როდესაც მითხრეს, რომ ეს ადამიანი მანქანაში ცხოვრობდა, ვერ დავიჯერე და გადავწყვიტე, საკუთარი თვალით მენახა. ადგილზე მისული გავოგნდი: ზედ გზის პირას, #36- ე კორპუსის კუთხეში უკრაინული ნომრების მქონე მანქანის უკანა სავარძელზე ასაკოვანი მამაკაცი იჯდა და სადღაც სივრცეში იყურებოდა... როდესაც მასთან მივედი და ვუთხარი, რომ ჟურნალისტი…

      ღამეა, წვიმის ხმაურმა და ნოსტალგიურმა სურნელმა, ღამისეული სიმყუდროვე შემოაფრქვია ნაცრისფერი გარემოდან საძინებელში.. როგორც ყოველთვის ჩაფიქრებული ვარ, ბევრს ვფიქრობ და ვწყდები გარემოს.. რიტორიკული კითხვები კი თან დამყვება.. მაინც რა იწვევს ადამიანში სიცარიელეს?! მარტოობას?! როცა უამრავი ადამიანი გყავს გვერდით, რომლებიც სითბოთი და სიყვარულით განებივრებენ, მაგრამ თავს მაინც დაცარიელებულად და გრძნობაგამოცლილივით გრძნობ.. უცნაურია.. გაგეცინა არაა?? შენ ხომ…

     შეუძლებელია წარსული უბრალოდ ჩამოირეცხო დაივიწყო და მორჩეს. მაგრამ მაინც გაგვახსენებს თავს შეცდომები , ისეთი შეცდომები გზებზე რომ არიან ჩამწკრივებულ ლამპიონებივით, თუმცა სულაც არ ანათებენ რომ სახლისკენ სავალი გზას. გაგვინათოს .

კარგია ოცნება, როცა მისი მიზეზი შენ ხარ, მაგრამ მე ხომ ბინძური რეალისტი ვარ და მხოლოდ წამიერად ვცილდები მიწას.

მძიმეა ჩემი ცხოვრება,…

       რა მნიშვნელობა აქვს ბაკალავრის ბოლო წელს ითვლი, ხვალ სამახურში ხარ წაასვლელი, რაღაც სულელური საქმე გაქვს დასამთავრებელი თავისუფალ დღეს, თუ უბრალოდ ერთი ადამიანი ხარ, ვინც ახალგაღვიძებული ფიქრობს... ფიქრობ დღეს რას გააკეთებ, რა განიცდი, ზოგადად დღესაც ხომ განცდებს აფუძნებ და ისე წარმართავ მას. ფიქრობ მომავალზე. ეს უკანაკნელი ჩვენს რეალობაში (მხოლოდ საქართველოს არ ვიგულისხმებ) ბუნდოვნად ჟღერს და არც ისე იმედიანად გვესახება. თუმცა…

ფსიქოლოგიური დახმარების ზოგადი დახასიათება (95).

ფსიქოკონსულტანტის პოზიციის ზოგადი დახასიათება (96).

ფსიქოლოგიური მხარდაჭერის ფორმები(თვითდახამრება, ოჯახი, მეგობრები, საგანმანათლებლო დაწესებულება, სამედიცინო დაწესებულება, მოძღვარი, უცნობი ადამიანი) (96-99).

ფსიქოთერაპიის ზოგადი დახასიათება (99-107).…

Per aspera ad astra

      სალამი, ჩემო ძვირფასო ჯონათან! გადავწყვიტე, შენთვის ჩემი ფიქრებიდან ამონარიდი მომეწერა... ვიმედოვნებ ზღვის ნაპირზე შესვენებისას, ნახავ, რომ შენს სახელზე წერილია და წაიკითხავ... მეც შენნაირი სული ვარ ჯონა, ცხოვრებას მონდომებული და არა უაზრობაშემოცმულ, ნაღრძობ ყოფას…

ხელში კალამი მეჭირა, ფუნჯიც გვერდზე მქონდა მოთავსებული, ფერები შერჩეული, ტილოც გაპრიალებული...

წ არსული - არა წარმავალი, არამედ მტკიცედ დამკვიდრებული აწმყოს განმსაზღვრელი.

ა წმყო - თითქმის არარსებული წამში წარსულად გარდაქმნილი, თავისუფალი ნებით მინიჭებული ქმედება.

მ ომავალი - ფუძე წარსულის და წამით არსებული აწმყოს ნატიფად გამოძერწილი…