არ ვარ პოლიტოლოგი, მაგრამ ზოგჯერ მსოფლიო პოლიტიკური ამინდი მოითხოვს ამ სფეროს ცოდნას ჩვეულებრივი მოქალაქისგანაც კი!

     არ მიყვარს პოლიტიკური განცხადებების კეთება, მაგრამ ამ რეალობის შემყურეს, არ შემიძლია რამე არ ვთქვა!

     არ ვარ ქსენოფობი, მაგრამ დღეს ვიგრძენი, რომ მიუხედავად პოლინა გაგარინას მიმართ ჩემი…

ამ წამს,
ისეთი შეგრძნება მაქვს,
თითქოს,
მხოლოდ ჩემს ფიქრებს (სიზმრებში)
და ღმერთს ღვიძავს...
და მარტონი ვფიქრობთ, ამ სამყაროზე...

დავწვით ფურცლები.

ის სახლიც დავწვით სადაც ვცხოვრობდით.

გადავწვით მინდვრები.

ის ხეც კი დავწვით, სადაც ვდარდიანობდით,

სადაც ვგიჟდებოდით!..

ის ხე,

სადაც ერთმანეთს ვათრობდით,

სადაც ვკამათობდით,

შემდეგ კი უხმოდ ერთმანეთს ტუჩებზე ვკოცნიდით...

ჰაერი დავწვით,

სისხლით მოწამლული ჰაერი.

ბოროტება დაგავწვით,

ბოროტებას…

აღარ ვიცი,

როდის ამოდის მზე.

როდის შემოდის ჩემს ოთახში

მისი სინათლე.

გადის დღეები

და ჩვენ ჩუმად ვართ.

ალბათ ამიტომ.

      აწყურის ღვთისმშობლის სახელობის ტაძარს დიდი ისტორია აქვს. აწყური პირველ საუკუნეშივე იქცა რელიგიურ ცენტრად - აქ ანდრია პირველწოდებულმა სასწაულები მოახდინა, რის შემდეგაც მოინათლა მხარის მოსახლეობა; მათ ანდრიამ განუმწესა მღვდლები. მალევე იქნა აგებული ეკლესია. აწყურში ვახტანგ გორგასლის დროსაც აშენებულა ტაძარი. აწყურის ღვთისმშობლის ტაძრის დღევანდელი ნაშთები აგებული უნდა იყოს უნდა იყოს მე-10-11 საუკუნეებში, მისი განახლებული ფენა კი მე-13-14…

     ოთახი მორთულია სურნელით

     წვიმის წვეთები ეთამაშებიან გარედან ჩემს იასამნებს მე კი მათ ოთხში ვკლავ ეგოისტურად არვაძლე წვიმასთან თამაშის უფლებას

     ყველაფერი ხომ გაცილებით გრძნობადია დღეს ვიდრე გუშინ ან გუშინწინ

     ყველაფერი ხომ მომენტალურად ზუსტად ამ წამს ვიგრძენი და ვცდილობ გაგაგებინო…

    წარმოდგენილი შთამბეჭდავი ნაშევრები არის ჩემი ლამაზი მოსწავლეების გაკეთებული. როცა გაიგეს, რომ გამოფენა უნდა გამეკეთებინა, ყველა ცდილობდა ლამაზი და კარგი გამოსვლოდათ. მეხმარებოდნენ და ამით ბედნიერები იყვნენ... ბოლოს, ესე მითხრეს, რომ ეს ყველაფერი, შენ გეკუთვნის ნინო მასწავლებელოო. ამაზე მეტი ბედნიერება არაფერია, როცა…

     პლატონი "სახელმწიფოს" VII წიგნს _ გამოქვაბულის ცნობილ მითს იწყებს შემდეგი სიტყვებით:

     "ამის შემდეგ შენ შეგიძლია მიამსგავსო ეს მდგომარეობა განათლების და გაუნათლებლობის ჩვენეულ ბუნებას".

     "განათლებულობა" აქ პირდაპირი მნიშვნელობით არ უნდა იყოს გაგებული. ეს ბერძნული სიტყვა ნიშნავს ერთსა და იმავე დროს…

დღესაც,

როცა გარეთ მშვენიერი ამინდია,

და ვუყურებ როგორ დასეირნობენ:

ამაყად მომზირალი სახეები,

რომლებიც საკუთარი თუ

ოთხფეხა მეგობრის,

ძვირფასიანი „იმიჯის“ მიღმა

ვერავის და ვეღარაფერს ამჩნევენ;

ხელჩაკიდებული წყვილები,

რომელთაც ყველაზე მეტად არ სჭირდებათ

იცოდნენ, რას ვფიქრობ მე,

როცა მათ ვხედავ;

და გონებაშიც

კარუსელივით ტრიალებენ

მთელი მე-თი…

     გრძნობები რომ დუღს არაფრისმომცემ სხეულში... რეალობაა ...ქუჩაში გავლისაას სურნელით მორთულ ხეს რომ შეხედავ და ხვდები რომ სუნთქავ.. მაგრამ ალბათ იმაშიც დამეთანხმებით რომ მხოლოდ აყვავებულ ხეს არუნდა შეეძლოს გაგრძნობინოს სიცოცხლისუნარიანობა..

   …

     ბოლო რამდენიმე დღეა უბრალოდ ვთამაშობ ფიქრებით....

     ვხვდები რომ განცდები და ემოციები იბადება და უკვალოდ ქრება მე ვრჩები საწყისი-დასასრული, გრძნობები მძაფრდება ან იკლებს არასდროს არჩერდება ერთ ადგილას

     გახსოვს გითხარი ეს გრძნობა დაუღალავ სწრაფვას იწვევს შენსკენ თქო ფერებს გავხარ უბრალოდ…

     იყო და არა იყო რა, ერთ ლამაზ, მზიან დღეს დაიბადა სიყვარული. სიყვარულმა მრავალ ქარს, ქარიშხალს და ბოროტებას გაუძლო. სიყვარულს უყვარდა, სილამაზე, სინაზე და მშვენიერება.

     სიყვარულის ნაყოფი იყო, უნაზესი არსება ია და პეპელა, ვარდი და ენძელა. ისინი სიყვარულით არსებობდნენ და დღითიდღე მშვენდებოდნენ. მატი შვილებიც სიყვარულად იწოდებოდნენ და ასე მრავლდებოდნენ სიყვარულში. ცისარტყელა ყოველ დღე ალამაზებდა და…

     იმისათვის, რომ მოიპოვო ბედნიერება, უნდა შეიცნო საკუთარი თავი... შეიყვარო ის, რომ სხვებმაც შეძლონ მისი შეყვარება... ბედნიერების საწყისია შენშია და შენი არსებობით იქმნება...

     დროთა სვლასთან ერთად, ამ ქვეყნად ყველაფერი იცვლება... თუმცა, დღეს უცვლელი რჩება ჩვენი ცხოვრება...…

გზა. არ დამთავრდეს.

და გააგრძელონ ვაგონებმა უსასრულოდ

რელსებზე დაგან...

მიდიოდეს არსად.

უბრალოდ მიდიოდეს.

ასე.

დროში გაწელილი...

და სხვაგან.

ჰორიზონტს იქით.

დილიდან ნერვებს წუხილი მიჭამს და გავქრე…

ახლა, სადღაც ტყეში,

ხის სახლში რომ ვიყო,

შენთან ერთად.

და ჭერს ვუყურებდე,

მის მაგივრად ვარსკვლავებს დავინახავდი...

მაგრამ ვარ ნაცრისფერ ქალაქში.

მარტო.

და ვარსკვლავები კი არა,

ჰაერიც არ არის.

არც სახლში.

არც…

თოვს და...

სველი ტოტებივით

დამძიმებული ხელებით ვდგავარ.

შეციებული,

მხრებში მოხრილი...

ვდგავარ და ფიფქებს ვუშვერ

ნაწვიმარ თვალებს.

დიდი ხანია აღარ ჰყოფნით

ჰაერი კედლებს.

დიდი ხანია უშუქობა წელავს ღამეებს.

აღარ ვეძებ სიტყვებს სიჩუმისთვის.

ვინც მოკუმულ ხელებზე შემომხედავს,

ისინიც ეტყვიან…

     დღე თითქოს ჩვეულებისამებრ დაიწყო... ვინაიდან საკმაოდ დიდხანს უნდა მემგზავრა საზოგადოებრივი ტრანსპორტით, ჩემთვის ჩვეულ დაკვირვებას მივმართე და პრობლებაც აქ დაიწყო... ჩემი ადგილი დავიკავე და დავიწყე ადამიანური თვალების ძიება, სიღრმისეულად ვერავისზე შევჩერდი... სულ ცოტაც და გვერდით 20-23 წლის კაფანდარა გოგონა დამიჯდა, რაღა თქმა უნდა მის თვალებს ვერ ჩავწვდებოდი, მაგრამ მოხდა საოცრება... დაჯდა თუ არა წიგნი ამოიღო და გამალებით დაიწყო კითხვა, ვუყურებ…

       2015 წლის იანვრის პირველ რიცხვებში სამების საკათედრო ტაძრის ახალგაზრდულ ცენტრში გაიმართა გამოყენებითი…