ქარი დაძრწის, ქურდიც დაძრწის,

ანიავებს ორივე...

თუ ცხოვრება არ გასწორდა და

კაცი არ გამოსწორდა, აქარწყლებენ ორივე.

მშიერ სხეულში სუსტი სული თვალის სარკმლიდან იცქირება:

სადაა ეხლა ის მაძღარი სიყვარული?

მას ვერ დაიჭერს სარკლიდან სული,

დადის უსინდისო სიცივე,

აზრობს უსინდისოდ ყველაფერს,

არ სცხვენიათ ყვავილების,

არც ბალახის და არც…

მგონი შეგეჩვიე.

      ათრთოლებული თვალების შემყურე ვხდები, როგორ მინდა შენთან სიახლოვე, წამითაც რომ არ მოგშორდე ისე და ჩემთან იყო, ვიცოდე რას აკეთებდე, რატომ და მახარებდეს ყოველი შენი ამოსუნთქვა.

მგონი შეგეჩვიე.

      ვუყურებ კინოს და ვხედავ, როგორ კარგად გრძნობს გოგო ბიჭთან თავს, როგორ შესციცინებენ თვალებში და…

      ძველი ტაძრის გაციებულ კედლებს როცა ვეხები, მთელი ჩემი დარდი, ტკივილი, ცოდვა, სიკეთე, თუ სიხარული, ერთგან იყრის თავს, სადაც ძალიან ხშირად უსიამოვნოდ მტკივა, ჩემი ცოდვების გამო გული მქნეჯნის, სინანულის ცრემლები თვალებს რომ მოაწვება და დედა ღვთისას ხატის დანახვის დროს, როგორ თბილად მომეგებებიან, შემომეხვევიან თბილი ხელები და ღვთისმშობელთან მისვლისთანავე, როგორ უმალ, მოსიყვარულედ ჩამიკრავს გულში, ხელები მეფერებიან და მეფერებიან... დედობრივი…

გოგო: ძალიან გთხოვ წავიდეთ :(

ბიჭი: დაღლილი ვარ, სულ ვმუშაობ, შენს სახეზე კი ისევ უკმაყოფილებას ვხედავ :/

გოგო: მინდა სულ ჩემს გვერდით იყო :(

ბიჭი: სულ შენს გვერდით ვარ როცა სამსახურიდან მოვდივარ, მაშინაც კი, როცა მუშაობის დროს შენზე ვფიქრობ :/

გოგო: იცი, ბედნიერი არ ვარ :(

ბიჭი: ჩემით უკმაყოფილო ხარ? რაც გინდა ის გაქვს, სადაც გინდა იქ დადიხარ, რასაც გინდა იმას აკეთებ :/

გოგო: ფული ბედნიერებას ვერ მანიჭებს,…

      ძველავეჯიან ოთახში საწოლზე ხანიერი ქალი იწვა: სულით და ხორცით ერთნაირად გატანჯული. იწვა გარინდებული, თითქოს ტკივილებს ყურს უგდებსო. ის იყო, ზოგჯერ გვერდს თუ იცვლიდა ნელა, სეჭირვებით, უძლურად და ჩუმი გმინვით ამხნევებდა ტკივილს. დაგნებდი, არაფერს გავნებ, შენთან ვარო. სახე არაფერს ხატავდა; გაშტერებოდა ყველა მიმიკა და ფერიც არაფრისმთამელი დასდებოდა. მხოლოდ თვალები იყო რაღაცნაირი გამომეტყველების, აი ისეთი, თუ გინახავთ დასაკლავად შებოჭილი საქონელი…

მომნატრებია არიფანობა,

ჩვენი ლაღობა და ერთად ყოფნა.

სუფრა მწირი და გული უხვი,

ფინჯანში ყავა და მკითხაობა.

სჯა-მასლაათი ყოფნა-არყოფნის,

ჩვენი ოცნება და მონატრება,

ეჰ, იყოს ჩვენი არიფანობა,

იმ დროის ნახული თავისუფლება.

 ისლით შეკრული გამოდგა ტივი,

კიდეც დაშალა ცხოვრების ღელვამ,

და სასწაულად გადავრჩით მაშინ

თუმცა გავრიყეთ ერთურთი…

მერამდენედ უნდა გაქცევა .... მერამდენედ უნდა მიატოვოს ეს სისხლიანი ადგილი, ვერ გაიგებ როგორ სტკივა, ვერ მიხვდები თუნდ მისი ნაკვალევი რაოდენ სევდას ტოვებს. თველები?

- ოჰ, თვალები გამჯდარი სიძულვილით და სიღატაკითსავსე.

სხივი მომკვდარი!

ია სინაზედაკარგული!!!!!!!

უყვარდი!!!!

კაცი_სავსე, კაცი_კაცია! კაცი ჰო კაცი და მისი თვალები!

- ღიმილი?

- ოჰ, ღიმილი, მშვენიერი, ყალბი,! სავსე ბედნიერებით, რა ლამაზია, რა…

      - "დიადია", ყოფილი ოსტროვსკის ქუჩაზე 3 ლარად მიგვიყვან? - ჰკითხა ახალგაზრდა კაცმა ტაქსის მძღოლს, რომელსაც ისეთივე გადაღლა და მოთენთილობა ეხატა სახეზე, როგორც ამ ორ ახალგზარდას, ეხლახან კაზინოდან რომ გადმოჭრეს ქუჩა. მძღოლმა გაისიგრძეგანა უიღბლო ღამე და უხასიათოდ თავი დაუქნია.

      იგი ნელა მართავდა მანქანას. წვიმდა, მინა კი ნელა, უღიმღამოდ იწმინდებოდა. აქ, ზღვის მხარეს, ქუჩები უფრო წესრიგში იყო. მსუბუქი…

უბრალოდ ღამეა

უბრალოდ ცივა

უბრალოდ სიმარტოვეა

უბრალოდ სევდააა

უბრალოდ ხმაურია

უბრალოდ ვტირი

უბრალოდ სიცარიელეა

უბრალოდ ვღელავ

უბრალოდ წამები გადის

უბრალოდ მოდის…

ჩემი სული გამომწყვდეულია ჩემს სხეულში..

სევდისგან დაღლილი თითები თვალების გასწვრივ გაურკვეველ მოძრაუბებს ასრულებენ

ალბათ ისინიც გლოვობენ უმოძრაობას..

ცარიელ ოთახს ყველაფერი სჯობს..

სულში კი სევდააა .. ის ფარავს ...

შენ მხოლოდ ჩემი სახელი იცი .. იცი რაფერის თვალები მაქვს .. როგორი ცხვირი ან როგორი აღნაგობა მაქვს ჩემი სულის შენ არაფერი იცი...

ჩემი სული სხეულშია…

ტროპარი: მთასა ზედა ფერი იცვალე, ქრისტე ღმერთო, და უჩუენე მოწაფეთა შენთა დიდებაჲ შენი ძალისაებრ მათისა და გამოგვიბრწყინვე ჩუენცამ ცოდვილთა ნათელი შენი მიუაჩრდილებელი, მეოხებითა ღმრთისმშობელისათა ნათლისა მომცემელო უფალო, დიდება შენდა.

კონდაკი: მთასა ზედა ფერი იცვალე ქრისტე ღმერთო და რაოდენ ძალ-ედვა მოწაფეთა შენთა, დიდებაჲ შენი უჩუენე. რათა რაჟამს იხილონ ჯუარცმაჲ შენი, გულისხმა ჰყონ, ვითარმედ ვნებაჲ იგი ნებსით…

      ერთი... ორი... ხუთი ... ნაბიჯებს ვითვლით. კიდევ ერთი გუბეა წინ, ესეც თუ "გადავცურეთ", ისე რომ არ დავსველდეთ, ჩვენთვისაც გადაიღებს წვიმა. შენი ლექსებისგან შეკოწიწებულ ქოლგას შენივე კარადის ბოლო თაროზე მივუჩენ ადგილს.

      დამიჯერე, გუბის იქით მარტოობის პროსპექტს მზის ამოსვლის ქუჩა შეცვლის. ცოტაც მოითმინე, მალე სულში ჩაგისახლდები, შენთან ავიშენებ ბუდეს ... ჩამოიფერთხე ეგ სევდა სახიდან, არ მინდა ამღვრეული თვალებით მიყურებდე,…

ასეც ხდება.

ზოგიერთებისთვის წასვლა უფრო მარტივია,

ვიდრე ერთმანეთთან მისვლა

და უბრალოდ ჩახუტება.

      მე მოგიყვებით უცნაურ, არასაინტერესო და სახალისო ანგელინასა და ჯუმბერის love story-ს, მათი ურთიერთობა ბიბლიოთეკაში დაიწყო, შემდეგ იყო პაემნები საჯაროში, უკანა სკამზე ჩურჩულით, ლაპარაკი და თვალის პაჭუნი, მაგრამ ერთხელაც ჯუმბერმა არ ჩაუხვია გუდიაშვილზე და მათ გზა განაგრძეს, ანგელინა ფიქრობდა "- მეშველა, მიტაცებსო..." თუმცა ის შეცდა, ჩვენი ჯუმბერი ნოვატორი აღმოჩნდა და მოტაცება მისთვის მიუღებელი გახლდათ, ასე აღმოჩნდა ანგელინა პირველად…

      კრიტიკული აზროვნების თეორია ერთ-ერთი განსაკუთრებულია და თავისი არსით ლიტერატურათმცოდნეთა ინტერესს იწვევს.

      ამ მხრივ, კრიტიკული აზროვნების მეთოდებს შორის განსაკუთრებულია ედვარდ ბონო და მისი ნაშრომი: "აზროვნების ექვსი ქუდი".

      ედვარდ დე ბონო – ბრიტანელი ფსიქოლოგი, მწერალი…

შენ მიხვდები, რომ დღეს

იანვრის ცა მეტია, ვიდრე

ადამიანთა ცრურწმენა

რომ თარსი რიცხვია ცამეტი;

ფერებს იცვლიან ცისარტყელები

და ცა მეტია, ფერებზე მეტი,

მზიან ლოლოებს მოვეფერებით,

ჩემს ფანჯარასთან რომ წასკდათ წვეთი,

ზამთრის დარიან ამინდს ტირიან.

სიცივემ იკლო თებერვლის ცამეტს,

ჭადარი იფხანს ტოტებს ტილიანს,

კვირტებსაც ცა მეტს გვპირდება, ცა – მეტს.

მარტი ახლოა,…

      იყო და არა იყო რა... სტოპ! რა იყო და რა აღარ არის?, იქნებ თქვენი ზღაპრები ერთი დიდი ტყუილია და მხოლოდ პოლიტიკოსის საარჩევნო დაპირებებს თუ ჩამოუვარდება მაშტაბურობით. ოდესმე გიფიქრიათ, რატომ არიან ბოროტი ჯადოქრები ბოროტები? იქნებ იმიტომ, რომ ჩვენი ზღაპრების გმირები არიან იდეალურები? რატომ ხდება ყოველ ზღაპარში ერთი და იგივე და რატომ ემსგავსება ლათინო-ამერიკულ სერიალს? რატომაა ყველა პრინცესა ლამაზი და რატომ ჰყავთ პრინცებს თეთრი რაში და არა სხვე…

      მენავეების ხმაური და გონდოლების ზედაპირული შეცურვა წყალში...

  - შენ! იცი, რომ წყლის სიწყნარე იზიდავს ადამიანებს?

  - კი, მაგრამ აქ ხომ არავინ მოდის...

  - როგორ არა, აქ წყვილები ერთმანეთს სიყვარულს უხსნიან.

  - და შენ გჯერა?

  - კი მჯერა!

  - არა ! ეს მოჩვენებითია, შენ შეგხვედრია? ის აქ არ ხარობს.

  - ხარობს! კი შემხვედრია, გაიხედე ის ყველგან არის სადაც გინდა…