როდესაც ისე იპრანჩები, რომ გარშემო ქალაქიც კი გიხდება - ასეთი იყო თავდაპირველი მოტივი, შემდეგ აღმოცნდა, ქალაქის ქუჩები მათი საყვარელი საქმიანი ადგილია, ხოლო ქუჩის ფოტოგრაფია კი შთაგონება. ბლოგის დღევანდელი პოსტის მასპინძლები არიან ანა დევისი და დანიელ რუედა (Anna Devis and Daniel Rueda). ისინი არა მხოლოდ ფოტოებს იღებენ ქალაქების რომელიმე ქუჩებიდან, არქიტეტურის, სტრიტ არტის, ან ქუჩის ცხოვრები აღსაწერად, არამედ ობიექტშიც თავად ხვდებიან…

      თავდაპირველი აღიარება მხოლოდ რამდენიმე უბანს და სამეგობრო წრეს უკავშირდებოდა (როგორც ზოგადად ხდება ხოლმე), მაგრამ დღეს უკვე მსოფლიოში ერთ-ერთი ცნობილი კოლექციის ავტორია ალექსეი კონდაკოვი (Alexey Kondakov). მისი ფოტოშოპი და ფოტომანიპულაცია თავდაპირველად ნაპოლის პროექტის სახელით იყო ცნობილი, მაგრამ აღიარების შემდეგ სახელწოდება გაფართოვდა და ღმერთების ყოველდღიურ ცხოვრებად იქცა. რას აკეთებს…

      - ამჩნევ რაიმეს?

      - რაზე ამბობ...

      - სამოთხის ბაღში რაღაც გაუგებარი ხდება.

      - მაინც რა?

      - შეიცვალა. ისეთი აღარაა, როგორიც უწინ იყო...

      მეძნელებოდა ამაზე საუბარი, მაგრამ რახან სათქმელი უკვე ვთქვი, სიტყვა აღარ გავწყვიტე. გულდაწყვეტით შევჩივლე ადამს, რომ სამოთხის ბაღს ვეღარ კი ვცნობ ამ ბოლო…

      ახალგაზრდებს შეიძლება არ ახსოვდეთ, მაგრამ მძიმე 90-იანებში, ერთგვარი ხელოვნება იყო დაწრილი შეშის ისე დასაწყობება, რომ რაც შეიძლება ბევრი დატეულიყო, ქალაქის-სოფლის იერსახე არ დაგემახინჯებინა და რაც მთავარია - არ დაშლილიყო. მაშინ, გაფერადებაზე არავინ ფიქრობდა, მაგრამ სამყარო წინ წავიდა, განვითარდა და მას შემდეგ რაც ფიქსელებით დაიწყეს მოვლენების წარმოდგენა მონიტორებიდან, ფიქსელ არტიც დღითიდღე მეტ პოპულარობას იძენს. ამ გადმოსახედიდან, დღევანდელი…

      მართალია თვე მხოლოდ ახლა დაიწყო, მაგრამ ბევრგან უკვე ნაძვის ხეები აბრდღვიალდნენ და ვიდრე მთელი საქართველო საახალწლო განწყობაზე გადაერთვება, მინდა რამდენიმე იდეა მეც გაჩვენოთ ნაძვის ხის მორთულობისა და დეკორაციების მდიდრულ თუ მოკრძალებულ ვარიანტებზე. ერთი რამ ცხადია - ბუხრიანი ოთახი ყველაზე კარგი ვარიანტია ნაზვის ხის დასადგამად - თან ლეგენდებიც უფრო ადვილი დასაჯერებელი გახდება. …

      ჩემი პაწიები თამაშით გაერთნენ, ხმამაღალი ჭყივილით დასდევდნენ ერთმანეთს მწვანე მდელოზე. კარგა ხანს ვუყურე მათ ხალისიან თამაშს, მზეზე ნაკლებად როდი უელვარებდათ სირბილისგან აწითლებული ლოყები.

      მერე კი ბუჩქნარს მივაშურე ნოყიერი ბოლქვების შესაგროვებლად. როცა ჩემი პაწიები თამაშით დაიღლებიან, პირს ამით ჩაიგემრიელებენ.

      ცისფერი ჩხიკვი…

      ერთხელ ყვავილოვან მდელოზე დავსეირნობდით მე და ჩემი პაწია მზეები. მე მათ ვასწავლიდი, თუ როგორ უნდა დაეკრიფათ ყავილები და მერე როგორ შეეკრათ თაიგულებად. მეცინებოდა, როცა ვხედავი, რა უგერგილოდ მბაძავდნენ თავიანთი პატარა ხელებით..

      უცბად გველის ტყავი დავინახე, ბოლოსკენ ოდნავ დაკლაკნილი გაწვართულიყო ყვავილებით მოჩითულ ველზე. ჯერ კიდევ არ…

      ბევრ თურქს რომ ჰკითხოთ, სტამბულს ეს გარეუბანი უბრალოდ ჩვეულებრივ ფერადი სახლების თავშეყრის ადგილია და განაკუთრებული არც არაფერია იქ, მაგრამ ხელოვანები ხომ იმიტომ არსებობენ რომ ჩვეულებრივობა არაჩვეულებრივობად აქციონ. თურქი ფოტოგრაფია იენარი ტორუნი (Yener Torun) ცისარტყელის დასახლების გამორჩეულობაზე მუშაობას შეუდგა. შერჩეული ფოკუსი, ფერების დაჭერა, განათების შერჩევა და კომპოზიცია ისე ააწყო, ზოგიერთი მათგანი სურეალისტურ ნამუშევარსაც კი…

      ფოტომანიპულაციებმა შეიძლება ზებრაც კი შოკოლადივით გემრიელი გახადოს, მელიისგან ტოსტი მოგამზადებინოს და თაგვები ბაბუაწვერასავით გაგაფურცლინოს. ყოველშემთხვევაში, ყველა ეს იდეა რონალდ ონგს (Ronald Ong) მოუვიდა თავში და მერე ფოტოშოპში განახორციელა კიდეც. სახელებიც კი მოუფიქრა თავის ფლორა-ფაუნას, ზებრეო ორეოსა და ზებრას ნაზავია, პურმელა - პურისა და მელიის კომბიაციაა და ა.შ.…

      ჩემს პაწია მზეს ძალიან სიამოვნებს, როდესაც ჰამაკში ვარწევ ხოლმე, მაშინვე თვალებს მილულავს და ტკბილად იძინებს. ასეთ დროს მახსენდება, რომ მეც ძალიან მსიამოვნებდა ჰამაკში ჩაძინება, მთელი სამოთხის ბაღი ნელნელა ირწეოდა ჩემს ჰამაკთან ერთად, ირგვლივ ყოველივე მშვიდი ნეტარებით სუნთქავდა.

      კიდევ ბევრ რამეს ვხედავ ჩემთვის კარგად ნაცნობს, როცა ამ…

      მოდი ვნახოთ, რა იყო, ან თუ არ იყო, როგორ იყო, მაგრამ ერთი კია - ღვთის უკეთესი რა უნდა ყოფილიყო?!

      მაგრამ მაინც, ერთი გიორგიც იყო. გიორგი დაიბადა თბილისის ერთ-ერთ გარეუბანში, შედარებით ღარიბი ცოლ-ქმრის ოჯახში, დედას - ელენე, მამას კი კონსტანტინე ერქვა. ისე მოხდა, რომ იმ პერიოდში, თბილისში უამრავი პრობლემა იყო, მტერი მაშინაც არ გვასვენებდა და ამის გამო, თბილისში მარილი არ იშოვებოდა, არადა გიორგის ძალიან, ძალიან უყვარდა მარილი და…

      გუშინ მიკროსკოპული სამყაროს მშვენიერებაზე ვისაუბრეთ, ახლა კი სოკოს და ობმოდებულ ხილს შევეხოთ, რომელიც იმაზე მდიდრულად გამოიყუერბა, ვიდრე უბრალოდ დამპალი ხილი. დღევანდელი სკულპტურების ავტორი ქეთლინ რაიანი (Kathleen Ryan), გახლავთ, რომლის გროტესკული კომპოზიციები სიდამპლე შეპარულ ციტრუსს სიმდიდრეს ჰმატებს, თუმცა თავის კოლექციას მაინც ასე დაარქვა - ცუდი ხილი. ციტრუსების გარდა, ქეთლინმა გააკეთილშობილა ვაშლი, მსხალი, ატამი და სხვა…

      ბუნება მრავალმხრივ მომხიბლელი და საინტერესო მოცემულობაა, რომელიც ჩვენს გარშემო, ჩვენგან დამოუკიდებლად არსებობს. თუმცა, ზოგჯერ შეუიარაღებელი თვალით, შეუძლებელია იმ უფრო დიდი სამყაროს ხილვა, რომელშიც ეს ბუნება გვევლინება - ამიტომ მოიგონეს მიკროსკოპი და ამ მიკროსკოპით ახალი სამყარო, ახალი ორგანიზმები, ახალი ბუნება დაინახეს. ალბათ არავის გაუკვირდება, რომ ამ ახალი ერთობ დაფარული სამყაროს თვალიერებისას, ხელოვანი ადამიანები მშვენიერებას ხედავენ და…

      - ვერ გამიგია, რა გემართება, - ამბობს ადამი და თან გამომცდელად მათვალიერებს. სხეულის ფორმა რომ შემეცვალა, ეს აკვირვებს.

      - აკი გითხარი, მზე ჩამისახლდა სხეულში, - ვეუბნები პასუხად.

      - ვითომ მართლა ასეა? - ეჭვიანად მეკითხება ადამი. გუმანით ვგრძნობდი, ჩემი სიტყვები არ სჯერა მეთქი და აჰა, გამართლდა ჩემი ვარაუდი, - უკვე კარგად…

      ადრე ხელიდან მტაცებდა ყველაფერს, რასაც კი თვალს მოჰკრავდა... ადამზე გეუბნებით, ახლა კი სულ სხვანაირად იქცევა. რას ვიფიქრებდი, თუ რაიმე ამის მსგავსი მოხდებოდა; ორივე ხელი აუვსია ნაირნაირი მწიფე ხილით და მორბის.

      - კარგად ვიცი, ხილი გიყვარს, - მეუბნება.

      გემრიელად მივირთმევ მართლაც მშვენივრად დამწიფებულ ხილს, თან ადამსაც…

      აღარ ვიცი, რა გზას ვეწიო, ადამს ვეღარსად ვემალები. საითაც არ უნდა წავიდე, ბოლოს აუცილებლად მომძებნის.

      არადა, ყოველთვის ვჯაბნიდი უწინ, დამალობანას თამაშის დროს. თითქმის ვერასოდეს მპოულობდა, რამდენიც არ უნდა ვეძებნე. ბოლოს მე თვითონვე დავუძახებდი: „ჭიტა!“ ანდა სიცილი წამსკდებოდა.

      ახლა კი, „ჭიტას“ დაძახებას ვინ გაცდის, ისედაც…

      რაკი ერთხელ გაექცნენ ერთმანეთს, აღარც შეჩერებულან სიზმარი და ცხადი. სულ უფრო და უფრო შორს გარბიან, ცალკცალკე მიილტვიან სადღაც... თან მეტისმეტად უცნაურ, სრულიად აუხსნელ ქარაგმებს ხლართავენ, ისე რომ ხანდახან ძალიან ვიბნევი.

      ცხადში მე მუდამ გველს დავეძებ. მის გარდა ვერავინ ამიხსნის, თუ რა ხდება, რა ემართებათ სიზმარს და ცხადს, რატომ გაურბიან…

      ამჯერად ერთობლივი თანამშრომლობა უნდა გაგიზიაროთ. როგორც წესი ფუტკრებს არ სჭირდებათ დამატებით დახმარება იმისთვის, რომ ოჯახები შექმნან, სახლები აიშენონ, თაფლი მოაგროვონ და გამოიკვებონ ახალ ცხოვრებამდე, მაგრამ ადამიანებმა მაინც დაიწყეს მათთვის სახლების შენება და სპეციალური, ცვილით დაფარული - მოქსოვილი ფირფიტების შადგმა სახლებში, რათა ფუტკარს შრომა შეუმსუბუქონ და მხოლოდ ორიენტირებულნი იყვნენ თაფლის მოგროვებაზე. როდესაც ფიჭა მთლიანად შეივსება და…

      როგორც წესი, ჩემი ბლოგი, ხელოვანებს, შემოქმედებს და მისთანათ ეძღვნება ხოლმე (რა თქმა უნდა, გამონაკლისი პოსტებიც არსებობს). დღეს არ დავარღვევ ამ ტრადიციას და ამჯერად უზენაეს შემოქმედს და მის ერთ-ერთ ქმნილებას წარმოგიდგენთ.

      თეთრი, ფითქინა მტრედები ხომ თავისთავად სილამაზე, სისადავე, სისუფთავე და მშვენიერებაა, მაგრამ სამეფო ტიტულატურით, მაინც სხვა მტრედი სარგებლობს. მას უბრალოდ ბუნებრივად აქვს გვირგვინი, ყოველგვარი…

მდგმური / THE TENANT

      რომან პოლანსკის ფილმი „მდგმური“, როლანდ ტოპორის ნაწარმოებზე დაყრდნობით, 1976 წელს საფრანგეთშია გადაღებული. იქიდან გამომდინარე, რომ ფილმი საკმაოდ ბუნდოვანია და უამრავ კითხვას ბადებს, მაყურებელი იძულებულია პასუხები საკუთარ თავში და იმ ინფორმაციებში ეძიოს, რომელსაც ფლობს.

      ზოგადად ფილმები, რომლებიც ფსიქოლოგიური ჰორორის ჟანრს…