მიტროპოლიტი დავითი (კაჭახიძე)

 ბევრნი იძლევიან კითხვას: რისთვის ცხოვრობს ადამიანი? ამ კითხვის ახსნისათვის შორს სიარული საჭირო არ არის. თუ გვინდა სისწორით განვსაზღვროთ მიზანი კაცის ცხოვრებისა, უნდა ჩავიხედოთ მის შინაგან სულიერ სამყაროში, მისი აზრების,…

თუ ერთხელ მაინც, არ ყოფილხარ ძირს დაცემული, ვერ დაინახავ, ფეხზე მდგომი როგორ გიყურებს, უფრო ადვილად აღმოჩნდები ყველას სამიზნე, ვიდრე ელოდო, მოვა ვიღაც წამოგაყენებს! თუ ცრემლის წვიმას არასოდეს წაულეკიხარ, ძნელია იგრძნო მარტოსული რამ აატირა... თუ არ მოვიდა ვიღაცა და მოგწმინდა ცრემლი, ისე ვერ იგრძნობ, რა სევდა აქვს მარტოსულ მტირალს! თუ არ გიგრძვნია გაჭირვების მძიმე მარწუხი, ვერ დაინახავ სხვის თვალებში მძინარე ტკივილს, თუ ბეწვის ხიდზე ერთხელ მაინც არ გაიარე, ნუ გგონია რომ დაინახავ ნამდვილ…

 „რა ბედნიერები არიან ისინი, ვინც სასახლეში ცხოვრობენ და ყოველგვარი სიკეთით ტკბებიან“, - ამბობენ ამა სოფლის ადამიანები. თუმცა ნეტარი ისაა, ვინც შეძლო, გაეუბრალოებინა თავისი ცხოვრება, თავი გაეთავისუფლებინა ერული სრულყოფილების მარყუჟისაგან - მრავალგვარი კომფორტისაგან, რომლებიც სირთულეთა სიმრავლეს შობს და გათავისუფლებულიყო ამაჟამინდელი ეპოქის საშინელი სულიერი შფოთისაგან.…

"მოკვდა მაშინ, როცა ცოცხალი იყო!”

უაზრობაა! მაგრამ მე მართლა ვიცნობდი ისეთ ადამიანებს, რომლებიც სიცოცხლეშივე მკვდრები იყვნენ; მკვდრები მუშაობდნენ, ჭამდნენ და საპატიო სოციალური მდგომარეობა ჰქონდათ, ავტომატურად მოქმედებდნენ, ვერ ტკბებოდნენ ჯადოსნური…

"მეცოდება ჩემი სამშობლო-საქართველო. ნაქარალი, ნაქორალი, გაგლეჯილ-გამოგლეჯილი, დაჭრილი არწივი, ვეფხვი უსულოდ დანარცხებული! ეჰ როდის აიკუწება წიბონი გველეშაპისა? ვაი მამულო, ნაჭირნახულევო, სისხლით შეღებილო, აკლებულო, დამწვარო, ტყვექმნილო, იავარაქმნილო, ვაი, ძნელბედო, ვაი მამულო, გამესამედებულო! ვაი, ნაოხრობას, დაქცეულობას! არ გესმით ნაგრევების ღაღადისი?

... იმარხება საქართველო, იმარხება ქრისტეს კუნძული!…

"თავდაპირველად საკუთარი თავის იმედი გქონდეს და არ ფიქრობდე იმას, რომ შენს გასაკეთებელ საქმეს სხვა გააკეთებს. ცუდად ყოფნა ერთხელ და სამუდამოდ დაივიწყე: ცხოვრება შეუჩერებელი ბრძოლა და სინდისიერი შრომაა.. ნურც სხვას შეურაცხყოფ და ნურც ვინმეს მისცემ ნებას პიროვნება და რწმენა შეგიგინოს! წარსულს ვეღარ დაიბრუნებ: ამისათვის უნაყოფოა წუხილი. თუ რამე დაგრჩა წარსულში გაუკეთებელი, წუხილისა და ფიქრების მაგიერ ახლა მოჰკიდე საქმეს ხელი მედგრად და მომავლისაკენ იცქირე. წარსულს თუ გადახედო,მხოლოდ…

ისედაც მიტოვებულ სოფელში მიატოვეს ბებო. ზაფხულში ვერ მოიცალეს შვილებმა, ზოგი სამსახურს იმიზეზებდა, ისეთ ადგილებზე მუშაობდნენ, გაცდენა არაფრით არ შეიძლებოდა. შვებულება თითქმის ოთხივემ ერთად აიღო, ოჯახებით აიყარნენ და ზღვაზე წავიდნენ. იქიდან დაბრუნებულებს კი, ისევ უამრავი გადაუდებელი საქმე ელოდებოდათ თბილისში. მთელი ზაფხული მოლოდინში გაატარა ბებომ. ერთთავად თვალებზე სანთელივით გაყვითლებულ ხეს იჩრდილებდა და გზას გაჰყურებდა. გზას გასათიბი ბალახი…

გული გაჩერდა. არა, კი არ გაჩერდა, ჯერ ფანჯრის მინაზე შემსკდარ ბეღურასავით ჩავარდა ქვევით, აფართხალდა, გაიბრძოლა და შემდეგ გაჩერდა.

ამ ქუჩის ბოლოს, ორი მოხუცი ცხოვრობს,

მათი სახლ-კარი მარტოობისგან დამსგავსებია სოროს.

ცაში ღრუბლებად გადაიშლება, ქვეყნის ოთხივე კიდეს,

რაც უფიქრიათ, რაც წაუკითხავთ, რაც სიზმრებიათ კიდევ.

გაიხსენებენ ახალგაზრდობას, როგორც შხაპუნა წვიმას,

მათი…

ვინც გინდა იყო ჩემი მკითხველი,

კაცი, ქალი, გინდ გასათხოვარი,

შენთან მაქვს ერთი შესახვეწნელი,

გთხოვ, აღმისრულო ეს…

მონასტერთან ატუზულა მათხოვარი,

მორიდებით შველასა სთხოვს ხალხს,

ქართველებო გევედრებით დამეხმარეთ,

დამეხმარეთ ღმერთი არა გწამთ?!

მონასტერთან ატუზულა მათხოვარი,

და შორიდან თვალს ადევნებს ხალხს,

თავს დაღუნავს სევდა,დარდი…

ნუ დაეცემი, სულს ნუ იტანჯავ

ტანჯვა ყოველთვის ფიქრით იწყება

იფიქრე კარგი და დაიხსომე, რომ

ყველაფერი კარგად იქნება !



როგორც ისწავლი სამყაროს ხედვას

შენი ცხოვრებაც ისე იქნება,

გულს ნუ გაიტეხ, გწამდეს უფლისა

და ყველაფერი კარგად იქნება !



ტყუილ-უბრალოდ ღელვა და შიში

განა ვერ ატყობ, რომ არ გიხდება,

ნუ შიშობ, უფლის…

არ მახსოვს რა ვიგრძენი პირველად,რომ დაგინახე. გულისშემაღონებლად ვტიროდი, მაგრამ ვიცი რომ შენთვის ეს უსაზღვრო ბედნიერება იყო. ცხრა თვეს საკუთარი სხეულით მიფთხილდებოდი და ამ ქვეყნად მომავლინე. იქნებ სულაც არ გინდოდა ასეთ ცივ სამყაროს ვზიარებოდი, მაგრამ დღემდე ხომ ყველაფერს აკეთებ იმისათვის, რომ ჩემს ირგვლივ თბილოდეს.

შენ ხომ ადამიანი ხარ, რომელმაც პირველად ტირილი მასწავლა და შემდეგ სხვა დანარჩენი..…