ამას წინათ ვფიქრობდი (ზოგადად ვფიქრობ ხოლმე, თქვენც გირჩევთ ამას, კაი რამეა).

      არ ვიცი, თუ დაფიქრებულხართ რამდენ "არა"-ს ამბობთ დღის განმავლობაში. თუ ცოტას, მაშინ ძალიან კარგია, მაგრამ კარგად დათვალეთ, ჩამოწერეთ ეს "არ"-ები.

      ამის შემდეგ ჩამოწერეთ ის საქმეები, რომლებიც არ გააკეთეთ დღეს.

      აღიარეთ, რამდენჯერ ვერ თქვით სათქმელი.

      დათვალეთ, რამდენი საათი გაატარეთ დღის განმავლობაში უჟმური სახით,…

      ამას წინათ რაღაც შემემთხვა. პოლონელ მეგობართან ერთად ვიყავი ბაზარში. ისე ციოდა, რომ უხელთათმანობამ ძალიან შემაწუხა და ვგრძნობდი როგორ მეყინებოდა სისხლი თითებში. უცნობი ბებო მოვიდა და ლიმონი შემომთავაზა. ვუთხარი რომ გვქონდა და უარი ვუთხარი. რამდენჯერმე გამიმეორა და მაინც უარი ვუთხარი. შემდეგ მეორე ბებო მოვიდა, ამას კიდევ ერთი ბებო მოჰყვა, შემდეგ კიდევ ერთი.... ძალიან ციოდა. ვიფიქრე წიწაკას მაინც ვიყიდი-თქო(ამ უკანასკნელი ბებოსგან). ლარის…

      წელს ჩემი ოცდამეხუთე წელი დაიწყო. კიდევ ერთი ჭაღარა შეემატა ჩემს თმებს. ასე ამბობენ, თორემ ჯერ მე ჭაღარა არ შემინიშნავს თმებში. კიდევ იმასაც ამბობენ ცხრამეტი წლისას გავხარო და ბავშვი ხარო. ამ უკანასკნელს კი ძირითადად ჩემი ტინგიცურ-მაიმუნური ხასიათის გამო მაბრალებენ. ასე იყო პოლონეთშიც, "გოგო"(მე) იყო ყველას ბავშვი და ყველა იყო ჩემი აღმზრდელი, დედა, დეიდა, მამა, უფროსი მეგობარი და ა.შ. ასეა ახლაც, სამსახურში,…

      მახსოვს შარშანდელი "მე". შარშანწინდელიც მახსოვს და იმის წინანდელიც...სულ პატარაც... დღეს სხვა "მე" ვარ. სხვა არ ნიშნავს აუცილებლად უფრო მაღალს ან დაბალს... უბრალოდ სხვა გარემოში და დროში, სხვა გარემოებებით და გრძნობებით, სხვა თვალებით და სხვა გულითაც... უბრალოდ სხვა მე, ახალი და სხვანაირი ამ ახალ გზაზე... ახალ გზაზე იმიტომ, რომ ის წინა მთავარი გზა სულ სხვა გზებად დაიყო და მეც ერთს გავყევი, არა იმიტომ რომ რაღაც…

      სულ მინდოდა, რომ ჩემი ოთახის ფანჯრები ტყეში გასულიყო... ტყეში, სადაც იქნებოდა კამკამა მდინარე, ბევრი ბალახი, ფოთოლი, ხე... ოთხი ფერის სამყარო... სადაც მზის სხივი გამოანათებდა ხოლმე ფოთლებსშორისი ჭუჭრუტანებიდან, მე კი ვირბენდი ბევრს რომ ყველა სხივი დამეჭირა. ყველას თუ არა იმას მაინც დავიჭერდი მე რომ ძალიან მინდა და გამათბობდა თავისი არამიწიერი სითბოთი, მე კი ვიქნებოდი ისეთი მსუბუქი, რომ სულ ვიფრენდი დარჩენილი ცხოვრება...

      დიახ,…

      რამდენი წამია ერთ წუთში? როგორც სკოლაში მასწავლიდნენ და ყველამ ვიცით სამოცი უნდა იყოს. რამდენი წამი გამოდის 1 საათში? 60 X 60 ხო? არც ისე პატარა ციფრია არა? შემდეგ რამდენი წამია დღეში, ერთ დღე-ღამეში, კვირაში, თვეში, წელიწადში.... ძალიან ბევრი წამი გამოდის.

      მაგრამ ერთი წამი რა არის? არის…

     დღეს აქაც წვიმდა, მაგრამ წყლის წვეთების ნაცვლად შენზე ფიქრები წვიმდა...

     ქარი ქროდა ცივი, მაგრამ არ ვიცი რა უფრო მციოდა, ცივი ქარი ლამის ძვალრბილში რომ მატანდა თუ უშენობა?!

     თუმცა უშენობა ალბათ ყველა იმ ქარზე ცივია, რომელთა სიცივე სხეულს აქამდე შეუგრძვნია...

     ქარმა მხოლოდ სიცივე იცის, უშენობას კი სიცივესთან ერთად ტკივილი და სევდა მოაქვს...

     შენ ჩემი…

     სულ სამიოდე ფერი: ცისფერი, ნათელი მზისფერი და ქათქათა თეთრი - ასეთ ფერებში გხატავ მხოლოდ...

     და დაფრინავ სადღაც ბამბის ქულებით მოფენილ სივრცეში... ფერი გაქვს ცის, უზარმაზარი ყვითელი ბურთის და ცაში მოფენილი თეთრი ქათქათა ბამბის ქულების...

     წითური გოგო ზღვისფერი თვალებით ღრუბლების ოკეანეში ყვინთავს ალბათ ჩვეული ხალასით...

     შეურთდები ღრუბლებს, რომლებსაც წვიმა მოჰყავთ სიცოცხლის…

     ერთ ძალიან ჩვეულებრივ გაზაფხულის დილას, როცა ჩვეულებისამებრ უნივერსიტეტში მივდიოდი, როგორც ყოველთვის ტრამვაიზე მაგვიანდებოდა, ამიტომ ჩემებური "უჩქარესი" ტემპით გავემზადე (არადა ყველა პირობა მაქვს იმისთვის, რომ არ დავაგვიანო, შემიძლია წინასწარ ინტერნეტში შევამოწმო როდის იქნება გაჩერებაზე ტრამვაი და რაც მთავარია გაჩერება ზუსტად საერთო საცხოვრებლის გვერდზეა). ჩაი მოვიმზადე და რა თქმა უნდა ვერ მოვასწარი დალევა, ამიტომ კიდევ ერთხელ შემომჩივლა…

ხიდან ჩამოვარდნილი უკანასკნელი ფოთოლი ჰაერს ხარბად ჩაებღაუჭება და შეეცდება, ამ უკანასკნელად მაინც ჩაისუნთქოს ნახშიროჟანგის მაქსიმალური რაოდენობა... ცოტას იფარფატებს და ბოლოს სევდამორეული მიწას შეეხება.

წყლის წვეთი ამოიხვენეშებს და აორთქლდება მიწიდან, ისე, რომ მიწა სათანადოდ ვერ…