- უღმერთობა გამეფდა ჩემში.

 ეშმაკი მიცინის,

 ღმერთი მიმტირის.

 მე-ს ვეზიზღები,

 მე მეზიზღება .

 ნამდვილმა ხის ნავმაც ნიჩბებს მოუსვა და ... გაფრინდა .. დამტოვა ...

 არ გაფრენილა მხოლოდ შავ-თეთრი ქაღალდის ნავი,

 რომლის მარჯვენა კიდედან ისმის სიცილი,

 მარცხნიდან-ქვითინი ...

 გაყინულ ხელს მიწვდის გაღიმებული,

 გამთბარ ხელს…

მომეცით ხმალი თავს ვანებებ ლექსთა მოყოლას, 
მინდა საქმითაც დავამტკიცო მღერა  ქ ვ ე ლ უ რ ი, 
მარტო ვიბრძოლებ, 
როგორც ძველად ქისტი ჯოყოლა, 
რომ ყველა ყბედებს დავუმოკლო ენა გველური!

მერამდენე შობის მარხვა გაილია

მოლოდინში ლოცვებში და ფიქრებში,

ვნების თასი სიყვარულით დაილია

და ბეთლემი მათენდება ფიქრებში,

არ ვმარხულობ მონანული მამებივით

ღამისთევა არ მტკივდება მუხლებში,

გელი თოვლში იმ გერგეტის სამებივით,

გეხიდები გოლგოთისკენ - უღელში

არ ვარ ჯვარზე გაწირული ავაზაკი,

არც პილატეს დაბანილი ხელები

ცოტა ხანში მოლოდინიც გავა რაკი,

შენს ნაფეხურს რწმენით შემოვევლები,

არც მოწყალე სამარიტელს…

დედა მიყვარს სიცოცხლეზე მეტად!

ეს სიტყვები ადრეც უნდა მეთქვა,

იგი გახლავთ ჩემთვის გულის ფეთქვა;

სიყვარულის სათავეა დედა!

როცა ზოგჯერ ულევ სითბოს ელი,

ან,როდესაც მოფერება გინდა იმ სიმშვიდეს,

როგორც ყოვლადწმინდა,

ისე მოგფენს დედის თბილი ხელი...

მშობელია ჩემი შემოქმედი მისით ვცოცხლობ,

მისით მიდგას სული!

დედის ღვაწლი არის ერთობ რთული,

როგორ გიძღვნა მადლი ჩემო დედი?!

შენი ფიქრი მე მეხება მუდამ

მიფრთხილდები…

ამ ქუჩის ბოლოს, ორი მოხუცი ცხოვრობს,

მათი სახლ-კარი მარტოობისგან დამსგავსებია სოროს.

ცაში ღრუბლებად გადაიშლება, ქვეყნის ოთხივე კიდეს,

რაც უფიქრიათ, რაც წაუკითხავთ, რაც სიზმრებიათ კიდევ.

გაიხსენებენ ახალგაზრდობას, როგორც შხაპუნა წვიმას,

მათი…

შენზე ფიქრებში მომეჩვენა რომ წამი გაჩერდა,

ქარი ამღერდა, გულმა ოცნება გაბედა,

ღრუბელი ცას კვალს აღარ ამჩნევდა,

ფიქრის ზღვაც უფრო აღელდა.

ძველი მოგონება აღსდგა და გამთელდა,

მივხვდი ღიმილი, საღ აზრს მართმევდა.

აწმყოს მაშორებდა, მარბევდა, მაბნევდა....

უნებური სევდა გულს ავსებდა,

და ეს ცხოვრებას მუქ ფერებს აძლევდა,

მომავლის კარიბჭეს დაკეტილს, აღებდა.

შენი გამოხედვა ფრთებს მასხამდა, მაფრენდა..

თითქოს…

წამოწოლილა გაზაფხული

მტკივა სულთან ახლოს, მტკივა არაფერი.

თითქოს არაფერმა ფერი დაიტია,

ფერი იმდენი, რომ მძიმედ დავაბიჯებ

მიწას, მწუხარეს და მაინც იმედიანს.

მტკივა სულთან ახლოს ისე ღრმა ტკივილით,

თითქოს დედამიწა გულში გაარღვია

თვითონ ჩემმა გულმა, გულმა ღიმილივით

თვალს რომ მეფინება ისევ არაფრიდან.

მტკივა ღრმად და ახლოს, ჰორიზონტალურად,

მტკივა ვერტიკალზე…

ჩვენ ვეძებთ იმას რისი არსებობის

თავადვე არ გვჯერა

სამყარო ახლახან გადაღებეს

მთვარეზე

უფრო თეთრად

ისე

როგორც



მხატვარმა ტილო,

ზოგან საღებავი

ბევრია…

გულო!

რაი გჭირს ტიალო,

ჰბორგავ და აღარ მასვენებ,

დადექღა, ნუღარ ტრიალობ,

თორო, ჯოჯოხეთს გაჩვენებ...

დროს გადაუცვდა ჩადრები,…

ხბო ბღავის, დედას ეძახის, –

რა ჰქნას, რომ ძუძუ სწყურია!

მოდის ნახირი, თან მოსდევს

ქვრივ მარიამას ფურია.

მოსჩანს დელფანა, თან მოაქვს

რძით გატიკნული ცურია.

ხბოსთან სჩანს პატარა სოფო,

უთმენლად უცემს გულია:

რძეს აჭმევს, იმიტომა აქვთ

იმისი სიყვარულია.

ფურმა ხმა მისცა თავის შვილს,

ეზოში ჟრიამულია.

გარს შემოერტყა დელფანას

ქვრივის ოჯახი სრულია.

კატაც კი გამოეგება,

იქვე კუდს იქნევს მურია.

ხარიც თან მოჰყვა, ნიკორა,…

‎-დამლოცავთ, მამაო?

-ღირსი ხარ, შვილო ჩემო?

-არა, მამაო...

-ღმერთმა დაგლოცოს, ...შვილო...

-დიდ არს ქრისტე ღმერთი! მამაო...

-და უძლეველი, შვილო ჩემო...

-რომ მოვკვდები სად წავალ, მამაო?

-სადაც აირჩევ, შვილო.

-ეგ როგორ, მამაო? ცოდვილი თუ მოვკვდი ხომ ჯოჯოხეთში მოვხვდები?

-შენც ცოდვას ნუ აირჩევ, შვილო ჩემო და არ მოკვდები ცოდვილი!

-მართალია მამაო, სადაც ავირჩევ იქ…