ძველი ოთახი დამწუხრებულა,

თითქოს დაღლილა ამდენის ნახვით,

ჰაერიც მძიმეა მასში,

ხნიერი კედლებიც...

ფიქრობს ოთახი, დიახ, ის ფიქრობს...

ამას ვერ იგრძნობთ ახალ სახლში, არ აღიქმება;

მას გადაეცა გრძნობა და გონება სულიერთაგან,

ვისაც მასში უცხოვრია და ისიც ფიქრობს, იხსენებს...

აი, ცოლ - ქმარი დაბრუნდა ისევ სხვა ქალაქიდან,

დიასახლისი ვაზას ყვავილებით

მაგიდის შუაგულში დგამს,

ბავშვი ცელქობს, კატა…

      მზრუნველი სახით, სიფრთხილით და გულაჩქარებული ვიღებ ყუთიდან საახალწლო ნაძვის ხის მოსართავებს, როგორც კი დეკემბრის შუა რიცხვები ახლოვდება.

      არ ვარ ბავშვი. საკმაოდ ზრდასრული გახლავართ, მაგრამ მას მერე, რაც სამყაროს გააზრებულად აღვიქვამ, დღემდე მომყვება განცდა, თითქოს ამ დღეებში რაღაც უზარმაზარი, ათასნაირი ფერებით განათებული ენერგია თუ არსება გვიახლოვდება. ამ განცდას აათმაგებს ბრჭყვიალა სათამაშოების გამოფენა.

      მახსოვს,…

      არსებობენ ადამიანები, რომელთათვისაც სამყარო არ დუმს.

      ისინი აკვირდებიან გარესამყაროს, ბუნებას, მცენარეებს, მნათობებს, უსმენენ, ეკითხებიან და პასუხსაც იღებენ.

      ეს არ არის ფანტაზია, რეალობაა. ასეთი ადამიანი ბევრია ჩვენს გარშემო. რაშია განსხვავება მათსა და "ჩვეულებრივებს" შორის? უბრალოდ ისინი აცნობირებენ ამ ყველაფერს, თორემ თითოეული ადამიანის ქვეცნობიერი ეკონტაქტება გარემომცველ ბუნებას, კოსმოსს, სამყაროს, მის იდუმალ…

      უნდა მოვარდე

      და მომიტაცო,

      მოულოდნელად, თავზარდამცემად;

      უნდა გამოჩნდე, გამომეცხადო,

      ავაზაკად და ყაჩაღ - დამცემად!

      უნდა დამესხა, როგორც მებრძოლი,

      ვერა ვიღონო თავის დამცველად;

      უნდა ამიღო როგორც ქალაქი,

      ოდეს იღებდნენ განსაძარცველად;

      უნდა დამიხვდე, შემომიძახო:

      მე მოგევლინე შენ განსაცდელად!

      ხელს ნუ შემიშლის…