ინტერნეტსივრცეში გამოჩენისა და მისი ,,გადატრიალების“ დღიდან ,,ფეისბუქის“ შესახებ უამრავი კვლევა ჩატარდა და  დასკვნა დაიდო. ,,ფეისბუქმა“ მან მოიცვა მსოფლიოს ყველა წერტილი. მილიარდობით ადამიანს, ჯერ დაუბადებელ ბავშვებს, კატებს, ძაღლებს და ყველას, ვინც ამქვეყნად რამედ ღირს, მოუყარა თავი. მავანნი დღემდე საუბრობენ მისი ავ-კარგიანობის შესახებ. რომ მას ბევრი დრო მიაქვს, რომ მისი საშუალებით უამრავ ინფორმაციას ვიღებთ და  მათ შორის გავცემთ კიდეც. ,,შპიონაჟშიც“ კი დასდეს ბრალი. მოკლედ, დასკვნათა ერთობლიობას ჩემეული შეხედულებაც მინდა დავამატო.

       ზემოთხსენებული სოციალური ქსელის მომხმარებელი პირადად მე 2010 წელს გავხდი. დღეს ვხვდები, რომ ფეისბუქი არის ადგილი, სადაც სოციალური არსებები, ანუ ჩვენ, ვეძებთ თანამოაზრეებს; მათ, ვინც დაინტერესდება, თუ რა გვკტივა, რა გვაწუხებს, რა გვიხარია, რა ვჭამეთ, რა ჩავიცვით, სად ვიყავით, რატომ ვართ ,,კარგები“, ზოგადად რა შეხედულებები გვაქვს და ა.შ. რატომ არ შეიძლება ეს ყველაფერი პირად ურთიერთობებში გავავრცელოთ? ხომ გვაყვს მეგობრები, ახლობლები, ,,სოულმეითები“ და ა.შ. ?? იმიტომ, რომ ისინი არ არსებობენ მგონი...  რაც უფრო მეტად უსაქმური ან ,,საქმური“ ხარ, მით უფრო ნაკლები მეგობარი გყავს. ყველა საკუთარი საქმითაა დაკავებული. ზოგი ასწრებს ისწავლოს სანამ, გათხოვდება/დაქორწინდება, სანამ სანუკვარ სამუშაო ადგილში სხვა შეეცილება, რომ ჯარში არ წაიყვანონ, მუშაობს, ოჯახი ჰყავს, ბავშვს ზრდის, სერიალებითვის სცალია და რაც ყველაზე მთავარია, ფეისბუქითაა დაკავებული. მოკლედ, ბევრი რომ არ გავაგრძელო, მე მგონია, რომ ჩვენ, ადამიანები, დავრჩით მარტო. არავინ გვყავს, ვისაც გავაკვირვებთ, დავაინტერესებთ.  მე მგონია, რომ საქართველოში ალბათ განსაკუთრებით დაბალი პროცენტია სოციალური ნდობისა, ღიმილისა და დადებითი ემოციებისა. ჩვენ არ ვენდობით ადამიანს, რომელიც პირისპირ გვიდგას, მაგრამ ჩვენს გრძნობებს ვანდობთ 500 + კაცს ერთად და რატომღაც ბოლომდე ვართ დარწმუნებული, რომ ეს ინფორმაცია ჩვენს წინააღმდეგ არ იქნება გამოყენებული. რატომ? იმიტომ, რომ ჩვენც ბევრი ვიცით მათ შესახებ და საერთოდაც, ყველა ,,ერთ ქვაბში ვცურავთ“ და ფეისბუქზე ეს ,,მოსული“ ამბავია.

რეალურად, ფეისბუქი ხომ იმისთვის შეიქმნა, რომ ადამიანებმა გაიცნონ ერთმანეთი, დამეგობრდნენ. ის, რაც რელურ ცხოვრებაში ჭირს, სოცილური ქსელის საშუალებით მოახერხონ; სახელიც აქედან მოდის- ,,სოციალური“. მაგრამ მიუხედავად ამისა, ადამიანები უფრო მარტოსულები გახდნენ. ყველა შეეფარა ,,ფეისბუქს“ და უფრო დაშორდა ერთმანეთს.  აქ ჩვენ კიდევ უფრო არ ვაქცევთ ერთმანეთის გრძნობებს ყურადღებას, აქ უფრო მეტად დავემალეთ ერთმანეთს, უფრო გართულდა ურთიერთობები. გამოხედვას, შეხებას და სიტყვებს, ლაიქები, შეარები და კომენტარები დაემატა, რამაც უფრო ჩახლართული გახადა ბრძოლა სულის ნაწილისთვის.

როცა თავს ცუდად ვგრძნობთ, პირველი რას ვაკეთებთ? ვრეკვათ მეგობართან? შეყვარებულთან? დედასთან? მამასთან? ძმასთან? არა! ფეისბუქზე ვდებთ სტატუსს : ,,ფილინგ სედ“, ან ,,დისთროიდ“, ან, ან და ა.შ. იმიტომ რომ გვსიმოვნებს ფართო სცენაზე გამოტანილი ჩვენი ცხოვრება, სელებრითობა. პლუს ამას, ზოგიერთი მარტოსულია და ეძებს ვინმეს, ვინც შეიძლება ზრდილობის ხათრით, ან მივიწყებული მეგობრობის ხათრით ჰკითხავს: რა ხდებაა???? და მასაც გაუხარდება, რომ მსოფლიოში მარტო არ არის. ასევე, მეგობრებიც ერთმანეთის სულიერი მდგომარეობის შესახებ იგებენ სტატუსებით. ამაში გამოიხატება, მე თუ მკითხავთ, ,,ფეიბუქის“ სიკეთენი.

მეორე საინტერესო ფაქტი არის ის, რომ შეგნებულად თუ შეუგნებლად, ჩვენ ასობით ადამიანს ვაცნობთ ჩვენს თავს.  ეს არ გამოიხატება იმაში, რომ ვდებთ ახალი სამოსის სურათებს, იმას, თუ სად ვართ, რას ვჭამთ .. მოკლედ, სია გრძელია და არ ჩამოვთვლი.  ხანდახან ისეთ სტატუსებს გამოგვტყუებს ხოლმე ეს ცისფერი სივრცე, რომ ძაალიან ადვილია გაიგო, თუ როგორ შინაგან სამყაროს ატარებს ესა თუ ის ადამიანი: რასისტია, ჰომოფობია, მელანქოლიკია, სანგვინიკია.. მოკლედ ვინც არის. ბოლოს ისე გამოდის, რომ სხვებმა შენზე უკეთ იციან, ვინ ხარ და რაც ხარ. როცა ამაზე ვფიქრობ, სულაც არ მომწონს ეს ამბავი. იმიტომ რომ, მგონი, ამით უფრო უინტერესოები ვხდებით.  და ალბათ მალე რამე ახლის მოგონება მოგვიწევს, რომ ჩვენ, სოციალურ არსებებს, ეს სოციალურობა და ინტერესი ერთმანეთის მიმართ არ გაგვიქრეს. იქამდე მივიდა საქმე, რომ ლამისაა სულის სიშიშვლესთან ერთად სხეულის შიშვლით მოვიზიდოთ ადამიანები ირგვლივ.

ისე გამომივიდა, რომ თითქოს ფეისბუქი ცუდია. პირიქით, მეც ძალიან მიყვარს ის. მართლა უამრავ ინფორმაციას ვიღებ, თუნდაც მათზე, ვინც მაინტერესებს, თუმცა დარწმუნებული ვარ, რომ მისი ბოროტად გამოყენება ურთიერთობებს კლავს... გვაფიქრებინებს, რომ მეგობარი, რომელიც გვერდით გვიზის, ნაკლებად მნიშვნელოვანია, ვიდრე ჩვენი 500+ კონტაქტი.