ცხოვრების გზა თავისუფალი და ლამაზი უნდა იყოს, მაგრამ ჩვენ დავკარგეთ ეს გზა. სიხარბემ მოწამლა ადამიანთა სულები, მსოფლიო სიძულვილისგან ბარიკადებით გადაიღობა. ჩვენ განვავითარეთ სისწრაფე, მაგრამ მასში ჩავიკეტეთ. ,,მანქანებმა'' გზა გაგვიხსნეს სიმდიდრისკენ, ცოდნამ ცინიკურები გაგვხადა, ნიჭიერებამ კი – გაგვაბოროტა. ჩვენ ვფიქრობთ ძალიან ბევრს და ვგრძნობთ ძალიან ცოტას. ,,მანქანებზე'' მეტად ჩვენ ადამიანობა გვჭირდება, ნიჭიერებაზე მეტად – სიკეთე და თავაზიანობა. ამ თვისებების გარეშე ცხოვრება ძალადობრივი გახდება და თავის ნამდვილ არსს დაკარგავს''_როგორ გულწრფელად,გულამდე ჩააღწია ჩაპლინის ამ დარიგებამ, ,,კეთილი'' ,,თავაზიანი'',ეს ხომ ადამიანის არსის ის განმარტებებია,რომლებიც იშვიათად არსებობს მის მოცემულობაში,ძნელად თუ მოიძებნება,ვინმე,რომ ბევრს ფიქრობდეს და ბევრსვე გრძნობდეს,ცხოვრება ნებისმიერი,გულისმიერი,სითბოსმიერი,ღიმილისმიერი გაიხადოს და სხვებიც თანააცხოვროს მასში,დაუჯერებელია...თითქოს...ყველას საკუთარი სამყარო აქვს,ცისარტყელებით შემორკალული,წესებს არ არღვევს და სხვებსაც თითს უქნევს...მდიდრობს განძებით,მაგრამ,სულის ჭურჭელი სულ მუდამ ცარიელი აქვს...ყოველთვის ცდილობს გაიხაროს,და არა,გაგახაროს...მერე რაა,რომ გეწყინა,გეტკინა,დაკარგე,აცრემლდი...ის,ხომ დაიღალა,და გაბოსი არ იყოს,ეგერ ვიგაც,ყველაზე ლამაზი,ჭკვიანი,კეთილი,კდემამოსილი,უმანკო...კარგით რაა...მართლა კარგით.....დიდი ხანია,უმანკოება,რომ მრუშობით შეილახა 66_ე სონეტში ვკითხულობთ და მოგვწონს,ერთგულება და სიცრუე,რომ ერთნაირად ღირს,სიმართლე,რომ სისულელეა,ბოროტებამ,რომ სიკეთე ტყვედ აქცია,და ამ ყველაფრით მართლა დაღლილს,რომ ყველას მართლა უნდა გაქცევა,მაგრამ სად,ხომ ,აზრზეც არ არიან....აი,მეეც..ოღონდ მართლა............და ამ დროს...თითქოს ძალიან არაფერი ვახშამი და როგორი სასიამოვნო,თბილი საღამო,რაღაცნაირი კეთილი და ტკბილი...არც ვიცი სრულად,როგორიიი....მივხვდი,რომ ცხოვრების გზა,მართლა თავისუფალი და ლამაზი უნდა იყოს,და რომ არ გადაშენებულა ის...რომ ყველა არ არის ცინიკური და ბოროტი,რომ,სიკეთე მეგობრობს თავაზიანობასთან და უკაცრავად ჩარლი....უკაცრავად უილიამ...(როგორ მეგობრებივით მოვიხსენიებ) მე ვიცნობ მას...სახელად;ალბათ,მაინც,სხვისი.....