ჯერ კიდევ 12 თებერვალს გამოქვეყნდა ჩვენთან ვიდეო, რომელშიც მამა ზურაბი (ცხოვრებაძე) საუბრობს წმინდა ღირსი მამის გაბრიელ აღმსარებელის საფლავის გახსნის და წმინდა ნაწილთა განსასვენებლის შესახებ...

       თუმცა ეტყობა დიდი დრო გავიდა მას შემდეგ და კვლავ აჩოჩქოლდა საზოგადოება ამ საკითხით...

       ახლა ცოტას გავკადნიერდები და ჩემი მეგობრებისთვის, რომლებსაც ხშირად აქვთ შეკითხვები ამ ამბავთან დაკავშირებით და ხშირად ცრუ ჭორების მსხვერპლნი ხდებიან, გავამზადე ეს მცირე პოსტი... 

დავიწყოთ მსჯელობა წმინდა წერილის მოშველიებით:

       "მაშინ უკუეთუ ვინმე გრქუას თქუენ: "აჰა, აქა არს ქრისტე", გინა: "იქი," ნუ გრწამნ. რამეთუ აღდგენ ქრისტემტყუვარნი და ცრუწინასწარმეტყუელნი და ჰყოფდენ სასწაულებსა და ნიშებსა, რაითა აცთუნნენ, უკუეთუმცა შეუძლეს, რჩეულთაცა. ხოლო თქუენ იხილეთ და ეკრძალენით. აჰა, ესერა, წინაისწარ გითხარ თქუენ ყოველი." (მარკოზი. 13, 21-23)...

       ალბათ გეცნოთ ხომ??? როგორ უცბად აგორდება ხოლმე ჭორები ხილვებსა და სასწაულებრივ თემებზე და ჩვენს დავრბივართ აქეთ-იქით, არადა კვლავ მაცხოვარი ამბობს: "ნათესავი ბოროტი და მემრუშე სასწაულს ეძიებს; და სასწაული არა ეცეს მასა, გარნა იონა წინასწარმეტყველისაი." (მათე. 16, 4)

       მოგეხსენებათ იონა წინასწარმეტყველის სასწაული ერთგვარ არქეტიპს განასახიერებს აღდგომის სასწაულისა

და მაინც, რატომ ხდება საჭირო სასწაულები? ან ვისთვის ხდება სასწაული, მორწმუნისთვის თუ ურწმუნოსთვის?

       რა გითხრათ აბა... ზოგჯერ ურწმუნოს მიმყვანებელია ეკლესიაში, მაგრამ ურწმუნოს განმკურნავი სასწაული არ მახსენდება...

       მაცხოვარი ყოველი განკურნების წინ ეკითხება - გწამს რომ მე ეს შემიძლია? მრწამს უფალო, ამის შემდეგ ხდება კურნება...

       ესეც არ იყოს, არათუ მისვლით, შეხებით, 200 მეტრის რადიუსით ან რომელიმე დღესასწაულზე მისვლით ხდება განკურნება, როგორც ამას ჩვენი რეალობა დაეჩვია, არამედ შევედრებით და რწმენით... გახსოვთ ალბათ ასისთავის მსახურის განკურნება, სადაც მაცხოვარი ეუბნება - "წარვედ და, ვითარცა გრწმენა, გეყავნ შენ (მათე 8,13)" და განიკურნა მონაი იგი მას ჟამსა შინა...

       უდიდესი სასწაულებიც კი, როგორიცაა ბერწი სარას მიერ ისააკის შობა, იყო შედეგი რწმენისა... აბრაამს რწმენა შეერაცხა სიმართლედ, ამით გამართლდა და არა სასწაულით - ისააკის შობით.

       ასე რომ, მგონი ამაზე აღარ ვიდაოთ რწმენა რომ უპირატესია და ამისთვის არაა აუცილებელი საფლავის გახსნას დაესწროთ, ანდა იფიქროთ რომ მარტო საფლავის გახსნისას განიკურნებით, იქ ყოფნით და მსგავსი ქმედებებით... ღირსი გაბრიელის ლოცვა ყველგან შეგეწევათ საიდანაც შესთხოვთ, მთავარია რწმენა და ქრისტეს ეკლესიაში ყოფნა... (არ ვგულისხმობ მხოლოდ ტაძარს, ეკლესია არის ქრისტე ჭეშმარიტ მიმდევართა ერთობლიობა)...

       კვლავ მაცხოვრის სიტყვები: "ნეტარ არიან, რომელთა არა უხილავ და ვჰრწმენე" (იოანე. 20, 29).

ჰოო... მგონი რწმენის საკითხს ამ მომენტისთვის საკმარისად შევეხეთ.

ახლა მეორე შეკითხვა რაც სხვა მეგობრებს აქვთ, ასე ჟღერს - ვინ იგონებს ამ ჭორებს? ვის რაში სჭირდება?

       აქ ორი პასუხია:

       ეკლესიის წევრები და ეკლესიის მტრები ("მოხალისეები")

ეკლესიის წევრებს ასეთი ჭორები სჭირდებათ იმისთვის რომ ხალხი ტაძრებში ჰყავდეთ, ეკლესიას შეაფარონ, მაგრამ საკითხავი და საგულისხმო ის არის რომ რაში სჭირდება ისეთი ხალხი რომელიც ბრბოა და ბნელი და არც ყური აქვს სასმენელად და შესაცნობელად. ისინი ხომ სინამდვილეში არც ეკლესიას დაემორჩილებიან, და ამის მაგალითებიც მრავლად გვაქვს ქართულ რეალობაში. შესაბამისად ეს პასუხი რომ ეკლესია თავად ავრცელებს მსგავს ჭორებს, ძალიან დაუსაბუთებელი და ბუნდოვანი ბრალდება იქნება, ვინაიდან ვიმეორებ - ეს ხალხი უპირველესად ეკლესიას უქმინს მრავალ პრობლემას, უფუჭებს სახელსა და სახეს.

       მოხალისეები - ეს პირდაპირი გაგებით ადამიანები რომლებიც მსგავსი ჭორებით ხალისობენ...

და ეკლესიის მტრები, რომელთა კატეგორიაშიც ასევე შევიყვან ამ მოხალისეებს... თითქოს პარადოქსია  ეკლესიის მტერი, ეკლესიის შესახებ ავრცელებდეს სასწაულებს, მაგრამ თუ დავუკვირდებით სრულიად რეალური და მომგებიანიც.

მოგეხსენებათ, დღეს, ჩვენს რეალობაში რჩება გამოთქმა - "სახელის გატეხვას თავის გატეხვა სჯობიაო". ამ პრინციპზე მცხოვრებ საზოგადოებაში, სადაც იმიჯი უპირატესია, ადამიანის "გაფუჭების" კარგი საშუალება ამ სახის და იმიჯის შებღალვაა. პროვოკაციებია ეკლესიის ისტორიის მანძილზე მრავლად იყო, ახლაც არაფერი არ ხდება განსაკუთრებული, მაგრამ ოდესმე ხომ უნდა ვისწავლოთ ისტორიისა და წარსულის საფუძველზე, აწმყოსა და მომავლის მოწესრიგება?

ვიმეორებ - ბრბო ხშირად ეკლესიას უფუჭებს სახელს, ეკლესიას უფუჭებს ავტორიტეტს, ეკლესიას უქმინს პრობლემებს და ეკლესიის წევრებს უყენებს წყალს... ასე რომ ჩემო კარგებო, მეგობრებო, ახლობლებო და ნათესავებო, რომლებიც ხშირად წამოეგებით ხოლმე მსგავს ჭორებზე და რაღა დავმალო, მეც ხშირად თქვენთან ერთად ვარ ამ ბრბოს წევრი, ვიცოდეთ რომ ეკლესიის მტრების წისქვილზე ვასხამთ წყალს. ისინი დაქვცინიან ამ ფანატიზმისა და ცრუ ან მცირედმორწმუნეობის გამო... უნდა დავფიქრდეთ ყოველი ჩვენი ნაბიჯის წინ. და იქ სადაც აზროვნება არ არის - არც ქრისტიანობა მგონია რომ იყოს, ვინაიდან ქრისტე იყო ნათელი... განათლება და სიბრძე მისგან მოდის. განსჯა მისგან მოგვეცა და ეს უკანასკნელი აუცილებელია ადამიანობისთვის!

მე არ ვამბობ რომ არ მოილოცოთ წმინდა ადგილები და ტაძრებში არ იაროთ და სახლში ვიჯდეთ და ვიძახოთ ღმერთი მწამსო! იაკობ მოციქული ამბობს: "...სარწმუნოებაი, უკუეთუ არა აქუნდეს საქმენი, მკუდარ არს იგი ხოლო" (იაკობი 2, 17) მაგრამ კვლავაც ვიტყვი - ეს არ უნდა იყოს ფანატიზმი... სარწმუნოების გამოხატვის ფორმულა მაცხოვარმა დაგვიტოვა - "ამით ცნან ყოველთა, ვითარმედ ჩემნი მოწაფენი ხართ, უკუეთუ იყუარებოდით უერთიერთას" (იოანე 13, 35).

ჩვენ არ უნდა დავრბოდეთ ეკლესიების მოსალოცად მხოლოდ იმის გამო, რომ განვიკურნოთ ანდა უარესი - ჭორს ავჰყვეთ - ხილვა ჰქონდა და ყველა განიკურნება ვინც იქ მივაო. მითუმეტეს იმ ფორმით გავრცელებული სასწაულების გამოვლინებები რომელთაც ვისმენთ - 200 მეტრში, 15 მეტრში, ვინც დაესწრება, ვინც ხელს შეახებს და ა.შ. ახლა აღარაფერს ვამბობ იმ თემაზე ხატებს და ჯვრებს რომ აწყობენ საფლავზე "სიწმინდე გადმოვიდესო"... ეს ხატი თავად წმინდანის გამოსახულებაა და ერთ წმინდანზე უნდა გადმოვიდეს მეორე წმინდანის მადლი? ანდა თავად მამა გაბრიელი, წმინდათა დასს საკუთარი ჯვარის პირნათლად წევამ შეუერთა და ჩვენ ვცდილობთ ჯვარზე გადმოვიდეს მამა გაბრიელის მადლი? ნუთუ ხატები და ჯვრები მხოლოდ მატერიაა ჩვენთვის? არ ვიცი მეგობრებო...

დღეს მე და ჩემი "ცხოვრების" თანამგზავრი მოვდიოდით და ვსაუბრობდით ამ თემაზე... მეთქი რამე უნდა დავწეროთქო, მან - "არ გინდა, არ დაწეროო" - მითხრა - "გულისტკივილს თუ გარეთ გადმოიტან, ის აღარაა გულისტკივილიო" და მართალიცაა - თუ გული გტკივა, გული გულთან უნდა მიიტანო და თითოეულს უნდა აუხსნა, თითოეულს უნდა დაელაპარაკო... ამიტომ ბოდიშს ვუხდი ყველას, ვინც ამხელა ტექსტი დაუზარელად წაიკითხა..

ვევედროთ წმინდა მამა გაბრიელს ცხოვრებისათვის სულთა ჩვენთასა...