მე სიცოცხლე მხოლოდ ტვირთი არ მგონია,

საჩუქარი, რომელსაც ვერ ვიყენებთ.

თუ მიზანი სამყაროს ხსნა არ გვგონია,

ღვთის ბოძებულს, ალბათ ფუჭად ვიყენებთ.

თავის მოკვლა ძნელი იყოს არ მგონია,

მაინც ჩავთვლი არჩევანის სიბეცედ,

მოევლინე ამ ქვეყანას გონიერი,

სულიც მხოლოდ შენთვის გამოიმეტეს

და თუ ამას არ აფასებ სათანადოდ

სულელის მეტს მე ვერაფერს გიწოდებ.

არ მგონია ეს ცხოვრება…

      ხანდახან ვფიქრობ და უკვე უფრო ხშირადაც რა სჯობს, იფიქრო და ეძებო თუ ფიქრისგან და ყოველივე შეგრძნებისგან გათავისუფლდე რათა სიმყუდროვე და სიმშვიდე ჰპოვო. "არა სიცოცხლე, არა სიკვდილი, არამედ რაღაც სხვა" - ნეტავ თუ არსებობს ეს სხვა?! სად?! და როგორ მიუახლოვდე?! ეჰ, ეგ კი არა ჯერ ის ვერ გაგვირკვევია სიცოცხლე რა არის, ვერც ის სიკვდილი რაა. და ქიმერებს და წარმოსახვებს სდიე როგორია... მაგრამ გინდა არ გინდა საზრისზე, აზრზე, მთავარზე,…

      ქუჩაში მიდიოდა ორსული ქალი; ერთი ბავშვი ხელში აეყვანა, მეორეზე ხელი ჩაეკიდა, სულ უფროსი, ასე ექვსიოდე წლის, კაბის კალთაზე ხელჩაფრენილი მიყვებოდა; მომავლისათვის საიმედო სურათმა გენეალოგიური ხის ასოციაცია შემიქმნა.

      გზის გადაჭრისას ქალი ძალიან ფრთხილობდა, მძღოლმაც გამოიჩინა სიფრთხილე.

      ვიღაც მუშა "კაჭკაზე" მარჯვედ ხელებჩაფრენილი ტვირთს მიარბენინებდა ნაბიჯაჩქარებული მეპატრონის ფეხდაფეხ. მუშას სახეზე უნებური, რაღაც…

     2 თვის წინ გოგონა გავიცანი... უფრო სწორად 2 თვის წინ მე "მზეს" შევხვდი, სიფრიფანა, ცისფერთვალა, ქერათმიან გოგონას. ჩემი პირველი ფიქრი მისი დანახვისას იყო: "ღმერთო მაღალო, რა ლამაზია!"

     2 თვის განმავლობაში მე ყოველ დღე ვხვდებოდი ამ მზეს და ყოველ ჯერზე სხვადასხვა ასოციაცია მიჩნდებოდა. "ის ქალთევზას გავს" - ვამბობდი ერთ დღეს, "არა ის პეპის გავს" - ვამბობდი მეორე დღეს... დღეს კი მივხვდი, რომ ის ანგელოზს გავდა...

     2 დღის წინ…

      ოი, უფალო, ღმერთო, მამაო ჩვენო ზეციერო, პატრონო, მწყემსო ყოველთა მიწიერთა! რა შეგცოდა მოდგმამ კაცთამან ეგეთი, რომ გახადე ერთმანეთისა სისხლის მსმელად და ხორცის მჭამელად?! რა შეგცოდე, რმერთო, მე უბედურმა ასეთი. რომ ერთმანეთის ხელით დამიხოცო უნდა ჩემი საყვარელი ძმა ნიკო და თემური.

     …

      სიკვდილი რომ არ იყოს, აღარ იქნებოდა ამქვეყნად გულადი და ლაჩარი, მდიდარი და მონა,თვით სიკეთე და ბოროტებაც არ იქნებოდა... სიკვდილი რომ არ იყოს არ დაგვჭირდებოდა არც ბრძოლა და ერთმანეთის ჟლეტა, მაგრამ არც მოსავლისთვის მიწის დაბარვა დაგვჭირდებოდა, არც ოსტატური სიტყვა-პასუხი, არც ვისიმე შიში გვექნებოდა და არც კეთილები ვიქნებოდით, არც ბედნიერნი და არც უბედურნი-აღარაფერი არ ვიქნებოდით, ვიღა გაგვარჩევდა, სიკვდილი რომ არ იყოს... მთელი ის ჩვენი უსასრულო…

- რა არის სიცოცხლე?
- სიცოცხლე სევდა არის - ადამიანად ყოფნის ტკბილი სევდაა.
- სიკვდილი?
- სიკვდილიც სევდა არის - ადამიანად არ ყოფნის სევდა.

გოდერძი ჩოხელი

      რა აღარ სცადა ცხოვრებაში, მაგრამ ბოლოს ყველაფერი სწყინდებოდა. არ მოსწყინდა მხოლოდ ხატვა... მხოლოდ მასში იპოვა თავისი თავი.

      არ მოსწონდათ მისი "უსაქმურობა". ეუბნებოდნენ, რომ ვერ ხატავდა, ოჯახს არცხვენდა. მოუწოდებდნენ, რომ ძმისთვის მიებაძა. ის ოცნებობდა, რომ ოდესმე "კარგად" დახატავდა და ვინმე იყიდიდა მის ნახატს.

      რამდენიმე პარტნიორი ყავდა. მაგრამ არავისთან გამოუვიდა ურთიერთობა. ძირითადად…

არ დავბადებულიყავი?

მზეს ერთი მოცქირალი მოაკლდებოდა; ჩემს მომავალ მეგობრებს ერთი მეგობარი დააკლდებოდათ;

ჩემს მშობლებს არ ეცოდინებოდათ კიდევ ერთი შვილისადმი სიყვარული;

ჩემს წილ სივრცეს ერთი ყმაწვილი გაუვლიდა. ის ხომ ვერასდროს იგრძნობდა სიყვარულს, თუ ჩემი საბედო იყო.

არ შერჩებოდა ვიღაცის მზერა ჩემზე. მისი მზერა ჩემში გაივლიდა და გლუვ კედელს მიენარცხებოდა.

მაშინ ხომ ჩემი საფლავის ლოდიც არ…

ფიქრები? - ისევ მაწამებენ;

ოცნება? - რავიცი გაქრა;

დანახვის სურვილი? - შემომრჩა...

იმედის ნაპერწკალი? - ჩაქრა.

უშენოდ ვერ ვძლებდი? - გავძელი.

ძნელია - რა ვუყოთ ახლა?!

ეს სევდა ბოლოს თუ მომიღებს. ვერ გეტყვი, შენ თვითონ ნახავ.

ოცნება? - რავიცი დასრულდა

ფიქრები? - მაწუხებს ახლაც.

რა ძნელი ყოფილა სიცოცხლე, გულს თუ სიყვარული ახლავს.

      ვითომ რითია თოთხმეტი დღე უფრო ნაკლები თოთხმეტ წელიწადზე? ან თოთხმეტ საუკუნეზე; ამბობენ, მარადისობის წინაშე ყველაფერი უმნიშვნელოა, დიახ თუ ასეა, მაშინ თავად მარადისობაც უმნიშვნელო რამ ყოფილა.

      წესიერი ადამიანი საკუთარ ავადმყოფობაზე არ ლაპარაკობს.

      მხოლოდ ერთხელ ვიხილე დედა სრულად დამშვიდებული, კერძოდ, მისი გარდაცვალების დღეს, კუბოში.

      ოჰ ბუნებავ! როგორ მიყვარხარ. მეც შენი წიაღიდან გამოვედი…

      სპეციალური გამოშვება! დღეს უმიზეზოდ ქალაქში სამ ადგილას დაჭრეს მოზარდი, რომლის ჯანმრთელობა სტაბილურია. მიმდინარეობს გამოძიება.... ჩვენ შეგვიძლია პირდაპი ეთერში გავესაუბროთ დაზარალებულს...

  - რა მოხდა? ვინ იყვნენ თავდამსხმელები? სხვა დროსაც თუ ყოფილა ესეთი შემთხვევა? რა მიზეზით დაგესხნენ თავს? რა მიზეზი შეიძლება ყოფილიყო? თუ…

      წამი მხოლოდდამხოლოდ ერთი... ერთადერთი... და მისი განუმეორებლობით გამშვენიერებული...

      წამი სიხარულის და ბედნიერების... თუმცა წამი ტკივილის და უბედურებისაც...

      ...და მაინც წამი ისევე ტკბილი, როგორც ყოველივე პირველი და უკანასკნელი...

      წამი გულში ჩაღვრილი სითბოსი, როცა დედა თავის ახლადდაბადებულ ბავშვს პირველად იკრავს მკერდზე... წამი მისი პირველი ამოსუნთქვის... პირველი შეხების... პირველი ღიმილის ბაგეზე, თუმცა…