ო. ჰენრი

     ახალგაზრდა ფორტეპიანოების გამყიდველი რუდოლფ სტეინერი თავგადასავლების ჭეშმარიტი მაძიებელი ბრძანდებოდა. თითზე ჩამოთვლიდი საღამოებს, როცა ახლის ძიების სურვილს იგი გარეთ არ გამოეყვანა. დარწმუნებული იყო ცხოვრებაში ყველაზე აინტერესო ამბები მხოლოდ ქუჩების კუთხეებში შეიძლებოდა მომხდარიყო. თავგადასავლებზე კი იგი მთელი ცხოვრება…

      ის ცა მენატრება, ის დიდი მინდვრები, სადაც ყვავილებს ვკრეფდი თაიგულად ვკრავდი და სახში დედასთან მივარბენინებდი. იები მენატრება, ტყის სურნელიი, გაზაფხულზე მზის სიხივები რომ ეცემა მიწას და ოხშივარი ასდის მთებს, ყანებს მინდვრებს და ჭალებს. მენატრებააა ყველაფერი, შენი გაზაფხული მენატრება, ცაზე კოპლებად დაყრილი ღრუბლები და ამ ღრუბლებიდან მზის სხივების გარდატეხაა.

      ეხლა მახსენდება დედის დღესთან დაკავშირებით, ბავშვები როგორ მივრბოდით…

      ჰო ასე იცის, გათენდება მერე ისევ დაღამდება, დღე დღეს მიყვება წყებად და წლებად, მერე კიდევ საუკუნეში გადადიან და უკან იტოვებენ ყველაფერს ადამიანებს, გრძნობებს, ემოციებს, ბუნებაც იცვლება. ფეხს კარგად უწყობს ბუნება დროის დინებას. იცვლება გარემოც, იცვლებიან ადამიანებიც. არა კი არ იცვლებიან ცვლიან დამოკიდებულებებს და შეხედულებებს, მიზნებს ერთმანეთში ანაცვლებენ და ......

      და მიისწრეფიან ამ მიზნისკენ! არ ვიც, არ ვიც, ვისი რა მიზანი იყო…

      არ ვიცი, რა ვთქვა? როგორ გადმოვცე ჩემი სათქმელი? გრძნობები, ფიქრები, ემოციები და სურვილები აირივნენ ჩემში და ერთ ნატვრად იქცნენ, ნატვრა, რომელიც უკვე ერთი წელი და ერთი თვე გრძელდება. მახსოვს ბავშვობაში, როგორ მინდოდა ყველა გრძნობის და ემოციის გემოს გასინჯვა. ინტერესი მქონდა, იმის თუ როგორ მოვიქცეოდი დადებით და უარყოფით ემოციების დაუფლების დროს,…