ოლოლ! გამარჯვება!

      შენი წერილი მივიღე და ძალიან ვხარობ. ჩემო ოლოლ, რა საჭიროა დარდი და წუხილი? რა საჭიროა, რომ ყოველ წუთში შავი ფიქრები გიტრიალებდეს თავში? უნდა ეცადო, რომ მწარე წუთები ტკბილ წუთებად წარმოიდგინო, უნდა ჩაჰკლა მწუხარება გულში. ჩვენი სიცოცხლე ისე ხანმოკლე და უდღეურია, რომ არავითარი ფასი არ ექნება მას, თუ ის ისე არ გავატარეთ, როგორც ჩვენ გვსურს. ცხოვრება უნდა მოვაწყოთ ისე, როგორც ჩვენ გვინდა. აი თავი და თავი მიზანი…

სინათლის ხაზები ერწყმის სიბნელეს უკვალოდ ქრებიან და თავიდან იბადებიან

სიღრმიდან ამონადენ სიბნელეში დაბადებულ მზეს ადამიანები ეთაყვანებიან ან გაუგებარ მოძრაობებს ასრულებენ ვერ გავიგე ეშინიათ თუ რამის თქმა სურთ

იქნებ ეს იმიტომ ხდება რომ ულტრაიისფერი სხივები მთლიანად შთანთქეს

ან იქნებ იმის გამო რომ იციან ისინიც გაქრებიან როგორც სინათლის სხივები.. ისე უკვალოდ რომ გრამ სითეთრეს ვერ დატოვებენ და…

      ოდესმე თუ გინახავთ ჭერის ხაზები როგორ ირევა ერთმანეთში როგორ ერწყმიან და უსასრულობაში როგორ იკარგებიან..

      ის თუ გინახავთ ჭერიდან წარმოსახვის წვიმის წვეთები როგორ იღვრება..

      ფერები თუ გინახავთ ჩემს ხელებზე, როგორ მაგრად მეკვრიან და მამხნევებენ თითქოს ამქვეყნად მარტო არვარ და რწმენას მინერგავენ..

      მაიძულებენ სიცოცხლეს თითქოს ისინიც მარტოები არიან და მათ ვჭირდები, უფლება რომ…

      ჩემო მისტიურო მეგობარო დღეს 163 წელი შეგისრულდა... ხშირად მიფიქრია იმაზე ერთდროს რომ დავბადებულიყავით რამოხდებოდა? იქნებ გვერზეც ჩამევლო შენთვის და ზურგი შემექცია შენთვის, იქნებ დამეცინა კიდევაც ან ერთმანეთის სახლები გავმხდარიყავი.. იქნებ.. იქნებ.. მაგრამ მაშინ როდესაც 103 წლის მერე გავჩნდი ერთადერთს გხედავ ვინც ჩემსას გაიგებდა და იგრძნობდა ვინც მიმიხვდებოდა და გულში ჩამიკრავდა.. მადლობა ყველა იმ ნახატისთვის და შეგრძნებისთვის რაცკიოდესმე…

შესაძლებლობები საზღვრებს სცდება..

იქნებ არც კი განსხვავდები ჩემგან?

რამდეჯერ მიფიქრია იმ ადამიანებზე ვისზეც წამიკითხავს, მინახავს ან გამიგია..

როგორ მოვიქცეოდი მათ ადგილას? მეც რომ მის პირობებში გავზრდილიყავი? მეგრძნო? შემყვარებოდა? შემძულებოდა? მასსავით მარტო ვყოფილიყავი?

როგორ მოვიქცეოდი მის ადგილას?

ან შენ როგორ მოიქცევი ჩემს ადგილას?

შემიძლია ვიგრძნო ან იგრძნო ჩემს…

მერამდენედ უნდა გაქცევა .... მერამდენედ უნდა მიატოვოს ეს სისხლიანი ადგილი, ვერ გაიგებ როგორ სტკივა, ვერ მიხვდები თუნდ მისი ნაკვალევი რაოდენ სევდას ტოვებს. თველები?

- ოჰ, თვალები გამჯდარი სიძულვილით და სიღატაკითსავსე.

სხივი მომკვდარი!

ია სინაზედაკარგული!!!!!!!

უყვარდი!!!!

კაცი_სავსე, კაცი_კაცია! კაცი ჰო კაცი და მისი თვალები!

- ღიმილი?

- ოჰ, ღიმილი, მშვენიერი, ყალბი,! სავსე ბედნიერებით, რა ლამაზია, რა…

უბრალოდ ღამეა

უბრალოდ ცივა

უბრალოდ სიმარტოვეა

უბრალოდ სევდააა

უბრალოდ ხმაურია

უბრალოდ ვტირი

უბრალოდ სიცარიელეა

უბრალოდ ვღელავ

უბრალოდ წამები გადის

უბრალოდ მოდის…

ჩემი სული გამომწყვდეულია ჩემს სხეულში..

სევდისგან დაღლილი თითები თვალების გასწვრივ გაურკვეველ მოძრაუბებს ასრულებენ

ალბათ ისინიც გლოვობენ უმოძრაობას..

ცარიელ ოთახს ყველაფერი სჯობს..

სულში კი სევდააა .. ის ფარავს ...

შენ მხოლოდ ჩემი სახელი იცი .. იცი რაფერის თვალები მაქვს .. როგორი ცხვირი ან როგორი აღნაგობა მაქვს ჩემი სულის შენ არაფერი იცი...

ჩემი სული სხეულშია…

დიახ, მე მინდა, დღეს რომ ვიყო მარიონეტი

ბოროტქმნილება, მისტერიებში გადაკარგული

დღეს ბოროტქმნილი ხვალ კი ნაზი ფერია მინდა

მინდა რომ ვიყო შენი თავის თავშესაფარი

მე მაგიჯებენ აზრთა წყარო ამოუცნობი

აზრთა ტრიალი, ფიქრი ღრმა და მიუწვდომელი

მე შვებასა მგვრის შენი სუნთქვა ჩემში ნათლული

შენ ჩემი ხარ და მარად ასე ალბათ იქნები....

      როცა თქვენ გძინავთ და ხედავთ სიზმარს, თქვენი ტვინი ამუშავებს და აჯამებს დღის განმავლობაში მიღებულ მთელ ინფორმაციას: წყვეტს რა შეინახოს, რა დაივიწყოს... ალბათ ხშირად გსმენიათ რჩევა გამოცდის ან მნიშვნელოვანი მოვლენის წინ: "კარგად გამოიძინე!" თუ გნებავთ კარგად დაგამახსოვრდეთ ის, რაც ისწავლეთ საუკეთესო ვარიანტია დაიძინოთ, მას შემდეგ რაც იმეცადინეთ.…

     ირიალურ სამყაროში, უკეთ შეიძლება ისუნთქოს ადამიანმა, ვიდრე იქ სადაც ჰაერის უკმარისობაა..

     ამიტომაც ჩემი უკანასკნელი სითბოს ნაგლეჯი მსურს გავაჩეუქო... ყურში ახლოაც ჩამესმის ტაძრის კედელთან მიყუჯული ჩუმი ზლუქუნი.. ზანტად რომ ვაცეცებდი თვალებს და ვცდილობდი დამენახა პატარა ნაგლეჯი, რომ დავრჩენილიყავი... წვიმის ქვეშ გათეთრებულ კედლებს რომ მიუყვებოდი, ტალახში ამოგანგლუულს, სახეზე ფერწასულს, შენი გულის კუნჭულში მიკარგულ "მეს" გაცოცხლებას…

     ოთახი მორთულია სურნელით

     წვიმის წვეთები ეთამაშებიან გარედან ჩემს იასამნებს მე კი მათ ოთხში ვკლავ ეგოისტურად არვაძლე წვიმასთან თამაშის უფლებას

     ყველაფერი ხომ გაცილებით გრძნობადია დღეს ვიდრე გუშინ ან გუშინწინ

     ყველაფერი ხომ მომენტალურად ზუსტად ამ წამს ვიგრძენი და ვცდილობ გაგაგებინო…

     ვერაფერსაც ვერ ვხვდები და ვერაფერიც ვერ ვიცი გარდა გრძნობებისა, რომლებმაც ჩემი დახრჩბა დაიწყეს..

     ლამაზისეულია ყველაფერი და ამ სილამაზის მიღმა იმდენი სიმახინჯეა, რომ დაინახო გულისრევით მოკვდები

     ეს იასამნებს ჰგავს - ხელს გაიშვერ, მოწყვეტ და…

     გრძნობები რომ დუღს არაფრისმომცემ სხეულში... რეალობაა ...ქუჩაში გავლისაას სურნელით მორთულ ხეს რომ შეხედავ და ხვდები რომ სუნთქავ.. მაგრამ ალბათ იმაშიც დამეთანხმებით რომ მხოლოდ აყვავებულ ხეს არუნდა შეეძლოს გაგრძნობინოს სიცოცხლისუნარიანობა..

   …

     ბოლო რამდენიმე დღეა უბრალოდ ვთამაშობ ფიქრებით....

     ვხვდები რომ განცდები და ემოციები იბადება და უკვალოდ ქრება მე ვრჩები საწყისი-დასასრული, გრძნობები მძაფრდება ან იკლებს არასდროს არჩერდება ერთ ადგილას

     გახსოვს გითხარი ეს გრძნობა დაუღალავ სწრაფვას იწვევს შენსკენ თქო ფერებს გავხარ უბრალოდ…

რომ შემოგიტევს რაღაცეები და გრძნობები დარბიან შენში ერთი კი არა, ყველააა... შენ კი არ იცი რომელს გაეკიდო, რომელი დაიჭირო და ჩაკლა.

არადა ჩვენ ბრმათა სამყაროში ვცხოვრობთ სადაც ვერავინ ვერაფერს ხედავს, ყრუთა ქვეყანაში ვცხოვრობთ სადაც არავის არაფერი არ ესმის, არ ესმით როგორ კივიან სულები, როგორ შიათ სიყვარული და ადამიანურობა... ვერ ვაშველებთ ხელს და ვერ ვეხმარებით…