მქონია ყველაფერი და მქონია არაფერი..

ვყოფილვარ ბედნიერი და... თითქოს უბედურიც.

მაგრამ როცა არაფერი მქონია, შენ ჩემთან ყოფილხარ და ყველაფერი იყო ეს ჩემთვის, მიუხედავად იმისა რომ არაფერი მქონია..

ახლა კი...

ისე აკლიხარ ჩემობას, როგორც ცას ვარსკვლავები. როგორც ზამთრის მზეს ძალა გათბობისა...

ისე მინდა გიგრძნო, როგორც გაზაფხულზე ატმის სურნელს ვგრძნობდი ხოლმე...

ისე მინდა ჩაგჭიდო…

     შინ ვბრუნდებოდი...ხალხმრავალი ქუჩის გამოვლა მომიხდა. უცნობმა ქალბატონმა ჩამიარა, მეგობართან ერთად იყო. გავიგონე, როგორ წუხდა იმაზე, თუ როგორი მოწყენილი, მოღუშული და პირქუში სახეებით დავდივართ ადამიანები ქუჩაში, ხშირ შემთხვევაში უმიზეზოდაც კი. მე ჩემს სახეს შევხედე, არ მომეწონა... მერე ისე გამეცინა სულ გაღიმებული დავდიოდი.

     ხოდა გავიღიმოთ რა, რადგან შეიძლება ვიღაცისათვის ჩვენი ღიმილი ბედნიერების…

საწოლი - მაგრამ არა ძილი

საათი - მაგრამ არა დრო

წიგნი - მაგრამ არა ცოდნა

წამალი - მაგრამ…