1972 წლის ზაფხულის ოლიმპიადა, ცნობილი როგორც XX ოლიმპიური თამაშები (Games of the XX Olympiad), აგვისტო-სექტემბერის თვეში, მიუნხენში, ჩრდილოეთ გერმანიაში გაიმართა. თუმცა, იქამდე ერთი თვით ადრე იყო საუკუნის საფეხბურთო მატჩი, რომელიც კაცობრიობის უდიდეს მოაზროვნეთა შორის ფილოსოფიური კამათების ფონზე შედგა.

      10 ივნისს, მიუნხენის ოლიმპიურ სტადიონზე, ერთმანეთს ბერძნული და გერმანული აზროვნება დაუპირისპირდა. დაძაბულ და მძიმე შერკინებას ვარაუდობდნენ, თუმცა შეხვედრა, მინიმალური ანგარიშით, 1:0 დასრულდა.

      გერმანელების სასტარტო შემადგენლობა ასეთი იყო:

1. გორტფრიდ ლეიბნიცი (მეკარე)
2. იმანუელ კანტი
3. გეორგ ჰეგელი (გუნდის კაპიტანი)
4. ართურ შოპენჰაუერი
5. ფრიდრიხ შელინგი
6. ფრანც ბეკემბაუერი
7. კარლ ჯასპერსი
8. კარლ ფრიდრიხ შლეგელი
9. ლუდვიგ ვიდგენშტეინი;
10. ფრიდრიხ ნიცშე
11. მარტინ ჰაიდეგერი

      სათადარიგოთა სკამზე იყო კარლ მარქსი, რომელიც მეორე ტამში შემოვა ვიტგენშტეინის ნაცვლად. (შევნიშნავთ, რომ ვიტგენშტეინი ავსტრიელი იყო).

      გუნდის მთავარი მწრთვნელი მარტინ ლუთერი.

      რაც შეეხება საბერძნეთის ეროვნულ ნაკრებს:

1. პლატონი (მეკარე);
2. ეპიქტეტე;
3. არისტოტელე;
4. სოფოკლე;
5. ემპიდოკლე;
6. პლოტინი;
7. ეპიკურე;
8. ჰერაკლიტე;
9. დემოკრიტე;
10. სოკრატე (გუნდის კაპიტანი);
11. არქიმედე.

      მატჩს არბიტრობდნენ: ცენტრალური მსაჯი - კუნგ ფუცი (კონფუცი), გვერდითი არბიტრები - ნეტარი ავგუსტინე და თომა აქვინელი.

პირველი ტაიმი გერმანელებს უნდა დაეწყოთ, მაგრამ მსაჯის სასტვენისთანავე დაიწყეს ფილოსოფიური მსჯელობა ფეხბურთის, ბურთის და ზოგადად სპორტის შესახებ. პირველი ტაიმი ფრედ, უგოლოდ დასრულდა. შესვენებისას, ნიცშემ მოახერხა და ყვითელი ბარათი დაიმსახურა კონფუცისთან თავისუფალი ნების შესახებ კამათისთვის. არბიტრმა ურჩი ფეხბურთელი გაისტუმრა პასუხით - "Name go in book"!

      შესვენებისას, კომენტატორი იხსენებდა: ჰეგელი ამტკიცებს, რომ რეალობა, ეს არის მხოლოდ აპრიორი მტკიცებულება არანატურალისტური ეთიკისა. კანტი, კატეგორიულ იმპერატივიზმზე დაყრდნობით, მსჯელობდა რომ ონტოლოგიურად არსებობა, ეს მხოლოდ წარმოსახვის ნაყოფია. რაც შეეხება მარქსს, იგი გადაჭრით ამბობდა, რომ ის იყო თამაშგარე მდგომარეობაში.

      მეორე ტაიმში, გერმანიის ნაკრების გასაძლიერებლად, სტადიონზე დიდი შემართებით და ენერგიით შემოვიდა მაღალი ტემპერამენტის კარლ მარქსი, რომელმაც ლუდვიგ ვიტგენშტეინი შეცვალა. მარქსის ამბიციურობა ყველას აფიქრებინებდა გერმანელიის შესაძლო გაძლიერებისკენ, თუმცა მსაჯის სასტვენისთანავე, ეს ხმალშემართული მებრძოლიც ღრმა ფილოსოფიურ ძიებაში ჩაეფლო.

      მატჩის მეორე ნეხევარიც მთლიანად ჩვეული ფილოსოფიური კამათებით და დიალოგებით მიმდინარეობდა, ვიდრე ტაიმი მიწურულს, არქიმედემ არ დაიყვირა - ევრიკა! მივიდა ბურთთან და წამოიწყო შეტევა. გაითამაშა "კედელი" სოკრატესთან, შემდეგ გადააწოდა ჰერაკლიტეს, მეტოქის საჯარიმოში შესულმა ჰერაკლიტემ კვლავ დაუბრუნა არქიმედეს, ამ უკანასკნელმა ჩააწოდა და ბურთთან ყველაზე ახლოს სოკრატე აღმოჩნდა, რომელმაც თაური ზუსტი დარტყმით მატჩში ერთადერთი გოლი გაიტნა და საბოლოო ანგარიში 1:0 დააფიქსირა. ბერძნებმა 89-ე წუთზე სოკრატეს გატანილი გოლის წყალობით მოიპოვეს საერთაშორისო ფილოსოფოსების თასი!

      მატჩი დასახელდა საუკუნის საფეხბურთო შეხვედრად!