არასოდეს შეყოვნებულა ხსოვნის სიამეებზე. თავზე მეყსეული და ცოცხალი შთაბეჭდილებები ეღვრებოდა: მოწითალო ჭიქური მექოთნის ხელებში; ცის თაღი მოჭედილი ვარსკვლავებით, ანუ ისევ და ისევ ღმერთებით; მთვარე, რომლიდანაც ლომი ჩამოვარდა; მარმარილოს სიგლუვე მისი მგრძნობიარე თითების ლებნებქვეშ; ტახის ხორცის გემო, რომლის ჭამა მკვირცხლი, თეთრი ჩაკბეჩებით უყვარდა; ფინიკიური სიტყვა; ყვითელ ქვიშაზე დაცემული შუბის მრუმე ჩრდილი; ზღვის ან ქალების სიახლოვე; მძიმე ღვინო და თაფლით შერბილებული მისი სიმწკლარტე... ამ ყველაფერს შეეძლო დაეტბორა მისი სულის მთელი წრე. ზაფრაც განუცდია, თუმცა მრისხანებაც და გაბედულებაც, ერთხელ კი პირველი აცოცდა მტრის კედელზე. მძაფრი, ცნობისმოყვარე, სიფრთხილეს მოკლებული, კანონის არმცნობელი, მხოლოდ კმაყოფილების მიმღები და მეორე წამსვე გულგრილი - დაიარებოდა ქვეყნიერების ხან ამ და ხან იმ ნაპირზე, უყურებდა ადამიანთა ქალაქებს და სასახლეებს, აფუთფუთებულ ბაზრებში თუ მთის ძირას, რომლის დანისლულ მწვერვალზე იქნებ სატირებიც ისხდნენ. უსმენდა ჩახლართულ ისტორიებს, რომლებსაც ისე იღებდა, როგორც რეალობას, და არ კითხულობდა, ნამდვილია თუ გამოგონილიო. ნელ-ნელა მშვენიერმა სამყარომ მისგან დაშორება იწყო. შეუპოვარი ბურუსი მოდიოდა და ხელებზე ხაზებს უბინდავდა. ღამემ დაკარგა თავისი ვარსკვლავები, მიწამ - უწინდებური სიმყარე. ყველაფერი შორს წავიდა და გაბუნდოვანდა. როცა შეიტყო, რომ ბრმავდებოდა, შესძახა („სტოიციზმი“ ჯერ არ არსებობდა, ხოლო ჰექტორს შეეძლო დაუმცირებლად გაქცეულიყო): „უკვე ვეღარ ვნახავ მითოლოგიური ზაფრით აღსავსე ცას ან ამ სახეს, რომელსაც წლები გადაასხვაფერებს“. დღეები და ღამეები სხეულის ამ სასოწარკვეთაში გადიოდა. მაგრამ ერთ დღესაც გაიღვიძა, შეხედა (ამჯერად უკვე მშვიდად) გაბუნდოვანებულ საგნებს თავის გარშემო და აუხსნელად იგრძნო, რა შეიძლებოდა ადამიანს ეგრძნო ხმის ან მელოდიის ამოცნობისას, იგრძნო, რომ ეს მას უწინაც დამართნია და რომ შიშით უყურებდა ამას, თუმცა, იმავდროულად, სიხარულით, იმედით და ცნობისწადილითაც. მერე თავის მეხსიერებაში ჩაიძირა, რომელიც უსასრულო ეჩვენა, და მოახერხა, რომ იმ თავბრუსხვევიდან დაკარგული მოგონება ამოეზიდა, როგორც მონეტა - წვიმიდან. იქნებ იმიტომ, რომ არასდროს რეალურად არ შეუხედავს მისთვის, თუ არა მხოლოდ (შეიძლება) სიზმარში. აი, ის ხსოვნა: მავანმა ბიჭმა შეურაცხყო, ის კი მამასთან გაიქცა და ეს ეპიზოდი უამბო. სანამ ლაპარაკობდა, მამა ხმას არ იღებდა, თითქოს ყურადღებას არ აქცევს ან არ ესმისო. მერე კედლიდან ბრინჯაოს დანა ჩამოხსნა, ლამაზი, ძალმოსილებით დამუხტული დანა, რომელსაც ბიჭი უჩუმრად მიელტვოდა. ახლა ის ხელში ეჭირა და მისი ფლობის მოულოდნელმა სიხარულმა იმდღევანდელი შეურაცხყოფაც გადარეცხა. თუმცა ამ დროს მამის ხმა მოესმა: „დე, გაიგონ, რომ შენ კაცი ხარ“. მის ხმაში ბრძანება გაისმა. გზებს უსინათლო ღამე გადაეფარა. სხეულზე დანამიხუტებული ბიჭი ამ იარაღში ჯადოსნურ ძალას გრძნობდა. ციცაბო, ოკრობოკრო ფერდობს ჩაუყვა, რომელზეც მისი სახლი იდგა, და ზღვის ნაპირისკენ გაიქცა. ოცნებობდა: აიაქსი და პერსევსი ვარ და ბნელ, მარილიან ჰაერს ბრძოლებითა და ჭრილობებით ვავსებო. ახლა სწორედ ამ მომენტის სურნელს ეძებდა, დანარჩენი არაფერი იყო: გამოწვევის შეურაცხმყოფელი სიტყვები მისი მხრიდან, მოუქნელი შეტაკება, გასისხლული დანა. იყო მეორე მოგონებაც, იმ პირველიდან ამოზრდილი, ისევ ღამითა და ფათერაკის ჭაშნიკით აღბეჭდილი. ქალი, პირველი ქალი, რომელიც ღმერთებმა მისცეს, რომელიც მიწისქვეშა აკლდამაში ელოდა და რომელიც მან ქვის ლაბირინთების მსგავს დერეფნებში და წყვდიადში ჩამავალ ფერდობებზე ეძება. რატომ მოაკითხეს ამ მოგონებებმა? ან თუ მოაკითხეს, რატომ არა მწარედ და სინანულით, არამედ როგორც მხოლოდ აწმყოს წინმსწრებმა აჩრდილებმა? და მიხვდა, სერიოზულად გაკვირვებული. მისი მოკვდავი თვალების ამ ღამეში, სადაც ნელ-ნელა ეშვებოდა, სიყვარული და თავგადასავალიც ელოდა. არესი და აფროდიტა... რადგან ახლა უფრო და უფრო გრძნობდა ყველა მხრიდან მოახლოებულ დიდების მაუწყებელ ხმებსა და ჰეკზამეტრებს; ხმებს იმ ადამიანთა, რომლებიც იცავენ ტაძარს, ღმერთები რომ არ დაინდობენ; ხმას შავი გემების, სანატრელი კუნძულის მოსაძებნად რომ მიეშურებიან; ხმას „ოდისეასი“ და „ილიადასი“, რადგანაც მას ხვედრად ერგო ამ უკანასკნელთა დამღერება და ექოებად გავრცობა ადამიანური ხსოვნის პეშვებში. ჩვენ ვიცით ეს ამბები, ოღონდ არა ის, თუ რა იგრძნო მან თავის უკანასკნელ წყვდიადში ჩაშვებისას.
ტეგები:
Welcome to
Qwelly
გამოაქვეყნა taoaxue_მ.
თარიღი: აპრილი 29, 2024.
საათი: 7:21am
0 კომენტარი
0 მოწონება
MMOexp VIDEO OF THE DAYSCROLL TO preserve WITH content material
With its darkish fantasy placing and a gameplay loop that blends elements of dungeon crawlers and battle royale video games, Dark and Darker speedy stuck the eye of some Dark And Darker Gold gamers seeking out a damage from the glut of military-themed shooters.
Even though the sport’s get away from Tarkov-motivated motion drew rave critiques from many…
გაგრძელება
გამოაქვეყნა AventurineLe_მ.
თარიღი: აპრილი 29, 2024.
საათი: 6:37am
0 კომენტარი
0 მოწონება
გამოაქვეყნა Nevillberger_მ.
თარიღი: აპრილი 29, 2024.
საათი: 5:50am
0 კომენტარი
0 მოწონება
The Comeback of the Horadric dice in Diablo 4? Examples of Diablo 4 runes. Effect Runes and situation Runes. No longer very last versions.
Snowstorm has determined that the franchise can be returning to its well-known Diablo 4 roots in the approaching call. While heaps of that is innovative and tale-driven exalternate, snowstorm furthermore discovered that runes and runewords from Diablo 4 are being reintroduced. This makes it very possible that Horadric cube should make a…
გამოაქვეყნა taoaxue_მ.
თარიღი: აპრილი 28, 2024.
საათი: 5:30am
0 კომენტარი
0 მოწონება
In phrases of what adventuresome enthusiasts can apprehend aural the affiliated term, the dev acclimatize appear to be afire on statistics, about did accept that a new weapon, the Blunderbuss, is axial the works. Added facts advanced the achievability of mutated expeditions advancing to decrease-degree expeditions. The accession additionally casting the absorption of added small-scale PvP like matchmade arenas or greater adventitious versions of New World Gold sports like Invasions or War,…
გაგრძელება© 2024 George. •