სამი მეგობარი
ეს არის წიგნი რომელიც მწერლმა დაწერა 1936 წელს ემიგრაციაში ყოფნის დროს და ეხება დაკარგული თაობის პრობლემატიკას. ეს არის წიგნი ადამიანზე, ურთიერთობაზე, პრობლემაზე, მიზანზე, და რაღა თქმა უნდა მეგობრობასა და სიყვრულზე.
ჩემს წინ ახლა ერთი მოძველებული წიგნი დევს, ალბათ ჩემამდე მინიმუმ შვიდ ადამიანს ექნება წაკითხული და აქედან სულ მცირე ერთი თუ იტირებდა ჩემნაირად, როცა უკანასკნელ ფურცლებს მიადგებოდა. ერიხ მარია რემარკის "სამი მეგობარი" ნამდვილი ემოციების მთელი ჯაჭვია, რომელიც უნდა განიცადო. ნამდვილი მაგალითია ცხოვრებისა. ზოგჯერ ძალიან მწარე, ნაღვლიანი და დამაფიქრებელი. თავიდან ვერც კი მივხვდი რასთან მქონია საქმე, და სწორედ მარტივმა სიუჟეტმა ჩამახედა ძალიან ღრმად ადამიანების ფიქრებში. მე ვიყავი თითოეული ადამიანი ვინც ამ დროს თამაშობდა და მის როლს განვასახიერებდი, მათთან ერთან ვგრძნობდი და ვკვდებოდი. გავიგე როგორ შეიძლება ცხოვრობდე ტაქსისტი და მეძავი. ჩავიხედე სიღარიბეში, გავიცანი ძნელი ყოფა, თავის მე კი ვიჯექი ჩუმათ და ყურადღებით ვკითხულობდი ახალ–ახალ თავებს. სადაც ყველაფერი რეალურად ხდებოდა. ზოგჯერ მეჩვენებოდა რომ ცხოვრება მეტად მწარეა, უსამართლოა და ბედნიერი ვერ იქნები. ზოგჯერ კი ამისთვის ისიც საკმარისია რომ გყავს კარგი მეგობარი. მე ალბათ ყველაზე ბედნიერი სიყვარულის განცდის გარდა, უთუოდ ვიქნებოდი მაშინ როცა გაჭირვებაში მყოფს ჩემი საუკეთესო მეგობარი დამეხმარებოდა. როცა ვიტყოდი რომ ის მოვა, ის ყველაფერს გააკეთებს და ისიც გააკეთებდა. უბრალოდ ხელს გამომიწვდიდა და მაგრძნობინებდა რომ ჩემთანაა, ჩემთან ერთად გადაიტანს ტკივილს და ამის მერე კი მართლა უნდა დავაფასოთ ის რასაც მეგობრობა ქვია. მარადიული არაფერია და ჩვენ ეს ჯერ კიდევ ადრე ვიცოდით. იქნებ ჯობდეს ვიყოთ ბედნიერები ყოველგვარი დიადი მიზნების გარეშე, მაშინ როცა ჩვენს გევრდით ჩვენი საყვარელი ადამიანები არიან ?!ჩამოხრჩობა, სიმთვრალე და ბედნიერების შეგრძნებები.
რომანის გმირები - რობერტ (რობი) ლოკამპი, გოტფრიდ ლენცი და ოტო კესტერი - ცხოვრობენ პრინციპით: ერთი ყველასათვის, ყველა ერთისათვის, მაგრამ „ყველა"-ეს მხოლოდ მათი სამეულია.
სკოლის სამი მეგობარი, ომში კი ფრონტის მეგობრები, სახლში დაბრუნების შემდეგ ავტო-სარემონტო სახელოსნოშიც ერთად მუშაობენ. მკითხველი არაერთხელ ხდება მათი ტკივილისა და სიხარულის მოზიარე.
"რამდენადაც უფრო კარგად იცნობენ ადამიანები ერთმანეთს, მით უფრო მეტია მათ შორის გაუგებრობა და უთანხმოება. და რაც უფრო მეტად უახლოვდებიან ისინი ერთურთს, მით უფრო უცხონი ხდებიან.
მარტოოდენ უბედურთ იციან, თუ რა არის ბედნიერება. ბედნიერი ადამიანი კი ისევე შეიგრძნობს ბედნიერებას, როგორც მანეკენი; ის მხოლოდ სხვას ანიჭებს ამ სიხარულს, თვითონ კი იგი არ გააჩნია. სინათლე არ ანათებს, როცა ნათელია, სინათლე მხოლოდ სიბნელეში ანათებს, გაუმარჯოს სიბნელეს! ვისაც ერთხელ მაინც უნახავს წყვდიადი, მას იმის ახსნა არ სჭირდება, თუ რა არის ელექტრონი! წყეულიმც იყოს წყვდიადი! სიცოცხლის იმ ციცქნა ნაკუწს გაუმარჯოს, რომელიც ჩვენ გაგვაჩნია!და იმდენად, რამდენადაც იგი ჩვენ გვიყვარს, მას ვერასოდეს საპროცენტოდ ვერ დავაგირავებთ! იცხოვრეთ თავზეხელაღებულის ცხოვრებით ! დალიეთ ბიჭებო! არის ისეთი ვარსკვლავები, რომელნიც ათი ათასეული წლის წინათ დაიმსხვრნენ, დაქუცმაცდნენ, მაგრამ დღესაც სინათლეს აფრქვევენ! დალიეთ, სანამ დრო გაქვთ!"
ფრაზები წიგნიდან
დიდი სირცხვილი კია-დედამიწას ტკეპნიდე და მის შესახებ არაფერი იცოდე, მაგრამ კიდევ უფრო სამარცხვინოა, რომ ჩვენ საერთოდ არ ვიცით რისთვის ვტკეპნით დედამიწას.
ადამიანის სიცოცხლე ძალიან ხანგრძლივია ერთი სიყვარულისთვის… სიყვარული მშვენიერი არის, მაგრამ ორთაგან ერთ-ერთი ყოველთვის მოიწყენს ხოლმე. მეორეს კი აღარაფერი დარჩენია. გაშეშდება და რაღაცას ელოდება… ელოდება გაოგნებული. "არაფერი არ მეორდება, ვმეორდებით ჩვენ" "ძალაუფლება - ყველაზე გადამდები სნეულებაა დედამიწაზე" "ყველაფერი, რისი მოგვარებაც ფულით ხდება, იაფია"
როცა ამ წიგნს ვკითხულობდი თითოეულ გვერდ ფრტხილად ვშლიდი რომ კითხვა მალე არ დასმესრულებინა ისე ღრმად გამიტაცა ამ ნაწარმოების კითხვამ რომ ვცდილობდი დრო გამეწელა საოცარი შეგძნება მეუფლებოდა როცცა თითოეულ პერსონაჟს ვეცნობოდი, თითქოს მეც მათთან ერთად განვიცდიდი და მიხაროდა.. რაც მთავარია მე უბრალოდ კი არ მომწონს ეს წიგნი არამედ მიყვარს.... მიყვრს თავისი პერსონაჟებიანად... რომლებამაც ბოლო ფურცლამდე მატირა... ვფიქრობ სწორედ ესაა კლასიკა ესაა შედვრი როცა წიგნის კითხვა ისე გიტაცებს რო ცრემლებამდე მიყავხარ...
ტეგები: Qwelly, ადამიანი, ლიტერატურა, მეგობარი, რემარკი
Welcome to
Qwelly
ღონისძიებები
ბლოგ პოსტები
How Can I Get Paperwork Apostilled In the united kingdom
გამოაქვეყნა EFTcheat_მ.
თარიღი: მაისი 18, 2024.
საათი: 8:40am
0 კომენტარი
0 მოწონება
Company in today and age has State-of-the-art radically and extended throughout the world. As a consequence of its huge community and around the world existence, it has gotten more simple to arrive at objective customers anyplace throughout the world. Despite the fact that issues have absent simpler, working jointly all throughout the world presents numerous problems way too. As an example, it involves a further force to guarantee and confirm corporate archives. Mainly because when…
Skull and Bones
გამოაქვეყნა Rozemondbell_მ.
თარიღი: მაისი 17, 2024.
საათი: 12:00pm
0 კომენტარი
0 მოწონება
Surviving the Crucible of Raid Bosses
The Snow's robust build enables it to Skull and Bones Items endure relentless assaults from formidable raid bosses such as the Op Welling.
Master the ship's bracing mechanics to mitigate incoming damage and regenerate stamina efficiently.
Approach engagements with the Op Welling cautiously, employing strategic healing and bracing techniques to sustain prolonged combat.
Despite facing significant adversary firepower, the Snow's…
გაგრძელებაThe dodge roll
გამოაქვეყნა taoaxue_მ.
თარიღი: მაისი 17, 2024.
საათი: 4:30am
0 კომენტარი
0 მოწონება
The revelation sparked by the dodge roll mechanic transformed my perception of Path of Exile 2. It wasn't just another ARPG; it was a game that rewarded skillful play and tactical thinking. No longer was I merely bashing through enemies with brute force; I was dodging, weaving, and timing my movements with precision.
But the impact of the dodge roll extended beyond combat mechanics. It reshaped the entire gameplay experience, instilling a sense of agency and empowerment. Suddenly,…
გაგრძელებაBeyond its practical implications
გამოაქვეყნა taoaxue_მ.
თარიღი: მაისი 16, 2024.
საათი: 4:00am
0 კომენტარი
0 მოწონება
The revelation sparked by the dodge roll mechanic transformed my perception of Path of Exile 2. It wasn't just another ARPG; it was a game that rewarded skillful play and tactical thinking. No longer was I merely bashing through enemies with brute force; I was dodging, weaving, and timing my movements with precision.
But the impact of the dodge roll extended beyond combat mechanics. It reshaped the entire gameplay experience, instilling a sense of agency and empowerment. Suddenly,…
Qwelly World
© 2024 George.
•
