ანტიოქია. ბატონი კავუკდიანი გუშინ ჩამოვიდა. ერთმანეთი აქ გავიცანით, გერმანაიში მისი გაცნობის შესაძლებლობა არ მომცემია. ბატონმა კავუკდიანმა დამარწმუნა, რომ კაჯა პუნარიდან საკვირველ მთაზე წავსულიყავი, რომლის ნახვას ისედაც ვაპირებდი. ბატონ კავუკდიანს შუადღისას უნდა შევხვედროდი, მანამდე კი მონასტრის ძველი მოზაიკის სანახავად გავწიე. არქეოლოგიურ გათხრებს პენსილვანიის უნივერსიტეტი ატარებს იმ ადგილას, სადაც ანტიოქიის ძველი თეატრი (ან ტაძარი) იდგა. იქ ძალიან მნიშვნელოვანი მოზაიკა აღმოჩნდა. იმ მოზაიკას ქალაქიდან ერთი კილომეტრის დაშორებით, ბანაკში ინახავდნენ. ადგილი, სადაც მოზაიკა იპოვეს, დამთვალიერებლებისთვის დაკეტილი იყო. შევიტყვე, რომ ნაპოვნს სამად გაყოფდნენ: ერთ ნაწილს ამერიკასი წაიღებდმემ, ერთს - ლუვრში, ერთი კი აქ დარჩებოდა. იმედი შესასვლელთანვე გამიცრუვა: მოზაიკის ნახვა, თურმე, მხოლოდ ნაშუადღევს შეიძლებოდა. შიგნით შესვლა მაინც მოვახერხე ფრანგი ოფიცრის შემწეობით, რომელსაც ბანაკის ნახვა ასევე სურდა. ამგვარად, ძველ მოზაიკას ბერძნუი ითოლოგიითა და ხელოვნებით გატაცებულ ჯენტლმენთა ერთად ვათვალიერებდი. ერთად ვცდილობდით, მის აზრს ჩავწვდომოდით. აქაურობის დახვეწილ ექსპერტთან საუბრისას შევიტყვე, რომ ფრიდრიხ ბარბაროსათი[1] იყო აღფრთოვანებული და მისი საფლავის ნახვა უნდოდა. ფრიდრიხ ბარფაროსა ხომ ანტიოქიაში იყო დაბადებული და მის საფლავად მიჩნეული ადგილიც აქვე იყო. ფრანგ ოფიცერს შევთავაზე, ჩემთან ერთად წამოსულიყო კატაკომბების სანახავად, მაგრამ მან მითხრა, აღმოსავლეთში ეკლესიებზე და მეჩეთებზე ბევრად უფრო საინტერესო ადგილების დათვალიერება შეიძლებაო.

      იმ დღეს მე და ბატონი კავუკდიანი კაპუცინელთა წინამძღვარს ვეწვიეთ, შემდეგ ბაზრობა, უმთავრესად კი საოქრომჭედლო მაღაზიები დავათვალიერეთ. იქაურობა სრულებით არ მომეწონა.

      სასტუმროს საფასური გადავიხადე, რასაც დიდი ჯახირი დასწირდა. ახლა კაჯა პუნარისკენ ვაპირებდი გამგზავრებას, მაგრამ მძღოლმა, რომელსაც გუშინ შევუთანხმდით, ჩვენი წაყვანა აღარ ისურვა. რა თქმა უნდა, ფასის მომატება უნდოდა. ბევრი ვიდავიდარაბეთ, მაგრამ უშედეგოდ. ბოლოს, მე და ბატონმა კავუკდიანმა მოვახერხეთ, იქით მიმავალ თურქებს დავმგზავრებოდით. მანქანაში ოთხნი ვისხედით: მანქანის პატრონი, მისი მძღოლი, ბატონი კავუკდიანი და მე. გზაში ორჯერ გავჩერდით: ერთხელ დაფნეს თვალწარმტაც ჩანჩქერთან, რომელზეც ბატონმა კავუკდიანმა მითი მიამბო[2] და კიდევ ერთ ადგილას, სადაც ბუნება ასე მომხიბლავი არ იყო.

      მგზავრობა სახიფათო და შემაშფოთებელი აღმოჩნდა. როცა სხვა მანქანამ გაგვასწრო, ბატონმა კავუკდიანმა ჩვენს მძღოლზე დამცინავად რაღაც თქვა, რამაც მისი აღმოსავლური თავმოყვარეობა შეურაცხჰყო. ჰოდა, მან მანქანა გააფთრებით გააქროლა. ორი, იდუმალად მომღიმარი, თურქის გვერდით ვისხედით და წარმოდგენა არ გვქონდა, რას ფიქრობდნენ. ბატონმა კავუკდიანმა მითხრა, ძალიან ცუდ დღეში ვარო. ამ გიჟური რბოლის დროს კაჯა პუნარში ჩასვლას ოაზისის გამოჩენისავით ველოდი. როგორც იქნა, იქამდე მივაღწიეთ.