ამ დილით, ბიბლიოთეკაში მუშაობის შემდეგ, არქიმანდრიტ კალისტოსს ვეწვიე და შევეკითხე, იორდანის ნაპირებთან მიწის მოპოვების თაობაზე რა აზრისა ხართ-მეთქი? მითხრა, პატრიარქის კურთხევის გარეშე ვერაფერს დაიწყებთო. პატრიარქი კი ახლა იერუსალიმში არ არის, მომდევნო კვირაში დაბრუნდებაო.

      წმინდა ჯვრის მონასტერში გადაღბული ფოტოსურათები არ ვარგოდა. ჩემმა თანამემამულემ ყველაფერი ჩემს ფოტოაპარატს დააბრალა. გუშინ ფოტოაპარატი წაიღო. ხვალ წმინდა ჯვრის მონასტერში წავა და ახალ ფოტოებს გადაიღებს.

      დღეს მამა ნიკოლასმა ჩვენთან ერთად ისადილა. ნასადილევს გავაცილე. გული კვლავ ახალგაზრდულად უძგერდა და სეირნობა უყვარდა. მითხრა, წმინდა მიწის მართვის მანდატი რუსეთს რომ ჰქონოდა, აქ ყველაფერი ძველებურად იქნებოდა, ეს ერთადერთი ქვეყანაა სადაც არაფერი არ უნდა შეიცვალოსო. მეც უნდა მეღიარებინა, რომ მართალს ამბობდა, თუ აქ რუსეთის მმართველობა იქნებოდა, მთელი პალესტინა სულ სხვაგვარი, ერთი დიდი მონასტრისნაირი გახდებოდა და მრავალნი „მოსიარულე ანტიკვარის“ მსგავსნი, თითქმის ყოველდღე აღმოაჩენდნენ და მოიძიებდნენ ახალ ადგილებს, თქმულებებითა და ღვთაებრივი ლეგენდებით გასხივოსნებულს.