გავათავე.... მოვრჩი და მინდა ზებულონზე ვისაუბრო, არ ვიცი როგორ დავიწყო.. დავიწყებ და დამეწერინება. მიჭირს ამ ტრაგიკულ გმირზე საუბარი. ზებულონი გახლავთ მთავარი პერსონაჟი რომანში. მის ცხოვრებას ბედისწერა განაგებდა. თავიდან ყველაფერი კარგად დაიწყო, ლაღი ტკბილი ბავშვობა ქონდა, სწავლის გაგრძელებას აპირებდა, როგორც იოველ ბატონიშვილმა თქვა, ზებულონს შეეძლო ცოდნის კელაპტარი აენთო ქართლში და თავისთან სასწავლებლად მიბარება შესთავაზა... მაგრამ ყველაფერი უკუღმა შემოტიალდა, სოფლის ამაო ბრუნვას ვინ რას გაუგებს?! სწორედ იმ დღეს, როდესაც ზებულონი სასწავლებლად აპირებდა წასვლას, მამა მოუკლეს, სატიკად აწამეს... აბა როგორღა წავიდოდა.. იძულებული შეიქნა შური ეძიებინა, მამის მკვლელები სათანადოთ დაესაჯა.... დასაჯა...მას შემდეგ რაც სიყმაწვილის ჭრელი მინდვრიდან ნაადრევად გამოაძევეს ყველაფერი გამოიცვალა, ძველი ზებულონი გაქრა, პირქუშ კაცად იქცა და გატყიურდა... ბევრი იწრიალა, იწანწალა, ცხოვრებამ ახალი განსაცდელი მოუვლინა, მანუჩარ ბატონიშვილი და ბექა ამილახვარი გაიცნო. ამ დღემ საბოლოოდ განსაზღვრა ზებულონის დარჩენილი ცხოვრება. მას თავიდანვე შეატყვეს, რომ არაადამიანური ძალის პატრონი იყო და ჯარში აიყვანეს. თითქოს ცოტა დამშვიდდა, მაგრამ... ისევ ახალი გასაცდელი დახვდა, შეიყვარა ის ვინც არ, ვერ უნდა შეყვარებოდა.. ყველაფერი ტყუილი გამოდგა, ნამდვილი მხოლოდ სიცოცხლე არსებობს. სიცოცხლე და სიცოცხლის ტკივილი, რომელიც რაოდენ მოუთმენელიც არ უნდა იყოს უნდა მოითმინო.. მისი სიყვარულიც არაამქვეყნიური იყო, ნესტანი ზღაპროს გმირია, ზებულონი კი არაა პრინცი და არც მზე ჭაბუკი. ნესტანიც დაეკარგა, როგორც წმიდა პეპელა, გულის სინატლე.. აბა ამ ქვეყანაში ზღაპარს ვინ გააჩერებდა?!

     "კაცი რომ იბადება მარტო თავის თავისთვის არ იბადებაო".... როგორც ჩანს ზებულონი სხვისთვის დაიბადა, იბრძოლა ქვეყნისთვის, გაზარდა ჭაბუკები, შეასწავლა საბრძოლო ხელოვნება, თავისი კი ყველაფერი დაკარგა, რაც ბავშვობის ტკბილ ბურანს გამოსცდა თავისთვის არ უცხოვროა.. ძალიან ტრაგიკული პერსონაჟია ჩვენი ზებულონი…

    ასევე მინდა ჩემი დიდი მოწონება დავაფიქსირო ბექა ამილახვარის მიმართ, რომელიც ყველას სამშობლოს მოღალატე ეგონა, გული კი მუდამ გამუთქმელი სევდით ქონდა სავსე და თვალები ცრემლიანი, საქართველოში შექმნილი ვიტარებისდა გამო.. ბექამ დაამტკიცა თავისი პატრიოტიზმი და ირანში შაჰს ეახლა სიკვდილისათვის... ქედს ვუხრი კათალიკოსს, რომელმაც ღვივ განათებული გული მახვილს მიუშვირა სამშობლოს გამო..

    მოკლედ ესაა წიგნი, რომელიც უნდა წაიკითხოთ! ზებულონმა იტვირთა, მსახურების, ვალმოხდის, კაცად ყოფნის ტვირთი.