გაცოცხლებული ქარაგმა (დასასრული)

      უკვე მერამდენედ ვინატრე გველთან საუბარი... სიზმრად ნანახმა ფრინველ-ღრუბელმა ძალიან დამაფიქრა.

      უპირველეს ყოვლისა, იმის შესახებ ვკითხავდი, თუ რად განშტოვდა სიზმარ-ცხადი ამ ზომამდე, რომ ხანდახან სრულებითაც აღარ ჰგვანან ერთმანეთს.

      თუნდაც ის საშიშარი ფრინველ-ღრუბელი ვთქვათ, სიზმარში რომ ვნახე... ფრინველ-ღრუბელის მსგავსი არსება, ნამდვილად ვიცი, სამოთხის ბაღში არ ბინადრობს და ცხადში არასოდეს მინახავს, სიზმარში კი გამომეცხადა და საშინელი ზაფრა დამატეხა თავზე. სანამდე გაგრძელდება სიზმარ-ცხადის ეს უცნაური და ზაფრისმომგვრელი განშტოება, საით მიემართება ან ერთი, ან მეორე...

      არც ამ საოცრად მძიმე სიტყვის, „ჯოჯოხეთის“ შესახებ დამავიწყდებოდა მეკითხა რაიმე.

      რად არ მეჩვენება გველი თუნდაც ერთი წამით...

      იმ შორეულ ვარსკვლავთან საუბრით გართულს მაინც მოვკრა თვალი, ჩვენს მზეზე რომ ბევრად უხნესია. ასეთ დროს ერთ სიტყვასაც არ იმეტებდა ჩემთვის. ვიცი, არც ახლა გაიმეტებს, მაგრამ ამაზეც თანახმა ვარ. მისი დუმილიც კი სანატრელად მექცა. ასე მგონია, მისი დანისლული თვალები რაღაცას მეტყოდა და მიმანიშნებდა ისეთს, რასაც სხვაგან ვერსად და ვერავისთან წავწყდომივარ.

      თითქოს ხელახლა მესმის მისი სიტყვები, უფლის შესახებ თქმული: თავის მკლავებზე გარწევდა, თავისი სუნთქვით გათბობდა, სულ პირველად მან დაგიძახა სახელად „ევა“...

      ალბათ ახლაც რამდენ საოცარ რამეებს მეტყოდა, სულ ცოტა ხნით რომ მჩვენებოდა. თუმცა შეიძლება აქვეა, ჩემს ცხვირწინ და მე მას ვერ ვხედავ. ძნელია მისი ჭრელი ტყავის გამორჩევა სამოთხის სიჭრელისგან. ვერ დაინახავ, თუ თვითონვე არ გაამჟღავნა თავი.

      ამაოა ჩემი ნატვრა და ძახილი, არ ამჟღავნებს გველი თავის თავს.

      მდინარეს მივაკითხე ისევ, შესახედავადაც ხომ ასე ჰგვანან ერთმანეთს... იქნებ მდინარეს დაედო სალბუნი ჩემი უსაგნო ნატვრისთვის, ერთხელ კიდევ შემხმიანებოდა, ერთი-ორი სიტყვა გაემეტებინა ენაწყლიანს და მარად მობუტბუტეს. ხმის ამოღებას არ დამაცდიდა, მაშინვე შემეხმიანებოდა, როგორც კი მის ნამიან ნაპირას მოვიკალათებდი.

      ამგერად ასე არ მომხდარა, თავისთვის ჩუმად ბუტბუტებდა.

      სხვა რა გზა მქონდა, ისევ მე წამოვიწყე საუბარი.

      - შენგან გავიგონე სულ პირველად, შენსავით მხიარული არავინაა მთელ სამოთხის ბაღშიო,- მხოლოდ მზე თუ შეგედრებაო. სულ ახლახანს კი, შენსავით სევდიანი არავინ მინახავსო. იქნებ ახლაც მითხრა რაიმე ისეთი, რაც გერ არავისგან მსმენია.

      პასუხად მდინარემ რაგაც გაურკვევლად ჩაიდუდუნა.

      - იქნებ ის მთხრა, ყოველთვის სევდისკენ რატომ მიიმართება სიხარულის ბილიკი.

      ისევ გაურკვეველი დუდუნი.

      - ზღაპარი მაინც მიამბე,მზის და მთვარის ზღაპარი,- - ვთხოვე სასოწარკვეთილმა.

      აღარც მდინარემ შემაწია სიტყვა. მხოლოდ ენაბრგვილი ბუტბუ[ტი და დუდუნი გავიგონე მისგან, რომელშიც ვერცერთ სიტყვას ვერ გამოარჩევდი.

კიდევ ერთი ქარაგმა

      ლეღვს ვკრეფდი საგზლად, შიმშილმა რომ არ შეგვაწუხოს შორ გზაზე, თან გემოსაც ვუსინჯავდი. რა გულიანად ხარხარებდნენ ფართოდ ტუჩგაპობილი ლეღვები... კიდევ კარგი, მათ სიცილს ვერაფერი დააკლო დიდმა მდუმარებამ.

      - გემრიელია? - კარგად ნაცნობი ჩუმი ხმა ჩამესმა სულ ახლოდან.

      ჰაერში გამიშეშდა ლეღვის მოსაწყვეტად გაწვდილი ხელი. ეს ხომ გველის ხმაა...

      გაფაციცებით შევათვალიერე ის ტოტი, საიდანაც ლეღვს ვკრეფდი, მაგრამ გველი ვერ დავინახე. ერთხანს ვაცეცე თვალები, იქნებ გველმა სხვა ტოტზე გადაინაცვლა, ის ხომ საოცრად მოქნილია და სხარტი. თვალს ვერ მოატან, ისე გასხლტება ერთი ადგილიდან მეორემდე.

      ამაოდ გავისარჯე, გველის ნასახიც კი ვერსად დავლანდე. მხოლოდ ლეღვები იცინოდნენ გულიანად, ტუჩგაპობილი, მწიფე ლეღვები.

      როგორც ჩენს, ხმა მომაწვდინა გველმა, მაგრამ თვითონ არ მენახვება.

      მე დავფიქრდი: რად მომაწვდინა ხმა გველმა სწორედ ლეღვის ხეზე. რა ხანია ვნატრობ მასთან შეხვედრას და სხვაგან არსად მჩვენებია, არც ხმა გამიგია მისი.

      ჰო, მართლა! მე ხომ გველი სულ პირველად ლეღვის ხეზე ვნახე. მაშინაც თვითონ შემეხმიანა პირველად. „გემრიელია?" თითქოს ახლაც ჩამესმის მისი შემპარავი ხმა.

      უკანასკნელადაც ლეღვის ხეზე ვიხილე გველი... ეს მაშინ, როდესაც ადამის სიზმარი იქცა სიცხადედ. კარგად მახსოვს: მაშინ გველს ხმა არ გაუღია, ერთი სიტყვაც არ უთქვამს ჩემთვის. არც მე მომსვლია აზრად, თვითონვე შევხმიანებოდი. საკუთარ სხეულში ჩასახლებულ მზეს ვაყურადებდი, სხვა აღარაფერი მახსოვდა...

      მდუმარე გამოდგა ჩემი ბოლო შეხვედრა გველთან.

      ახლა კი თავისივე სიტყვა შემახსენა, სულ პირველად რომ მითხრა.

      აი კიდევ ერთი ქარაგმა: თითქოს გველმა, თვითონაც ქარაგმამ, საკუთარ კუდს ჩაავლო პირი და წრე გამოსახა.

მზის ნაპერწკალი

      ადამი ყველაზე ღონიერია ჩვენს შორის, ყველაზე დიდი და მძიმე შეკვრა სწორედ მან აიკიდა. რა აღარ იყო იმ შეკვრაში: სხვადასხვა ნადირის ტყავები, წვეტიანი ქვები, ჯოხები და რა ვიცი, კიდევ რა... ადამი მეტად მოუსვენარი ბუნებისაა, მუდამ რაღაცას ჩხირკედელაობს და რაც დაუგროვდა, თან მიაქვს ახალ ადგილას. მისი აზრით, იქაც დასჭირდება.

      მეც შემხვდა ჩემი წილი ტვირთი, რისი აკიდებაც შევძელ. ჩემს შეკვრაში უმეტესად ნაირნაირი ხილი იყო ჩალაგებული, ზოგი გამომშრალი, ზოგიც ახალი. პაწია მზეებსაც ავკიდეთ, რაც კი შეიძლეს. მათ ეს ყველაფერი თამაში ეგონათ და გახარებულები გვიყურებდნენ.

      ისღა რჩება, ნაბიჯი გადავდგათ და... დავტოვოთ სამოთხე.

      ამინდიც როგორ შეიცვალა... ცა ღრუბლებითაა დაფარული, ჭექა-ქუხილს გრიალი გააქვს და თავზე ელვის ნაპერწკლები გვეყრება.

      ადამი აგვიანებს ამ ერთი ნაბიჯის გადადგმას, უძრავად დგას ტვირთაკიდებული. ჩვენც იქვე ვდგავართ ჩვენი ტვირთით.

      მე ყველაზე ნაკლებად მეჩქარება აქაურობის დატოვება. მეგონა, ადამი სხვა აზრისა იყო. ახლა ვხედავ, მასაც უმძიმს, არც ის ჩქარობს. პაწია მზეებზე ნუღარაფერს ვიტყვით, მშვენივრად ერთობიან.

      რად არ იძვრის ადამი? დგას ზურგზე მძიმე ტვირთით და ჩამუქებულ ღრუბლებს თვალმოჭუტული შეჰყურებს, თითქოს და მათ მიღმა რაღაცის დანახვას ცდილობსო. მართლაცდა მეტად უცნაურად იქცევა, ასეთი რამ მისთვის ჯერ არასოდეს შემიმჩნევია.

      უცბად ადამი მობრუნდა და ამ უცნაურ საქციელს ასევე უცნაური სიტყვები მოაყოლა:

      - კოცონი ბოლოს აუცილებლად ჩაქრება.

      გაოცებით შევხედე და მოგვიანებით გამოვეპასუხე:

      - რა თქმა უნდა, ჩაქრება.

      - ის ვიღაცამ ხელახლა უნდა აანთოს.

      - ცხადია...

      - მე მიყვარს კოცონი, მიყვარს მისი სითბო და სინათლე, არც არასოდეს დამვიწყებია. რომ დამვიწყებოდა, აღარც ავანთებდი. მაგრამ მახსოვს და იმიტომაც ვანთებ ხოლმე ხელახლა.

      აღარაფერს ვამბობ, მხოლოდ ტვირთს ვინაცვლებ ზურგზე.

      - მე მზეც მიყვარს, - აგრძელებს ადამი, - არც მზე დამავიწყდება. მუდამ მემახსოვრება. მაშინაც კი, თუ ოდესმე მიინავლა და ჩაქრა დიდი კოცონივით.

      მე დავფიქრდი. მზე და კოცონი მართლაც ძალიან ჰგვანან ერთმანეთს. კოცონი ბოლოს აუცილებლად ჩაქრება, რაც არ უნდა დიდი და გუზგუზა დაანთო. ჰოდა, ალბათ მზეც შეიძლება ჩაქრეს.

      - კოცონის ხელახლა ანთება სულ ადვილია შენთვის, - ვეუბნები ადამს - ქვას ქვაზე ურტყამ და ნაპერწკალიც შენს ხელთაა. მაგრამ მზე თუ ჩაქრა, მისი ხელახლა ანთება ალბათ ძალიან ძნელი იქნება. შენ ნამდვილად ვერ შეძლებ...

      რა გგონიათ? ადამს ამაზეც აქვს პასუხი:

      - ჩვენ ვერ შევძლებთ, მაგრამ სხვა, ჩვენზე ბევრად უძლიერესი, სულ ადვილად შეძლებს ჩამქრალი მზის ხელახლა ანთებას.

      - კი მაგრამ ნაპერწკალი? ნაპერწკალი სად უნდა მოიძიოს...

      - მე მიყვარს მზე. მე მგონი, შენც გიყვარს. ხომ ასეა? (მე თავს ვუქნევ). სწორედ ესაა ნაპერწკალი, რითაც მზე ხელახლა აინთება. მზის ხელახლა გასაღვივებელი ნაპერწკალი უფალმა ჩვენში უნდა მოიძიოს.

      მე ისევ დავფიქრდი და ადამის სიტყვები ძალიან მომეწონა. მზე ყოველთვის მიყვარდა და ცხადია, ახლაც მიყვარს. განა მე არ ვეუბნებოდი მზეს, რომ მუდამ ასეთი მემახსოვრება იგი: ალერსიანად მომღიმარი, გულთბილი და სალმიანი.

      როგორც ვხედავ, არც ადამი ჩამორჩება ამ მხრივ.

      და აი, ამ დიდმა სიყვარულმა მზის ნაპერწკლებად გვაქცია ორივენი.

      მზის ნაპერწკალი!

      თვით გველიც კი ვერ იტყოდა უფრო უკეთესად.

      ახლაც წელზე განუშორებლად მარტყია გველის ტყავი, ერთიანად მოხატული გამოუცნობი ქარაგმებით....და ასე მგონია, გველი თავის შორეულ მზეს შეეხმიანა, როცა ადამმა მართლაცდა ნაპერწკალივით მღვივარი სიტყვა წარმოთქვა.

      ჩვენ გვიყვარს მზე, მისი სითბო და სინათლე ძალიან გვჭირდება. თურმე მზესაც ძალიან ვჭირდებით, ჩვენი სიყვარულის გარეშე იგი ვეღარ აინთება, თუკი ოდესმე ჩაქრა.

ცეცხლოვანი ღრუბლები

      ადამის სიტყვებმა თითქოს რაღაც გამახსენა, საკუთარი თვალით რომ მენახა, მაგრამ დავიწყებული მქონდა (ო, ეს დავიწყება!).

      ვხედავ ღრუბლებს, მაგრამ არა ასეთებს, ჩვენს თავს ზემოთ რომ იგრაგნებიან და ელვის ნაპერწკლებს აფრქვევენ. ის ღრუბლები სულ სხვა ღრუბლებია, მთლიანად ცეცხლისგან არიან შექმნილნი... იმ ცეცხლისგან, რომელიც ყველა მნათობთა მიღმა ნათობს... იმ შორეული ვარსკვლავის ჩათვლით, გველი რომ ესაუბრებოდა.

      ადამმა დაინახა, თუ როგორ ახლიდა უფლის ხელი საავდრო ღრუბლებს ერთმანეთზე და მათგან ელვის ნაპერწკლები ჩნდებოდნენ.

      მე ვხედავ: უფალმა ერთმანეთს შეახალა მნათობთა მიღმიერი ცეცხლოვანი ღრუბლები.

      ნაპერწკლები იმათგანაც დაიფრქვა...

      სწორედ მათი შორეული ათინათი დავინახე ჩემი პაწიების ბაგეებზე, გაუცნობიერებელი ღიმილით რომ შემომცინეს და სინათლის ქარაგმა ვუწოდე, მისი სხივმოსილებით გაოგნებულმა.

      დიახ, ისინი სულ სხვა ნაპერწკლებია, როგორც თვით ღრუბლები... ყოველ მათგანში უთვალავი მზის ელვარება სუფევს... და ისინიც ზუსტად ისევე მეყრებოდნენ თავზე ოდესღაც, როგორც ამწუთას საავდრო ღრუბლების ნაპერწკლები მეყრება.

      სახელი „ევა" მაშინ ჩამესმა სულ პირველად.

კინაღამ დამავიწყდა

      ადამმა წინ წადგა ნაბიჯი, მე გვერდით მივდევ. პაწიები წინ და უკან დარბიან, ხან გვისწრებენ, ხან ჩამოგვრჩებიან.

      ხელებით მზის ნაპერწკალი მიგვაქვს, გულით კი იმ ცეცხლოვანი ღრუბლების ნაპერწკალი, უფლის ხელი რომ შეეხო, და რომელსაც უფალი არასოდეს დაივიწყებს. ასე მგონია, უკვე ვიპოვე ერთერთი იმ ფერადი კენჭებიდან, დიდი დავიწყების ბნელ ფსკერზე რომ დამრჩა.

      ისე აღარ მემძიმება ტვირთი.

      მზემ თავი დააღწია ღრუბლებს, ალერსიანად გვიღიმის და ჩვენს სავალ ბილიკს ანათებს.

      ახლა უკვე ვიცი: ოდესმე იმ ბილიკსაც გაანათებს, რომლითაც სამოთხის ბაღში დავბრუნდებით.

      მგონი კიდევ მინდოდა რაღაცის თქმა, მაგრამ დამავიწყდა.

      ჰო, გამახსენდა: ვინც მაფშალიას გალობას უსმენს, ის უფლის ხმასაც უსმენს.

      ეს ხომ უკვე ითქვაო, თანაც არაერთხეილ...ალბათ გაიკვირვებთ.

      კიდევ ბევრჯერ ვიტყვი.

ნახვა: 277

ტეგები: Qwelly, ადამი, ბიბლია, ბლოგი, მოთხრობა, მსგავსება, სამოთხე, ქადაგიძე

კომენტარი

თქვენ უნდა გახდეთ Qwelly_ს წევრი რომ შეძლოთ კომენტარის გაკეთება!

Qwelly_ზე რეგისტრაცია

ღონისძიებები

ბლოგ პოსტები

Exactly What are Chilly Cranking Amps (CCA)? All You Need To Know

გამოაქვეყნა EFTcheat_მ.
თარიღი: მარტი 19, 2024.
საათი: 8:55am 0 კომენტარი







Cold Cranking Amps (CCA) is usually a evaluate of how effectively an auto battery can get started the motor in chilly temperature, generally beneath freezing. When it’s cold, batteries need to have to offer additional ability to start the vehicle. For normal temperatures, there’s A further ranking termed Cranking Amps (CA). Traditional batteries often have each CA and CCA numbers written on them.



Global requirements, set by corporations like SAE, JIS, and DIN, Guantee…

გაგრძელება

The statistics shared in the infographic

გამოაქვეყნა taoaxue_მ.
თარიღი: მარტი 19, 2024.
საათი: 6:15am 0 კომენტარი

The statistics shared in the infographic offer valuable insights into the focus and features of Throne and Liberty, providing players with a glimpse of what they can expect from the final release. From epic boss battles to intense PvP showdowns, the game promises to Throne and Liberty Lucent deliver an immersive and engaging experience for players around the world.

As development continues and the game edges closer to…

გაგრძელება

A new action arrangement has accustomed

გამოაქვეყნა taoaxue_მ.
თარიღი: მარტი 15, 2024.
საათი: 6:30am 0 კომენტარი

The New Apple PvP arenas are able here, calm with a avant-garde PvP rewards clue with its clandestine rewards, development, and adopted money to New World Gold collect

A new action arrangement has accustomed in MMORPG New World, all concentrated all-around PvP. As promised at the New Apple roadmap, The New Apple PvP arenas and the casting new PvP rewards tune, which offers accurate rewards for accustomed out a block of participant-on-participant brawling.

The new Amphitheatre…

გაგრძელება

Path of Exile: Best Skills, Ranked

გამოაქვეყნა taoaxue_მ.
თარიღი: მარტი 14, 2024.
საათი: 5:00am 0 კომენტარი

Bow characters are often one of the worst league-starter builders in Path of Exile because of gearing issues and too little life threatening on the ideal side of their passive tree.The gearing issue isn't a concern with Hazardous Rain. Provided that you own a bow with some sort of madness or toxin damage scaling, Toxic Rain becomes one of the best Bow abilities in the sport. Launching toxic arrows into the sky, this skill releases spores on effect that deal substantial chaos harm over time.…

გაგრძელება

Qwelly World

free counters