უკაცრავად, მაპატიეთ სითავხედე,
ვხედავ ჩქარობთ მაგრამ უნდა დაგაყოვნოთ,
ვერ მიცანით ვერც ვერაფრით მიგახვედრეთ?
თქვენი ხსოვნის ნაწილი ვარ ქალბატონო.
რატომ შეკრთით? ღაწვებს ფერი დაჰკრავს თეთრი,
ნუთუ ისევ ძველი გრძნობა კვლავ ბატონობს?!
გამოცვლილხართ, თუმც თვალები ძველებურად,
მიამიტი შეგრჩენიათ ქალბატონო.
როგორა ვარ, რას ვაკეთებ? რად არ მკითხავთ?!
ცოლიც მყავს და შვილიც უნდა გავათხოვო,
დღეს ყველაფერს ერთად…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: დეკემბერი 14, 2013 წელი. 11:00pm —
არ არის კომენტარები
_______________
ყვავილების მდინარეს კუბო ცისკენ მიჰქონდა:
იწვა გალაკტიონი და თავისას ფიქრობდა.
აღმართ-აღმართ მდინარე მთაწმინდისკენ დიოდა:
იწვა გალაკტიონი - მოხუცს ბეჭი სტკიოდა.
ალბათ, შუბლიც სტკიოდა - მაინც, მეფურ იერით,
იწვა მკერდბუმბერაზი, ხნიერი და ძლიერი.…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: დეკემბერი 12, 2013 წელი. 2:30pm —
1 კომენტარი
________________
შენი ფანჯრის სარკმლიდან
დნება ვნება სიცივის,
გაყინული ფიქრებით,
სურათები მიცინის.
ნება-ნება მიწა ცას,
ალაგ-ალაგ მიბარებს,
გულიანი ღიმილი…
ალბათ გამომიდარებს.
გაყინული წვეთები
მარგალიტად ქცეული,
ალბათ დილის ნამია,
დროში გამოქცეული.
ზამთრისფერმა გრძნობებმა,
მიწის თოვლი მახურა,…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: დეკემბერი 7, 2013 წელი. 12:30am —
არ არის კომენტარები
_______________
კაცი? - კაცი ოხერია, თქმა იციან ქალებმა
ცხოვრებაში მარტოობა დიდად არ ენაღვლებათ
სახლში ცოლი თუ გაწყრება შუბლს იწმენდენ ოფლიანს
კარებს გაიჯახუნებენ, სხვასთან გაერთობიან.
წარბი თუ არ გაუხსენი წავა არც მოგინატრებს
ახრჩოლებულ სიგარეტით იწანწალებს დილამდე...
კაცი? - კაცი ოხერია, როგორც ლოდი საყორე
არაყს დალევს, ღვინოს დალევს და გულს გადააყოლებს.
კაცი? კაცი…
|
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ნოემბერი 27, 2013 წელი. 9:00pm —
არ არის კომენტარები
_______________
იგი ფოთლებით მოფენილ ხეივანში მედიდურად დააბიჯებდა...
გულში ჩაეხუტებინა გახუნებული, ძველი წიგნაკი და თავადაც ძველი წიგნის ჰარმონიული სურნელი ასდიოდა. სიძველისგან დაცრეცილი ფურცლების გადაკითხვას მოჰყვა და ვინ იცის მერამდენედ დასთამაშებდა მისი მზერა ათასგზის ჩაკითხულ გვერდებს.
მის გვერდით არავინ…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ნოემბერი 25, 2013 წელი. 12:30am —
3 კომენტარი
________________
გავხდი შენი გრძნობის ემიგრანტი,
სისხლი ადუღდა და შეფერადდა,
რადგან იმნაირად შემიყვარდი,
როგორც კვაზიმოდოს ესმერალდა.
მკრთალი ოცნებები შეიფერე,
დედის საოცარი სახელი გაქვს,
რადგან იმნაირად შემიყვარდი,
როგორც ყრმა ჟ’ოფრეის ანჟელიკა.
სრულად ამ ბოლო დროს ჩემი ხარ და
გულზე იმედები მომეფინა,
რადგან იმნაირად შემიყვარდი,
როგორც ნაპოლეონს ჟოზეფინა.
სულში დამწყვდეული ლეთარგია,
დროის სტრიქონებით მორიე და
იცნე ისეთივე…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ნოემბერი 24, 2013 წელი. 1:50am —
1 კომენტარი
________________
დამარცხებული დეპრესია იგრძნობა ჩემში,
მიქუხს სიწყნარე მყუდროებით განამწარები.
ეს სიკვდილია, დამიჯერეთ, გულიდან ვერ ვშლი,
არადა დროა ამ სიკვდილის გარდაცვალების.
როდის წამსკდება თვალებიდან უაზროდ ცრემლი?
როდის გავხდები მატიანე საკუთარ თავის?
გაქრა ის ღმერთი ადრე პატივს რომელსაც…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ნოემბერი 23, 2013 წელი. 1:38am —
არ არის კომენტარები
_______________
სიმაღლეა განცდის ან სიმაღლეა აივნის,
ჰაიამის დოქები არასოდეს მეყოფა,
ძარღვებს სისხლი გასდის და სურდოსავით გამივლის,
ტყუილი და დოგმების უჩვეულო ეპოქა...
ოდესმე თუ მორეჩებით ამინდებზე საუბარს,
ყველაფერზე პასუხობთ, არაფერი ისე რა,
მე კი იმის ნაცვლად რომ დუმილს მხარი ავუბა,
ღამე მგლების ყმუილზე ეშვით მაჯებს ვისერავ...
კარებს წიხლით…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ნოემბერი 22, 2013 წელი. 11:00pm —
არ არის კომენტარები
_______________
ცხენთა შეჯიბრებაზე ჩემი ლურჯა ცხენები
ჰქროდნენ ეფემერული და ფერადი ქარებით,
იყვნენ საუკუნენი, მაგრამ ვერ ვიხსენები
გაფრენილი პირველი წყების ნიაგარებით.
ვწუხვარ: ერთადერთი ვარ და ზეცაზე სწერია
ჩემი გზა და ახალი ლალის კართაგენები,
ბედი – ქროლვის გარეშე – ჩემთვის არაფერია,
ჩემთვის ყველაფერია ისევ ლურჯა ცხენები.
ჰე, ქაოსში დაკარგულს ქარი დამედევნება
ძახილით: გალაკტიონ! და ძნელია მიგნება.
სადაც ახლა ჯვარია და გვიანი…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ნოემბერი 22, 2013 წელი. 11:04am —
არ არის კომენტარები
_______________
ისე ამეკეცა ფრთები ნაოცნებარს,
სულის ყველა კარი დამრჩა გაღებული.
მაინც ვერ შევძელი შენი გაოცება,
ჩემი ყველა განცდა შენ გაქვს წაღებული.
ისე ყველა სხივით ისე გაიპარა,
ცამ მზე ვეღარ ნახა ვერცერთ მოსახვევში.
ახლა მზერას ვაკლავ ქუჩებს გამომხმარს და
შენს დანახვას ვცდილობ ყოველ მოსახლეში.
ისე მომეყინა კანზე მიტოვება,
ცივი ქარი მაგლეჯს ღიმილს შედედებულს.
ვიცი ცხოვრებას რომ ვეღარ გადავახვევ,
ვეღარც კადრს დავიჭერ სადმე შენელებულს.
ღამე…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ნოემბერი 20, 2013 წელი. 12:23pm —
6 კომენტარი
________________
შენ ჯვარს იწერდი იმ ღამეს, მერი!
მერი, იმ ღამეს მაგ თვალთა კვდომა,
სანდომიან ცის ელვა და ფერი
მწუხარე იყო, ვით შემოდგომა!
აფეთქებული და მოცახცახე
იწვოდა ნათელ ალთა კრებული,
მაგრამ სანთლებზე უფრო ეგ სახე
იყო იდუმალ გაფითრებული.
იწვოდა ტაძრის გუმბათი, კალთა,
ვარდთა დიოდა ნელი სურნელი.
მაგრამ ლოდინით დაღალულ…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ნოემბერი 20, 2013 წელი. 1:10am —
1 კომენტარი
________________
ეხლა, როცა ამ სტრიქონს ვწერ, შუაღამე იწვის, დნება,
სიო, სარკმლით მონაქროლი, ველთა ზღაპარს მეუბნება.
მთვარით ნაფენს არემარე ვერ იცილებს ვერცხლის საბანს,
სიო არხევს და ატოკებს ჩემს სარკმლის წინ იასამანს.
ცა მტრედისფერ, ლურჯ სვეტებით ისე არის დასერილი,
ისე არის სავსე გრძნებით, ვით რითმებით ეს წერილი.
საიდუმლო შუქით არე ისე არის შესუდრული,
ისე სავსე უხვ…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ნოემბერი 19, 2013 წელი. 6:07pm —
არ არის კომენტარები
_______________
"...შენ რატომ უნდა არსებობდე ამ ბინძურ დროში ?
რომ შეძლო ყველა სიმახინჯის გაბათილება,
ქვეყნის ცოდვები რომ დაფარო მშვენების დროშით,
ცამ შენი შექმნა ამისათვის ალბათ ინება.
ყალბი ყალამით რატომ ვხატო შენი მშვენება,
მკვდარ ხელოვნებას რა ხელი აქვს ცოცხალ ფერებთან,
ხელოვნურ ვარდებს არ სჭირდებათ დღეს გაშენება,
არ დაგტყობია ნამდვილ ყვავილს ჯერ დაბერება.
ვიცი,რატომაც გაგაჩინა ქვეყნად ზეცამან,
რომ იციაგონ კვლავ ფერებმა წარხოცილებმა,
რომ შენს შემყურე წუთისოფელს…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ნოემბერი 13, 2013 წელი. 2:10am —
არ არის კომენტარები
_______________
წუხელ თოვდა,
ნეტავ ჩემთან რად არ გაჩნდი,
გენახე და ძილში თბილად დაგეხურე...
მე ავდექი პირველ თოვლზე განთიადში
და ვეძებდი შენს პატარა ნაფეხურებს.
დაეყარა სახლებზე და ვერის გზაზე
თოვლი, თეთრად დასახული,
ასე თეთრად, გულუბრყვილოდ ჰყვავის ასე
იმერეთში ტყემლის ხეზე გაზაფხული.
ჰყვავის ასე,
და განთიადს მიხალისებს
ეს ზამთარიც, დეკემბერში თოვლის ხვავი,
ის თბილისის ხეივნებში კიპარისებს…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ნოემბერი 12, 2013 წელი. 7:42pm —
2 კომენტარი
________________
მე არ ვისწორებ არც საყელოს და არც სახელოს,
მე არ ვშლი ქოლგას, წვიმას რომ არ გაუსკდეს გული.
ვიქნები ასე უპირსახო და უსახელო,
ქალაქის მტვერი, ანამც ღრუბლის პატარა ქულა..
არ მინდა მთვარე, მზეც კი არ ღირს ჩვენს შორის დავად,
ყველა მიგნება დღეს უბრალოდ სენტიმენტია,…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ნოემბერი 11, 2013 წელი. 11:00pm —
4 კომენტარი
________________
ზეცავ ჩვენს შორის საღამო ჩადგა,
ბინდის ბილიკით შეგვიწყო ხელი.
საკუთარ თავთან ვთამაშობ ჭადრაკს
და ვგრძნობ, რომ მალე შამათი მელის!
ანგელოზს ფუჭსა, ლამაზს და ამაყს
მოაქვს ბჭე ფიქრთა, რომ გასცეს ველურს.
ნუ აკვირდებით დატენილ იარაღს,
მე თავს არ ვიკლავ, მე ვიკლავ სხეულს.
საკუთარ თავთან ვთამაშობ ჭადრაკს,
სულ ერთი დღის ვარ, ბრმა, ყრუ და უქმი.
ჩემს თეთრ აკვანთან დემონი დადგა
და გაღიმებულ თოჯინას მჩუქნის.
საკუთარ თავთან ვთამაშობ ჭადრაკს,…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ნოემბერი 4, 2013 წელი. 7:15pm —
არ არის კომენტარები
_______________
შენი ლანდია ქუჩის გადაღმა
და ღრუბლის ტოტი, სველი და მძიმე,
და სიჩუმეა, მხოლოდ ხანდახან
ვიღაცა აფრთხობს უჩინარ სიმებს.
და ისევ, როგორც დიდი ხნის წინათ
ოდნავ ბრჭყვიალებს გუბე და ღობე,
ხეებიც ჩრდილებს იქნევენ ფრთხილად
თითქოს მოკლულის ტანსაცმელს ჰყოფენ.
ეს ერთადერთი გზა არის ალბათ,
რომლის გავლასაც ვერ შევძლებ…
გაგრძელება
დაამატა მერი მაღლაკელიძე_მ!
თარიღი/დრო: ოქტომბერი 25, 2013 წელი. 3:13pm —
2 კომენტარი
________________