ამ პატარა ანტოლოგიაში გაერთიანებულია ის ვაი უბედურება რაც last week რევიუებზე იყო, და ზოგადად როგორ ხდება ის დაბეჩავებული საზოგადოების ჩამოყალიბება რომელიც არის ოთხივე მხარეს დასავლეთ ჩრდილოეთით და აღმოსავლეთში, აი ის ხალხი ფულის შოვნაზე რო დგანან და მერე რაც უნდა ის მოხდეს, და ქარი საიდანაც დაუბერავს და მერე აღარ იციან საით მიეყუდონ კედელს, და უცებ შემოუგდებენ ახალ თემებს, რო საზოგადოებაში არიან ასეთები ისეთები და ეხლა იმათი ჯერია უნდა იგულავონ, თქვენ გეყოთ…

   რატომ დგას ადამიანი საზ.ტრანსპორტში "გამორთული"? და როცა გადავხედავთ ყველა ერთ მდგომარეობაში რატო არის? ჩუმად, ნული ემოციით, არანაირი სიცოცხლის კვალიც კი რომ არ ეტყობა ხალხს, შეშინებულები, ზოგი ნერვიული დაძაბულობაშია, ზოგი სადღაც "დაფრინავს" ზოგი და უკეთესნი მათ შორის წიგნს კითხულობენ, უარესნი სქროლავენ, ასე "გამორთული ადამიანი" არასდროს არ ყოფილა, სიძულვილის პროპაგანდამ და ლაწირაკმა ეგზალტირებულმა მასამ(რო ბომჟაობენ ვითომ თავისუფლების და სისტემის წინააღმდეგ…

   როცა ტემპი დამოუკიდებელია შენგან( ანუ ვექტორზე დადექი, რომელიც მხოლოდ წინ მიდის ისეთი სიჩქარით რომ შენი გონება ვერ ოპერირებს და ვერ ეწევა ტემპს, ასეთი მდგომარეობა ან დაგღუპავს ან ხელმოცარული დარჩები, ის გკარნახობს ნაბიჯებს და ასე უსასრულოდ, შენ კი შეგიძლია მხოლოდ იჯდე და რომანტიზმის ფოტოები ათვალიერო, (როცა უკვე ჩამორჩი) მყუდრო კოტეჯებზე, ზღვაზე დასვენებაზე, მოგზაურობაზე და ასე შემდეგ. ადამიანი შემგუებელი არსებაა, ის ეგუება და ყოველ ჯერზე მეტ "დოზას" ითხოვს…

   გვმართებს  ვიცოდეთ, რომ სურვილი რომელიც არ იქნება გამოხატული(ვნახეთ საინტერესოდ მოსაუბრე ადამიანი ან უბრალოდ დავინტერესდით ვინმეთი რომელზეც გვქონდა სურვილი რომ ახლოს "მივსულიყავით"), ის იქნება "გადატანილი" (მოხდა მისი გადატანა) რამაც წარმოქმნა მინიმალური დონით ნერვოზის გამოღვიძება, ზოგი ფსიქ.ანალიტიკოსი (მაგ.ფროიდი) მცდარად უწოდებს რომ საზოგადოების ტაბუმ(კლიშემ) იმოქმედა ადამიანზე, და მან საკუთარი სურვილი "ჩაიბრუნა" ან საქმე გვაქვს მორცხვობასთან, ორივე და…

სააღდგომო ეპისტოლე

სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსის და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტის ილია II -ის

ყოვლადსამღვდელონო მღვდელმთავარნო, ღირსნო მოძღვარნო, დიაკონნო, ბერ-მონოზონნო,…

   არის ცნობილი და კონკრეტული მეცნიერების წრე, რომელთა სტატუსი აღემატება მათ ცოდნას მაგრამ დაბალია გარემოსა და რეალობაზე, რადგან მათ გადაწყვიტეს (ანუ გაყიდეს თავის რამდენიმე თვის ხელფასსზე და უნის რექ. სტატუსზე, რეალობა, სიმართლე, ადამიანობა სინდისი ) ჩამოყალიბება და ფორმირება თაობის, პირველად გადადგეს ნაბიჯი ყველაფერი ძველის გაწმენდა თაობისთვის, მიკერება თითქოს მოძველებული, სადმე კრემლის ოთახებში დაიგეგმა და…

   21 ოქტომბერით თარიღდება. როგორია ანარეკლი არაფრის? სწორად გამიგეთ, ეს მომენტია როცა დგახარ და ხედავ დაუსრულებელ სივრცეს, ეს ძლიერი ემოციის მქონე მომენტია, და თუ ზიხარ მაშინ წარმოსახის დიდი ძალის მქონე ხარ, მაგრამ ეს უნდა დაინახო, თუ რა მასშტაბისაა სივრცე, რომელიც დაუსრულებელია და სივრცე რომელიც შენი გონებაა, ის ასეთივეა დაუსრულებელი და ემოციური, პირველად ეს ნისლიან შემოდგომის დღეს ჩანს (ემთხვევა მოვლენას, როცა ადამიანის გონი მუდმივ ხეტიალშია და ნისლზე…

   საქართველოში ორი დიდი ძალა სოციოლოგიაში ერთმანეთს Darwin და Dawkins (ეს არ არის ირონია ან სარკაზმი არამედ ეს რეალობაა და ამის შესახებ დაწერილია 137 გვერდიანი წიგნი, სახელად რაც არ უნდა ბანალურად ტრივიალურად ან ფლაგმანურად ჟღერდეს არის ევოლუცია!! ავტორებმა შესანიშნავად მიმოიხილეს უძველესი თეორიებიდან დღევანდელ დღემდე და განიხილეს ეს იდეათა ჭიდილი, მომავლის უტოპიები არათუ უტოპიები არამედ ანტიუტოპიებიც კი და აი თემა საკვირველნი და საოცარნი…

სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, უწმიდესისა და უნეტარესის, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსისა და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტის ილია II-ის საშობაო ეპისტოლე

   საინტერესო აღწერა რომელიც მოგვითხრობს მეტად უცნაური ფენომენის შესახებ (რომელი ფენომენის? მაგაზე ქვემოთ) ...(დასაწყისი აქვს, მაგრამ ძაან ფეოდალურია) მაგრამ ამ სამეფოსაც აქვს თავისი ზღუდე უღრანი ტყე, ბნელით მოცული, შესაზარელი, როგორც ზღვის ჭავლები ჰიბრიდის კუნძულებთან, მარჯვენა და მარცხენა მხარედ იყოფა, წარმოსახვისა და ფიზიკური აქტივობის მოთავენი (თვალების ფუნქციას გავს), გარემო მეტად გოთიკურ სურათს გავს, კლდეების ქიმზე, თუ ავიხედავთ დავინახავთ ადამიანს, რას…

სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი ილია II საშობაო ეპისტოლე

„იშვა ყრმა, მოგვეცა ძე... და სახელი მისი, - … ღმერთი ძლიერი, ხელმწიფე, მთავარი მშვიდობისა, მამა მერმეთა მათ საუკუნეთა“ (ეს. 9,5).…

   გილოცავთ ყველას ახალ 2017 წელს, მინდა ყველას გისურვოთ ბედნიერება, ჯანმრთელობა, წინსვლა და მიზნებისკენ სწრაფვა, რომელიც უმნიშვნელოვანესია ცხოვრებაში, გარდასული წელი კი არქივს გადავაბაროთ, დარწმუნებული ვარ წინ მშვენიერი, ბედნიერი და საინტერესო წელი გველის. გისურვებთ ყველას საუკეთესოს და დიდ სიხარულს!!…

   დილით გონს რომ მოვედი, ძილს წარეცხო და წარეხოცა იმღამინდელი უმისამართო სიარული წინ და უკან და სანახევროდ დამეცა თავზარი, სანახევროდ ვიგრძენი სინდისის ქენჯნა იმ დანაშაულისა გამო და ისიც რაღაც უღონო და საეჭვო გამოდგა. კვლავ დავიწყე იგივე, და დავიწყებას მივეცი ჩემი მეხსიერება და სულაც გადამავიწყდა ყველაფერი, რთულია დაიჯეროთ რომ ასე მარტივად ნიჭიერი ადამიანები გაქრნენ.

   გამოხდა ხანი და მეხსიერება ნელ-ნელა მომჯობინდა. მართალია…

   რაც შეეხება ბატონ ჯანაბოუს(ეს ფრიად გავრცელებული სახელია მთელ ცივილიზებულ პლანეტაზე) სწორედ ამ უაღრესად არადეკვატურმა საქციელმა მოუღო ბოლო, ჯანაბოუს აუსრულდა ის, რაც ვიწინასწარმეტყველე. ხსენებული ჩვეულება „იმასთან ერთად იზრდებოდა და ძლიერდებოდა იმასთან ერთად“. ასე რომ, ასაკის მატების მერე ერთ სიტყვასაც არ დაძრავდა ამის უთქმელად, მოდი დავნაძლევდეთო, მაგრამ წასაგებად, ნურას უკაცრავად, ვერაფერს გაიმეტებდა. სამართალი უნდა მივაგო ჩემს მეგობარს, ის უფრო 6 უცნობიან…

   5 აპრილი. კინაღამ ფეხები გამაფშეკინა ამ ალანმა. პანდიტის მეტი არავინაა ჩემი გამომლაპარაკებელი; და ამას კი, ამ საცოდავს! თავი აქვს გამოტენილი გარდასული ჟამის ამბებით. (სულ 40_იანი წლების ამბებს ყვება, ახლა ხანს გადაეკიდა ამ ტაიმზის 1940 წელს დასახელებულ წლის ადამიანს, თურმე სტალინი იყო (თურმე არა, ნამდვილად იყო)) მთელი დღე ამას მეჩიჩინება, ძველ ამრიქელებს ჰქონდათ თვითმმართველობა! რას მეუბნები? ვითომც ეს ხალხი…

   ეს ხვალეც როგორც იქნა დადგა, ანუ, გათენდა-მეთქი ეს გაუთავებელი, მტანჯავი მოუთმენლობით აღსავსე ღამე; მაგრამ სანამ საათის ისრები „პირველს“ მიუახლოვდებოდნენ, ლოკოკინასავით მიიზლაზნებოდნენ გულის გამომჭმელი, უთვალავი წუთები. მაგრამ როგორც ამბობენ, ერთხელაც იქნება და სტამბულ... მოეღება ბოლო (ფრიად ცნობილი გამონათქვამია), ხოდა, ჩემს მოლოდინსაც მოეღო ბოლო, საათმა დაჰკრა, მინელდა თუ არა მისი ექო, გავემზადე, და ვერანდაზე გავდგი ფეხი, სულ ვფიქრობდი იმაზე როგორი შეხვედრა…

   გავიდა წელიწადი. ყოველ საათს სულ უფრო მქრქალდებოდა აზრი ჩემი არსებობისა; მდებარეობის შეგრძნებაღა განაპირობებდა ახლა ამას მნიშვნელოვანწილად. ყოფიერების იდეა ადგილის იდეაში შერწყმულიყო. ვიწრო სივრცე გარშემოკვროდა იმას, რაც სხეული იყო და აწ თავად გამხდარიყო სხეული. დაბოლოს, როგორც ეს მძინარეს ემართება (მხოლოდ ძილისა და ძილისეული სამყაროს მეშვეობით შეიძლება იმქვეყნიურის წარმოდგენა...) დაბოლოს, როგორც ეს დედამიწაზე მყოფს, ღრმად ჩაძინებულ კაცს მოუვა(უფრო სწორად კარგად…

   იყო დრო როცა ვახსენე - არის საგნები, რომელზეც გამოწვილივით საუბარი სასიამოვნოა. კვალად ისეთი რაღაც გამომზეურდა, რომ უთუოდ უნდა მოგითხროთ (გიამბოთ), და უფრო კარგადაც შეიცნობთ ამ ალტერნატიული სიტორიებით და რეალობით გაჯერებულ ცხოვრებას(დასავლეთში ამ მიმართულებით უამრავ ფულს დააგროვებთ საკუთარ ანგარიშზე). რა არ მოვისმინე ამ ბოლო ხანს და მართლაცდა კი იქნებოდა უცნაური, დავდუმებულიყავი, და აღარაფერი მეთქვა იმაზე, რაც მინახავს და გამიგონია ამ რამდენიმე ხნის წინათ,…

   მოხდა ისე, რომ შემთხვევით შევესწარი ორი ძველი მეგობრის საუბარს, როცა გამახსენდა ერთი ეპიტაფია "და იმ ველზე დღეს თუ ხვალ, დამიცადე! მეც მოვალ"  სვეგამწარებულო და საკვირველო კაცო! საკუთარი წარმოსახვის ბრწყინვალებით გულჩაქროლებულო და დამწვარო საკუთარი სიყმაწვილის ცეცხლში! კვლავ ცხადლივ ვხედავ შენ სახეს! "დიდებული" ფიქრებით რომ ლევ წუთისოფელს (ნაწყვეტი დიალოგიდან), ამ უჩვეულოდ ბნელ საღამოს განიხლიდავდნენ დილით მომხდარ ფაქტს, როცა…