ჩემს ქუჩაზე ცხოვრობს ერთი ძალიან საყვარელი მოხუცი ბაბუა, რომელიც ყოველ დილით თავის შვილიშვილ გოგონას სკოლაში აცილებს ხოლმე. დღეს დილითაც (როგორც თითქმის ყოველ დილით) მათთან ერთად მომიხდა ქუჩის რაღაც ნაწილის გავლა და მათ მორიგ ძალიან საინტერესო საუბარსაც შევესწარი უნებლიედ:

     შვილიშვილი (პატარა გოგონა, შავი, გრძრელი ჩაწნული თმით და ეშმაკუნა შავი თვალებით) ეკითხება ბაბუამისს:

- ბაბუ შენ რომ უნივერსიტეტში ჩააბარე ბევრი გამოცდა…

    წარმოდგენილი შთამბეჭდავი ნაშევრები არის ჩემი ლამაზი მოსწავლეების გაკეთებული. როცა გაიგეს, რომ გამოფენა უნდა გამეკეთებინა, ყველა ცდილობდა ლამაზი და კარგი გამოსვლოდათ. მეხმარებოდნენ და ამით ბედნიერები იყვნენ... ბოლოს, ესე მითხრეს, რომ ეს ყველაფერი, შენ გეკუთვნის ნინო მასწავლებელოო. ამაზე მეტი ბედნიერება არაფერია, როცა…

      საღამო ხანს ძველმა მოუშუშებელმა და თითქმის დროსთან ერთად ჩავლილმა იარებმა თავი შემახსენეს. ნათურას ჩავუწიე დამზრალი ხელები მოვისრისე და მინავლებულ ბუხარს ჩავხედე... მერე უიმედოდ ავაყოლე თვალი ნაწერების გროვას და ისევ ჩამესმა პაპაჩემის ცივი ხრიწიანი ხმა მარტო დარჩები ბაბა შენ მარტო... უნებურად როგორც ოდესღაც გამაჟრჟოლა, მაშინ მახსოვს თითისტოლამ როგორ…

     გრძნობები რომ დუღს არაფრისმომცემ სხეულში... რეალობაა ...ქუჩაში გავლისაას სურნელით მორთულ ხეს რომ შეხედავ და ხვდები რომ სუნთქავ.. მაგრამ ალბათ იმაშიც დამეთანხმებით რომ მხოლოდ აყვავებულ ხეს არუნდა შეეძლოს გაგრძნობინოს სიცოცხლისუნარიანობა..

   …

      "რა არ ვეცადე, მაგრამ ვერანაირად ამოვხსენი მისი სახელი (ანტიქრისტესი)." მამა გაბრიელი ამბობდა: "ახლა უკვე ბოლო ჟამია! როგორც გამზადებულ სადილს მცირე დრო სჭირდება წამოსადუღებლად, ისეა მოახლოებული... რა არ ვეცადე, მაგრამ ვერანაირად ამოვხსენი მისი სახელი (ანტიქრისტესი). ღვთის წყალობით, უფლის ანგელოზი ვიხილე, გამომეცხადა და…

      ყველა ადამიანისთვის ყველაზე ძვირფასი ის მხარეა სადაც დაიბადა და გაიზარდა. მეც ჩემი კუთხის, კერძოდ სვანეთის სიყვარულმა გადამაწყვეტინა მასზე ინფორმაცია შემეკრიბა და ყველასთვის გამეზიარებინა.

      სვანეთი ულამაზესი მხარეა არამარტო საქართველოში, არამედ მთელ კავკასიაში. საოცარია აქური სოფლები, მუდმივად თოვლიანი მწვერვალები, შუასაუკუნეების კოშკები,…

     ეშმაკურმა გამხიარულებამ, სიცილ-ხარხარმა, ბილწსიტყვაობამ, ცეკვა-თამაშმა და სასაცილო მასხრობამ, რომელიც მთელი ღამე გრძელდებოდა, დაატყვევა ჩვენი ქალაქი... ყველაზე მეტ წყენას მაყენებენ თამაშობები, რომელნიც სასტუმროებში იმართება, აღსავსენი თავშეუკავებლობითა და დიდი უღირსებით; - უღირსებით, რამეთუ მით თავშექცეულნი ყურადღებას…

     ჩვენ დავდიოდით ლამაზ ქუჩებში – ვაბიჯებდით ხეების და ფოთლების ჩრდილებს. ფეხს ვურტყამდით პაპიროსის ნამწვავებს, ჩვენდაუნებურად მზერას ვაპარებდით განათებული ფანჯრებისაკენ. იყო სასიამოვნო სიჩუმე, და გვესმოდა მხოლოდ ჩვენი ნაბიჯების ხმა. ეს ხმა გვსიამოვნებდა, არ…

     ერთ აფრიკელ მეფეს ჰყავდა უახლოესი მეგობარი, რომელთანაც გაიზარდა.ეს მეგობარი, რაც არ უნდა მომხდარიყო, ყველაფერზე რაც კი მოხდებოდა ამბობდა "ეს კარგია!"

     ერთხელაც მეფე მეგობართან ერთად სანადიროდ წავიდა. მეობარი თოფს ამზადებდა მეფისთვის და ეტყობა რაგაც არასწორად გააკეთა, რადგანაც მეფემ გასროლის შედეგად თითი დაკარგა…