მზე როცა ჩავა, დაბნელდება.. სახილველის დანახვა შეუძლებელი გახდება.

     როცა მზე ჩავა, ცივი ქარები გაბატონდებიან და შეუკავებლად დაიწყებენ ბოდიალს ირგვლივ. ააწრიალებენ და აახმაურებენ ყველაფერს, ააშრიალებენ ხეზე შემორჩენილ შემომხმარ, სიცოცხლე მილეულ ფოთლებს და სამუდამოდ მოაცილებენ მშობლიურ ტოტებს. დაენარცხებიან და ისე გაიშლებიან პოხიერ მიწაზე, თითქოს არც კი ყოფილიყვნენ.. ჩაივლის ვინმე მგზავრი, შეხედავს ხეს…

     აკიტა-ინუ (იაპ. ძაღლი აკიტა) იაპონური მონადირე ძაღლია. ის კუნძულ ჰონსიუსის პროვინცია აკიტაშია გამოყვანილი. აკიტა საკმაოდ ძველი ჯიშია, დღემდეა შემონახულია ძველი სურათები თანამედროვე აკიტას მსგავსი ძაღლის გამოსახულებით.ვარაუდობენ, რომ მისი წინაპარი იყო მატაგიინუ_ძაღლი, რომელიც VIIIს.-ში ცხოვრობდა ოდატას მთებში და დათვსა და გარეულ ტახზე სანადიროდ…

     ძლივს მოგისწარი და დაგიჭირე - კინაღამ წყალს არ შემოერიე. წაგიყვანე უფრო შორს, უფრო გულდასმით დაგარიგე, გულდასმით და მკაცრად, - შენ უკვე დიდი კაცი ხარ, რა არის ასეთი გაუგონრობა, როგორც არ უნდა გესმოდეს, რომ ერთ წუთში გამოგიყვან დედასაც! შენ კვლავ დამეთანხმე - ფეხს არ მოიცვლიდი, მაგრამ გამოვბრუნდი თუ არა და შემოვედი წყალში, შენ მიმოიხედე, თითქოს შეგეშინდა მარტოობისა და მაშინვე გამოექანე ჩემკენ. აქაც ძლივს მოგისწარი, წყალში რომ არ…

     არსებობს ღამეები, რომლებიც მხოლოდ მაშინ შეიძლება არსებობდნენ, როცა ახალგაზრდა ხარ. ეს არის ღამე, როდესაც ცა ისეა ვარსკვლავებით მოჭედილი, ისეთი ნათელია, რომ შეხედავ თუ არა, უნებურად საკუთარ თავს ეკითხები: ნუთუ ასეთი ცის ქვეშ გაბრაზებული და უხასიათო ადამიანებიც ცხოვრობენ? ასეთ ღამეებს ყველაზე მეტად მეოცნებეები აფასებენ. მეოცნებე ჩვეულებრივი ადამიანი არ არის. ძირათადად მოფარებულ ადგილებში სახლობს, თითქოს მზესაც კი ემალება. მეოცნებეს ნაცნობები არ…

     მაინც რატომაა ასე საშიში კაცთმოთნეობა და მლიქვნელობა, რომ მის შესახებ წმიდა წერილი ამბობს: „კაცი მოსისხლე და მზაკუვარი სძაგს უფალსა“ (ფს. 5, 6). – იმიტომ, რომ „ჩვენი სიტყვებით ვატყუებთ მათ, ვის წინაშეც ვმლიქვნელობთ, ხელოვნური ქებით ხელს ვუწყობთ მათ წახდენას, რითაც ვხდებით მიზეზნი მათი მარადიული სასჯელისა, რადგან ისინი გვენდობოდნენ, ჩვენ კი ლიქნით ვაცდუნეთ“ – ამბობს წმ. მამა ბასილი დიდი.

      არ ვიცი, რა ვთქვა? როგორ გადმოვცე ჩემი სათქმელი? გრძნობები, ფიქრები, ემოციები და სურვილები აირივნენ ჩემში და ერთ ნატვრად იქცნენ, ნატვრა, რომელიც უკვე ერთი წელი და ერთი თვე გრძელდება. მახსოვს ბავშვობაში, როგორ მინდოდა ყველა გრძნობის და ემოციის გემოს გასინჯვა. ინტერესი მქონდა, იმის თუ როგორ მოვიქცეოდი დადებით და უარყოფით ემოციების დაუფლების დროს,…

     ისეთი ღამეებია რთული, როცა კოშმარები კი არ გესიზმრება, თვითონ გადაიქცევი საკუთარი თავის კოშმარად. უძილო, უჰაერო, უსიბნელო (როცა საიდანღაც შუქი გიწვავს ისედაც ამწვარ თვალებს), უსულო ღამეები, რომლებიც გაძლებას გართმევენ, მთელ შინაგანს გტკენენ... და ფიქრობ, არ ჯობია ადგე და ფანჯრიდან გახვიდე? სწორედ მაშინ, როცა მზის პირველი სხივის ნახვას მოასწრებ,…

     არ ვარ პოლიტოლოგი, მაგრამ ზოგჯერ მსოფლიო პოლიტიკური ამინდი მოითხოვს ამ სფეროს ცოდნას ჩვეულებრივი მოქალაქისგანაც კი!

     არ მიყვარს პოლიტიკური განცხადებების კეთება, მაგრამ ამ რეალობის შემყურეს, არ შემიძლია რამე არ ვთქვა!

     არ ვარ ქსენოფობი, მაგრამ დღეს ვიგრძენი, რომ მიუხედავად პოლინა გაგარინას მიმართ ჩემი…

ამ წამს,
ისეთი შეგრძნება მაქვს,
თითქოს,
მხოლოდ ჩემს ფიქრებს (სიზმრებში)
და ღმერთს ღვიძავს...
და მარტონი ვფიქრობთ, ამ სამყაროზე...

დავწვით ფურცლები.

ის სახლიც დავწვით სადაც ვცხოვრობდით.

გადავწვით მინდვრები.

ის ხეც კი დავწვით, სადაც ვდარდიანობდით,

სადაც ვგიჟდებოდით!..

ის ხე,

სადაც ერთმანეთს ვათრობდით,

სადაც ვკამათობდით,

შემდეგ კი უხმოდ ერთმანეთს ტუჩებზე ვკოცნიდით...

ჰაერი დავწვით,

სისხლით მოწამლული ჰაერი.

ბოროტება დაგავწვით,

ბოროტებას…

აღარ ვიცი,

როდის ამოდის მზე.

როდის შემოდის ჩემს ოთახში

მისი სინათლე.

გადის დღეები

და ჩვენ ჩუმად ვართ.

ალბათ ამიტომ.

ზოგჯერ,

"სამი წერტილის უარყოფას" მოჰყვება სიკვდილი,

შური,

ღალატი,

ძარცვა სულიცა და…

     ოთახი მორთულია სურნელით

     წვიმის წვეთები ეთამაშებიან გარედან ჩემს იასამნებს მე კი მათ ოთხში ვკლავ ეგოისტურად არვაძლე წვიმასთან თამაშის უფლებას

     ყველაფერი ხომ გაცილებით გრძნობადია დღეს ვიდრე გუშინ ან გუშინწინ

     ყველაფერი ხომ მომენტალურად ზუსტად ამ წამს ვიგრძენი და ვცდილობ გაგაგებინო…

     ჩემს ქუჩაზე ცხოვრობს ერთი ძალიან საყვარელი მოხუცი ბაბუა, რომელიც ყოველ დილით თავის შვილიშვილ გოგონას სკოლაში აცილებს ხოლმე. დღეს დილითაც (როგორც თითქმის ყოველ დილით) მათთან ერთად მომიხდა ქუჩის რაღაც ნაწილის გავლა და მათ მორიგ ძალიან საინტერესო საუბარსაც შევესწარი უნებლიედ:

     შვილიშვილი (პატარა გოგონა, შავი, გრძრელი ჩაწნული თმით და ეშმაკუნა შავი თვალებით) ეკითხება ბაბუამისს:

- ბაბუ შენ რომ უნივერსიტეტში ჩააბარე ბევრი გამოცდა…

    წარმოდგენილი შთამბეჭდავი ნაშევრები არის ჩემი ლამაზი მოსწავლეების გაკეთებული. როცა გაიგეს, რომ გამოფენა უნდა გამეკეთებინა, ყველა ცდილობდა ლამაზი და კარგი გამოსვლოდათ. მეხმარებოდნენ და ამით ბედნიერები იყვნენ... ბოლოს, ესე მითხრეს, რომ ეს ყველაფერი, შენ გეკუთვნის ნინო მასწავლებელოო. ამაზე მეტი ბედნიერება არაფერია, როცა…

არ არის ხოლმე მარტივი.

გადმოვაწყობ ნახატებს და

თითოეული ფურცლიდან

ჩემი ხელით დახატული

ჩვენი ერთად ყოფნა შემომყურებს.

ისეთი დღეები მიდგას,

გამოვრთავ ხოლმე ყველა ხმას და

მხოლოდ დამახსოვრებულ

შენს გულისცემას ვუსმენ.

აღარ მთავრდება.

ისიც არ ვიცი, სად ვარ.

როდის მძინავს და როდის მღვიძავს.

იმიტომ, რომ დღეც და ღამეც

ერთნაირად ჰგავს სიზმარს,

რომელსაც საკუთარ თავზე ვხედავ.

ჩემთან ერთად დაიწყო და

ალბათ ჩემთან ერთად დამთავრდება.

მაგრამ,

ნუ დააკლდები შენ.

თუნდაც მართლა სიზმარი იყოს.…

      საღამო ხანს ძველმა მოუშუშებელმა და თითქმის დროსთან ერთად ჩავლილმა იარებმა თავი შემახსენეს. ნათურას ჩავუწიე დამზრალი ხელები მოვისრისე და მინავლებულ ბუხარს ჩავხედე... მერე უიმედოდ ავაყოლე თვალი ნაწერების გროვას და ისევ ჩამესმა პაპაჩემის ცივი ხრიწიანი ხმა მარტო დარჩები ბაბა შენ მარტო... უნებურად როგორც ოდესღაც გამაჟრჟოლა, მაშინ მახსოვს თითისტოლამ როგორ…

     ინგლისურ ენაზე, ერთ-ერთი ამერიკული კონკურსისთვის დავწერე. იმედია არ გამკიცხავთ და ვისაც შეგეძლებათ წაიკითხავთ.

მარიამ გვარამია

Mama Jolly poops Dreams?!!!

By Mariam…