ო. ჰენრი

     ახალგაზრდა ფორტეპიანოების გამყიდველი რუდოლფ სტეინერი თავგადასავლების ჭეშმარიტი მაძიებელი ბრძანდებოდა. თითზე ჩამოთვლიდი საღამოებს, როცა ახლის ძიების სურვილს იგი გარეთ არ გამოეყვანა. დარწმუნებული იყო ცხოვრებაში ყველაზე აინტერესო ამბები მხოლოდ ქუჩების კუთხეებში შეიძლებოდა მომხდარიყო. თავგადასავლებზე კი იგი მთელი ცხოვრება…

უკვე მერამდენედ აგროვებ საკუთარ თავს

შემოდგომაზე ჩამოცვენილი ფოთლებივით.

დგახარ მარტო საკუთარ სიცივეში

და გეშინია ქარის ერთი დაბერვის.

მომლოდინე დამხვედრივით

დგახარ და იცდი.

დგახარ და იცდი.

აივლიან და ჩაივლიან მატარებლები.

არავინ.

თითქოს, ძველ, მიტოვებულ სადგურზე დგახარ,

სადაც დიდი ხანია აღარ აჩერებენ მატარებლები.

მაგრამ რატომღაც არავინ გეუბნება.

აიფარებ სახეზე…

გოგო.

ისეთი დღეებიც ხომ არის ხოლმე,

როცა ვარსკვლავებიან ზეცას ჩაისუნთქავ

და წვები ნაწვიმარი.

ქარწაღებული.

და გიკვირს, რატომ არ მოდიან

ძვირფასი ადამიანები,

როცა მათ ახსოვხარ,

როცა ალბათ, მათაც ეძვირფასები.

გიკვირს, და მერე მოდის სიზმარი,

რომ დგახარ,და მათი ზურგები

უხმოდ გელაპარაკებიან.

ისუნთქავ კიდევ ერთ ზამთარს.

კიდევ ერთ მარტოობას.

და…

      მისი გაღვიძება სიხარულის შეძახილით აღნიშნეს, თუმცა ვერ ხვდებოდა რატომ, მათ ხომ უფრო ადრე გაიღვიძეს?! მაგრამ ახლა ფიქრის დრო არ ჰქონდა, მთავარი იყო წყურვილი მოეკლა. იწრიალა ოთახში, იბორიალა, ეძება, ბოლოს მიირბინა თავის სარწყულთან და გემრიელად გამოცალა. წყურვილი რომ მოიკლა, გაჩერდა და მძიმედ ამოისუნთქა. ღია კარში წუთისოფლის თეთრი სტუმრები მოჩანდნენ, გაუჩერებლად მოდიოდნენ ზემოდან.

      "ესენი არიან თეთრი სტუმრები?!" - გაიფიქრა - "გუშინ,…

ამ შემოდგომის ბოლო თვესაც,

როცა ღრუბლები საშინელი სისწრაფით

მზეს ეფარებიან,

არავინ არის, ვისი მხრებიც

ჩემს პატარა გოგოობას აიტანს,

ვინც მომსვლელ ცივ ზამთარს

მარტოს არ შემატოვებს.

ზოგჯერ, ყველაზე მეტად მჭირდება

სულ უბრალო რამ,

- მკითხო, როგორ ვარ.

მოხვიდე, მაგრად დახურო კარი

და არ შემოუშვა არც ერთი სიცივე,

არც ერთი ქარი,

არც ერთი…

      ღვინის სამშობლოში, როგორც საქართველოს უწოდებენ ხოლმე, ღვინობისთვეში ვენახსა და ყურძენზე არაფერი დამეწერა, არ იქნებოდა სწორი. ფოტო ხომ მაინც უნდა გამომექვეყნებინა რთველისა, მით უმეტეს რომ ამ პერიოდში ყურძნის კრეფა, მწვადის შეწვა და კვირობით გაგრძელებული ბახუსი ჩვენი კულტურისთვის ჩვეულებრივი ყოფიერებაა. ამიტომ, გადავწყვიტე მევენახოებიდან ცოტა უფრო კომპეტენტური სტატია შემომეთავაზებინა და ერთ ძველ წიგნს მივაშურე, საიდანაც ზოგადად, მევენახოების…

      ძველი ტაძრის გაციებულ კედლებს როცა ვეხები, მთელი ჩემი დარდი, ტკივილი, ცოდვა, სიკეთე, თუ სიხარული, ერთგან იყრის თავს, სადაც ძალიან ხშირად უსიამოვნოდ მტკივა, ჩემი ცოდვების გამო გული მქნეჯნის, სინანულის ცრემლები თვალებს რომ მოაწვება და დედა ღვთისას ხატის დანახვის დროს, როგორ თბილად მომეგებებიან, შემომეხვევიან თბილი ხელები და ღვთისმშობელთან მისვლისთანავე, როგორ უმალ, მოსიყვარულედ ჩამიკრავს გულში, ხელები მეფერებიან და მეფერებიან... დედობრივი…

      მოგისმენიათ ალბათ, რომ სიყვარული იმ მეცნიერებას ჰგავს, რომელსაც შეუძლია კარგად აწონ-დაწონოს, დათვალოს, შეადაროს, შეაჯამოს, მთელ სამოცნიერო გამოცდილებაზე, სამეცნიერო შუქზე გახედოს, მაგრამ მაინც ვერასდროს შეძლებს გადაჭრით იწინასწარმეტყველოს შედეგები, უტყუარი, შეუმცდარი მოლოდინები. სწორედ ამიტომ არ არსებობს სიყვარულის მეცნიერება - ზუსტმეცნიერებათა შორის, მაგრამ დღეს მინდა სიყვარული ალკოჰოლს დავუკავშირო.

 …

      სულ მინდოდა, რომ ჩემი ოთახის ფანჯრები ტყეში გასულიყო... ტყეში, სადაც იქნებოდა კამკამა მდინარე, ბევრი ბალახი, ფოთოლი, ხე... ოთხი ფერის სამყარო... სადაც მზის სხივი გამოანათებდა ხოლმე ფოთლებსშორისი ჭუჭრუტანებიდან, მე კი ვირბენდი ბევრს რომ ყველა სხივი დამეჭირა. ყველას თუ არა იმას მაინც დავიჭერდი მე რომ ძალიან მინდა და გამათბობდა თავისი არამიწიერი სითბოთი, მე კი ვიქნებოდი ისეთი მსუბუქი, რომ სულ ვიფრენდი დარჩენილი ცხოვრება...

      დიახ,…

      ერთი... ორი... ხუთი ... ნაბიჯებს ვითვლით. კიდევ ერთი გუბეა წინ, ესეც თუ "გადავცურეთ", ისე რომ არ დავსველდეთ, ჩვენთვისაც გადაიღებს წვიმა. შენი ლექსებისგან შეკოწიწებულ ქოლგას შენივე კარადის ბოლო თაროზე მივუჩენ ადგილს.

      დამიჯერე, გუბის იქით მარტოობის პროსპექტს მზის ამოსვლის ქუჩა შეცვლის. ცოტაც მოითმინე, მალე სულში ჩაგისახლდები, შენთან ავიშენებ ბუდეს ... ჩამოიფერთხე ეგ სევდა სახიდან, არ მინდა ამღვრეული თვალებით მიყურებდე,…

ასეც ხდება.

ზოგიერთებისთვის წასვლა უფრო მარტივია,

ვიდრე ერთმანეთთან მისვლა

და უბრალოდ ჩახუტება.

21 ნოემბერი

      ვეცდები ჭკვიანი გავხდე და ის კარქი გძნობა ისევ მქონდეს, როცა რაღაცეები იცი და ჭკვიანი ხარ კარქია. ნეტა მსოფლიოში ყველაფერი ვიცოდე. ნეტა ეხლავე შემეძლოს ისევ ჭკვიანი გავხთე. რო შემეძლოს და ისევ ჭკვიანი რო გავხთე დავჯდები და სუ წიგნებს წავიკითხავ.

      ასეთუისე თუ გინდათ დავნიძლავდეთ რო ერთადერთი სულელი ადამიანი ვარ ვინც მეცენიერებისთვის რაღაცა იპოვა. რაღაც გავაკეთე მარა არ…

      ერთი შეხედვით ისინი არაამქვეყნიურ, სხვა პლანეტის მობინადრე არსებებს ჰგვანან. მაგრამ დედამიწიდან ათეულობით სინათლის წლით დაშორებულ ადგილებში ბინადრობის მაგივრად ეს საშიში შესახედაობის პატარა ცხოველები დედამიწის ოკეანის სიღრმეებს იპყრობენ.

      პოლიქეტების, იგივე მრავალჯაგრიანი ჭიების ახალი სურათები გვიჩვენებს, როგორ გარდაქმნა ისინი ბუნებამ, რათა წყლის დონიდან 1000 მეტრის ქვეშ და უფრო ქვემოთ არსებულ…

      იქნებ შევძლო მოვახერხო და გადმოვცურო, ზღვა რომელიც ჩვენს შორისაა. არ აღმოჩნდა ადვილი სიშორე, ძნელია ის რომ შენ ხარ შორს ძალიან შორს და არა ის, რომ მე ვარ მარტო. ეს გგონია ერთი და იგივე რამეა? მაშინ შემცდარხარ. მე მარტოობას ავიტანდი შენ, რომ არ არსებობდე, მაგრამ როცა არსებობ და მაინც მარტო ვარ ეს არის ის დიდი ზღვა, რომელიც გვაკავშირებს, რომელის გადალახვასაც მე ვერ შევძლებ.!

      იცი რამდენი მიზეზია, თუ რატომ არ შემიძლია? იმიტომ, რომ…

16 აპრილი

      დღეს თავს გაცილებით უკეთ ვგრძნობ, თუმცა ჯერ კიდევ ვბრაზობ იმაზე, ხალხი რომ დამცინოდა და მასხრად მიგდებდა.

      უფრო ჭკვიანი რომ გავხდები, ორჯერ უფრო მაღალი IQ რომ მექნება, ვიდრე ახლა მაქვს, იქნებ ხალხს მოვეწონო და დამიმეგობრდნენ.

      IQ რა არის, ჯერ კარგად არ ვიცი. პროფესორმა ნიმურმა თქვა, რომ ეს იმის საზომია, რამდენად გონიერია ადამიანი - ისე ზომავს გონიერებას,…

ხანდახან, მაინც დავფიქრდები ხოლმე,

ჩემი დღეებიდან

რომელი მენატრება ყველაზე მეტად.

და ისევ იქ მივდივარ.

შუა შემოდგომის ბოლო დღესთან.

ყოველთვის,

როცა გავდივარ ადგილებს,

რომლებმაც ერთად დაგვიმახსოვრეს,

ფეხებში მედებიან მოგონებები,

და ნაბიჯარეულს ისევ მინდება

შეუჩერებლად ვიარო.

შენი თითების შეხებამდე.

ისევ დადგება…

      გამარჯობა! მე არავინ ვარ. ზოგი ფიქრობს, რომ ღმერთი ვარ. ზოგიც სატანას მეძახის, ზოგს ანგელოზი ვგონივარ, ლამაზი თეთრი ფრთებით. მაგრამ სინამდვილეში არც არავინ ვარ, უბრალოდ არ ვარსებობ. მე უბრალოდ შენ ვარ. აი შენ კი ვერ ხვდები, რომ შენ მე ხარ. ჩვენ განუყოფელნი ვართ...

      ძალიან სასაცილოები ხართ ადამიანები. სიბნელეში ცხოვრობთ და სულ სინათლის ნაპერწკალს ეძებთ. გიყვართ მზე, მაგრამ უფრო მეტად მთვარე, რომელიც მზის სხივს ირეკლავს. შეხედეთ რა…

     ამას წინათ ერთმა ნაცნობმა მკითხა რამდენი წლის ხარო და დაუფიქრებლად ვუპასუხე 52-ის მეთქი. რამდენიმე წამში გავიაზრე, რომ მოვიტყუე. საკუთარი ასაკის დამალვა არ მიცდია, არც ისე ბებერი ვარ, (თუმცაა 80 წლის ასაკშიც ასე ვიტყვი ალბათ) უბრალოდ დამავიწყდა, რომ ერთი წლით გავიზარდე. იქნება არც გავზრდილვარ, უბრალოდ ასაკის აღმნიშვნელ გრაფაში 52-ის…