დღეს ცრემლები არა! მე ღიმილი მაკვირვებს.

სულში ისევ ღელავს და ტალღების ნაპირებს,

ეხეთქება მაშინ, როცა მოსვლას აპირებ 

თანაც ქარიშხალის მე ღრიალი მაშინებს.



დღეს იმედი არა! რეალობა…

ისე უცნაურად ზაფხულს მივუყვები

თითქოს გზაში მხოლოდ სევდა მემატება...

ზოგჯერ ბილიკებზე ცრემლებს ვუერთდები,…

ისევ მოვიდა ზამთარი

ფიფქებიც ისევ ცვივა

უშენოდ არ ვარ გამთბარი,

უშენოდ ისევ მცივა.

მინდა, რომ იყო ჩემთან,

მინდა, რომ იყო ახლოს,

არ მინდა იყო სხვისი,

არ მინდა იყო კვლავ შორს.

მე ვერ გავუძლებ ტკივილს,

მე ვერ გავუძებ სევდას,

მე ვერ გავიძლებ სხვისთვის

ჩემი ცრემლების დენას.

მე შენთან მინდა მხოლოდ,

შენი ტრფობით ვარ მთვრალი.

მე შენთან მინდა მხოლოდ,

უშენოდ მე ვარ მკვდარი.

ისევ მოვიდა…

შენზე ვფიქრობდი ხატის წინ მდგარი,

და შენზე დავწერ როგორც ედგარი.

შენზე ვილოცებ სანთლებით ხელში,

და აი ამ დროს წავალ ფიქრებში.

შენზე ვფიქრობდი ეკლესიაში,

და აი ამ დროს შენც მომხვდი თვალში.

დაგინახე და უცებ შევკრთი,

შევრკთი და უცებ შემეხე ხელით,

და შენ მითხარი: არაა დაწყნარდი! 

ბავშვი ხარ, მაგრამ, მეც შემიყვარდი.

შეიყვარდი და გამითევია მე შენს ფიქრებში ღამე უკუნი.

შემიყვარდი და დამჭირვებია ღმერთის წინაშე ბევრი…

გაზაფხულის ამ უგულო ღამეს,

მინდა ლექსით ყურში რაღაც გითხრა..

ვიწყებ წერას, ვერ ვალაგებ აზრებს,

ყველა აზრი ერთად როგორ გითხრა.

არ მეგონა, შევიცვლიდი ჰანგებს,

არ მეგონა, დრო თუ ფრრეთბს მაჭრიდა,

ხვალ თუ მე შენ ვერ გაჩუქებ ჰანგებს

მაშ, სიცოცხლე არაფრად არ ღირდა.

საუკუნოდ გაგატანდი ქარებს!

გულში ალბათ დაგმარხავდი დინჯად,

კარგ ცხოვრებას გაგიხდიდი მწარეს,

მე, რომ ვგრძნობდე უშენობა…

წეღან მაღაზიაში ვიყავო და ორი ბიჭი საუბრობდა.. დღეს ჯვართ ამაღლებაა და მე აფხაზეთს ვგლოვობო და ვაჰაჰა ჰაააო... მართლა კი არა სიმონო... საშინელი გრძნობა გამიჩნდა მინდოდა პანღური ამომერტყა.. დღეს ეტყობა მე ისედაც აგრესიულ ხასიეთზე ვარ... გადავავლე თვალი ვუყურე ფილმებს აფხაზეთის შესახებ.. გამახსენდა მამაჩემი...…

დაკარგულ ოქროს სხვა იპონვის, ესეც კარგია, მაგრამ სინდისი დაკარგული ვის რად არგია?!

ადამიანში ყველაფერი ბერდება ბოლოს, თვით სიკვდილამდე არ ბერდება სინდისი მხოლოდ!

„მადლიერების დღეს, ერთ–ერთ ამერიკულ გაზეთში, მოთხრობილი იყო მასწავლებელზე, რომელმაც ბავშვებს თხოვა დაეხატათ ფურცელზე ის, ვინც ან რაც მათში იწვევდა მადლიერების გრძნობას.



სანამ ბავშვები ხატავდნენ, მასწავლებელი დამწუხრებული ფიქრობდა იმაზე, თუ რა ცოტა მიზეზი გააჩნიათ ამ ბავშვებსუღარიბესი ოჯახებიდან იმისთვის, რომ იყვნენ მადლიერები.



მან იცოდა, რომ ბავშვების უმრავლესობა დახატავდა რაიმე საკვებს და ცოტა არ იყოს შეცბუნდა,…

ღამის ლეგენდა დაჰქრის, დასცურავს,

ჩანგის სიმების მოისმის ჟღერა,

თავდავიწყების სავსე მორევში

დღეს ლხინს ეძლევა ქსანტე, გეტერა.

ტკბილ ნეტარების მდუმარებაში

აჰა, სიმღერის გაისმის ქარი,

ხან ნაზი, როგორც თოლიას კვნესა,

ხან მწველი, როგორც სატანის ქნარი.

ველური ცეკვა, თასთა წკრიალი,

მოწყენილ კაცთა ხარხარი მწარე,

მელოდიური, გაძაფული ხმა

და სინანულის ჰანგი მგზნებარე.

ყველა ამ ხმებში დაგუბებულა,

შეერთებულა და ადის ცამდე…

მცხეთაში სიცხემ ძალიან შეგვაწუხა...

გუშინ ჩემთვის სახლში ვმუშაკობდი კომპიუტერთან როცა ფანჯრიდან ჟრიამულის, წივილ-კივილის ხმა შემომესმა...

დავავლე ხელი ჩემს ფოტოაპარატს, ვიფიქრე უსაინტერესოესი და სკანდალური მასალა გამომივათქო, გავედი გარეთ და რას ვხედავ:…