„იაფასიანი სულგრძელობა მუდამ იოლია, სიცოცხლის განწირვაც კი არაფრად გიღირს, როცა სისხლი გიდუღს და ძალა მოგჭარბებია. სილამაზეს დახარბებიხარ! თუ ბიჭი ხარ, ისეთ სულგრძელობაზე გამოიდე თავი, ძნელი რომაა, არავინ რომ არ გაიგებს, არავის რომ არ ეცოდინება, არავის თვალში არ მოხვდება, მსხვერპლსაც ბლომად გაიღებ, მაგრამ…

I - ბიჭი პატარა ხელით

       დედაზე მე ისეთი რა უნდა ვთქვა, მაგრამ ჩემი მოსაყოლი მაინც უნდა მოვყვე. შარშან, გვიან შემოდგომაზე, ნოემბერში, ჩემს სოფელში ჩავედი. დამხვდა საცოდავი დედაჩემი -თითებდამჭკნარი, მაჯებდაწვრილებული. მაინც მიღიმოდა და მეუბნებოდა: - ხან ვწევარ, შვილო, ხან, აი, ასე დავრაცრაცებო. ვიყავი ერთ ღამეს და ერთ დღეს, თითქოს ეზო-ყორის მოწესრიგებით გართული, სინამდვილეში რაღაც ცოდვით შეწუხებული. მეორე საღამოს, უკვე შებინდებულზე წამოვედი. ჩვენიდან რკინიგზის სადგურამდე 4…

- ბიჭო, - უთხრა თვალებდაწითლებულმა გურამმა ცქიტოს, - ლეილასთან როგორა გაქვს საქმე?

- ისე რა.

- ნინოს სულ დაანებე თავი?

- რა ვიცი, კარგი გოგოა, ხომ იცი, მერე მეცოდება კიდეც. ერთგან უთქვამს, მაგან რო თავი დამანებოს, გავგიჟდებიო. ცოდვაა, ისეთი გული აქვს, მართლა რამე არ დაემართოს. ჯერ ცოტა დავშორდები და მერე უფრო ადვილი იქნება.

- ჰო, ეგრე სჯობია. მაგრამ სულელი ხარ, რომ თავს ანებებ.

- როგორ, ცოლად ხომ არ მოვიყვანო?

- რატომაც არა.

- თუმცა რა ვიცი, შეიძლება…

- ბებო, ყველი მინდა, ყველი! - ითხოვდა ხუჭუჭულა. 

- მარხვაა, ბებო, მარხვა, - გული უდნებოდა მკერდში ბებიას.

- მარხვა რა არის? 

- ღმერთის დღეებია, ბებო გენაცვალოს. 

- ღმერთის დღეებში ყველისა და ერბოს ჭამა არ შეიძლება, ბებო? 

- არა, არ შეიძლება. 

- არც კვერცხის? - ახლა კვერცხი მოუნდა ხუჭუჭულას. 

- არც კვერცხის, ბებო. 

- და არც რძის დალევა არ შეიძლება, ბებო? 

- არც რძისა. 

- ჩიჩია, ბებო? 

- არც ჩიჩია, ბებო გენაცვალოს! _…

"– რა ვქნა, გენაცვალე, – ჩამომართვა სიტყვა ღმერთმა, – იაკუშინი მთხოვეთ? ჩამოგიყვანეთ. მეტრეველს მეხვეწებოდით? მაგასაც შეგისრულებთ. კარგი ბიჭები გინდოდათ? ეს სიჭინავები და ხურცილავები ვისი გაჩენილი გგონიათ თქვენ? ჰოდა, ცოტა თქვენც გაანძრიეთ ფეხი. ისღა მაკლია, ამ ხნის კაცი გამოვვარდე მინდორში საცვლის ამარა და თქვენ მაგივრად ვითამაშო, – ანერვიულდა ღმერთი.

– მაგას ვინ გკადრებთ, ბატონო ღმერთო! ოღონდ წელს პირველი ადგილი გვაჩუქე და ქაშვეთში ჩემს სიგრძე სანთელს დაგინთებთ, – გამოვიგლიჯე ყელი…

ისედაც მიტოვებულ სოფელში მიატოვეს ბებო. ზაფხულში ვერ მოიცალეს შვილებმა, ზოგი სამსახურს იმიზეზებდა, ისეთ ადგილებზე მუშაობდნენ, გაცდენა არაფრით არ შეიძლებოდა. შვებულება თითქმის ოთხივემ ერთად აიღო, ოჯახებით აიყარნენ და ზღვაზე წავიდნენ. იქიდან დაბრუნებულებს კი, ისევ უამრავი გადაუდებელი საქმე ელოდებოდათ თბილისში. მთელი ზაფხული მოლოდინში გაატარა ბებომ. ერთთავად თვალებზე სანთელივით გაყვითლებულ ხეს იჩრდილებდა და გზას გაჰყურებდა. გზას გასათიბი ბალახი…

გული გაჩერდა. არა, კი არ გაჩერდა, ჯერ ფანჯრის მინაზე შემსკდარ ბეღურასავით ჩავარდა ქვევით, აფართხალდა, გაიბრძოლა და შემდეგ გაჩერდა.

უკანასკნელი ფოთოლი

ჩვენთან არს ღმერთი!

ავტორისაგან

1.ლიტ.ჯანრები; 2.მითები; 3.ჰომეროსი(ილიადა ან ოდისეა); 4.სიმღერა როლანდზე; 5.სიმღერა ნიბელუნგებზე; 6.დანტე ალიგიერი-ღვთაებრივი კომედია; 7.შექსპირი-ჰამლეტი; 8.მოლიერი-ტარტიუფი; 9.გოეთე-ფაუსტი.