რა ვქნა, რა ვიქმდო, უკვე აღარ ვიცი,

ისევ გავახსენდი თითქოს ტრაგედიას,

ვგონებ, საუკუნოდ წამის გამო ვიცდი

(საათს ძველებურად სევდა ჩაეხვია).

როგორც ღრუბელს მძიმე წვეთი ეკიდება,

ისე დამიმძიმა ცრემლმა წამწამები,

როგორც გაზაფხულზე ვაზებს ეტირებათ,

სულიც ჩაიღვენთა ჩემგნივ ნაწამები.

რა ვქნა, ვერ ვპატიობ…

    ეს ტკივილზე, ჩემთვის გამოუთქმელ ტკივილზეა, რომლის გახსენებაც უცრემლოდ ვერ გაივლის ჩემს გონებას. ტკივილზე რომელსაც ჩემი გონების და გულის დიდი ნაწილი უკავია... ეხლა ცრემლები ხელს ძალიან მიშლის, ფურცლებს მისველებს, ნაწერს მიფუჭებს. იმდენი რამ მაქვს სათქმელი და იმდენად გამოუთქმელი. არ ვიცი რამდენად შევძლებ მელნით ამ გამწარებული ტკბილი ხსოვნის ფურცელზე გადატანას.

     2013 წლის 6 ივნისი, ვითომდა ერთი ჩვეულებრივი დღე, მაგრამ ამ…

წეღან მაღაზიაში ვიყავო და ორი ბიჭი საუბრობდა.. დღეს ჯვართ ამაღლებაა და მე აფხაზეთს ვგლოვობო და ვაჰაჰა ჰაააო... მართლა კი არა სიმონო... საშინელი გრძნობა გამიჩნდა მინდოდა პანღური ამომერტყა.. დღეს ეტყობა მე ისედაც აგრესიულ ხასიეთზე ვარ... გადავავლე თვალი ვუყურე ფილმებს აფხაზეთის შესახებ.. გამახსენდა მამაჩემი...…