უცბად ღამესავით შავი გამოსახულება შევამჩნიე შორით, სწორედ იქითკენ, საითაც ბედაურს მივაგელვებდი. მეტად უცნაური რამ იყო, გეგონებოდა, თითქოს ვიღაცას ნახშირის ფანქრით პირდაპირ ცის ტატნობზე გაევლო ზიგზაგი.

      თანდათან გაიზარდა, გაიფოფრა უცნაური ზიგზაგი, იმის მიხედვით, რამდენადაც ვუახლოვდებოდი. ბოლოს შავი ფერის კლდეებად გარდაისახა, წყვდიადივით ჩააბნელა მთელი ცისკიდური. მეუცხოვა ეს…

  - გუშინდელ დღესავით მახსოვს, როგორ შემოვედი აი, იმ ჭიშკარში, - მებაღემ ხელი გაიქნია, ალბათ იქითკენ, საითაც შემოსასვლელი უნდა ყოფილიყო. - სულ ვეუბნებოდი ჩემს თავს, ერთი-ორი დღეც და ჩემი ფეხი აღარ იქნება აქ, რაიმეს ვიღონებ, თავს ვუშველი. ყოველი ცისმარე დღე მუდამ ასეთი ფიქრებით მითენდებოდა და მიღამდებოდა. მაგრამ ახლაც აქ ვარ, ნაბიჯიც ვერ გადავდგი აქედან.

      მებაღე ისევ წაეტანა ჭიქას, მაგრამ ეხლა უკვე…

      განათლების საბანკო მოდელი: სწავლების პროცესი როდესაც მასწავლებელი ისე საუბრობს რეალობის შესახებ თითქოს ის უძრავი, სტატიკური, დანაწევრებული და პროგნოზირებადი იყოს, ან ისეთ საკითხს ხსნის, რომელიც უცნობია მოსწავლეთა ეგზისტენციალური გამოცდილებისთვის. მასწავლებლის ამოცანაა მოსწავლეების „ამოვსება“ თავისი მონათხრობით, რომლებიც განცალკევებულია რეალობისგან, მოკლებულია იმ მთლიანობას ურომლისოდაც ყოველგვარ მნიშვნელობას კარგავს.…

      შემოქმედებითი პროფესიის ადამიანები ეგრეთ წოდებულ სუიციდური რისკის ჯგუფს მიეკუთვნებიან, ეს იმით აიხსნება, რომ მათი ნერვები გაშიშვლებულია, ისინი ემოციურად დაუცველნი არიან და გარდა ამისა იმით, რომ მათი საქმიანობა საშიშ მკრეხელურ ელემენტს შეიცავს.

      ადამიანის შემოქმედება გარკვეულწილად მკრეხელობაა, რელიგიათა უმრავლესობა ხომ ერთადერთ შემოქმედს იცნობს მიწიერი შემოქმედები კი თვითმარქვიები არიან, უზენაესი ძალის უპირატესობას რომ…

      ქვეყნის მრავალ პრობლემათა შორის, ერთ-ერთი გამორჩეულად აქტუალურია თანამედროვე ყოფაში ნარკოპოლიტიკა. აგერ უკვე რახანია ხმაურობენ და აქციებს მართავენ, ხელმოწერებს აგროვებენ, პეტიციებს წერენ, ვიდეო რგოლებს იღებენ და მოუწოდებენ პარლამენტს „შეამსუბუქოს მუხლები...“. რამდენიმე კვირის წინ, როგორც ეს ჯგუფები წერდნენ - „პოზიტიური“ ძვრები მოხდა ნარკოპოლიტიკაში და ახლა მოწევა აღარ კლავს, მაპატიეთ,…

      მარხვა დაიწყო და მარხვას თეთრი დეკემბერი მოჰყვა. ორივე ერთად კი იმ განწყობას ქმნის, რასაც გაუაზრებელი სიხარულის მოლოდინი ჰქვია. ჰოდა, ამ ცივ ზამთარსა და თბილ ბუხართან, როცა სიკეთის განკაცებას ელოდები და სიკეთის რაობის შესახებ კითხულობ, არ შეიძლება არ მოგინდეს სხვისთვისაც მისი გაზიარება.

      რატომ დაკარგა სამყარომ ეს ორიენტირი? ან იქნებ არც ჰქონდა და სწორედ, ამ არქონის გამო წერდა ავტორი ასე გატაცებით?…

      გენიოსები ხომ დროში მოგზაური წინასწარმეტყველები არიან ან პირიქით, სულაც არ მოგზაურობენ და დროს თავად აძლევენ დასაწყისს. ზოგიერთნი კი, უბრალოდ დროის მსვლელობის საფეხურებს თუ არ აწყობენ, სხვისი აწყობილის ანალიზს აკეთებენ. და მაინც, დრო რჩება ერთადერთ ღირსეულ მეტოქედ სიცოცხლესთან ჭიდილში. ამ შესავლის იდეა კი, ერთი ძველდროული ჩანაწერის ამოწერა და თქვენთვი გაზიარება მეწადა. მეცხრამეტე საუკუნის მიწურულით თარიღდება ეს ტექსტი, მაგრამ მოდით - თითი…

      რწმენა-მორწმუნეობის, ურწმუნოებისა თუ რელიგიური გრძნობების საკითხს არაერთი მნიშვნელოვანი განხილვა მიეძღვნა, მაგრამ როგორც ისტორია გვასწავლის (არაფერს რომ არ გვასწავლის), ყოველთვის შეიძლება სიახლე კარგად დავიწყებულ ძველში ვიპოვოთ, იმიტომ რომ სინამდვილეში კაცობრიობა, აგერ უკვე მრავალი წელია, არა შექმნით, არამედ შექმნილის დახვეწითა და მოდიფიკაციით არის დაკავებული.

      დღევანდელ ბლოგშიც მინდა ერთი ძველი მოსაზრება შემოგთავაზოთ. ძველი…

      თუმცა სიცივისგან გათოშილი ვიყავი, მაინც გამაცინა მისმა მეტამორფოზამ, ჩემთვის უკვე ნაცნობი სახის გამოკრთომამ.

      თქვენი მონა მორჩილი მსახური გახლავართ! ვეუბნები, ასეთად გიცნობდით და სასიამოვნოა, რომ აქ ამ დარბაზში, პრივატისიმუმს მიტარებთ რადგან მიმიკრიამ აგრე გარდაგქმნათ, იმედია ახლა მაინც დამიკმაყოფილებთ ცნობისმოყვარეობას და სულ იოლად დამიმტკიცებთ, რომ ჩემგან დამოუკიდებლად არსებობთ, თუ მხოლოდ ისეთ რამეებზე კი არ მესაუბრებით რაც…

      ცხოვრებაზე შენეული წარმოდგენა გქონდა, აღვსილი იყავი რწმენითა და მიზნებით, თავს დასდებდი საგმირო საქმეებისთვის, არ შეეპუებოდი მსხვერპლსა და ტანჯვას მაგრამ მერე თანდათან დაინახე, რომ ამქვეყნად არავინ მოითხოვს შენგან გმირობას, მსხვერპლის გაღებასა და სხვა ამგვარებს, რომ ეს ცხოვრება გმირობითა და თავგანწირული საქმეებით აღსავსე პოემა როდია! დიახ, მივხვდი, რომ ჩვენი ცხოვრება თურმე ერთი პატარა ბიურგერული სენაკია, სადაც ადამიანები სავსებით…

      ამქვეყნად მოვლენილ ყველა ადამიანს, ყველაზე მახინჯსაც კი, აქვს რაღაც ძალიან მიმზიდველი და გამორჩეული, ანუ მშვენიერი, - ხმადაბლად წარმოთქვა მერაბმა. - ადამიანს შეიძლება ძალიან ბევრი სიკეთე არგუნოს ღმერთმა, მაგრამ ამ სიკეთეთა შორის მხოლოდ ერთს, ყველაზე უფრო თვალსაჩინოს და ძლიერს ეწოდა სწორად მშვენიერი... მხოლოდ ერთს და, მთელი ცხოვრების განმავლობაში ებრძვის მაცდური ამ მშვენიერს, უნდა მისი მოკვლა და არც თუ ისე იშვიათად, ახერხებს კიდეც ამას.…

ის, რაც მართლა ვარ, კიდეც მამჩნია,-

ქართლის სისხლი ვარ, ჩქეფით გართული,

მცირეა, მაგრამ რაც გამაჩნია,

თრიალეთივით მხოლოდ ქართული.

ხოდა,აქა ვარ, სხვაგან სად წავალ?!

მე ქვად დახვედრა მიჯობს სეტყვობას!

ხოლო ვინცა ვარ, ხოლო რაცა ვარ,

სადაც არა ვარ, იქაც მეტყობა"

კახა სულუაშვილი

      ახმედი, ახლა ლილის გვერდით იჯდა, უყურებდა ზღვის ღელვას, რომელიც უფრო და უფრო მატულობდა. დიდ დატეხილ ტალღებს, ჰორიზონტზე გაწოლილ შავ ღრუბლებს უყურებდა, ზოგ ადგილას სხივებისაგან დაწითლებულ წყალს და ძალიან უნდოდა ეთქვა რამე ლილისთვის: მას უყვარდა ზღვა, ზღვაზე უფრო მისი საჩუქარი, თავისი ცოლი, მაგრამ არ იცოდა როგორ გამოეხატა ეს გრძნობა. მან არც ის იცოდა, რა ერქვა იმას, როცა რაიმე სიამოვნებდა, თანაც ყველაზე ძალიან. ყრუ ტკივილი იგრძნო, რომ ვერ…

21 ნოემბერი

      ვეცდები ჭკვიანი გავხდე და ის კარქი გძნობა ისევ მქონდეს, როცა რაღაცეები იცი და ჭკვიანი ხარ კარქია. ნეტა მსოფლიოში ყველაფერი ვიცოდე. ნეტა ეხლავე შემეძლოს ისევ ჭკვიანი გავხთე. რო შემეძლოს და ისევ ჭკვიანი რო გავხთე დავჯდები და სუ წიგნებს წავიკითხავ.

      ასეთუისე თუ გინდათ დავნიძლავდეთ რო ერთადერთი სულელი ადამიანი ვარ ვინც მეცენიერებისთვის რაღაცა იპოვა. რაღაც გავაკეთე მარა არ…