სირიაში, ქალაქ აპამეაში, დაახლ. V საუკუნის დასაწყისში, ერთ ქრისტიანულ ოჯახში დაიბადა მღვიძარეთა მონასტრის მომავალში წინამძღვარი წმინდა მერკელე. განათლება ანტიოქიასა და ეფესოში მიიღო. მშობლების გარდაცვალებიდან მემკვიდრეობით მიღებული მთელი ქონება გლახაკებს დაურიგა და ეფესოში, ერთი გამოცდილი ბერის მორჩილება არჩია. მოგვიანებით ბიზანტიაში გაემართა ღირს ალექსანდრესთან - მღვიძარეთა მონასტრის იღუმენთან, იქვე ბერად აღიკვეცა და საბოლოოდ მიუძღვნა თავი უფალს. ერთგული და ღმრთივსათნო მოღვაწეობის გამო, მან წინასწარცნობის ნიჭი მიიღო უფლისგან და ეუწყა, რომ მალე ტაძრის იღუმენი გარდაიცვლებოდა და მის ნაცვლად, მონასტრის ძმები მამა მერკელეს დაადგენდნენ. ჯერ ძალიან ახალგაზრდა იყო წინამძღვრობისთვის, ამიტომ მღვიძარეთა მონასტერს გაეცალა და სხვადასხვა სავანეებსა თუ სენაკებში დაიწყო სიარული. ბერებისგან რჩევა-დარიგებებს და მადლს გამოითხოვდა. როდესაც იღუმენი ალექსანდრე გარდაიცვალა, მის ნაცვლად მამა იოანე დაადგინეს. მაშინ ღირსი მერკელეც დაბრუნდა მონასტერში და განაგრძო ძმებთან ერთად მოღვაწეობა. მამა იოანემ ღმრთივსათნო ბერი გვერდში დაიყენა და როდესაც იღუმენი იოანე გარდაიცვალა, მონასტრის ძმობამ წმინდა მერკელე დაადგინა წინამძღვრად.

      ღმრთივგანგრძნობილი იღუმენი მონასტერს ბრძნულად განაგებდა. მამებთან ერთად განსაკუთრებულ მოღვაწეობას ეწეოდა და მრავალ სასწაულს აღასრულებდა. უამრავი გლახაკი და უპოვარი მოდიოდა მონასტერში სარჩოს მისაღებად და ღირსი მერკელეც ყველას შეეწეოდა. მანვე აღაშენა მონასტრის ტერიტორიაზე ტაძარი, საავადმყოფო და დავრდომილთა თავშესაფარი. სნეულთა განკურნებდა, ერთხელ მიცვალებული აღადგინა. შიმშილობის პერიოდში მონასტრის ბეღელში ხორბალი არ ილეოდა და აქედან მრავალი გლახაკი პურდებოდა. გადმოცემის მიხედვით, ერთხელ წმინდა ბერის ლოცვამ ზღვაც კი დააცხრო და გემი მოსალოდნელ დაღუპვას გადაარჩინა. სამოცი წელი განაგებდა წმინდა მერკელე მღვიძარეთა მონასტერს. 485 წელს კი მშვიდობით შეჰვედრა სული უფალს.

◄ გუშინ | დღეს | ხვალ ►