ღირსი პახუმი III საუკუნეში დაიბადა თებაიდაში, რომელიც მდებარეობს ზემო ეგვიპტეში. მისი მშობლები, მართალია წარმართები იყვნენ, მაგრამ წმინდა პახუმს კარგი საერო განათლება მისცეს. იგი ბავშვობიდანვე გამოირჩეოდა გონიერებითა და უბიწოებით. 20 წლის პახუმი სამხედრო სამსახურში გაიწვიეს, ახალწვეულები დროებით ქალაქის საპყრობილეში მოათავსეს, სადაც მათზე ადგილობრივი ქრისტიანები ზრუნავდნენ, რომლებიც ამ ყველაფერს თავიანთი სარწმუნოების მცნებებისა და მოყვასის სიყვარულით ხსნიდნენ. ღირსს პახუმს სურვილი აღეძრა ქრისტიანი გამხდარიყო. გამარჯვების შემდეგ ბრძოლიდან დაბრუნებული პახუმი მოინათლა, დასახლდა სოფელ შენესიტში და გადაწყვიტა მკაცრ ასკეტურ ცხოვრებას შესდგომოდა. მოგვიანებით მან რჩევისათვის თებაიდელ მეუდაბნოეს პალამონს მიმართა, რომელმაც სიყვარულით მიიღო მოღვაწე ბერი.

     ღირსი პახუმი უდაბნოში 10 წლის ცხოვრების შემდეგ უფლისგან ირებს დავალებას, რომ სოფელ ტაბენისის ნანგრევებთან ააშენოს სავანე. პახუმიმ ამის შესახებ ღირს პალამონს შეატყობინა. ორივე მამა ტაბენისში წავიდა და მონასტრის მშენებლობა დაიწყო. წმიდა პალამონი აკურთხებს საძირკველს და მის მომავალ დიდებას იწინასწარმეტყველებს. პალამონის აღსრულების შემდეგ წმიდა პახუმს უფლის ანგელოზი გამოეცხადა სქემოსანის სახით და სამონასტრო ცხოვრების წესი გადასცა.

     თანდათანობით იზრდებოდა მოწაფეთა რიცხვი ღირსი პახუმის ირგვლივ. სავანის იღუმენი კეთილად განაგებდა საძმოს და ბრძნულად წინამძღვრობდა ბერების სულიერ ცხოვრებას. მან საერთო საცხოვრისის წესი შემოიღო. დაადგინა, რომ ყველას ერთნაირი საკვები უნდა მიეღო და ყველას ერთნაირად უნდა სცმოდა. ბერებს საკუთარი ფული არ უნდა ჰქონოდათ და არც ნათესავებისგან უნდა მიეღოთ. ღირსი პახუმის აზრით, მორჩილება მარხვაზე და ლოცვაზე აღმატებული სათნოება იყო და ბერებისგან წესების მკაცრად დაცვას ითხოვდა.

     ერთხელ ღირს პახუმთან მოვიდა მისი და მარიამი, რომელსაც ძმისგან მონაზნობის კურთხევა სურდა, თუმცა მკაცრმა მოღვაწემ არ დაარღვია საერთო წესი და მარიამს მეკარის პირით მისცა მონაზვნობის კურთხევა. ტაბენისელმა ბერებმა ნილოსის მეორე ნაპირზე ააშენეს დედათა საცხოვრისი. სულ მალე მარიამთან მონაზვნებმა იწყეს შეკრება და დაარსდა კიდეც დედათა მონასტერი, რომელიც ღირსი პახუმის დადგენილ წესებს ემორჩილებოდა.

     ღირს პახუმის სავანეში კი ბერების რიცხვი ისე გაიზარდა, რომ საჭირო გახდა 7 მონასტრის აშენება. მამათა რაოდენობამ 7000 მიაღწია და თითოეულ მათგანს წმინდა მამა ხელმძღვანელობდა.

     საკუთარი თავის მიმართ დიდ სიმკაცრეს იჩენდა ღირსი მამა, ხოლო საოცრად კეთილი და დამთმობი იყო ახალბედა ბერების მიმართ.

     იგი განსაკუთრებულად ზრუნავდა ავადმყოფ ბერებზე, ნახულობდა და ამხნევებდა მათ. მოუწოდებდა, მადლობა შეეწირათ უფლისათვის და მინდობოდნენ მის წმიდა ნებას; რაც შეეხება დავრდომილებს, მათ მარხვას უმსუბუქებდა, თუკი ეს საჭირო იყო მათი გამოჯანმრთელებისათვის.

     იმ მხარეში გავრცელებული შავი ჭირით დასნეულებულ ღირს მოღვაწეს მამაშვილური სიყვარულით უვლიდა მისი უახლოესი და უსაყვარლესი მოწაფე ღირსი თეოდორე.

     დაახლოებით 348 წელს, 53 წლის ასაკში გარდაიცვალა წმიდა პახუმი. იგი პატივით დაკრძალეს მონასტრის ახლოს, მთის ძირას.

◄ გუშინ | დღეს | ხვალ ►