კიდევ ერთ და კიდევ მრავალ ახალ წელს ზეიმობს ქველი. და სანამ ქვეყანაზედ ერთი კაცი მაინც იქნება (და ერთი კი არა, ასობით არიან, უბრალოდ, შეუძლებლად რთული საპოვნელნი გახდნენ), ვისაც სიკეთის კეთების სურვილი ექნება, იქამდე:

მოგილოცავთ ახალ წელს!…

      როგორც ყველგან და ყველა ცდილობს განვლილ წელს თვალი გადაავლოს და ერთგვარი შეჯამება გააკეთოს, ქველზეც, ტრადიციულად ამგვარი საახალწლო პოსტი იდება ხოლმე 31 დეკემბერს. წელს მსგავსი რამ არ იქნება, რადგან გავლილი წელი, ყველაზე წარმოუდგენელი ფინალით დასრულდა, ისეთით, რომელიც ქველის არსებობის ისტორიაში არც განიხილებოდა. მაგრამ ... 

      მომავალი წელი მაინც უნდა იყოს:

      ბედნიერი, წარმატებული, ბევრი სიხარულით და სიყვარულით სავსე…

      მარხვა დაიწყო და მარხვას თეთრი დეკემბერი მოჰყვა. ორივე ერთად კი იმ განწყობას ქმნის, რასაც გაუაზრებელი სიხარულის მოლოდინი ჰქვია. ჰოდა, ამ ცივ ზამთარსა და თბილ ბუხართან, როცა სიკეთის განკაცებას ელოდები და სიკეთის რაობის შესახებ კითხულობ, არ შეიძლება არ მოგინდეს სხვისთვისაც მისი გაზიარება.

      რატომ დაკარგა სამყარომ ეს ორიენტირი? ან იქნებ არც ჰქონდა და სწორედ, ამ არქონის გამო წერდა ავტორი ასე გატაცებით?…

      შუასაუკუნეების ბოლოს, დასავლური, ევროპული სამყარო, უფრო კონკრეტულად კი, კათოლიკური ეკლესია, თავის წიაღში გამოზრდის გოთური სტილის მხატვრებსა და არქიტექტორებს და მოგვიანებით, ისინი სამყაროს გააოცებენ. წაიკითხეთ ვრცლად სტატიაში: …

      შეიძლება ფიქრობთ, რომ თანამედროვე ვარცხნილობებმა ყველა შესაძლო დიზაინი შემოგვთავაზეს, თითქოს თავი ამოწურეს, მაგრამ ყოველთვის შეიძლება აღმოაჩინოთ ისეთი, რომელიც ამ ფიქრს გაოცებად აქცევს. თემა განსაკუთრებით სენსიტიურია იმ კატეგორიის ადამიანებისთვის, რომლებიც თმებს ღერებით უფრთხილდებიან და მალე იმდენიც არ დარჩებათ ვინმეს,…

      აკადემიის დაჯილდოებას ფილმების უნახავად შევხვედროდი, პირველად მოხდა (პრინციპში, არც ისე დიდ ხანია ოსკარმაყურებელი ვარ). ამიტომ, დაგვიანებულზე მაინც დავიწყე იმ ფილმების ნახვა, რომელიც წელს ნომინაციებში წარადგინეს. პირველად, ვითომ სამეცნიერო ფანტასტიკას, მაგრამ უფრო, დრამას ჩავუჯექი და Arrival ვნახე (ჩვენებურად ჩამოსვლა, დაბრუნება, მიღება). ქართულ ინტერნეტ სივრცეში ამ…

      მსოფლიოს კინომოყვარულები, 26 თებერვალს ეკრანებთან შეიკრიბნენ ოსკარის რიგით 89-ე დაჯილდოების სანახავად, რომელიც ტრადიციულად დოლბის თეატრში გაიმართა. კალიფორნიაში საღამოს ცხრის ნახევარზე, თბილისის დროით 27 თებერვალს, დილის 6_ის ნახევარზე წლის მთავარი კინოდაჯილდოება უნდა დაწყებულიყო. ნომინირებული (იხ.…

      წმინდა, მტკიცე და ძლიერი, ურყევი საძირველის ჩასხმისას, ქვაკუთხედის დადებისას, იმ დიდებულ და მარადსანატრელ დროს, ეკლესიის დასაბამში, როდესაც მართლაც ოქროს ხანა იდგა ქრისტეს მიწიერ სხეულში, მაშინ როდესაც: "ყოველნივე მორწმუნენი იყვნეს ერთბამად, და აქუნდა ყოველივე ზოგად. და დღითი-დღედ განკრძალულ იყვნეს ტაძარსა მას შინა, აკურთხევდეს სახლ-მდაბრ პურსა, მიიღებდეს საზრდელსა მხიარულითა და განმარტებულითა გულითა, აქებდეს ღმერთსა, და აქუნდა…

      ხევსურთა ცხოვრებიდან, ამ ისტორიას დასასრული ნამდვილად აქვს. მაგრამ ბუნდოვანია და თამამად ვერ ვიტყვით, ქალის ეს მწარე ქვითი რითი იყო გამოწვეული. მთავარი გმირი გარდაიცვალა, გმირის დედა, ცოლი თუ აბოჟირებული შვილებიდან რომელიმე? ვფიქრობ, გმირს თოვლი და სიცივე ვერას დააკლებდა. თუმცა, ავტორისთვის ამას აღარ აქვს მნიშველობა, მან თავისი სათქმელი პოემის წინა ნაწილში უკვე თქვა. საქმე ისაა, რომ ამ ისტორიიდან 5 წლის შემდეგ, ხევსურთა ცხოვრების კიდევ ერთი…

      ძილისმოყვარულთა საზოგადოებაში განსაკუთრებული მოწონებით სარგებლობს ფილმები სიზმრებზე და ამავე საზოგადოების თითოეულ წევრს, გარკვეული, ზოგჯერ, საკრალური დამოკიდებულებაც კი (გვ)აქვს სიზმრის ამოუცნობ ფენომენთან. მართალია, დიდი სიზმართმცოდნეობით ვერ დავიტრაბახებ, ანდა რაღა უნდა ვისაუბრო ფროიდის შემდეგ და როგორღა უნდა წარმოადგინო სიზმრები, Inception-ის შემდეგ, მაგრამ ყოფილა სიზმარი, რომელშიც ფილმი ისე მინახავს თავიდან ბოლომდე, რომ…

      შობა-ახალი წლის პერიოდში, დეკემბრის მიწურულიდან იანვრის პირველი რიცხვების ჩათვლით, განსაკუთრებით პოპულარულდება კალენდრის საკითხი. შობა 25 დეკემბერს უნდა აღინიშნოს თუ 7 იანვარს? რატომაა რომ ზოგიერთი ეკლესია 25_ში აღნიშნავს ზოგი 7_ში და ზოგიერთი საერთოდ 6_ში? 7 იანვარს ვზეიმობთ შობას და ვმღერით ოცდახუთსა დეკემბერსაო და ა.შ. პასუხად მოისმენთ - ტრადიციაა ასეთი; 25_ში კათოლიკური შობაა - 7-ში მართლმადიდებლური და ბევრ სხვას. საბოლოოდ, მაინც…

      მიკითხავს, რატომ არის, რომ თუნდაც მძიმე წარსული ჰქონოდა ადამიანს, მოგონებისას მაინც ნოსტალგია, მონატრება, სევდა ეპარება? ერთი და ყველაზე მარტივი პასუხი ასეთ დროს, რაც თავში მოდის, ესაა - ახალგაზრდობა! დიახ, შესაძლოა მრავალი განსაცდელი, ჭირ-ვარამი გამოევლო კაცს ახალგაზრდობაში, მაგრამ ასაკის მატებასთან ერთად, თუნდაც ახლა მშვიდად და უშფოთველად ცხოვრობდეს, მაინც ის ახალგაზრდობა ურჩევნია, ჭირ-ვარამიანი. ეს ძალიან მარტივია და ძნელიც არ უნდა იყოს…

      პირადად მე არაფერი მექნებოდა საპრეტენზიო, რომ არსებობდეს საახალწლო ბუჩქი, თუნდაც ტუია სამკუთხედად გაკრეჭილი, ან თუ იქნებოდა ფიჭვი, ან ბარაქის ხე (ეს უკანასკნელი გაცილებით ლამაზია, ვიდრე წიწვები, მითუმეტეს ხელოვნური. ეგეც არ იყოს, ბარაქის ხე ქოთანში ისედაც თავმომწონედ ხარობს), სულაც კაქტუსი, წარმოიდგინეთ კაქტუსის გაოცებული სახე, როცა საახალწლოდ მორთავდნენ და თოვლის ფიფქებს მიაფრქვევდნენ - ხელოვნურს.

      ადრე, უკვე…

      მიგრაციის რამდენიმე სახე არსებობს, როდესაც მიგრაცია ხდება ქვეყნიდან ქვეყანაში, ქალაქიდან სოფელში, სოფლიან ქალაქში, როცა ეს მიგრაცია არის იძულებითი ან როდესაც ეს მიგრაცია არის ჩვენი სურვილ-საჭიროებებიდან გამომდინარე.

      ქართულ რეალობში განსაკუთრებით ხშირია მიგრაცია სოფლიდან ქალაქში, ან უფრო მართებული იქნება თუ ვიტყვი - მიგრაცია მთელი საქართვლოდან, თბილისში.

      წინასაახალწლოდ ეს ყოველივე…

      წელიწადის მიწურულს, საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მღვდელმთავრები, წმინდა სინოდი, იკრიბება. როგორც წესი, სინოდალური შეკრება, წელიწადში ორჯერ ხდება (თუ, რაიმე დამატებით, მნიშვნელოვანი განსახილველი/გადასაწყვეტი საკითხი არ დადგა ეკლესიის წინაშე) და ერთ-ერთი ასეთი გეგმიური შეკრება, სწორედ დეკემბერში იმართება. დაახლოებით 20…

      სამარშუტო ისტორიები ჩემს ბლოგზე ხშირია. მაგრამ მიკრო სოციუმის ეს ფორმა, ყოველთვის საინტერესოა დასაკვირვებლად და თუ გონება ცოტა ფხიზლადაა ან რაიმემ გამოაფხიზლა, მთელი გზა ტელეფონში ყურებას, მგზავრებზე დაკვირვება სჯობს.

      ამჯერად სამარშრუტო ამბავი, მხოლოდ ინსპირაციაა და მეტი არაფერი, თემა სახელებს და მეტსახელებს მინდა დავუკავშირო.

- ალო, თალიბან შენა ხარ?

- ...

- ბიჯო, რავიცი აბა, ახლა არის რიჟა, აი, 1, 2, 3, 4, 5…

      ფიქრები ფრენიდან ფურცლებზე ეშვებიან, ტექნოლოგიების განვითარებამ კი მათ ციფრული ხასიათიც შეჰმატა და მსოფლიოში მიმოფანტა. ერთ-ერთ ასეთ მფრინავ ფრაზას წავაწყდი ინტერნეტში:

ევროპა არც ევროკავშირია და არც "ნატო", არც ვიზალიბერალიზაცია და არც "იეფილეს კოშკი", არც ევროსტრუქტურებია და არც უეფას შტაბბინა, არც მერკელია და არც ოლანდი, არც "ევროტურია" და არც "ევრორემონტი", ევროპა, უპრიველესად, შინაგანი მდგომარეობაა: თავისუფალი…

      დეკემბერი თბილად დაიწყო. წინა დღეების ყინვა, ღამის სითბომ შეცვალა და ღრუბლებიც თოვლის ნაცვლად წვიმას გვიგზავნიან. ნაცრისფერია ზეცა და ამინდი, მაგრამ ჯერ კიდევ წითელ-ყვითელ-ყავისფერია მიწა და გარემო. შემოდგომა არ დაზავებია ზამთარს და არც საქორწილო კონტრაქტი გაუფორმებია - უბრალოდ თავის სიცოცხლეს იცავს. მოკლედ დღეს თბილა და ფანჯრების გაღება გადავწყვიტე. ხეზე წერილი დამხვდა. აღარ მეგონა, თუ კიდევ ვინმე იყენებდა საფოსტო მტრედებს ან თუ იყენებდა,…

      ფილმებზე წერა მივატოვე ლოგიკური მიზეზის გამო - ფილმებს აღარ ვყურებდი და საწერიც გამომელია. გასულ weekend-ებზე ცოტა დრო გამომიჩნდა და დიდი ორჭოფობის მიუხედვად მაინც ვნახე ერთ-ერთი უახლესი ფილმი "ამაღლება" (Risen).

      ფილმის რეჟისორია კევინ რეინოლდსი. ჟანრი კი ისტორიულ-მისტიური დრამა შეურჩიეს. იშვიათად, თითქმის არასოდეს ვუყურებ ქრისტეზე გადაღებულ ფილმებს, განსაკუთრებით ბოლო პერიოდში…