აპრილის დასაწყისში, რაიმე პოზიტიური დაწერა მინდოდა, მაგრამ მსოფლიოს ერთ-ერთმა სანდო ინტერნეტ საიტების რეიტინგების მთვლელმა პლატფორმამ, კიდევ ერთხელ მომისპო პოზიტივი.

      ცხადია, დიდი ხანია ვიცი და არც ველოდები კეთილ სიახლეებს ამ სფეროდან, მაგალითად: ქართველები ოდესმე მართლა პატრიოტები აღმოჩნდებიან და იმასაც მიხვდებიან, რომ ეს პატრიოტიზმი ინტერნეტშიც მნიშვნელოვანია (#წერექართულად ხომ უბრალოდ მოდაა), მაგრამ ბოლოს ნანახმა…

      ღამე კი საწერად მოუგონია შემოქმედს, მაგრამ დღევანდელ საღამოს, თუ ასეთი პოსტის წერა მომიწევდა, არც წარმომედგინა. პატარა ადამიანების ამბავი მგონია და მეტი არაფერი, ან უბრალოდ მთელი საქართველო მაია ასათიანად გადაიქცა დღეს(აც). სამწუხაროა, მაგრამ ჩვენს ერს მრავალ სხვა და ზოგიერთ უკურნებელ დაავადებათა შორის კიდევ ერთი სჭირს - ყველა ოლიმპიელის ისტორიას თან მოჰყვება ამბები მათ გაჭირვებაზე, ღარიბ ცხოვრებაზე, პირობების არ ქონასა და სხვა, და ეს რომ…

      წინათ, "ხალხი ბნელი რომ იყო", ასე მგონია მათი უმრავლესობა ამ სიბნელიდან სინათლისკენ გასასვლელს ეძებდა. ყოველშემთხვევაში ჩვენი ახლანდელი "განათებულობა" [ლ არ გამომრჩენია, განათებულობა უნდა იყოს] ამაზე მიუთითებს. მაგრამ როგორც ხშირად ხდება, ეს ძიება და შემდეგ ნაყოფი უკუღმართული გამოდგა. ახლა როცა ხალხი განათდა, ყველა ერთიანად სიბნელს ეტანება. არ მინდა დავწერო, მაგრამ თითები და გონება არ მემორჩილება და…

      სიზმრების ბლოგად არ მინდა გადავაკეთო ჩემი დღიური, მაგრამ რა ვქნა თუ ყოველ ჩაძინებაზე საღ აზრს მოკლებულ საშინელებებს ვხედავ.

      ჯერ წინა სიზმარიც ვერ მომინელებია, კიდევ არ გამოვსულვარ იქაური ბურანიდან, ახალი დამეტაკა.

      სიზმარი ასეთი იყო: ერთი ახალგაზრდა გოგონა ქველზე მოღვაწეობდა აქტიურად, ლამაზი და ფოტოგენური გოგონაა და თავისი ფოტოებით ხშირად ახარებდა მრავალთა თვალებს, გამოხმაურებაც მუდამ…

      ბოლო ხანებში ცხოვრება იმდენად დაემსგავსა არაადეკვატურ სიზმარს, რომ ერთხელაც, სავარძელში მოკალათებულს ღრმა ძილმა ისე მომპარა გონება, ვერც კი მივხვდი სიზმარში ვიყავი თუ ცხადში.

      კომპიუტერთან ვიჯექი და გაკვირვებას ვერ ვმალავდი ქველზე გაცნობილები, დაახლოებულ-დამეგობრებულები ფეისბუკზე იმეგობრებდნენ ერთმანეთს, იქ მოიკითხავდნენ ურთიერთს, ეკონტაქტებოდნენ და აქეთ გამოხედვაც არ უნდოდათ.

      მერე,…

სტილი არაორიგინალური, რადგან სხვისია.

• თქვენ ამბობთ, რომ გიყვართ ილიაუნი, მაგრამ როდესაც ილიაუნისთვის დაპოსტვას გთხოვთ, თქვენ გარბიხართ.

• თქვენ ამბობთ, რომ გიყვართ კულინარია, მაგრამ საკუთარ რეცეპტებს არასდროს უზიარებთ სხვას.

• თქვენ ამბობთ, რომ გიყვართ მცხეთა, მაგრამ თუ შანსი გექნებათ თბილისში იცხოვრებთ, იმუშავებთ, ბიზნესს დაიწყებთ და მხოლოდ მცხეთის ფოტოებს…