თოვდა. დეკემბრის უკანასკნელი განთიადი დგებოდა. ჯერ კიდევ ეძინა თბილისს. მოქუფრულ ცაზე მთვარეც არსად ჩანდა... სითეთრე ებრძოდა ღამეს. ვეებერთელა ფანტელები ციდან ისე მოისწრაფოდნენ მიწისკენ, თითქოს რაღაც ახალი ამბავი უნდა ახარონო დედამიწას. გადათეთრებულიყო მთაწმინდა, თეთრად შეღებილიყო თბილისის ქუჩები, ისტორიად შემორჩენილი ჩუქურთმიანი აივნები, კრამიტის სახურავებსაც ფერი ეცვალათ, ზამთრის ზღაპრულ ქალაქს წააგავდა თბილისი. აქა-იქ მბჟუტავი ლამპიონები…

      სიზმრების ბლოგად არ მინდა გადავაკეთო ჩემი დღიური, მაგრამ რა ვქნა თუ ყოველ ჩაძინებაზე საღ აზრს მოკლებულ საშინელებებს ვხედავ.

      ჯერ წინა სიზმარიც ვერ მომინელებია, კიდევ არ გამოვსულვარ იქაური ბურანიდან, ახალი დამეტაკა.

      სიზმარი ასეთი იყო: ერთი ახალგაზრდა გოგონა ქველზე მოღვაწეობდა აქტიურად, ლამაზი და ფოტოგენური გოგონაა და თავისი ფოტოებით ხშირად ახარებდა მრავალთა თვალებს, გამოხმაურებაც მუდამ…

      ემმის დაჯილდოების ცერემონიალიდან დაბრუნებული ჯორჯ მარტინი კომპიუტერს მიუჯდა, თავის ბლოგზე შევიდა და გამოაქვეყნა პოსტი სახელწოდებით "ახალი რეკორდი".

      წიგნისგან განსხვავებით, ბლოგზე ჯორჯ მარტინი სიტყვაძუნწია, მარტივ და მოკლე წინადადებებს წერს.

      "დავბრუნდი ემმის დაჯილდოებიდან, ლოს ანჯელესიდან.

      დაუვიწყარი ღამე.

      სამეფო კარის თამაშებმა ახალი რეკორდი…

      ძველი ტაძრის გაციებულ კედლებს როცა ვეხები, მთელი ჩემი დარდი, ტკივილი, ცოდვა, სიკეთე, თუ სიხარული, ერთგან იყრის თავს, სადაც ძალიან ხშირად უსიამოვნოდ მტკივა, ჩემი ცოდვების გამო გული მქნეჯნის, სინანულის ცრემლები თვალებს რომ მოაწვება და დედა ღვთისას ხატის დანახვის დროს, როგორ თბილად მომეგებებიან, შემომეხვევიან თბილი ხელები და ღვთისმშობელთან მისვლისთანავე, როგორ უმალ, მოსიყვარულედ ჩამიკრავს გულში, ხელები მეფერებიან და მეფერებიან... დედობრივი…

მქონია ყველაფერი და მქონია არაფერი..

ვყოფილვარ ბედნიერი და... თითქოს უბედურიც.

მაგრამ როცა არაფერი მქონია, შენ ჩემთან ყოფილხარ და ყველაფერი იყო ეს ჩემთვის, მიუხედავად იმისა რომ არაფერი მქონია..

ახლა კი...

ისე აკლიხარ ჩემობას, როგორც ცას ვარსკვლავები. როგორც ზამთრის მზეს ძალა გათბობისა...

ისე მინდა გიგრძნო, როგორც გაზაფხულზე ატმის სურნელს ვგრძნობდი ხოლმე...

ისე მინდა ჩაგჭიდო…

      სულ მინდოდა, რომ ჩემი ოთახის ფანჯრები ტყეში გასულიყო... ტყეში, სადაც იქნებოდა კამკამა მდინარე, ბევრი ბალახი, ფოთოლი, ხე... ოთხი ფერის სამყარო... სადაც მზის სხივი გამოანათებდა ხოლმე ფოთლებსშორისი ჭუჭრუტანებიდან, მე კი ვირბენდი ბევრს რომ ყველა სხივი დამეჭირა. ყველას თუ არა იმას მაინც დავიჭერდი მე რომ ძალიან მინდა და გამათბობდა თავისი არამიწიერი სითბოთი, მე კი ვიქნებოდი ისეთი მსუბუქი, რომ სულ ვიფრენდი დარჩენილი ცხოვრება...

      დიახ,…

მომნატრებია არიფანობა,

ჩვენი ლაღობა და ერთად ყოფნა.

სუფრა მწირი და გული უხვი,

ფინჯანში ყავა და მკითხაობა.

სჯა-მასლაათი ყოფნა-არყოფნის,

ჩვენი ოცნება და მონატრება,

ეჰ, იყოს ჩვენი არიფანობა,

იმ დროის ნახული თავისუფლება.

 ისლით შეკრული გამოდგა ტივი,

კიდეც დაშალა ცხოვრების ღელვამ,

და სასწაულად გადავრჩით მაშინ

თუმცა გავრიყეთ ერთურთი…

      2003 წლიდან ყოველწლიური ლიტერატურული პრემია "საბა" გადაეცემა ქართველ მწერლებს, პროზაიკოსებს, პოეტებს, დრამატურგებს და ა.შ.

      ლიტერატურული პრემიის მიზანს წარმოადგნეს გასული წლის საუკეთესო წიგნების და ავტორების გამოვლენა, ლიტერატურუ პროცესების შეფასება.

      2015 წლის დაჯილდოება შემოდგომის გარიჟრაჯზე - 7 სექტემბერს, 22:00 საათზე გაიმართა ივანე მუხრანბატონის ისტორიულ…

      თქვენ ყველას გსმენიათ ჩინეთის დიდი კედლის შესახებ, პირამიდებსა თუ მაჩუ-პიკჩუზე. შეიძლება ნამყოფიც იყოთ რომში ან ათენში, და ნანახი გქონდეთ უძველესი ანტიკური ძეგლები. მაგრამ ეს არის მხოლოდ აისბერგის მწვერვალი, როდესაც საქმე ეხება კულტურასა და ისტორიას. წარმოგიდგენთ 10 ანტიკურ ქალაქს, რომლებიც თითქმის უცნობია კაცობრიობისთვის.

koh ker ტაძარი,…