წიგნი პირველი

ხილვები

1. ჩემმა აღმზრდელმა მიმყიდა რომში ვინმე როდის. მრავალი წლის შემდეგ ვიცანი იგი, მივედი და შევიყვარე როგორც და1. 2. რაღაც დროის შემდეგ ტიბრზე ბანაობისას დავინახე, ხელი გავუწოდე და ამოვიყვანე მდინარიდან. მისი სილამაზის მხილველი ჩემს გულში განვსჯიდი და ვამბობდი: „ბედნიერი ვიქნებოდი, ამგვარი სილამაზისა და ზნის ცოლი მყოლოდა“. მხოლოდ ეს მოვისურვე, სხვა არაფერი.

3. რაღაც დროის შემდეგ კუმასკენ2 მივემართებოდი და ვადიდებდი ღვთის შესაქმეს, როგორც უდიდესს, განსაკუთრებულსა და ძალმოსილს. მოარულს მიმეძინა. სულმა ამიტაცა და წამიყვანა გაუვალი რამ გზით, რომლის გადალახვაც არ ძალუძს ადამიანს. ციცაბო და წყლების მიერ მოწყვეტილი ადგილი იყო. მდინარეზე გადავედი და გავედი დაბლობზე, მუხლი მოვიყარე, ღვთისადმი ლოცვა დავიწყე და ჩემს ცოდვებს ვაღიარებდი. 4. ჩემი ვედრებისას ცა გაიხსნა და ვხედავ იმ ასულს, რომელიც მოვისურვე, მომეგება ზეციდან და მითხრა: „გამარჯობა, ერმ“. 5. შევხედე მას და ვეუბნები: „ქალბატონო, აქ რას აკეთებ?“ მან კი მიპასუხა: “ზეაღვიტაცე3, რომ შენი ცოდვები გავამხილო ღვთის წინაშე”. 6. მე ვუთხარი: “ახლა შენ ჩემი მამხილებელი ხარ?” „არა,- მომიგო, - არამედ ისმინე სიტყვები, რომელნიც მსურს გითხრა: ღმერთი, რომელიც ცათა შინა მკვიდრობს (შდრ. ფს. 2.4; 122.1), რომელიც არაფრისგან ქმნის არსებებს, განამრავლებს და ზრდის მათ (შდრ. დაბ. 1.28; 8.17) თავისი წმინდა ეკლესიის მიერ, განრისხებულია შენზე, რადგან შესცოდე ჩემდამი“. 7. ვუპასუხე მას და ვუთხარი: „შენდამი შევცოდე? სად ან როდის ვთქვი შენზე შეურაცხმყოფელი სიტყვები? განა მუდამ ღვთაებად (θεάν) არ მიმაჩნდი? მარადის როგორც დას არ გეკრძალვოდი შენ? ცილს რად მწამებ, ასულო, ასეთ უკეთურებასა და უწმინდურობაში?“ 8. მოცინარი მეუბნება: „შენს გულში უკეთური გულისთქმა შევიდა. ნუთუ არ გგონია, რომ შენებრ მართალი მამაკაცისთვის სიბილწეა, თუკი მის გულში უკეთური გულისთქმა შევა?“ „ცოდვაა, -თქვა, - თანაც დიდი, რადგან მართალი კაცი სიმართლეს იზრახავს, ხოლო რაჟამს არის იგი მართლის მზრახველი, მისი დიდება ცათა შინა წარემატება და ჰყავს მას უფალი კეთილად მომადლიერებული ყველა საქმეში; ხოლო რომლებსაც გულით სწადიათ უკეთური, მონობასა და სიკვდილს მოიწევენ საკუთარ თავზე. განსაკუთრებით ისინი, რომელნიც ამა საუკუნეში იუნჯებენ და თავიანთი სიმდიდრით გაამპარტავნებულნი, არ მიილტვიან მომავალი სიკეთეებისკენ. 9. ინანებენ მათი სულები, რომლებსაც არ აქვთ სასოება და სასოწარკვეთისთვის მიუციათ თავისი თავი და თავისივე სიცოცხლეც4. ხოლო შენ ილოცე უფლისადმი და განგკურნავს შენს ცოვებს (შდრ. რჯლ. 30.3) და მთელი შენი სახლეულისას და ყველა წმინდანის“5.

   2.
1. ამ სიტყვების წარმოთქმის შემდეგ ცა დაიხურა, ხოლო მე ყოვლითურთ შეძრწუნებული და დამწუხრებული ვიყავი. ჩემს თავს ვეუბნებოდი: „თუკი ეს ცოდვად შემერაცხა, როგორღა ძალმიძს გადარჩენა? როგორ მოვიწყალობო ღმერთი ჩემ მიერ აღსრულებული [სხვა] ცოდვების გამო? ან რაგვარი სიტყვებით მივმართო უფალს, რომ შემიწყალოს?“ 2. გულში ამას ვიზრახავდი და განვსჯიდი და ვხედავ, ჩემ წინ თოვლივით სპეტაკი, დიდი მატყლის სავარძელია. მოვიდა უბრწყინვალესი კაბით [მოსილი] ასაკოვანი ქალბატონი. ხელთ წიგნი ეპყრა, მარტოკა დაბრძანდა და მომესალმა: „გამარჯობა, ერმ“. მე დამწუხრებულმა და ატირებულმა მივუგე: „გამარჯობა, ქალბატონო“. 3. მეუბნება: „რატომ ხარ პირქუში, ერმ? სულგრძელს, უთქმელსა და ყოვლად მოცინარს რად გაქვს სახე ეგზომ ქუფრი და განუხარელი?“ მე ვუპასუხე: „უმშვენიერესი ასულის ნათქვამის გამო: რომ ვცოდე მისდამი“. 4. მან მომიგო: „არანაირად  არ შეჰფერის ღვთის მონას ამგვარი საქმე, მაგრამ ყოვლითურთ აღწევნილა6 შენს გულამდე მის გამო ეგზომი ზრახვა, რაც ღვთის მონებზე ცოდვას მოაწევს. ბილწი და შემაძრწუნებელი სურვილი ყოვლადპატიოსანისა7 და უკვე გამოცდილ სულს უკეთური საქმისადმი აღაგზნებს. განსაკუთრებით ერმს, მხნესა და ყოველგვარი უზნეო სწრაფვის უარმყოფელს და აღსავსეს ყოველნაირი უბრალოებითა და დიდი სიმშვიდით.


3.

1. მაგრამ ამიტომ როდი მრისხანებს შენზე ღმერთი, არამედ - შენი უსამართლო სახლეულის გამო, რომელიც ღვთისგან და თქვენგან, თავისი მშობლებისგან, განდგა. მიუხედავად იმისა, რომ შვილთმოყვარე იყავი, არ უფრთხილდებოდი შენს სახლეულს, ხოლო მიუშვი რა, საშინლად გაირყვნა იგი. ამიტომაც მრისხანებს შენზე უფალი. მაგრამ განკურნავს შენს ადრე ქმნილ ყველა უკეთურებას შენს სახლეულში. მათ ცოდვათა და უკანონობათა გამო ქვეყნიურ საქმეთაგან შენც გაირყვენი. 2. მაგრამ უფლის მრავალმოწყალებამ შეგიწყალა შენ და შენი სახლეული და განგამტკიცებს და დაგასაძირკვლებს თავის დიდებაში. მხოლოდღა ნუ მომედგრები, არამედ სულიერად გაამხნევე და განაძლიერე შენი სახლეული. როგორც კვერისდამკვრელი მჭედელი8 თავისი შრომით სურვილის შესაბამის ნივთს გამოკვერავს, ამგვარადვე ყოველდღიური მართალი სიტყვა სძლევს ყოველგვარ უკეთურებას. ნუ შეწყვეტ შენი შვილების განსწავლას და იხილავ, რომ თუ მთელი გულით შეინანებენ, ჩაიწერებიან წმინდანებთან ერთად ცხოვრების წიგნში“. 3. ამ სიტყვების დასრულების შემდეგ ამგვარად მომმართა: „გსურს, მოისმინო ჩემგან წაკითხული?“ მე მივუგე: „მსურს, ქალბატონო“. მიპასუხებს: „ისმინე დიდება ღვთისა“. ვისმენდი უდიდეს და საკვირველ რამეს, რომლის დამახსოვრებაც არ ძალმიძდა, რადგან ყოველი სიტყვა შემაძრწუნებელი იყო, რომელთა ტვირთვაც არ ხელეწიფება ადამიანს. დამამახსოვრდა უკანასკნელნი, ჩვენთივს სასარგებლო და გასაგები სიტყვები: 4. „აჰა, ღმერთი ძალთა (შდრ. ფს. 58.6), რომელმაც უხილავი და ძლიერი ძალითა და თავისი დიდი გონიერებით დააფუძნა სამყარო და დიდებული ზრახვით გარეშემოწერა თავის ქმნილებას მშვენიერება (შდრ. ეს. 42.5). მტკიცე სიტყვით დაამყარა მან ზეცა და წყალთა ზედა დააფუძნა ქვეყანა (შდრ. ფს. 135.6) და თავისი სიბრძნითა და წინასწარმხედველობით შექმნა თავისი წმინდა ეკლესია, რომელიც აკურთხა. აჰა, ცვლის ცასა და მთებს, მაღლობებსა და ზღვებს (შდრ. ფს. 45.3); ყოველივე მოსწორდება მისი რჩეულებისთვის, რომ გადასცეს [უფალმა] მათ დანაპირები აღთქმისამებრ დაუსრულებელ დიდებასთან და სიხარულთან ერთად, თუკი დაიცავენ ღვთის მცნებებს, რაც მიიღეს დიდი სარწმუნოებით“9.

 
4.

1. როდესაც კითხვა დაასრულა და სავარძლიდან წამოდგა, მოვიდა ოთხი ჭაბუკი, აიღეს სავარძელი და წავიდნენ აღმოსავლეთისკენ. 2. ხოლო მე მიმიხმო, მკერდზე შემეხო და მეუბნება: „კმაყოფილი ხარ წაკითხულით?“ მე ვიპასუხე: „ქალბატონო, ეს უკანასკნელი საამო იყო, ხოლო ადრინდელი - მძიმე და მკაცრი“. მან მომიგო და მითხრა: „ეს უკანასკნელნი - მართალთათვის, ხოლო ადრინდელნი - წარმართთა და განდგომილთათვის“. 3. ამის თქმისას ჩვენთან ვიღაც ორი მამაკაცი გამოცხადდა, ხელთ იპყრეს იგი და წავიდნენ აღმოსავლეთისკენ (საითაც სავარძელი წააბრძანეს). მხიარული მიდიოდა და შემომძახა: „გამხნევდიო, ერმ!“.

ხილვა მეორე

5. (1).

1. მივემგზავრებოდი რა კუმისკენ იმავ ჟამს, როგორც შარშან, მოარულს მაგონდებოდა ადრინდელი ხილვა, და კვლავ ამიტაცა სულმა და იმ ადგილისკენ წამიყვანა, სადაც ერთი წლის წინ [ვიმყოფებოდი]. 2. ადგილზე მისულმა მუხლი მოვიყარე, უფლისადმი ლოცვა დავიწყე და ვადიდებდი მის სახელს (შდრ. ფს. 85. 9.12; ეს. 24.15; 2თესალ. 1.12), რომელმაც ღირსი გამხადა განწმენდისა და შემაცნობინა ჩემი ადრინდელი შეცოდებანი. 3. ლოცვის დასრულების შემდეგ წამოვდექი და ვხედავ ჩემ პირისპირ მოხუც [ქალბატონს], რომელიც შარშანაც ვიხილე, მიმოვიდოდა და წიგნს კითხულობდა. მეუბნება მე: „შეგიძლია, ეს ღვთის რჩეულებს შეატყობინო?“ მივუგე მას: „ქალბატონო, ამდენის დამახსოვრება არ ძალმიძს. მომეცი წიგნი, რომ გადავწერო იგი“. მითხრა: „აიღე და დამიბრუნე“. 4. მე გამოვართვი და რომელიღაც უდაბურ ადგილზე განმარტოებული ვიწერდი ყოველივეს ასო-ასო, თუმცა კი მარცვალთ ვერ განვარჩევდი10.  გადაწერის დასრულებისას მოულოდნელად წიგნი ხელიდან წამერთვა, ხოლო ვის მიერ, არ მინახავს.

 

6.(2).

1. ჩემი თხუთმეტდღიანი მარხვისა და უფლისადმი მრავალჯერადი ვედრების შემდეგ დაწერილის ცოდნა განმეცხადა, ხოლო დაწერილი იყო ეს: 2. „შენმა სახლეულმა11 , ერმ,  ღმერთი შეურაცხყო და უფალი დაგმო, საკუთარი მშობლები დიდი უკეთურებით გასცა, მშობელთა გამყიდველებად იწოდნენ და გამცემთ არაფერი უხეირიათ12, არამედ კიდევ მეტად შეჰმატეს თავიანთ ცოდვებს აღვირახსნილობანი და მრავალგვარი უკეთურობა13. ამგვარად აღივსო მათი უსამართლობა. 3. გამოუცხადე ეს სიტყვები შენს ყველა შვილს, მეუღლეს, რომელიც შენი და უნდა გახდეს14, რადგან იგი არ იოკებს ენას რომლითაც სცოდავს (შდრ. იაკ.1.26; 3.2,8); მაგრამ ამგვარი სიტყვების მსმენელი განერიდება15 და მიიღებს წყალობას. 4. ამ სიტყვათა უწყების შემდეგ, რომელთა გამოცხადებაც შენთვის მეუფემ დამავალა, მიეტევებათ მათ და ყველა წმინდანს შეცოდებანი ვიდრე ამ დღემდე16, ყოველი ცოდვა, რომლითაც უწინ უცოდავთ, თუკი მთელი გულით შეინანებენ და განიძარცვავენ თავიანთი გულიდან ორჭოფობას. 5. თავისი დიდებით შეჰფიცა მეუფემ მის რჩეულებს: თუკი, განსაზღვრულია რა ეს დღე, კვლავ შეცოდება იქნება, არ ექნებათ მათ ცხონება, რადგან სინანულს მართალთა მიმართ  აქვს დასასრული. დასრულებულია ყველა წმინდისთვის სინანულის დღეს17 ხოლო წარმართთათვისაც სინანული უკანასკნელ ჟამამდეა18. 6. შეატყობინე ეკლესიის წინამძღოლებს, სიმართლით წარმართონ თავიანთი გზები, რომ მიიღონ აღთქმათა სისავსისგან სრულ დიდებასთან ერთად. 7. სიმართლის მოქმედნი მტკიცედ უნდა იდგეთ (შდრ. ფს. 14.2) და ნუ შეორგულდებით, რომ წმინდა ანგელოზებთან ერთად გადახვიდეთ19 [სასუფეველში]. ნეტარნი ხართ, ვინც დაითმენთ თქვენზე აღძრულ განსაცდელთა სიმრავლეს და არ უარყოფთ საკუთარ ცხონებას. 8. დაიფიცა უფალმა თავისი ძის მიერ: უარმყოფელნი თავიანთი უფლისა საკუთარი ცხონების შეუმეცნებელნი ხდებიან, რომელნიც ახლაც მზად არიან, მომავალ დღეებში [უფალს] განუდგნენ; ხოლო ადრე განდგომილთათვის მწყალობელი გახდა მრავალმოწყალების გამო.20

 

7.(3).

1. ხოლო შენ, ერმ, ნუ იქნები ავმეხსიერი შენი შვილებისადმი, ნურც შენს დას უარყოფ21, რომ განიწმინდონ თავიანთი უწინარესი ცოდვებისგან; თუკი არ იქნები ავმეხსიარი მათ მიმართ, განისწავლებიან სამართლიანი განსწავლით. ავმეხსიარება სიკვდილს მოიმუშაკებს. შენ, ერმ, დიდი შეჭირვება გადაიტანე შენი სახლეულის პიროვნული დანაშაულებების გამო, ვინაიდან არ ზრუნავდი მათზე, არამედ უგულებელყოფდი მათ და შენი უკეთური საქმეებით თანააღრეული იყავი მათთან22.  2. შენი უბრალოება, მრავალი თავშეკავება და ცხოველი ღმერთისგან გარემიუქცეველობა23 დაგიხსნის შენ (შდრ. ებრ. 3.12). ესენი შეგეწევიან, თუკი [მათში] დაადგრები, და ყველას დაიხსნის, ვინც კი დაიწყებს ამგვარად მოქმედებასა და სრბოლას უმანკოებასა და უბრალოებაში. ასეთნი სძლევენ ყოველგვარ უკეთურებას და დაცულნი იქნებიან საუკუნო ცხოვრებისთვის. 3. ნეტარია სიმართლის ყველა მოქმედი (შდრ. ფს. 105.3.), არ გაიხრწნებიან უკუნისამდე. 4. უთხარი მაქსიმეს:24 „ვხედავ, დევნა ახლოვდება. თუკი შენ იხილავ, კვლავ უარყოფ. ახლოსაა უფალი მოქცეულებთან, როგორ აღწერეს ელდადდმა და მოდატმა25, რომლებიც წინასწარმეტყველებდნენ ხალხისთვის უდაბნოში“.

 

8.(4).

1. გამომეცხადა მე, ძმანო, მძინარეს უკეთილმშვენიერესი ჭაბუკი და მითხრა: „როგორ გგონია ვინაა მოხუცი [ქალბატონი], რომლისგანაც წიგნი მიიღე?“ მე ვუთხარი: „სიბილა“26. „შეცდიო, - მომიგო, - არააო [სიბილა]“. ვკითხე: „ვინაა - მეთქი?“ „ეკლესიააო“ - მიპასუხა. კვლავ ვკითხე: „რატომაა ასაკოვანი?“ მომიგო: „რადგან ყველაზე ადრე დაფუძნდა, ამიტომაცაა ასაკოვანი, და მისდა კვალად შეიქმნა სამყარო“.  2. ამის შემდეგ ჩემს სახლში ჩვენება ვიხილე: მოვიდა მოხუცი [ქალბატონი] და მკითხა, გადავეცი თუ არა ხუცესებს წიგნი. უარი მივუგე. „კეთილად მოქცეულხარ, მეუბნება, ვინაიდან სიტყვები მაქვს ჩასართავი. როდესაც ყველა სიტყვას დავასრულებ, შენი გზით განცხადდება იგი ყოველი რჩეულისთვის. 3. დაწერე ორი წიგნი და გადაეცი კლიმენტისა და გრაპტის27. კლიმენტი გააგზავნის გარე ქალაქებში28, მას ასე ებრძანა; გრაპტის კი ქვრივთა და ობოლთა შეგონება დაევალა, ხოლო შენ ამ ქალაქში ეკლესიის წინამძღოლ ხუცესებთან ერთად წაიკითხე“.

 
ხილვა მესამე

9.(1).

1. ამგვარი რამ ვიხილე, ძმანო.  2. მრავალი ვიმარხე და ვევედრე უფალს, რომ განცხადებულიყო ჩემთვის საიდუმლო29, რაც მოხუცი [ქალბატონის] მიერ მეუწყა. იმ ღამით გამომეცხადა იგი30 და მითხრა: „ვინაიდან არ ხარ კმაყოფილი და ჯეროვნად გსურს, ყოველივე გაიგო, ველად მოდი, სადაც თესლი ითესება. ხუთი საათისთვის განგიცხადებ და გიჩვენებ შენ, რისი ხილვაც გჭირდება“. 3. ვკითხე მას: „ქალბატონო, რომელ ველზე მოვიდე?“ მიპასუხა: „სადაც მოგესურვება“. გამოვირჩიე მშვენიერი, განმარტოებული ადგილი. სანამ მას ვეტყოდი და ადგილს ვაუწყებდი, მეუბნება: „მოვალ იქ სადაც კი გსურს“. 4. გავედი, ძმანო, ველად, დრო მოვინიშნე და მივედი ადგილზე, რომელიც დავთქვი მასთან შესახვედრად. ვხედავ, სპილოს ძვლისგან გამოკვეთილი სავარძელი დგას და სავარძელზე სელის ბალიში დევს. მაღლიდან სელის ფაქიზი ზეწარი ადევს. 5. ვუმზერ ყოველსავე წინამდებარეს, ადგილზე არავინაა. შევძრწუნდი, როდესაც იქ მისული მარტო აღმოვჩნდი; დავითრგუნე, თითქოს კანკალმა ამიტანა, თმები ყალყზე დამიდგა. გონს მოვეგე, ღვთის დიდებულება მოვიგონე და გავმხნევდი. მუხლი მოვიყარე და უფლისადმი კვლავ ჩემს ცოდვებს ვაღიარებდი, როგორც ადრე. 6. მოვიდა [მოხუცი ქალბატონი] ექვს ჭაბუკთან ერთად, რომელნიც უწინაც მინახავს. ჩემთან დადგა და ყურადღებით ისმენდა ჩემი ცოდვების აღიარებასა და ლოცვას უფლისადმი. შემეხო მე და მითხრა: „ერმ, შეწყვიტე შენი ცოდვების გამო ყველანაირი ვედრება და ილოცე სიმართლისთვის, რომ გერგოს წილი მისგან შენი სახლეულისთვის“.  7. ხელით წამომაყენა, სავარძელთან მიმიძღვა და ჭაბუკებს მიმართა: „წადით და აღმართეთ“.  8. ჭაბუკთა განშორების შემდეგ ჩვენ მარტონი დავრჩით მე მეუბნება: „დაბრძანდი აქ“. მე მივუგე: „ქალბატონო, დაე, პირველად ხუცესნი დასხდნენ“. მომიგო: „შენ გეუბნები, აქ დაჯექი“.  9. მარჯვენა მხარეს მოვისურვე დაჯდომა, მაგრამ არ დამანება და ხელით მიმანიშნა მარცხენა მხარეს დაჯექიო. ჩავფიქრდი და დავნაღვლიანდი (რადგან არ დამრთო ნება მარჯვნივ დაჯდომისა). მეუბნება: „მწუხარებ, ერმ? მარჯვენა მხარეს ადგილი სხვებისთვისაა, რომელნიც უკვე სათნოეყვნენ ღმერთს და იტანჯნენ [მისი] სახელის გამო. ხოლო შენ მრავალი რამ გაკლია, რომ მათთან ერთად დაბრძანდე. შეინარჩუნე შენი უბრალოება, დაიცადე და დაჯდები მათთან ერთად და მრავალნი [დასხდებიან] თუკი აღასრულებენ მათ საქმეებს და დაითმენენ იმას, რაც მათ დაითმინეს.

 

10.(2).

1. ვიკითხე, რა დაითმინეს - მეთქი? მომიგო: „მისმინე: გვემა, პატიმრობანი, უდიდესი შეჭირვებები, ჯვარცმანი31, მხეცთაგან [დაგლეჯა] მისი სახელის გამო32. ამიტომაც სიწმინდის მარჯვენა მხარე იმათია, [უფლის] სახელისთვის ვინც იტანჯა, ხოლო დანარჩენებისთვის მარცხენა ნაწილია. მაგრამ ორივეგან მსხდომნი (მარჯვენა და მარცხენა მხარეს) იმავე ძღვენსა და იმავე აღთქმულთ [მიიღებენ]. მხოლოდ ისინი, რომელნიც მარჯვნივ სხედან, ფლობენ იმგვარ დიდებას, [რაც მარცხნივ მყოფთ არ აქვთ]. 2. შენ კი მარჯვნივ, მათთან ერთად გსურს დაჯდომა, მაგრამ მრავალი ნაკლულევანება გაქვს. განიწმინდე თავი ნაკლოვანებისგან. ნურავინ შეორგულდება, ყოველგვარი ცოდვისგან განიწმინდონ იმ დღისთვის“.  3. ეს თქვა და წასვლა დააპირა, ხოლო მე მის ფერხთით დავეცი და ვევედრებოდი, უფლის გულისთვის ეჩვენებინა ჩემთვის აღთქმული ხილვა. 4. კვლავ იპყრო ჩემი ხელი, წამიძღვა და დამსვა სავარძელთან მარცხენა მხარეს; თავად მარჯვნივ ჩამოჯდა. რომელიღაც ბრწყინვალე კვერთხი ზეაღმართა და მითხრა: „ხედავ დიად საქმეებს?“ ვიპასუხე, ქალბატონო ვერაფერს ვხედავ - მეთქი. მომიგო: „ვერ ხედავ? აჰა, შენს პირდაპირ, წყალზე ბრწყინვალე ოთხკუთხა ქვებისგან დიდი კოშკი შენდება“.  5. ოთხკუთხა კოშკს მასთან ერთად მოსული ექვსი ჭაბუკი აშენებდა. სხვებს, ათასობით მამაკაცს ზოგიერთს წყლის ფსკერიდან, ხოლო ზოგს ხმელეთიდან მოჰქონდა ქვები და იმ ექვს ჭაბუკს აწვდიდა, ხოლო ისინი იღებდნენ და აშენებდნენ.  6. წყლის ფსკერიდან ამოტანილ ყველა ქვას ამგვარადვე განათავსებდნენ ნაგებობაზე, რადგან მოტანილი [ქვები] სხვა ქვებთან ერთად  ურთიერთშეხების ადგილით სრულ სიმწყობრეს ქმნიდნენ. კოშკის შენობაც თითქოს ერთიანი ქვისგან ნაშენი ჩანდა.  7. ხმელეთიდან მოტანილი ქვების სხვა ნაწილს განაგდებდნენ, შენობასთან ალაგებდნენ. სხვებს ანაწევრებდნენ და კოშკიდან შორს ისროდნენ.  8. სხვა მრავალი ქვა კოშკთან წრიულად დალაგდა და შენობისთვის მათ არ იყენებდნენ, რადგან მათგან ზოგიერთი ხორკლიანი იყო, სხვები დაბზარულიყვნენ, ნაწილი - უწახნაგო, სხვებს თეთრი ფერი და მრგვალი ფორმა [ჰქონდა] და გამოუსადეგარნი იყვნენ შენობისთვის.  9. ვიხილე, კოშკიდან შორს გადაყრილი სხვა ქვები გზისკენ მიემართებოდნენ და, არ ჩერდებოდნენ რა გზაზე, უდაბური ადგილისკენ მიგორავდნენ. სხვები ცეცხლში ცვივდებოდნენ და იწვოდნენ. სხვანი წყალთან ახლოს ეცემოდნენ და არ ძალუძდათ, წყლამდე მიღწევა, თუმცა კი სურდათ გადაგორება და წყალში შესვლა.

 

11.(3).

1. ეს მიჩვენა და წასვლა დააპირა. ვუთხარი მას: „დედოფალო, რა სასარგებლოა ჩემთვის ნანახი, თუკი ვერ ჩავწვდი“. მიპასუხა და მითხრა მე: „ჭკუამახვილი33 ყოფილხარ, ადამიანო, გსურს რა შეიტყო კოშკის შესახებ“. მივუგე: „დიახ, დედოფალო, - რომ ჩემს ძმებს ვამცნო, რომ დიდი სიხარულით გაიხარონ და ამის მსმენელებმა ღმერთი შეიმეცნონ მრავალი დიდებით“.  2. მიპასუხა: „ბევრი მოისმენს, მაგრამ მსმენელებთაგან ზოგიერთები გაიხარებენ, ხოლო ზოგიერთნი ატირდებიან. თუმცა თუკი ისინი მოისმენენ და შეინანებენ თავადაც გაიხარებენ. ისმინე იგავი34 კოშკის შესახებ; ყოველივეს განგიცხადებ შენ. მეტად ნუღარ დამაშვრალობ გამოცხადების გამო, რადგან ამ გამოცხადებებსაც აქვთ დასასრული, ვინაიდან აღსრულებულნი არიან, მაგრამ ხარ რა კადნიერი35, არ წყვეტ გამოცხადებათა მოთხოვნას. 3. მაშ ასე, მშენებარე კოშკი, რომელსაც ხედავ, მე ვარ - ეკლესია, გეცხადები რა ახლაც და - უწინაც. მკითხე კოშკის შესახებ, რაც გსურს, და განგიცხადებ შენ,  რომ იხარო წმინდანებთან ერთად“. 4. ვუთხარი მას: „დედოფალო, მას შემდეგ, რაც ერთგზის ღირსმყავ, გეწინამძღვრა ჩემთვის ყოველგვარ გამოცხადებაში, [კვლავ] განმიცხადე“.  მომიგო: „თუკი გამოცხადების მიმღები იქნები, განგეცხადება; მხოლოდ შენი გული ღმერთთან იყოს და ნანახის გამო ნუ დაეჭვდები“. 5. ვკითხე მას: „ქალბატონო, კოშკი წყალზე რატომ შენდება?“.  „უწინაც გითხარი, -  მომიგებს, - და გულმოდგინედ გამოეძიებ, ხოლო მაძიებელი აღმოაჩენ ჭეშმარიტებას. იმის გამო შენდება კოშკი წყალზე, რომ თქვენი სიცოცხლე წყლის მიერ დაიხსნა და დაიხსნება. კოშკი ყოვლისმპყრობელის სიტყვითა და დიდებულის სახელით დაფუძნდა და მეუფის უხილავი ძალის მიერ იმართება“.

 

12.(4).

1. მივუგე მას და ვუთხარი: „დიდი და საკვირველია ეს საქმე! ქალბატონო, ექვსი მშენებელი ჭაბუკი ვინ არის?“  „ისინი ღვთის პირველქმნილი წმინდა ანგელოზები არიან, რომელთაც უფალმა ასაღორძინებლად, აღსაშენებლად და სამართავად ყოველი თავისი ქმნილება გადასცა. მათ მიერ განსრულდება კოშკის შენება“. 2. „სხვები - ქვებს რომ ეზიდებიან?“ „ისინიც ღვთის წმინდა ანგელოზები არიან, მაგრამ ის ექვსი ამათზე აღმატებულია. როდესაც კოშკის შენება დასრულდება, ყველანი ჩემსა და კოშკის გარშემო მხიარულებას მიეცემიან და ღმერთს განადიდებენ, რადგან დასრულდება კოშკის შენობის აგება“. 3. ვუთხარი მას: „დედოფალო, მსურს ვიცოდე ქვების წარმომავლობა, საიდან არიან, და მათი ძალა“. მიპასუხა: „განა ყველაზე უღირსეულესი შენ ხარ, რომ განგიცხადო. არიან სხვები, შენზე უპირატესნი და სახიერნი, რომელთათვისაც ხამს ამ ხილვათა უწყება, მაგრამ ღვთის სახელის სადიდებლად შენთვის  და დაეჭვებულთათვის განცხადდება, რომლებიც განსჯიან თავიანთ გულებში: იქნება ეს ასე თუ არ იქნება? უთახარი მათ, რომ ეს ყველაფერი ჭეშმარიტებაა და არაფერია გარეშე ჭეშმარიტებისა, არამედ ყოველივე ძლიერად და მყარადაა დასაძირკვლებული.

 

13.(5).

1. ახლა კი ისმინე კოშკთან მოტანილი ქვების შესახებ. ოთხკუთხა, თეთრი და თავიანთი კავშირებით შეწყობილნი, ესენი, როგორც შესვენებულნი, ასევე ჯერ კიდევ [ხორცში] მყოფნი, მოციქულნი, ეპისკოპოსები, მოძღვარნი და დიაკონნი არიან, ღვთივპატიოსნად მავალნი, რომლებიც უბიწოდ და წმინდად მწყსიან, განსწავლიან და ემსახურებიან ღვთის რჩეულთ; [მათ], მარადჟამ ერთმანეთთან თანხმობაში მყოფთ, ურთიერთში მშვიდობა აქვთ და ერთურთს უსმენენ. ამიტომაა კოშკის შენობაში მათი თანაშერთულობის ადგილი მწყობრი“. 2. „წყლის ფსკერიდან ამოტანილი და შენობაში განთავსებულნი, თავიანთი ზედაპირით სხვა, უკვე ნაშენებ ქვებთან თანაშეწყობილნი ვინ არიან?“  „ესენი ღვთის სახელის გამო ტანჯულნი არიან“. 3. „ქალბატონო, მსურს გავიგო სხვა, ხმელეთიდან მოტანილი ქვები ვინ არიან?“ მიპასუხა: „შენობასთან მოტანილნი და დაუნაწევრებელნი უფლისგან გამოცდილები არიან, რომელთაც უფლის სიმართლით ისრბოლეს [წუთისოფელში] და ღირსეულად აღასრულეს მისი მცნებები“36. 4. „შენობასთან მოტანილი და დალაგებულები?“ „სარწმუნოებაში ახლადმოქცეული მორწმუნეები არიან, რომელთაც ანგელოზები კეთილმოქმედებას შთააგონებენ, რის გამოც მათში არ იპოვება უკეთურება“. 5. „განგდებულნი და გადაყრილნი ვინ არიან?“ „ესენი არიან, რომელთაც შესცოდეს და სურთ შეინანონ. ამიტომაც არ მიაქვთ კოშკიდან შორს, რადგან სასარგებლონი იქნებიან შენობისთვის, თუკი შეინანებენ. თუ სინანულის მზრახველნი ახლა, კოშკის შენებისას, მოინანიებენ, განძლიერდებიან სარწმუნოებაში; ხოლო თუკი შენობა განსრულდება, აღარასოდეს ექნებათ ადგილი, არამედ განიდევნებიან და მხოლოდ კოშკის მიღმა დაიდებიან37.

 

14.(6).

1. გსურს, იცოდე დანაწევრებული და კოშკიდან შორს გადაყრილი [ქვების] შესახებ? ესენი ურჯულოების ძენი არიან, რომელთაც თუალღებით სწამთ. არ უარყოფილა მათგან არანაირი უკეთურება. იმიტომ არ გააჩნია ხსნა, რომ შენობას არაფერში გამოადგებიან თავიანთი უზნეობით; ამიტომაც თანადანაწევრებულები შორს განიგდებიან უფლის გულისწყრომის გამო, რადგან განარისხეს იგი. 2. ხოლო სხვა მრავალნი, დახორკლილნი, რომლებიც დალაგებულნი იხილე და შენობაში არ შეჰქონდათ, ისინი არიან, რომელთაც შეიმეცნეს ჭეშმარიტება და არ დაადრგნენ მასში, არც წმინდანებს შეუერთდნენ38. ამიტომაც არიან გამოუსადეგარნი“. 3. „დაბზარული [ქვები] ვინ არიან?“ „ესენი არიან, რომელთაც გულებში ერთმანეთის მიმართ წინააღმდეგობა აქვთ და ურთიერთში მშვიდობის გარეშე ცხოვრობენ (შდრ. მარკ. 9.50; 1 თესალ.5.13); გარეგნულად სიმშვიდის მატარებელნი, როდესაც ერთურთს განშორდებიან, მათი უკეთურება გულებში ნარჩუნდება. ესაა ბზარები, რომლებიც ქვებზეა. 4. დასახიჩრებულნი ისინი არიან, რომელთაც ირწმუნეს და სიმართლეში სავსე საწყაულის მქონენი ურჯულოების წილსაც ფლობენ. ამის გამო სახიჩარნი39 არიან და არა სრულყოფილნი“. 5. „ქალბატონო, თეთრნი მომრგვალებულნი და ნაგებობისთვის შეუსაბამონი ვინ არიან?“ მიპასუხა მე და მითხრა: „როდემდე იქნები უგუნური და უგულისხმო? ყოველივეს მეკითხები და ვერარას გულისხმაყოფ. ესენი არიან, რომელთაც რწმენა აქვთ, მაგრამ ამ საუკუნის სიმდიდრესაც ფლობენ. როდესაც დევნა იქნება, სიმდიდრისა და საზრუნავთა გამო40 თავიანთ უფალს უარყოფენ“. 6. მივუგე მას და ვკითხე: „ქალბატონო, როდისღა იქნებიან შენობისთვის სასარგებლონი?“ მიპასუხა: „როცა მათი სულები დამატყვევებელ სიმდიდრეს მოიკვეთენ, მაშინ სასარგებლონი გახდებიან ღვთისთვის;  რადგან ისევე როგორც  მომრგვალებულ ქვას, თუკი  რამ არ გამოეკვეთა და გამოეხშირა მას, არ ძალუძს გახდეს ოთხკუთხა, ამგვარადვე ამ საუკუნეში გამდიდრებულნი, თუკი არ მოიკვეთენ თავიანთ სიმდიდრეს, ვერ შეძლებენ, სასარგებლონი გახდნენ უფლისთვის. 7. შენი თავისგან შეიცანი უპირველესად, რადგან მდიდრდებოდი რა უსარგებლო იყავი, აწ კი გამოსადეგი ხარ და სასარგებლო ცხოვრებისთვის. სასარგებლონი უნდა გაუხდეთ ღმერთს, რადგან თავად შენც ირგე ამ ქვათაგან41.

 

15.(7).

1. სხვა ქვები, რომლებიც კოშკიდან შორს გადაყრილნი, გზაზე დაცემულნი და გზიდან უდაბური ადგილისკენ ჩაგორებულნი იხილე, ისინი არიან, რომელთაც ირწმუნეს, მაგრამ თავიანთი ორგულობის გამო დაუტევეს ჭეშმარიტი გზა მიიჩნიეს რა, რომ ძალუძდათ უკეთესი გზა ეპოვათ; დაეხეტებიან და იტანჯებიან უკაცრიელ ადგილებში მოარულნი. 2. ცეცხლში ჩავარდნილნი და ალმოდებულნი ისინი არიან, რომლებიც საბოლოოდ განუდგნენ ცხოველ (ცოცხალ, ი.ო.) ღმერთს (ებრ. 3,12). მეტად აღარც მიეახლება მათ გულს სინანული უზნეო ცხოვრების წესისა და უკეთურად აღსრულებული საქმეების გამო. 3. გინდა იცოდე სხვები, წყალთან ახლოს დაცემული [ქვები], რომელთაც არ ძალუძდათ წყალში გადაგორება, ვინ არიან? ესენი არიან, რომელნიც სიტყვას ისმენენ42 (მთ. 13. 20,22; მრ. 4.18) და სურთ ნათლისღება უფლის სახელით, ხოლო მას შემდეგ, რაც მათ ჭეშმარიტი სიწმინდის ხსოვნა მიეახლება, შეხედულებას იცვლიან და კვლავ უკან სრბოლობენ თავიანთი უკეთური სურვილებისკენ.43 4. დაასრულა განმარტება კოშკის შესახებ. 5. გაკადნიერებულმა44 კვლავ ვკითხე მას: “ყველა ეს განგდებული და კოშკის შენობასთან შეუკავშირებელი ქვა – თუ არის მათთვის სინანული და თუ ექნებათ ამ კოშკში ადგილი?” მიპასუხა: “ხელეწიფებათ სინანული, მაგრამ არ ძალუძთ ამ კოშკთან ერთობა. 6. სხვა, ფრიად კნინ ადგილს შეეწყობიან და ესეც მაშინ, რაჟამს განიკითხებიან და აღასრულებენ თავიანთ შეცოდებათა დღეებს. იმის გამოც ინაცვლებენ, რომ მართალი სიტყვა შეიწყნარეს. უკეთუ აღწევნილა მათ გულში საქმენი, რითაც უკეთურებას მოქმედებდნენ45, მოხდება ამ ტანჯვათაგან გადანაცვლება, ხოლო თუკი არ აღწევნილა მათ გულამდე [სინანული], ვერც ცხონდებიან თავიანთი გულფიცხელობის (σκληροκαρδίαν) გამო”.46


16.(8).

1. რაჟამს ამ ყოველივეს შესახებ მისდამი შეკითხვები შევწყვიტე, მეუბნება მე: “გსურს, სხვა რამ იხილო?” ხილვის მოსურნემ ძლიერ გახარებულის გამომეტყველება მივიღე.47 2. ჩემკენ მზირალმა გაიღიმა და მომიგო: “ხედავ კოშკის გარშემო შვიდ ასულს?”48 ვუპასუხე: “ვხედავ, ქალბატონო”. “ეს კოშკი უფლის ბრძანებისამებრ მათ მიერ აღიმართება. 3. ახლა კი ისმინე მათ მოქმედებათა შესახებ: მათგან პირველს, რომელსაც [კოშკი] ხელთ უპყრია, რწმენა ეწოდება. მის მიერ დაიხსნებიან ღვთის რჩეულნი.49 4. მეორეს, წელშემოსარტყლულსა და განმტკიცებულს, თავშეკავება ჰქვია. იგი რწმენის ასულია. ვინც მას შეუდგება, ნეტარი იქნება თავის სიცოცხლეში, რადგან ყოველგვარ უკეთურ საქმეს უარყოფს. [მასზე] მიმნდობი, რაჟამს ყველანაირი უზნეო სურვილისგან შორს დადგება, საუკუნო ცხოვრებას იმემკვიდრებს”. 5. “ქალბატონო, სხვები ვინ არიან?” “ერთიმეორის ასულები არიან. ეწოდებათ: უბრალოება, მეცნიერება, უმანკოება, უბიწოება, სიყვარული.50 როდესაც მათი მშობლის ყველა საქმეს აღასრულებ,51 ძალგიძს ცხონება”. 6. მივუგე: “ქალბატონო, მსურს ვიცოდე, მათგან ვის როგორი ძალა აქვს?” მიპასუხა: “ისმინე ძალთა შესახებ, რომელსაც ფლობენ. 7. მათ ძალებს ერთმანეთი უპყრიათ და ურთიერთს შობის შესაბამისად მიედევნებიან:52 რწმენისგან თავშეკავება იშვება, თავშეკავებისგან – უბრალოება, უბრალოებისგან – უმანკოება, უმანკოებისგან – უბიწოება, უბიწოებისგან – მეცნიერება, მეცნიერებისგან კი – სიყვარული.53 მათი საქმეები წმინდა, უბიწო და ღვთაებრივნი (θεῖά) არიან. 8. ვინც მათ ემონება და მათ საქმეებს ძლიერად იპყრობს, ღვთის წმინდანებთან ერთად კოშკში დამკვიდრდება”. 9. შევეკითხე მას დროთა შესახებ, არის კი უკვე დასასრული. დიდი ხმით შემრისხა: “უგუნურო ადამიანო, განა ვერ ხედავ, რომ კოშკი ჯერ კიდევ შენდება? განსრულდება რა შენობა, აღსასრულიც მოაწევს, მაგრამ სწრაფად აღიმართება. მეტად ნურაფერ შემეკითხები. საკმარისია ამის ხსოვნა შენთვის და წმინდანებისთვის თქვენი სულების განსაახლებლად.54 10. მაგრამ ეს განა მარტო შენ განგეცხადა, არამედ რათა სამი დღის შემდეგ ყველას გააგებინო. 11. პირველად საჭიროა, რომ შენ გაიაზრო. ერმ, იმ სიტყვებს გამცნებ, რომელთა თქმა მსურს შენთვის. ეს ყოველივე წმინდანთა სასმენელს აუწყე,55 რომ ამის მსმენელნი და აღმსრულებელნი განიწმინდონ თავიანთი უკეთურებებისგან, და შენ მათთან ერთად.

 

17.(9).

1. ისმინეთ ჩემი, შვილებო: მე აღგზარდეთ თქვენ მრავალ უბრალოებაში, უმანკოებასა და უბიწოებაში ღვთის მოწყალებით, რომელმაც თქვენზე გადმოღვარა სამართლიანობა,56 რომ სიმართლეს იქმოდეთ და განიწმინდოთ ყოველგვარი უზნეობისა და ყველანაირი გულარძნილებისგან (ἀπὸ πάσης σκολιότητος), მაგრამ თქვენ არ გსურთ თქვენი უკეთურების შეწყვეტა. 2. ახლა კი ჩემი ისმინეთ და მშვიდობა გქონდეთ ერთმანეთთან, მიხედეთ ურთიერთს და ერთურთი იტვირთეთ (I თესალ. 5.13), ღვთის ქმნილებებს მარტო კი ნუ მიიღებთ,57 არამედ სიმდიდრისგან უპოვართაც58 უწილადეთ. 3. ზოგიერთები საკვების სიმრავლით საკუთარ სხეულს აუძლურებენ და წაახდენენ, ხოლო საკვების არმქონეთ საზრდელის უკმარისობის გამო სხეული უავადდებათ და მათი გვამი59 მოუძლურდება. 4. ეს სიხარბე დამღუპველია თქვენთვის გაქვთ რა შესაძლებლობა და არ უწილადებთ უპოვართ. 5. ეკრძალეთ60 მომავალ სამსჯავროს. მდიდრებმა61 მშივრები მოიძიეთ, ვიდრე კოშკი არ განსრულებულა, რადგან უკეთუ კოშკის დასრულების შემდეგ მოინდომებთ ქველმოქმედებას,62 არ გექნებათ ადგილი.63 6. თქვენ, რომლებიც თქვენი სიმდიდრით ამპარტავნებთ, იხილავთ, რომ უპოვარნი არასოდეს დაიკვნესებენ64 და მათი სულთქმა უფალთან აღიწევა65 (იაკ, 5.4) და თქვენს სიკეთეებთან ერთად განიდევნებით კოშკის კარს გარეთ.66 7. ახლა კი თქვენ, ეკლესიის წინამძღოლებსა და მოთავეებს,67 მოგმართავთ: ნუ მიემსგავსებით გრძნეულებს. ისინი68 თავიანთ საწამლავს ბზის ჭურჭლებით დაატარებენ, ხოლო თქვენ კი შხამსა და საწამლავს – გულით. 8. გაუხეშებულნი ხართ და არ გსურთ საკუთარი გულების განწმენდა და მასში (განწმენდილ გულში) თქვენი გონების თანაშერთვა, რომ დიდი მეუფის წყალობას ეუფლოთ (ფს. 46.3). 9. ეკრძალეთ, შვილებო, რომ თქვენმა ასეთმა განხეთქილებებმა არ დაგაკარგინონ ცხონება. 10. თქვენ, თავად უსწავლელთ, რაგვარად ძალგიძთ ღვთის რჩეულთა განსწავლა? ერთმანეთი დამოძღვრეთ და მშვიდობა გქონდეთ ურთიერთთან (I თესალ. 5.13), რომ მე მამის წინაშე სიხარულით წარვდგე და სიტყვა გადავცე თქვენს უფალს ყველა თქვენგანის შესახებ”.



18.(10).

1. შეწყივიტა რა ჩემთან საუბარი, მოვიდა ექვსი მშენებელი ჭაბუკი და იგი კოშკისკენ წააბრძანეს. სხვა ოთხმა სავარძელიც იმ კოშკთან მიიტანა. მათი სახე არ მინახავს, რადგან შებრუნებულიყვნენ. 2. წასვლისას ვთხოვე, განეცხადებინა ჩემთვის სამი სახის თაობაზე, რომლითაც მე გამომეცხადა. მიპასუხა მე და მითხრა: “ამათ შესახებ საჭიროა, სხვას დაეკითხო”. 3. პირველი, შარშანდელი ხილვისას, ძმანო, ძლიერ მოხუცი და სავარძელზე მჯდომი ვიხილე. 4. მეორე ჩვენებისას აზალგაზრდა გარეგნობა ჰქონდა, ხოლო სხეული და თმები – მოხუცებულის, და მე [ფეხზე] მდგომი მესაუბრებოდა, თუმცა მეტად უხაროდა, ვიდრე უწინ. 5. მესამე ხილვისას სრული ახალგაზრდობითა და მშვენიერებით გამოირჩეოდა, მხოლოდ თმები ჰქონდა ასაკოვანის; სიხარულით აღვსილიყო და სავარძელზე იჯდა. 6. ამათ შესახებ ძლიერ ვდარდობდი [მსურდა რა], შემეცნო ეს გამოცხადება და ღამის ხილვაში ვხედავ მოხუცს, რომელმაც მომმართა: “ყოველგვარ ლოცვას სიმდაბლე სჭირდება. იმარხულე და მიიღებ, რასაც უფლისგან ითხოვ”. 7. ერთი დღე ვიმარხე და იმ ღამით გამომეცხადა ჭაბუკი და მითხრა: “რატომ ითხოვ შენს ვედრებაში, რომ გამოცხადებები განიკუთვნონ?69 ეკრძალე, რომ მრავლისმთხოვნელმა არაფერი ავნო საკუთარ სხეულს.70 8. საკმარისია შენთვის ეს გამოცხადებანი. განა ძალგიძს მეტად ძლევამოსილი საიდუმლოს71 ხილვა, ვიდრე გინახავს?” 9. ვკითხე მას და ვუთხარი: “უფალო, მხოლოდ მოხუცის სამი სახის შესახებ გევედრები, რომ სრულიქმნას გამოცხადება”. მიპასუხა და მომიგო: “როდემდე იქნებით უგუნურები? მაგრამ თქვენი ორგულობა უგულისხმოგყოფთ (ἀσυνέτους) და თქვენი გული არაა უფალთან”. 10. ვუპასუხე მას და კვლავ ვუთხარი: “უფალო, შენგან გავიგებ ამას უზუსტესად”.

 

19.(11).

1. მომიგო: “ისმინე ამ სამი სახის შესახებ, შენ რომ ეძიებ. 2. რატომ გამოგეცხადა შენ პირველი ხილვისას ასაკოვანი და სავარძელში მჯდომი? იმიტომ, რომ თქვენი სული მობერდა72 და უკვე დაძაბუნებულს აღარ აქვს ძალა თქვენი უძლურებისა და ორგულობის გამო. 3. როგორც მოხუცებს არ გააჩნიათ იმედი გაახალგაზრდავებისა73 და სხვა არაფერზე ფიქრობენ, თუ არა საკუთარ განსვენებაზე,74 ამგვარადვე თქვენც, ქვეყნიურ საქმეთაგან ღონემიხდილნი, საკუთარი თავი უზრუნველობას გადაეცით და თქვენი საზრუნავი უფალს არ მიანდეთ (ფს. 54.23; I პეტრ. 5.7). მოისრა75 თქვენი გონება და თქვენს მწუხარებებს შეაბერდით”. 4. “უფალო, მსურს ვიცოდე, რატომ იჯდა სავარძელში”. “ყოველი უძლური თავისი სნეულების გამო ზის სავარძელში, რომ იპყრას სხეულის სისუსტე. მიიღე სახე პირველი ხილვისა.

 

20.(12).

1. მეორე ხილვისას იგი [ფეხზე] მდგომი, გარეგნობით ახალგაზრდა და ადრინდელზე მეტად მხიარული იხილე, ხოლო სხეული და თმები მოხუცის ჰქონდა. ისმინე, - მეუბნება, - ეს იგავი. 2. როგორც ვინმე მოხუცი თავად უკვე უიმედოდაა საკუთარი უძლურებისა და სიღარიბის გამო და სხვას არაფერს ელის, თუ არა საკუთარი სიცოცხლის უკანასკნელ დღეს,76 შემდეგ მოულოდნელად მას მემკვიდრეობა გადაეცემა. მსმენელი ზეაღიმართება და ფრიად გახალისებული77 სიმტკიცით შეიმოსება; ამიერიდან მეტად აღარ დაწვება, არამედ წამოდგება, და განახლდება ადრინდელ საქმეთაგან გახრწნილი მისი სული. არათუ ჩამოჯდება, არამედ გამხნევდება.78 ამგვარადვე [უნდა იყოთ] თქვენც, უფლის მიერ თქვენთვის განცხადებულთა მსმენელნი, 3. რადგან შეგიწყალათ და განაახლა თქვენი სულები; უარყავით უძლურება, რადგან მოგეახლათ თქვენ მხნეობა, განმტკიცდით რწმენაში და თქვენი სიძლიერის მხილველი უფალი იხარებს. ამიტომაც გიჩვენათ თქვენ კოშკის ნაგებობა და სხვასაც განგიცხადებთ, უკეთუ მთელი გულით მშვიდობას ჰყოფთ ურთიერთში (I თესალ. 5.13).

 

21.(13).

1. მესამე ხილვისას იგი ახალგაზრდა, მშვენიერი, მხიარული და თავისი ლამაზი გარეგნობით იხილე. 2. რაჟამს ვინმე დამწუხრებულს მიეახლება რა რაიმე კეთილი ამბავი, მყისვე განირიდებს უწინდელ დარდს და არც სხვა რამეს შეიწყნარებს თვინიერ ცნობისა, რაც ესმა; გაძლიერდება მოსალოდნელი სიკეთისგან და შეწყნარებული სიხარულის მიერ განახლდება მისი სული; ამგვარადვე თქვენც, ამ სიკეთეთა მხილველებმა, განიახლეთ თქვენი სული. 3. ძლიერად დამყარებულ სავარძელზე მჯდომი რომ იხილე, რომელსაც ოთხი ფეხი ჰქონდა და მტკიცედ იდგა, [მიუთითებს], რომ სამყაროც ოთხი სტიქიონის მიერ შემყარდება. 4. სრულად, მთელი გულით მონანულნი გაახალგაზრდავდებიან და დასაძირკვლდებიან. მიიღე სრული გამოცხადება. მეტად ნურაფერს ითხოვ გამოცხადების შესახებ. უკეთუ რამე დაგჭირდა, განგეცხადება შენ.

ხილვა მეოთხე

22.(1).

1. წინა ხილვიდან ოცი დღის შემდეგ მომავალი დევნის სახე ვიხილე, ძმანო. 2. მივდიოდი კამპანის გზით ველისკენ, სახელმწიფო გზიდან დაახლოებით ათ სტადიონზე.79 ადვილად სამოგზაურო მიდამო იყო. 3. მარტო მოარული უფალს ვადიდებდი, რომ სრულეყო ჩემთვის მისი წმინდა ეკლესიის მიერ ნაჩვენები გამოცხადებები და ხილვები, რომელმაც განმაძლიერა მე და სინანული მოგვმადლა თავის ცდომილ მონებს, რათა იდიდებოდეს მისი დიდი და დიდებული სახელი (ფს. 85. 9.12; 98.3), ღირსეულად მიწინამძღვრა რა თავისი საოცარი ხილვებით. 4. ჩემი მისდამი დიდებისა და მადლიერებისას თითქოს დიდმა ხმამ მომიგო: ”ნუ შეორგულდები, ერმ!” ჩემს თავთან დავიწყე მსჯელობა და საუბარი: ”მე რაში უნდა შევორგულდე უფლის მიერ ეგზომ განძლიერებული და დიდებულ საქმეთა მხილველი?” 5. მცირედი გავიარე, ძმანო, და ვხედავ, მტვერია ცამდე. საკუთარ თავთან დავიწყე ლაპარაკი: ”ცხოველი ხომ არ მიახლოვდება, რომელმაც მტვერი აღმართა?” ჩემგან ასე, როგორც სტადიონზე, იქნებოდა. 6. მტვერი დიდდებოდა და დიდდებოდა. ღვთაებრივ რამედ მივიჩნიე. მზემ გამოანათა და აჰა, ვხედავ უდიდეს მხეცს, როგორც რამ ვეშაპს. მისი პირიდან ცვეცხლოვანი კალიები გადმოდიოდნენ. მხეცი სიგრძეში დაახლოებით ასი ფუტი80 იქნებოდა, ხოლო თავი თითქოს კეცის ჭურის81 ჰქონდა. 7. ტირილი დავიწყე და უფალს ვევედრებოდი, რომ მისგან გადავერჩინე. მოსმენილი სიტყვა მომაგონდა: ”ნუ შეორგულდები, ერმ”. 8. ღვთის რწმენა შევიმოსე, ძმანო, და გავიხსენე დიდებულებანი, რითაც განმსწავლა. თავს მხნეობა შევმატე და ცხოველისკენ [გავემართე]. მხეცმა ხმაური იმგვარად დაიწყო, თითქოს ძალუძდა, ყოველივე დაემხო. 9. მასთან ახლოს მივედი. უზარმაზარი ვეშაპი მიწას განერთხა და საერთოდ არ შერხეულა, მხოლოდ ენა გადმოაგდო წინ. მას მივუახლოვდი. 10. ცხოველს თავზე ოთხი ფერი ჰქონდა: შავი, შემდეგი – ცეცხლისფერ – სისხლისფერი, მორიგი – ოქროსი, ამის შემდეგ კი – თეთრი.

 

23.(2).

1. ცხოველს გავუარე და დაახლოებით ოცდაათი ფუტით82 დავშორდი. აჰა, ჩემ პირდაპირ თითქოს სასძლო პალატიდან გამოსული თეთრი ხამლით და მთლიანად ვიდრე შუბლამდე (ἕως τοῦ μετώπου) თეთრებში მოსილი ქალწულია (გამოცხ. 21.2). მიტრაში იყო მისი საბურველი,83 ხოლო თმები კი ჭაღარა ჰქონდა. 2. ვიცანი იგი ადრინდელი ხილვიდან, რომ ეკლესიაა, და უმხიარულესი გავხდი. მომესალმა მე და მეუბნება: “გამარჯობა შენი, ადამიანო”. მეც მივესალმე მას: “გამარჯობა, ქალბატონო”. 3. მომიგო მე და მითხრა: “არავინ შეგხვედრია შენ?” ვუპასუხე მას: “ქალბატონო, უზარმაზარი ცხოველი, რომელსაც ხალხების განადგურება ძალუძს, მაგრამ უფლის ძალითა და მისი მრავალმოწყალებით განვერიდე მას”. 4. “კეთილად განშორებულხარ, - მპასუხობს, - რადგან შენი საზრუნავი ღმერთს მიანდე (ფს. 54.23) და გული შენი უფალთან დაამკვიდრე (ფს. 61.9) ირწმუნე რა, რომ ვერავის ძალუძს ხსნა, თუ არა დიდისა და დიდებულის სახელის მიერ. ამიტომაც უფალმა თავისი ანგელოზი წარმოგზავნა მხეცებზე,84 რომლის სახელიცაა თეგრი, და პირი დაუყო85 მას (მხეცსს, ი.ო.), რომ შენ არ შთაენთქი86 (დან. 6.23; ებრ. 11.33). დიდ შეჭირვებას გაერიდე შენი რწმენის გამო, რადგან უზარმაზარი ცხოველის მხილველი არ შეორგულდი. 5. წადი და შეატყობინე უფლის რჩეულებს მისი დიდებულებანი (τὰ μεγαλεῖα) და უთხარი მათ, რომ ეს ცხოველი მომავალი დიდი დევნის სახეა. უკეთუ დროულად განემზადებით87 და მთელი გულით შეინანებთ უფლის წინაშე, თუ თქვენი დარჩენილი ცხოვრების ჟამს უბიწო უფალს დაემონებით და თქვენი გული წმინდა და უმწიკვლო იქნება, ძალგიძთ, მას (დევნას, ი.ო.) განერიდოთ. მიანდეთ უფალს თქვენი საზრუნავი და ის წარმართავს მათ (ფს. 54.23). 6. ირწმუნეთ ყოვლიშემძლე უფალი, ორგულნო, და გარემიაქცევს88 თავის რისხვას თქვენგან, ხოლო ორგულთ გვემას მოუვლენს. ვაი ამ სიტყვების მსმენელთ და არ აღმსრულებელთ. მათთვის უმჯობესი იყო, არ დაბადებულიყვნენ” (მთ. 26.24; მრ. 14.21).

 

24.(3).

1. ვკითხე მას ოთხი ფერის შესახებ, რომელიც ცხოველს ჰქონდა თავზე. მიპასუხა მე და მითხრა: “კვლავ ცნობისმოყვარეობ ამ საქმეთა შესახებ”. მივუგე: “დიახ, ქალბატონო, გამაგებინე მე, თუ რა არის ეს”. 2. “ისმინე, - მიპასუხა, - შავი [ფერი] ეს სამყაროა, სადაც მკვიდრობთ. 3. ცეცხლისფერ-სისხლისფერია, რადგან ეს სამყარო საჭიროა, რომ სისხლითა და ცეცხლით განადგურდეს. 4. ხოლო მოოქროვილი ნაწილი თქვენ ხართ, რომელნიც განერიდეთ ამ წუთისოფელს (II პეტრ. 2.20), რადგან როგორც ოქრო გამოიბრძნობა ცეცხლის მიერ და სასარგებლო ხდება (I პეტრ. 1.7; სიბ. ზირაქ. 2.5; იგავ. 17.3; იობ. 23.10), ასევე გამოიცდებით თქვენც, მათთან მცხოვრებნი.89 მტკიცედ მდგომნი და მათგან გამობრძმედილნი განიწმინდებით;90 როგორც ოქროს განეშორება მისი მინარევები, ამგვარადვე თქვენც დაუტევებთ ყოველგვარ დარდსა და შეჭირვებას,91 განსპეტაკტებით და სასარგებლონი იქნებით კოშკის შენობისათვის. 5. თეთრი ნაწილი კი მომავალი საუკუნეა, რომელშიც ღვთის რჩეულები დამკვიდრდებიან, რადგან ღმერთის მიერ საუკუნო ცხოვრებისთვის შემოკრებილნი უბიწო და წმინდანი არიან. 6. შენ კი ნუ შეწყვეტ წმინდანთადმი უწყებას.92 გაქვთ თქვენ სახე მომავალი დიდი დევნისა. უკეთუ მოისურვებთ, არ იქნება [იგი თქვენთვის საზიანო].93 გახსოვდეთ ნაუწყები”. 7. ესენი მიამბო და წავიდა, ხოლო რომელ მხარეს, არ მინახავს, რადგან ღრუბელი ჩამოწვა.94 მეც შეშინებული უკან გავტრიალდი, ვიფიქრე, ცხოველი მიახლოვდებოდა.

გამოცხადება მეხუთე95

1. სახლში ვილოცე და საწოლზე ჩამოვჯექი. ვიღაც დიდებული შესახედაობის მამაკაცი მოვიდა მწყემსის გარეგნობით. თხის თეთრი ტყავით იყო გარშემორტყმული, მხრებზე გუდა (πήραν) ჰქონდა და ხელში კვერთხი [ეჭირა]. მომესალმა. მეც მივესალმე მას. 2. მყისვე ჩემთან ჩამოჯდა და მეუბნება: “უპატიოსნესი ანგელოზის მიერ წარმოვიგზავნე96, რომ შენი ცხოვრების დარჩენილი დღეები შენთან ერთად გავატარო. 3. მივიჩნიე, რომ ჩემს გამოსაცდელად მოვიდა და ვეუბნები მას: “შენ ვინ ხარ? მე ვიცი, - განვაგრძე, - ვისაც მიმაბარეს”. მპასუხობს: “ვერ მიცანი?”. “ვერა”, მივუგე. “მე ვარ, - მეუბნება, - მწყემსი, რომელსაც მიგაბარეს”. 4. ამის თქმისას მისი გარეგნობა შეიცვალა და ვიცანი იგი, რომ ის იყო, ვისაც ჩამაბარეს. მყისვე ძრწოლამ და შიშმა მომიცვა. მწუხარებისგან მთლიანად გონი დავკარგე, რადგან უკეთური და უგუნური ამგვარად შევეპასუხე მას. 5. მან მომიგო და მითხრა: “ნუ შეძრწუნდები, არამედ ჩემს მცნებებში გაძლიერდი, რომლებიც მსურს გაუწყო, რადგან მომვივლინე, - განაგრძო, - რომ კვლავ გიჩვენო, რაც ადრე გინახავს, მთავარნი და თქვენთვის შემოკრებილნი. შენ უპირველეს ყოვლისა ჩემი მცნება და იგავი ჩაიწერე. სხვებიც, როგორც გიჩვენებ, იმგვარად აღწერე. განაგრძო, - პირველად მცნებებისა და იგავების წერა იმიტომ დაგავალე, რომ ხელდახელ97 იკითხო ისინი და ძალგიძდეს მათი დაცვა”. 6. მე დავალებისამებრ ჩავიწერე მცნებები და იგავები. 7. რაჟამს მსმენელნი დაიცავთ, მათში ისრბოლებთ98 და წმინდა გულით იმუშაკებთ, უფლის აღთქმისამებრ მოგეცემათ. ხოლო თუკი მოისმენთ, არ შეინანებთ, არამედ თქვენს ცოდვებს გაამრავლებთ, უფლისგან საპირისპიროს მიიღებთ99. ამ ყოველივეს აღწერა ამგვარად დამავალა მე მწყემსმა, სინანულის ანგელოზმა.

 
წიგნი II
მცნებები

მცნება I

26.

1. უპირველეს ყოვლისა გწამდეს, რომ ერთია ღმერთი, რომელმაც დააფუძნა და მოაწესრიგა ყოველივე (ეფეს. 3.9). უმყოფობიდან მყოფად შექმნა ყველაფერი (II მაკ. 7.28), მხოლომ ყოვლისმომცველმა და შემოუსაზღვრელად მყოფმა. 2. ირწმუნე იგი და გეშინოდეს მისი. მოშიშებით [აღასრულე] თავშეკავება. ესენი დაიცავი100 და საკუთარი თავიდან ყოველგვარ უკეთურებას განაგდებ, შეიმოსები სიმართლის სათნოებით და იცხოვრებ ღმერთში, რაჟამს ამ მცნებას იმარხავ.


მცნება II

27.

    1. მეუბნება მე: “უბრალოება გქონდეს, გახდი უბოროტო და იყავი ვითარცა ყრმა, რომელსაც არ შეუმეცნებია ადამიანთა ცხოვრების დამღუპველი უკეთურება. 2. უპირველესაცდ ნურავისზე იბოროტმეტყველებ, ნურც ავმეტყველისას მოისმენ სიამოვნებით, ხოლო რაჟამს ირწმუნებ ბოროტმეტყველებას, რასაც ისმენ, შენ, მსმენელი, თანამდები იქნები ძვირადმეტყველის ცოდვისა (იაკ. 4.11), რადგან მიმნდობი, შენც თავად შენი ძმისამებრ განიკუთვნებ.101 ამგვარად იქნები თანამდები ავმეტყველის ცოდვისა. 3. ბოროტმეტყველება უკეთურებაა, დაუოკებელი დემონია, არასოდეს მშვიდობისმყოფელობს,102 არამედ მუდმივად დაპირისპირებაში მკვიდრობს. განერიდე მას და მარადის ნაყოფიერი იქნები ყველაფერში. 4. უბიწოება103 შეიმოსა, რომელშიც არაა უკეთურების საცდური, არამედ – სისწორე და სიხარული. სიკეთე აკეთე და შენს ნაყოფთაგან, რასაც ღმერთი მოგიბოძებს, უპოვართ სიწრფელით უწილადე, ნუ მერყეობ, ვის მისცე ან ვის არა. ყველას უწილადე, რადგან ღმერთს ჰსურს, თითოეულს მიუბოძოს თავის ძღვენთაგან. 5. მიმღებნი სიტყვას აგებენ უფალთან, თუ რატომ და რისთვის მიიღეს. უკეთუ შეჭირვებულთ მიემადლათ, არ განისჯებიან; ხოლო თვალთმაქცობით მიმღებთ სასჯელი მიეზღვებათ. 6. გამცემი104 უდანაშაულოა, რადგან უფლისგან მიმადლებული მსახურება აღასრულა, წრფელად განასრულა იგი, არც განსაჯა, ვისთვის მიეცა ან არ მიეცა. ეს მსახურება გულმოდგინედ აღსრულებული დიდებულად შეირაცხება ღვთის წინაშე. ამგვარად, წრფელად მომსახურე ღმერთს ეძიებს. 7. დაიცავი ეს მცნება, შენთვის ნამცნები, რომ შენი და შენი სახლეულის სინანული უბრალოებაში წარმოჩნდეს სიწმინდით, უმანკოებითა და შეუბღალავად”.

*ნაწილი მეორე*

*ნაწილი მესამე*