მამით ადრე დაობლებულმა ბავშვობიდანვე მატერიალური სივიწროე განიცადა, მაგრამ დაბრკოლებები ვაჟკაცურად გადალახა. საშუალო განათლება ქუთაისში მიიღო. მცირე ხნით მაინც იძულებული გახდა ჭიათურაში შავ სამუშაოზე მოწყობილიყო. მუსიკალური ნიჭით დაჯილდოებული ახალგაზრდა თავისუფალ დროს მუსიკას უთმობდა; ხარბად ისმენდა ხალხურ სიმღერებს ადრე თანასოფლელებისაგან, შემდეგ - ჭიათურელი მუშებისაგან, თვითმოქმედ საგუნდო წრეებში მღეროდა.

      სიმღერების ამგვარი ცოდნით აღჭურვილი ოცდასამი წლის ახალგაზრდა 1927 წელს ქუთაისში ჩატარებულ პირველ ოლიმპიადაზე წარსდგა ადგილობრივი პროფკავშირების საგუნდო კოლექტივით და წარმატება - ჟიურის პრემია მოიპოვა. იმავე წელს მუსიკალური ცოდნის მისაღებად თბილისში მიავლინეს. ჯერ II სამუსიკო სასწავლებელში თეორია-კომპოზიცია გაიარა პროფესორ გრიგოლ ჩხიკვაძესთან, ხოლო შემდეგ კონსერვატორიაში იმავე საგნებს გადიოდა ბაგრინოვსკისთან, შჩერბაკოვთან, ტუსკიასთან. კონსერვატორია 1937 წელს დაასრულა.

      პარალელურად, 1932 წელს სახელმწიფო უნივერსიტეტის ენისა და ლიტერატურის ფაკულტეტი დაასრულა.

      1938-1949 წლებში უძღვებოდა ხალხური შემოქმედების ცენტრალურ სახლს.

      1941-1947 წლებში საქართველოს ხალხური სიმღერისა და ცეკვის სახელმწიფო ანსამბლის სამხატვრო ხელმძღვანელად მუშაობდა. 1950 წლიდან მუშაობდა ჯერ ხელოვნების საქმეთა სამმართველოს უფროსის მოადგილედ მუსიკალურ დარგში, შემდეგ - კომპოზიტორთა კავშირის თავჯდომარედ, აგრეთვე - სახელმწიფო ფილარმონიის დირექტორად. ავალებდნენ პასუხსაგებ სამუშაოებს. სამამულო ომის დროს მრავალი კონცერტი ჩაატარა როგორც თბილისში ისე მის ფარგლებს გარეთაც - დასავლეთ საქართველოსა და მესხეთ-ჯავახეთში. მიენიჭა ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწის საპატიო წოდება.

      მისი მუსიკალური ნაწარმოებებიდან მხოლოდ ზოგიერთს დავასახელებთ: «ჰიმნი სამშობლოს» (პრემირებულია რესპუბლიკურ კონკურსზე), «სიმღერა კაპიტან ბუხაიძეზე», «სიმღერა გმირ შალამბერიძეზე», «გამარჯვების სიმღერა», გუნდები - «ჩონგურო», «საკოლმეურნეო», «სამაია» და სხვა ვოკალურ-ინსტრუმენტული და, აგრეთვე - საბავშვო სიმღერები, კანტატები, სიმფონიური სუიტები. მრავალი ხალხური (განსაკუთრებით – მეგრული) სიმღერა საგუნდოდ დაამუშავა.

"ფონდი ქართული გალობა"